LOGIN"พีทหายโกรธภาแล้วใช่ไหม ?" ฉันถามขึ้นในตอนที่พีทเงยหน้าจากเนินอกของฉันแล้วหลังจากที่เราลบรอยให้กันเสร็จแล้ว
"ผมไม่ได้โกรธคุณภาเรื่องที่คุณภาฝากงานให้ผมหรอกครับเพราะยังไงผมก็มั่นใจว่าตัวเองมีความสามารถพอในการทำงานที่นี่ แต่ที่ผมโกรธก็เพราะคุณภาโกหกผมแล้วยังปล่อยให้คนอื่นมาแตะต้องร่างกายของคุณภาอีก !"
พีทพูดยาวมากในขณะที่ฉันทำตาปริบๆออดอ้อน
"ภาขอโทษต่อไปจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วหายโกรธกันนะ" ฉันขยับใช้ใบหน้าถูไถแก้มไปกับไหล่หนาของพีทเชิงออดอ้อน
"ก็ได้ครับแต่คราวหน้าถ้ามีอะไรคุณภาอย่าโกหกผมอีกนะครับ"
"ไม่กล้าแล้วจ้า"
หลังจากนั้นพีทก็ย้ายมาทำหน้าที่เป็นเลขาชั่วคราวให้ฉันแทนยัยจิ๋วที่ถูกพี่ภามดึงตัวไปช่วยงานชั่วคราว ระหว่างสองคนนี้ฉันว่ามีอะไรแปลกๆขึ้นนะดูท่าทั้งคู่คงจะมีซัมติงด้วยกันแน่ๆ !
ไม่นานฉันก็พาพีทเข้าบ้านพาไปให้พ่อกับแม่ฉันดูตัวและด้วยความน่ารักว่านอนสอนง่ายทำให้พีทเป็นที่เอ็นดูของพ่อกับแม่ฉันเรียบร้อยรวมทั้งพี่ภามที่เปิดไฟเขียวให้อย่างดีเลย ส่วนช่วงนี้ต้องยอมรับเลยว่าตั้งแต่มีผัวและก็ติดผัวมากอย่างที่อีเก๋กับอีปายมันด่าจริงๆทำให้ช่วงนี้เราไม่ค่อยได้ปาร์ตี้ด้วยกันสักเท่าไหร่นัก
แถมมีอีกอย่างที่มันบังเอิญโลกกลมเสียเหลือเกินด้วยนะเมื่อพีทพาฉันไปที่บ้านของเขาไปแนะนำให้รู้จักยายและก็แม่ของเขาซึ่งพวกท่านก็เป็นคนที่ฉันเคยเข้าไปช่วยและใช้หนี้ให้ค่าที่ทำกาแฟหกใส่ลูกค้าคนนั้นนั่นไง
...นั่นเลยทำให้ฉันได้ใจคนทั้งบ้านรวมทั้งหัวใจของพีทได้ไม่ยากเลย เพราะความที่ฉันทั้งสวยทั้งใจดียังไงล่ะ
คืนนี้ที่บริษัทของฉันมีงานเลี้ยงประจำปีเพื่อเป็นขวัญและกำลังใจให้ลูกน้องทั้งหลาย ปีนี้เราจัดเต็มกันเลยทีเดียว งานนี้มีทั้งคุณหญิงคุณนายตบเท้าเข้ามาร่วมงานด้วยกันอย่างคับคั่ง โดยมีสองเพื่อนสนิทของฉันที่คืนนี้อุตส่าห์จัดหนักแต่งหน้าแต่งตาจัดเต็มชนิดไม่มีใครยอมใครกันเลยทีเดียว"คืนนี้อีเก๋คนนี้จะลงจากคานให้ได้เลยคอยดูสิ !" อีเก๋กระซิบขณะยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว
"เบาเก๋เบา ! เดี๋ยวจากที่จะได้ลงจากคานจะกลายเป็นรัดคานเอาไว้แน่นๆอีก" อีปายกระซิบจิกมันเบาๆแล้วหัวเราะกันลั่น
"อ้าวพีทมาพอดีเลยกินอะไรมารึยังหิวไหม?" ฉันที่เหลือบไปเห็นพีทที่กำลังเดินมาทางพวกฉันพอดีเลย
"ยังเลยครับแล้วนี่คุณภาทานอะไรหรือยังครับ ?"
