‘นี่ใจร้ายจะไม่ให้ฉันเข้าไปในงานขนาดนี้เลยเหรอนี่’ พราวนภาคิดในใจ
บรรยากาศรอบทิศมีแต่ความมืดมิด กลิ่นชื้นอับของห้องน้ำลอยแตะจมูกของพราวนภา
แม้จะเป็นโรงแรมอสังหาริมทรัพย์ขนาดใหญ่ หากแต่ห้องน้ำในวันงานสัมมนา แม้ว่าจะไม่ได้ใหญ่มากกระนั้นห้องน้ำกลับมีกลิ่นอับเหมือนหนูตาย
พราวนภานึกหวั่นในใจ ม่ายสาวรีบเก็บลิปสติกราคาแพงเข้ากระเป๋าสะพายของเธอ
“ซู่ซู่” เสียงขู่คำรามดังขึ้นจากฟากใดฟากหนึ่งในห้องน้ำที่วังเวงและมีเพียงเธอทำให้ม่ายสาวอดรู้สึกหวั่นในใจไม่ได้
พราวนภานึกได้ว่าโทรศัพท์ของเธอมีไฟฉายอยู่ หญิงสาวสืบเท้าไปใกล้หน้ากระจกอีกครั้ง
ม่ายสาวหันกลับมาเพื่อหาต้นเสียงของเสียงปริศนาอีกครั้ง หากแต่คราวนี้พราวนภาต้องหวีดร้องสุดเสียง
แสงไฟฉายจากโทรศัพท์สาดส่องไปสะท้อนเข้ากลับ อสรพิษขนาดเขื่องชูคอแผ่แม่เบี้ย
เกล็ดมะเมื่อมสีดำนิลร้อยเรียงเป็นระเบียบอย่างประณีตตามธรรมชาติที่ควรจะเป็น
แม้ว่าจะสวยงามเพียงใดในความรู้สึกของพราวนภา หากแต่อสรพิษร้ายชูคอหรากลับทำให้สตรีม่ายสาวตรงหน้าสาวเท้าไปไหนไม่ออก
พราวนภายืนขาแข็งขณะที่อสรพิษงูเห่าตรงหน้าเลื้อยเข้ามาใกล้เรียวขาอรชรของแม่ม่ายสาวมากขึ้นกว่าเดิม
“กรี๊ด” พราวนภาหวีดร้องสุดเสียงเมื่ออสรพิษขนาดใหญ่เลื้อยเข้าเพื่อฉกเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ประตูห้องน้ำถูกเปิดผลัวะพอดี
“พราว” เสียงเรียกชื่อของเธอดังขึ้น เป็นจังหวะเดียวกับลูกกระสุนปืนพุ่งเข้าหาที่อสรพิษตัวนั้น
“ปัง” เสียงกระสุนปืนดังขึ้นหนึ่งนัด
เรือนกายอรชรสลบลงด้วยความหวาดหวั่น เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ธนูพุ่งเข้าหาร่างอรชรพอดี
“ยิงแม่นมากน้องธนพ” ธนูเอ่ยชมน้องชายเพียงคนเดียวของตระกูลดิเรกสิงหะ ตระกูลผู้มั่งคั่งด้วยทรัพย์สินและเงินตรา
“เราต้องพาพี่พราวออกไปจากที่นี่นะครับ ที่นี่ไม่ปลอดภัยสำหรับพี่พราว” ธนพเอ่ยพลางมองพี่สะใภ้อย่างนึกห่วง
“ขอบคุณน้องธนพ” ธนูเอ่ยขณะช้อนร่างอรชรแนบไว้กับอกแล้วเดินออกไป
“กุญแจหน่อยลุง” ธนูเอ่ยขณะอุ้มร่างอรชรอย่างทุลักทุเล
“ครับ’ ลุงคนนั้นเอื้อมไขเปิดประตูห้องให้กับธนู
ประตูห้องปิดลงไปนานแล้ว หากแต่ธนพยังคงยืนมองผลงานตนเองอย่างเศร้าสร้อย
“ผมคงทำได้ดีแค่นี้พี่พราว” ธนพเอ่ยแล้วหมุนตัวหันหลังเดินจากไป
ดวงหน้าคมคายก้มลงสำรวจเรือนกายของสตรีตรงหน้าอย่างไม่คาดฝัน
หนุ่มใหญ่ไม่คิดด้วยซ้ำว่าชาตินี้เขาจะมีวันได้เจอภรรยาเก่าของเขาอีกที่หย่าขาดไปนานกว่าสิบปี
พราวนภาจัดเป็นศรีภรรยา เขาผิดเองที่ทำให้เธอจากไปในวันนั้น เขาควรรับผิดชอบพราวนภามากกว่านี้
เรือนไหมสีน้ำตาลอมแดงปล่อยยาวถึงกลางหลัง เครื่องสำอางที่ประทินโฉมพราวนภาไม่อาจทำให้หนุ่มใหญ่ละสายตาจากสตรีเบื้องหน้าได้เลย
ธนูเพิ่งสังเกตว่าพราวนภาแต่งตัวววาบหวามชวนให้ใจของเขากระตุก
เดรสสั้นจนแทบจะปิดเรียวขาอรชรไม่มิด เขาไม่นึกฝันว่าพราวนภาจะมีผิวสีสำลีละเอียดลออแบบนี้ นั่นก็เพราะน้อยครั้งที่ภรรยาเก่าของเขาจะแต่งตัวเช่นนี้
“พราวผมว่าเรากลับมาคบกันเถอะ” ธนูเอ่ยขึ้นอย่างเลื่อนลอย เวลานี้หนุ่มใหญ่กลับรู้สึกถึงความแข็งของแก่นกำยำของตนเองที่ชูชันอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
