ร้ายรัก | 1

Sara_eiei >> [ตัวเองงง...วันนี้เค้าทำงานกลุ่มมาเหนื่อยมากๆเลยเค้าขอนอนก่อนนะ]

ผัวอีซาร่า >> [อืม...เหนื่อยมากไหม]

Sara_eiei >> เหนื่อยมากกกตาเค้าจะปิดอยู่แล้วเนี่ย

ผัวอีซาร่า >> อืม...แต่ตอนนี้กูอยู่ร้านเหล้า

Sara_eiei >> อ้าวหรองั้นตัวเองอย่าดื่มเยอะนะขับรถกลับดีๆด้วยนะเค้าเป็นห่วง งั้นเค้านอนก่อนน๊าา

ผัวอีซาร่า >> แต่กูนั่งอยู่โต๊ะข้างหลังมึงนะอีร่า !

Sara_eiei >> .........

"ซวยแล้วพวกมึงผัวกูจับได้แล้วว่ากูหนีเที่ยวอ่ะ"

ฉันชื่อซาร่าหรืออีร่าที่คนในไลน์เรียกนี่แหละกำลังทำหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่บรรดาเพื่อนๆที่เสือกชวนออกมาเที่ยวในคืนนี้ ก่อนจะทำใจดีสู้เสือกันหน้าไปยิ่มหวานสุดฤทธิ์ให้โต๊ะที่อยู่ติดกันทางด้านหลัง

"ไฮ้...ที่รักคิดถึงเค้าไหม ?" แหะๆก็รู้แหละว่าแก้ตัวอะไรไม่ทันแล้วแต่ก็ปะเหลาะอีผัวตัวดีมันไว้ก่อนอ่ะเนอะ

"มึงไม่ต้องมาตอแหลว่าคิดถึงกูหรอกหนอยทำเป็นเหนื่อยง่วงจะหลับแล้วที่ไหนได้หนีมาเที่ยวนี่เอง"

'เอ๊อะ ! โดนไปอีกชุดสะอึกเลยกู'

"กะ..ก็เค้าไม่ได้อยากมาหรอกนะอีฟ้าสิชวนเค้ามา" กูขอโทษนะเพื่อนขอแก้ผ้าเอาหน้ารอดไปก่อนแล้วกัน พูดไปพลางส่งสายตาอ้อนวอนให้มันตามไปติดๆ

"โยนให้กูตลอดเลยนะอีเพื่อนเวรเป็นคนลากกูมาแท้ๆ" นอกจากมันจะไม่รับแล้วยังเสือกขยายความผิดของฉันให้มันกว้างขึ้นไปอีก

"เดี๋ยวกลับห้องเมื่อไหร่มึงไปเคลียร์กับกู" อีผัวตัวดีมันชี้หน้าคาดโทษใส่ฉัน

หึ !คิดหรอว่าฉันจะยอมมันง่ายๆ แค่ผัวไม่ใช่พ่อฉันสักหน่อย

"จ้า"

แต่ตอนนี้ยอมมันไปก่อนไว้ถึงห้องแล้วค่อยอ้อนขอโทษมันก็แล้วกัน

แล้วหลังจากนั้นเราก็นั่งคนละโต๊ะกันเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือต้องกลับด้วยกัน

เฮียไทน์ผู้ชายปากร้ายคนนี้เป็นแฟนของฉันซึ่งเราคบกันมาก็เกือบสี่ปีแล้วล่ะมั้งเอาจริงฉันก็ไม่ได้มาจดจำหรอกว่าเราคบกันเมื่อไหร่วันไหน ที่สำคัญเรื่องของเรามันเกิดขึ้นมาจากเมาทั้งคู่ด้วยซ้ำไม่รู้ตัวด้วยว่ามารักกันตอนไหนตั้งแต่เมื่อไหร่

เฮียไทน์เป็นรุ่นพี่ฉันสองปีเขาเรียนจบออกไปแล้วส่วนฉันก็กำลังจะจบเร็วๆนี้แหละ เอาจริงช่วงนี้ฉันก็ต้องทำรายงานนู่นนี่นั่นโปรเจ็คอีกหลายอย่างจนรู้สึกเครียดฉันก็เลยลากอีฟ้าใสกับอีใบข้าวเพื่อนสนิทของฉันเองออกมาหาอะไรจิบเบาๆเพื่อผ่อนคลายสมอง ใครจะไปรู้ว่าวันนี้อีเฮียมันจะเสือกอยากใจตรงกันกับฉันมาร้านเดียวกันอีก

จริงๆเฮียไทน์มันก็ไม่ได้ห้ามเรื่องเที่ยวหรอกแต่ว่าถ้าจะไปเที่ยวให้บอกแล้วเขาจะพามาเอง แต่ก็เข้าใจป่ะว่าบางทีเราก็ต้องการมีพื้นที่ส่วนตัว

คือก็อยากเที่ยวกับเพื่อนอ่ะไม่ได้อยากเที่ยวกับผัว !