"ยังเลยจ้ะ"
"แหมๆเป็นห่วงเป็นใยกันน่าดูแหวะหมั่นไส้ !" เสียงอีปายกระแหนะกระแหนอย่างอิจฉา
"เออ...สวัสดีครับคุณ..." พีทเหมือนจะลืมชื่ออีสองคนนี้ไปเพราะเคยเจอกันแค่ครั้งเดียวตอนที่ฉันไปเที่ยวผับครั้งนั้น
"นี่เก๋นี่ปายจ้ะน้องพีท" อีปายแนะนำตัวขณะยกมือลูบไหล่ลูบแขนพีทไปด้วย
"เบาปายเบานี่ของเพื่อน" เก๋กำราบปายให้ฉันแทน
"แหมรู้หรอกน่าก็แค่จับนิดจับหน่อยอย่าหวงนักเลย" อีปายว่าพลางสะบัดค้อนให้
"ครับคุณเก๋คุณไม่ได้เจอตั้งนานดูสวยขึ้นนะครับ" พีทก็ชมไปตามมารยาทแต่คนถูกชมทั้งคู่ยิ้มแก้มปริไปตามๆกัน
"แหมน้องพีทนี่ปากหวานจังเลยเลิกกับมันแล้วมาเป็นแฟนพี่แทนเอาไหมคะ ?" อีปายอีกแล้วท่ีมาหยอดแฟนฉัน
"อีผีหยุดเลยมึงทั้งคู่นั่นแหละแหม...พี่ก็จะไม่ให้สวยได้ไงดูหน้าเพิ่งไปฉีดโบท็อกร้อยไหมมานี่ไงหน้าตึงกริบเลย" ฉันเอาคืนพวกมันบ้างซึ่งำวกมันก็ตาโตแล้วยื่นมาหยิกสีข้างฉันคนละที
"อีภา !ไปบอกเค้าทำไมเดี๋ยวเค้าก็รู้กันหมดหรอก" พวกมันบ่นงึมงำใส่
"ไปๆตักอาหารไปกินที่โต๊ะกันดีกว่าเดี๋ยวพีทหิว"
ฉันตัดบทแล้วชวนพวกมันไปตักอาหารที่เป็นแบบบุฟเฟ่ต์ที่สั่งมาจากโรงแรมดังมีทั้งของคาวของหวานผลไม้หลากหลายให้เลือกทาน แถมเครื่องดื่มทั้งมึนเมาและน้ำผลไม้หลายชนิดกันเลยทีเดียว
พวกเราไปเลือกตักกันคนละนิดคนละหน่อยแล้วก็ไปหาโต๊ะนั่งกัน ระหว่างที่นั่งทานกันไปคุยกันไปอยู่นั้นก็มีบรรดาคุณหญิงคุณนายสองสามคนที่ฉันจำได้ว่าเป็นเพื่อนของคุณแม่ฉันเองได้มานั่งที่โต๊ะข้างๆกันซึ่งตามมารยาทแล้วฉันก็ควรต้องหันไปสวัสดีถูกไหม ?
"อ้าวสวัสดีค่ะคุณป้าวิมลคุณป้านภาคุณน้าศจีสบายดีนะคะ" ฉันหันไปยกมือไหว้พวกท่านส่วนเพื่อนฉันกับพีทก็หันไปยกมือไหว้ตามเช่นกัน
"อ้าวหวัดดีจ้ะหนูภาเป็นไงสบายดีนะลูกป้าๆไม่ได้เจอหนูตั้งนานแล้ว"
"สบายดีค่ะ"
ที่จริงก็กะว่าจะทักทายแต่นั้นพอเป็นพิธีแต่ทว่าพวกคุณป้าๆก็ยังไม่ยอมจบบทสนทนาด้วยยังคงมีคำถามต่ออีกฉันก็เลยได้แต่หันไปอือออตาม
"เนี่ยหนูภาจำน้องแพรวได้ไหมลูกน้องพราวลูกสาวป้าที่ตอนเด็กเราเคยเล่นด้วยกันน่ะ" ป้าศจีถามสีหน้าฟูฟ่องใส่
"อ๋อค่ะน้องแพรว" ฉันพยักหน้ารับ
'แต่ในใจน้องแพรวไหนวะ ?'
"ตอนนี้ย้ายไปอยู่กับสามีที่ต่างประเทศแล้วนะได้สามีเป็นถึงนักการทูตคนเป็นแม่ก็มีความสุขสบายใจที่ลูกสาวได้คนดีมาคอยดูแลแล้วหนูภาล่ะลูกเมื่อไหร่จะแต่งงานกับเขาสักทีล่ะ"
ฟังคำถามจบพวกฉันก็กรอกตาใส่กันอย่างเอือมระอา ไม่มีอะไรหรอกนอกจากอยากอวดความรวยกันน่ะสิ !
"อ๋อค่าภายังไม่รีบค่ะ"
"อ้าวตายจริงแสดงว่าตอนนี้มีแฟนแล้วล่ะสิจ๊ะเนี่ย" คุณป้านภาถามต่อ
"อ๋อก็มีแล้วค่ะนี่ไงคะแฟนภา" ฉันหันไปมองพีทที่ยิ้มรับเจื่อนๆให้อยู่ข้างๆ
"นี่น่ะหรอแฟนหนูแล้วเป็นลูกเต้าเหล่าใครทำงานอะไรกันล่ะเนี่ย" คุณป้าวิภาเป็นผู้สำรวจสำมะโนครัวฉันต่ออีก
สรุปจากจะทักทายกันเฉยๆตามมารยาทกลายเป็นว่าตอนนี้ฉันถูกเสียมารยาทใส่ซะงั้น !
"เอ่อพีทเป็นเลขาให้หนูอยู่น่ะค่ะ"
"ตายแล้ว ! แล้วอย่างนี้พ่อกับแม่หนูจะรับได้หรอลูกพวกเขาไม่ว่าหรอที่หนูไปคบกับ...เลขาของตัวเองแบบนี้น่ะ" ว่าแล้วพลางกวาดสายตามองพีทขึ้นลงตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า
"ป้าว่าหนูยังสาวยังมีโอกาสเปลี่ยนใจหาคนที่ดีกว่านี้ได้นะลูก" อีกคนสอดขึ้นมาเลยมิน่าล่ะถึงคบหากันได้ อ๊ะๆแต่ไม่ได้ลืมตุณแม่ของฉันหรอกนะท่านแต่คบกันห่างๆเท่านั้น !
'หืมเห็นแล้วขึ้น ! จะดูถูกใครไม่ว่าแต่มาดูถูกพีทผู้แสนดีของฉันที่นั่งหน้าเจื่อนสนิทไปแล้วตอนนี้เห็นแล้วของขึ้นเลยฉัน !'
ยื่นมือไปบีบฝ่ามือหนาที่นั่งกุมซ้อนกันอยู่ใต้โต๊ะแล้วจึงเงยหน้าขึ้นกวาดรอยยิ้มให้คนทั้งโต๊ะแล้วจึง...
"คุณพ่อคุณแม่ภาไม่ว่าหรอกค่าท่านถือคติที่ว่าลูกรักใครท่านก็รักด้วยนั่นแหละ..." ฉันยังพูดไม่ทันจบเลยด้วยซ้ำบรรดาคุณป้าทั้งหลายก็สอดขึ้นมาอีก
"แต่ป้าว่าหนูควรจะแคร์หน้าตาของครอบครัวหนูสักนิดนึงนะลูก" คุณป้าศจีกล่าวประโยคนี้ขึ้นอีภาก็หมดความอดทนไปแล้วจ้า
"อันที่จริงภาว่า...ถ้าการที่ภาจะคบกับใครหรือรักกับใครที่ไหนแล้วพ่อแม่ของภาไม่ว่าคนอื่นก็ไม่น่าสะ...(ใจจริงอย่างใช้คำว่าเสือกนั่นแหละแต่เห็นแก่หน้าของคุณแม่) สอดดดกับเรื่องครอบครัวคนอื่นเค้านะคะไม่มีอะไรแล้วภาขอตัวก่อนนะคะ"
ฉันพูดจบแล้วก็พยักหน้าให้อีเก๋กับอีปายที่หันไปแท็กมือให้กันอยู่ลุกตามส่วนฉันก็จูงมือพีทลุกออกไป ทิ้งไว้ให้คุณหญิงคุณนายทั้งสามนั่งอ้าปากค้างกันอยู่ที่โต๊ะ พวกท่านคงไม่คิดสินะว่าฉันจะกล้าพูดได้ขนาดนี้
ก็อย่างที่บอกแหละฉันอาจจะนิสัยไม่ดีไปบ้าง แต่ก็มองออกอยู่และรู้ว่าใครควรน่าเคารพหรือว่าใครควรจะถอนหงอกให้...