ถ้าบอกเฮียไทน์แน่นอนว่ามันก็ต้องตามฉันอีกเพราะงี้ไงฉันถึงต้องแอบหนีมันไปเที่ยวอ่ะ

"เอ่อ...ขอโทษนะครับไม่ทราบว่าคนนี้มีแฟนหรือยัง"

ขณะที่ดื่มไปโยกตัวไปมากับฟ้าใสก็มีผู้ชายหน้าตาดีแต่ไม่เท่าอีผัวของฉันเดินเข้ามาขอชนแก้วเหล้าด้วย ส่วนพวกฉันก็ชะงักเพราะไม่รู้ว่าเขาถามใครกันแน่ แต่ดูจากสายตาที่มองมาน่าจะเป็นฉันแน่ๆ ฉันเลยชี้นิ้วเข้าหาตัวเองอย่างงงๆ

"ครับ น้องนั่นแหละครับ"

"ยังไม่มีครับพอดีผัวเค้าไม่ให้มี"

ฉัน...ไม่ได้เป็นคนตอบส่วนคนที่ตอบไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร คนที่ชะโงกหน้ามาจากโต๊ะข้างหลังหันมากดคางได้รูปเข้าแนบกับซอกคอของฉันพลางตอบคำถามของผู้ชายคนนั้นด้วยสีหน้ากวนๆ

"อ่อ...ขอโทษทีครับ" ผู้ชายคนนั้นตอบกลับแล้วก้มศีรษะให้ก่อนจะเดินหายไป

"ขี้หวง !" ฉันหันไปจูบแก้มขาวในความมืดสลัวเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยวในใจ

"ไม่ให้หวงเมียจะให้ไปหวงหมาที่ไหนวะ"

"หมาที่นี่ตัวนี้แหละแหะๆ" ฉันชี้นิ้วเข้าหาตัวพลางขยับศีรษะถูไถแผงอกแกร่งเบาๆอย่างออดอ้อน

"งั้นเดี๋ยวคืนนี้มึงจะโดนท่าหมาแน่ๆ" เฮียไทน์กระซิบข้างหูฉันเบาๆ

"หวายย..งั้นกลับกันเลยไหมล่ะ" ฉันถามออกไปต่อก่อนจะโดนมะเหงกเขกลงหัวทันที

"ทะลึ่งใหญ่ล่ะมึงเนี่ยอีกสักพักค่อยกลับล่ะกัน"   เขาบอกก่อนจะหันกลับไปนั่งที่โต๊ะเหมือนเดิม

เพราะรู้ว่าคืนนี้ฉันมีเขามาด้วยดังนั้นจึงเมาได้กว่าจะรู้ว่าตัวเองดื่มไปเยอะมากแล้วก็ตอนที่ร่างกายของฉันมันเริ่มโอนเอนมองเห็นหัวเพื่อนมีมากกว่าสามสี่ห้าหัวทั้งที่มากันแค่สามคน

"อีฟ้าๆทำไมคืนนี้มึงมีหลายหัวนักวะแล้วตกลงคนไหนมึงกันแน่อ่ะ" เสียงฉันที่เปล่งดังออกไปทำไมมันยานครางนักนะ

"หลายหัวพ่อง ! กูนี่กูอยู่ตรงนี้" เสียงอีฟ้าตอบดังกลับมา

"สงสัยมันจะเมาแล้วว่ะกูว่่า ใช่สิคืนนี้มีผัวพากลับเลยเมาได้ดิ" อีใบข้าวมันตะโกนตอบโต้กลับมา

"ถ้าพวกมึงอยากเมาได้แบบกูก็มีผัวสักคนสิเมาได้เต็มที่ไม่ต้องกลัวมีใครลากไปไหน"

"หึไม่เอาอ่ะกูกลัวมีผัวแล้วจะไม่ได้เที่ยวแบบมึงอ่ะสิมีผัวแล้วเหมือนติดคุกกูไม่เอาดีกว่า" อีใบข้าวมันตะโกนสวนกลับมาส่งผลให้คนที่นั่งโต๊ะติดกันชะโงกหัวเข้ามาในวงสนทนาทันที