"คุณภาครับไปพูดกับพวกเขาแบบนี้มันไม่ดีนะครับเดี๋ยวท่านจะโกรธเอาได้" นี่ประไรพ่อคนดีของฉันถูกเขาดูถูกขนาดนี้ยังจะกลัวเขาโกรธอยู่อีก
"พีท...ภาไม่สนคนพวกนี้หรอกนะคนที่ภาสนมีแค่คนในครอบครัวเท่านั้นส่วนพีทก็ไม่ต้องไปสนใจคนอื่นสนใจแค่ภาคนเดียวก็พอแล้วเข้าใจตรงกันนะ !"
"คะ..ครับ" พีทพยักหน้ารับก่อนจะหน้าแดงวาบเมื่อถูกฉันยืดตัวขึ้นหอมแก้มสากให้รางวัลแทน
"อีภาเก็บไว้ทำกันตามลำพังกันก็ได้เกรงใจพวกกูบ้างกูก็อยากมีผัวเหมือนกันนะ !" อีปายกัดฟันบอก
"ได้ข่าวว่ามึงมีแล้วนะ" อีเก๋สวนกลับทันที
"เลิกแล้ว !"
"ห๊ะ...เลิกตอนไหน" ก็ตอนนั้นยังเห็นกระหน่ำกันอยู่เลยกลางวันแสกๆด้วย
"เลิกตอนนี้คืนนี้เป็นโสดเดี๋ยวไปหาเอาในงานนี่แหละ" อีปายตอบหน้ามึนสุด
"อีปายแบ่งให้กูบ้างสงสารกูบ้างแห้งเหี่ยวมานานแล้วเด้อ..." อีเก๋โอดครวญพูดแล้วก็ขำกัน
"เพื่อนคุณภานี่ตลกดีนะครับ" พีทที่เริ่มสนิทกับเพื่อนๆฉันมากขึ้นบอกสีหน้าผ่อนคลายมากขึ้น
"อย่างอื่นก็ดีนะลองไหม ?"
"อีปายพอ !" ฉันหันไปหยิกมันอย่างหมั่นเขี้ยว เผลอไม่ได้เลยตอดนิดตอดหน่อยก็เอานะ !
"หยอกๆนี่เพื่อนไง..." มันหันมาออดอ้อนก่อนจะชวนกันไปฟังเพลงด้านหน้าเวทีกันที่คืนนี้จ้างนักร้องชื่อดังมาคอยเอนเตอร์เทนกันเลยทีเดียว
. .ติ้ดๆๆๆ"ค่ะแม่"(ร่าเป็นอะไรลูกทำไมเสียงเนือยๆแบบนี้)"เปล่าค่ะแม่ร่าแค่...ฮ่ะ..ฮึ่กๆ"ไม่ไหว...อดไม่ได้ที่จะสะอื้นออกมาให้แม่ได้ยิน แค่ได้ฟังเสียงหวานๆที่สะท้อนความรักและห่วงใยมาให้หัวใจฉันก็สั่งให้ร้องไห้ออกมาเอง(ทะเลาะกับตาไทน์มาใช่ไหม ?)"เปล่าค่ะเราไม่ได้ทะเลาะกัน"(แล้วเป็นอะไรล่ะลูกมีอะไรหนูคุยกับแม่ได้ทุกเรื่องนะ)"คือ..."ตั้งแต่วันนั้นเราทั้งคู่ก็กลับมาดีกันเหมือนเดิมอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมอาจจะดูเหมือนรักกันมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ตอนนี้ฉันเองก็เรียนจบแล้วแต่เฮียไทน์ก็ไม่มีทีท่าว่าจะขอฉันแต่งงานกันเหมือนเมื่อก่อนเลยฉันอึดอัดพาลคิดไปหมดเลยว่าเขาจะไม่อยากแต่งงานกับฉันแล้วหรือเปล่า บางทีฉันก็คิดนะว่าตัวเองเป็นไพโบล่าหรือเปล่าตอนที่เขามาขอแต่งงานฉันก็ไม่พร้อมไม่อยากแต่ง แต่พอเขาเฉยๆไม่มีทีท่าว่าอยากจะขอฉันกลับรู้สึกใจแป้ว แม้ทุกวันนี้เราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมแต่ระหว่างเราฉันรู้สึกเหมือนว่าเรามีเส้นใยบางๆบางอย่างมาคั่นกลางเอาไว้"แม่เคยเสียใจไหมที่เลือกพ่อมาเป็นคู่ชีวิตแต่พ่อก็ทำให้แม่ผิดหวัง"ฉันไม่เคยถามเรื่องพ่อกับแม่สักครั้งนั่นเพราะรู้อยู่แล้วว่าทุกครั้งที่พูดถึงพ่อแล้
"เฮียขอโทษอย่าเกลียดเฮียเลย...เฮียไม่อยากได้ยิน" เฮียไทน์ที่คล่อมทับบนตัวฉันกำลังก้มหน้าซบแนบกับต้นคอฉันแล้วพูดเสียงสั่นเครือ"ถ้าร่ามาไม่ทันป่านนี้เฮียคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว" ฉันอดคิดถึงภาพนั้นไม่ได้จริงๆยิ่งนึกยิ่งรู้สึกลมออกหูจนยั้งมือไว้ไม่ทัน"โอ๊ยร่าเฮียเจ็บๆๆๆ !"เฮียไทน์ร้องเสียงหลงเมื่อถูกฉันยื่นมือไปบิดหูทั้งสองข้างเต็มแรง เขาพยายามดันมือฉันออกจนมือฉันหลุดออกจากหูเขาทั้งสองข้างจนได้แล้วเขาก็เริ่มเอาคืนฉันด้วยการงับลงบนเนินอกฉันเต็มแรง"โอ๊ยยย...อื้อ"เริ่มจากการกัดเต็มปากเต็มคำแล้วหลังจากนั้นเขาก็ปาดเลียบนผิวเนื้อเนินอกช้าๆ ขนอ่อนในกายลุกวาบสยิวซ่านไปทั้งร่างกาย มือไม้หยาบใหญ่ค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผ้าฉันออกช้าๆจนเนื้อตัวส่วนบนเปลือยเปล่า"ดะ..เดี๋ยวสิเฮีย ! นี่เฮียหายเมาแล้วหรอ ?" ฉันดันใบหน้าเฮียไทน์ออกจากซอกคอตัวเองออกก่อนจะถามอย่างข้องใจ"เอาจริงๆนะเฮียเริ่มหายเมาตั้งแต่เห็นหนูฟ้อนเล็บใส่ผู้หญิงคนนั้นแล้ว""เมื่อกี้เฮียเกือบจะเอากับมันไปแล้วนะแล้วตอนนี้เฮียจะมาเอากับหนูอีกหรอ ?""ร่าเฮียไม่ได้ตั้งใจ ! เฮียสาบานให้ตายห่าเลยก็ได้เฮียคิดว่าเป็นหนูจริงๆทั้งเมาทั้งคิดถึงเฮียก็เ
"ฮ้าววว"เสียงฉันเองแหละที่รู้สึกตัวขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดเมื่อยขัดเล็กน้อยพลางอ้าปากหาวอย่างง่วงทั้งเหนื่อยและล้าเมิื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปค่อนแจ้ง มองหาคนที่ต้นเหตุก็พบว่าเขาตื่นอยู่ก่อนแล้วแถมตอนนี้ยังนอนตะแคงเท้าแขนมองหน้าฉันอยู่อีกด้วย"ไง""เฮีย ! เล่นหนูหนักไปไหมเนี่ย" อดที่จะบ่นเขาไม่ได้คนบ้าอะไรอึดเหลือเกินจริงๆ"ช่วยไม่ได้มึงดื้อเอง !""หนูเปล่า"ปากเขาพูกแต่ดวงตาเขาจับจ้องอยู่ที่... หน้าอกของฉัน !"