"หึๆกูได้ยินนะเอาไว้ให้สักวันนึงพวกมึงมีผัวดูแล้วจะรู้ขี้คร้านจะยอมอยู่ในคุกของพวกกูไม่ยอมไปไหนเองต่างหาก" เฮียไทน์พูดพลางกดจมูกลงมาที่แก้มร้อนๆของฉันฟอดใหญ่

"จริงไหมจ๊ะเมียจ๋า" แล้วหันมาถามข้างหูเบาๆ

"คนบ้า !" มามงมาเมียต่อหน้าคนเยอะๆฉันก็อายเค้านะ

มันก็จริงอย่างเขาว่านั่นแหละเอาจริงฉันว่าการใช้ชีวิตร่วมกันมันก็ดีอย่างเสียอย่างแหละ หนึ่งเลยเวลาที่เรามีความทุกข์เราเหนื่อยเราท้อแค่เห็นหน้ากันให้กำลังใจความทุกข์ที่มีก็แทบมลายหายไปแล้ว ส่วนข้อเสียก็แค่มีบางครั้งที่เราอยากไปเที่ยวตามลำพังแล้วอีเฮียมันจะอยากตามไปด้วยทุกที่นั่นแหละแต่ก็เข้าใจนะเพราะฉันสวยขนาดนี้ผัวมันก็ต้องหวงเป็นธรรมดา

เราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันแต่ยังไม่ได้แต่งงานกันนะแล้วไม่รู้ด้วยว่าเมื่อไหร่ดีเพราะยังไม่ได้คิด แค่ใช้ชีวิตให้ทุกวันนี้มันแฮปปี้ที่สุดก็โอเคแล้ว จันทร์ถึงเสาร์เราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันที่บ้านของเขาส่วนวันอาทิตย์เราจะแยกกันอยู่เหมือนต่างฝ่ายต่างให้เวลาส่วนตัวกันแต่...ถ้าฉันอยากไปเที่ยวกลางคืนคือต้องโทรรายงานมันก่อนนั่นแหละ !

ผ่านไปสักพักใหญ่ๆที่พวกเรายังสนุกสนานกันต่อส่วนฉันก็เมามากขึ้นไปทุกทีแต่ยังมีสติจำหน้าผัวตัวเองได้อยู่ก็ตอนที่เขามาเขย่าตัวเรียกนี่แหละ

"อ้วนๆไปกลับบ้านได้แล้ว"

"อือ...ดะ..เดี๋ยวเช็คบิลก่อน"

"เฮียจ่ายให้หมดแล้ว...พวกมึงก็กลับกันดีๆล่ะไหวไหมให้เพื่อนเฮียไปส่งไหม"

"ไม่เป็นไรเฮียขอบคุณมากๆนะคะพวกเรากลับเองได้ไว้โอกาสหน้ามาเลี้ยงพวกหนูใหม่อีกเด้อ" เสียงเพื่อนฉันมันดังแว่วมาในโสตประสาทเสียงก่อนที่มันจะโบกไม้โบกมือให้แล้วเดินกลับออกไปก่อร

'โอยตาลายชิบ !'

"มึงนี่ก็แดกไม่รู้จักกำลังเลยนะอีอ้วนเห็นว่ากูมาด้วยก็เอาใหญ่เลย" เฮียไทน์ดุฉัน

"เอาน่าาา แหมนานๆทีร่าจะเมาสักหน่อยเดี๋ยวคืนนี้ขึ้นให้ทั้งคืนเลยก็ได้โอเคป่ะ"

"มึงพูดเองนะ !" เฮียไทน์ที่พยุงฉันเดินชี้หน้าเบาๆก่อนจะจับนมฉันบีบแรงๆหนึ่งทีอย่างนึกหมั่นเขี้ยว

"นี่ใคร...ซาร่าคนนี้เคยทำให้เฮียผิดหวังด้วยหรือไง" ฉันชี้มือเข้าหาตัวเองพลางย้อนถามเขาเบาๆ

"แต่กูว่าตอนนี้มึงเดินเองให้ตรงทางก่อนไหมแล้วเดี๋ยวกูจะเชื่อมึงเอง"

"เฮียอ่ะ"

เราเดินคุยกันไปหยอกล้อกันไปจนถึงลานจอดรถ

.

.

.