เฮีย ! หื่นแต่เช้าอีกแล้วนะ" ฉันลืมตัวไงว่าตัวเองยังโป๊อยู่ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีอะไรปกปิดเลยมีแค่ผ้าห่มคลุมตั้งแต่ช่วงเอวลงมาก่อนที่ฉันจะรีบคว้าชายผ้าห่มขึ้นมาคลุมช่วงอกเอาไว้ไว้ใจไม่ได้เกิดเขาอยากต่อเช้าขึ้นมามีหวังฉันคงฟ้าเหลืองตายแน่ๆ"ร่า..."อยู่ๆเฮียไทน์เรียกชื่อฉันเสียงอ่อนโยนเบาๆ"ขาา" ฉันครางรับเบาๆพลางช้อนสายตามองหน้าผู้ชายที่กำลังมองมาที่ฉันด้วยแววตาอ่อนโยน"แต่งงานกันไหม ?""เฮีย..."จังหวะนี้ทุกคนคงคิดว่าฉันกำลังซาบซึ้งและดีใจที่ถูกขอแต่งงานแต่เปล่าเลย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาขอฉันแต่งแต่ฉันยังไม่พร้อมจริงๆถ้านับครั้งนี้ด้วยนี่คงเป็นครั้งที่สามแล้ว"ว่าไงจะแต่งไ
"เดินดีๆอย่าซนได้ไหม" เสียงทุ้มที่ค่อนข้างฟังดูแหบพร่าเอ่ยปรามฉันเบาๆในขณะที่มือซนๆของฉันมันดันไปลวนลามที่ใต้กางเกงของเฮียไทน์"อื้อ...ใครซนนี่มันเป็นของหนูหนูจะจับมันตอนไหนก็ได้""แต่มึงจะจับมันตอนนี้ไม่ได้ นี่มันหน้าร้านมึงดูคนมองใหญ่แล้ว" เฮียไทน?กระซิบเสียงพร่าขณะจับมือซนๆของฉันเอาไว้แนบอกแกร่ง"อ้าวหรอแหะๆงั้นรอถึงที่รถก่อนก็ได้เนอะ"เดินซบอกเขาจนมาถึงที่รถฉันเปิดประตูเข้าไปนั่งด้านข้างคนขับแล้วผวาเข้าหาเฮียไทน์ทันทีที่เขาเปิดประตูเข้ามานั่งในรถ"อื้อ"เสียงเฮียครางฮือในลำคอขณะที่ถูกฉันจู่โจมด้วยการโถมเข้าไปจูบที่ริมฝีปากเต็มแรง เวลาเมาฉันนิสัยเสียอยู่อย่างก็คืออารมณ์ขึ้นง่าย แต่ไม่ใช่ไปขึ้นกับใครก็ได้นะ ถ้าหน้าไม่เหมือนเฮียไทน์ก็ใช่ว่าฉันจะขึ้นได้"จ๊วบๆ" เสียงดึงดูดริมฝีปากของเราสองคนดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ โซนที่เราจอดรถค่อนข้างลึกพอสมควรทำให้ไม่ค่อยมีรถคนเข้ามาจอดสักเท่าไหร่จะมีแค่คันสองคันเท่านั้นเอง"ฮื้มมม...ถ้ามึงยังไม่หยุดกู 'เอา' มึงที่ลานจอดจริงๆนะ" เฮียไทน์เลื่อนริมฝีปากออกแล้วกระซิบชิดใบหูฉัน"แล้ว...ได้ไหมล่ะ" ฉันกระซิบตอบเบาๆขณะเลื่อนฝ่ามือลงไปที่เป้ากางเกงเพื่อรู
Sara_eiei >> [ตัวเองงง...วันนี้เค้าทำงานกลุ่มมาเหนื่อยมากๆเลยเค้าขอนอนก่อนนะ]ผัวอีซาร่า >> [อืม...เหนื่อยมากไหม]Sara_eiei >> เหนื่อยมากกกตาเค้าจะปิดอยู่แล้วเนี่ยผัวอีซาร่า >> อืม...แต่ตอนนี้กูอยู่ร้านเหล้าSara_eiei >> อ้าวหรองั้นตัวเองอย่าดื่มเยอะนะขับรถกลับดีๆด้วยนะเค้าเป็นห่วง งั้นเค้านอนก่อนน๊าาผัวอีซาร่า >> แต่กูนั่งอยู่โต๊ะข้างหลังมึงนะอีร่า !Sara_eiei >> ........."ซวยแล้วพวกมึงผัวกูจับได้แล้วว่ากูหนีเที่ยวอ่ะ"ฉันชื่อซาร่าหรืออีร่าที่คนในไลน์เรียกนี่แหละกำลังทำหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่บรรดาเพื่อนๆที่เสือกชวนออกมาเที่ยวในคืนนี้ ก่อนจะทำใจดีสู้เสือกันหน้าไปยิ่มหวานสุดฤทธิ์ให้โต๊ะที่อยู่ติดกันทางด้านหลัง"ไฮ้...ที่รักคิดถึงเค้าไหม ?" แหะๆก็รู้แหละว่าแก้ตัวอะไรไม่ทันแล้วแต่ก็ปะเหลาะอีผัวตัวดีมันไว้ก่อนอ่ะเนอะ"มึงไม่ต้องมาตอแหลว่าคิดถึงกูหรอกหนอยทำเป็นเหนื่อยง่วงจะหลับแล้วที่ไหนได้หนีมาเที่ยวนี่เอง"'เอ๊อะ ! โดนไปอีกชุดสะอึกเลยกู'"กะ..ก็เค้าไม่ได้อยากมาหรอกนะอีฟ้าสิชวนเค้ามา" กูขอโทษนะเพื่อนขอแก้ผ้าเอาหน้ารอดไปก่อนแล้วกัน พูดไปพลางส่งสายตาอ้อนวอนให้มันตามไปติดๆ"โยนให้กูตลอดเลยนะอ
สองเดือนต่อมา"นิชา..นิชาครับหนูหายไปไหนมาพี่ตามหาหนูเสียทั่วเลยแต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ คนดีพี่ขอโทษจริงๆที่ทำให้หนูเสียใจหนูจะให้โอกาสพี่อีกครั้งได้ไหมพี่รักหนูจริงๆนะ"เสียงไตรคุณที่วันนี้บังเอิญมาเจอนิชาที่โรงพยาบาลเข้าพอดีเพราะมาเยี่ยมเพื่อนที่ภรรยาเพิ่งคลอดลูกเขารีบตรงเข้ามาหาเธอพลางสาธยายพร่ำพรรณาถึงความรักต่างๆนาๆที่มีต่อเธอ"ขอโทษนะคะพี่ไตรนิชากลับไปหาพี่ไม่ได้อีกแล้ว""ทำไมล่ะหรือว่านิชายังโกรธพี่อยู่""ไม่ใช่เพราะว่านิชายังโกรธอยู่หรอกค่ะแต่มันเป็นเพราะว่า...""นิชาเค้าแต่งงานมีสามีแล้วยังไงล่ะ ขอโทษนะครับคนนี้เมียผม"เสียงผู้กองตี๋ที่เดินมาจากทางด้านหลังของนิชาตอบแทนพลางเดินมาหยุดยืนข้างๆคนตัวเล็กแล้วรั้งเอวบางเข้ามากอดแนบแน่นต่อหน้าไตรคุณ โดยที่นิชาก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร"นี่..หมายความว่ายังไงครับนิชา" ไตรคุณที่ยังมีสีหน้าเหวออยู่ถามน้ำเสียงสั่นๆเกือบสามเดือนที่ผ่านมาก่อนหน้านั้นเขาเอาแต่เมินเฉยไม่ง้อไม่โทรตามเพราะคิดว่านิชาจะต้องมาง้อเพราะคงขาดผู้ชายอย่างเขาไม่ได้แน่ จนกระทั่งเดือนที่แล้วที่เขาทนรอเฉยๆไม่ไหวจึงพยายามไปตามหาเธอทุกที่แต่ก็ไม่พบ แต่อยู่มาเจอกันอีกทีก็พบว่านิชาแต่