เพียงแค่เห็นทรวงอกดุนดันของน้ำพริกถ้วยเก่าที่ลาร้างไปนานกว่าสิบปี
ด้วยความสงสัยพราวนภาเดินไปดูหน้าบ้าน แม่ม่ายสาวพราวเสน่ห์กวาดสายตา ไปบริเวณหน้าบ้านภาพที่ปรากฏ ตรงหน้าอดทำให้พราวนภาตะลึงไม่ได้“เป็นเขานั่นเอง” ธนพ ทายาทเพียงคนเดียว ของ ตระกูลดิเรกสิงหะ กำลังเดินไปเดินมาอยู่หน้าบ้านคฤหาสน์ที่แยกตัวจากถนนเหตุการณ์เมื่อวานยังคงติดตรึงในใจของพราวนภาดวงหน้าหวานแต้มสีเรื่อจางๆคิ้วเรียวขมวดมุ่นเข้าหากันอย่างใช้ความคิด แม่ม่ายสาวอย่างพราวนภารู้สึกถึงความปั่นป่วนในห้วงใจ ของหล่อนเองเวลานี้เธอจะให้ลัลลาวีร์รู้เรื่องนี้ไม่ได้นะ คิดสิ พราวนภาคิดในใจ หากแต่เวลานี้พราวนภาสาวเท้าออกไปเพื่อเปิดประตูมาเพื่อให้ลูกสาวเพียงคนเดียวของพราวนภาไม่สงสัย ว่ามารดาของเธอหายไปไหนมาทั้งคืนพราวนภาแม่ม่ายสาว เดินออกไป ม่ายสาวสวมรองเท้าแตะคีบสีดำตัดกับปลายเท้าสะอาดขาวผ่องของเธอ พราวนภาสืบเท้าออกไป ใกล้ประตูรั้วบ้าน สายลมเย็นเวลานี้พัดกรีดผิวของหญิงสาว “มาทำไมรึ” พราวนภาเอ่ยถามอย่างตระหนกเล็กน้อย “อ้าวพี่พราว” ธนพเอ่ยขึ้น พลางชูกระเป๋าสะพาย ของพราวนภาขึ้นมา“พอดีผมเอากระเป๋ามาคืนครับ” ธนพเอ่ยอย่างเป็นต่อ“ขอบคุณค่ะ” พราวนภาเอ่ยขึ้น แล้วกุลีกุจอ เปิดประตูรั้วบ้านให้กับเขา
“พราวผมส่งแค่นี้นะ” ธนูเอ่ยขึ้นขณะจอดรถใกล้คฤหาสน์หลังใหญ่ที่พราวนภาอาศัยอยู่“ค่ะ” พราวนภาเอ่ยตอบอย่างเลื่อนลอยมือเรียวสวยเอื้อมเปิดประตูรถสปอร์ตแล้วก้าวลงมาจากรถอย่างรวดเร็วพราวนภาสัมผัสได้ถึงกลิ่นไอดินหลังฝนตกหมาดๆเธอค่อยรู้สึกสดชื่นขึ้นมาหน่อยพราวนภาเดินออกไปจากบริเวณเดิมนานแล้ว หากแต่ธนูยังคงจับจ้องมองยังเรียวขาขาวนวลอย่างเผลอไผลเรือนกายขาวผ่องที่เขาแตะต้องเธอเพียงไม่กี่ครั้งยังคงติดตราตรึงเข้าไปในโสตประสาทของเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ธนูยกมือขึ้นลูบคางอย่างใช้ความคิด คิ้วเรียวมุ่นเข้าหากันอย่างใช้ความคิดเพียงเสี้ยววินาทีเดียวที่หนุ่มใหญ่คิดออก เขาถอยรถออกจากบริเวณบ้านของพราวนภาออกไปในทันที“แม่คะ หายไปไหนมา” ลัลลาวีร์ในวัยมัธยมต้นวิ่งหน้าตื่นเข้ามาหามารดา“พอดีแม่เจอเพื่อนเก่านิดหน่อย เลยแวะทักทายเขานานไปหน่อย” พราวนภาเอ่ยตอบอย่างรู้สึกผิด“ไม่เป็นไรค่ะ ลัลหิวข้าวแล้ว” เด็กสาวยกมือขึ้นลูบท้องอย่างเคยชินพราวนภาอดน้ำตาซึมไม่ได้ในฐานะคนเป็นแม่ ม่ายสาวจูงมือลูกสาวเดินกลับเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่โดยมีสายตาของธนพแอบมองตามลัลลาวีร์ไม่วางตาธนพที่ซ่อนตัวแอบดูพฤติกรรมของพี่สะใภ้สาว
แม่ม่ายทรงเครื่องสัมผัสได้ว่า ธนูแทรกตัวผ่านช่องทางสวรรค์ของเธออย่างไม่ปรานี กระนั้นในโพรงปากกับมีแท่งไอติมเขื่องธนพคาอยู่ธนพจับศีรษะของพราวนภาเข้าออกอย่างแผ่วเบาที่สุด หากแต่พราวนภากลับรู้สึกพึงใจต่อเหตุการณ์เช่นนี้อย่างถึงที่สุดตั้งแต่เกิดมา พราวนภาไม่เคยรู้สึกราวกับผกผินได้เช่นนี้มาก่อน ม่ายสาวรู้สึกนี่คือสวรรค์รำไรของเธอขณะที่พราวนภาตกอยู่ในภวังค์ห้วงวสุข ธนูเองก็ขยับเข้าออกช่องทางสวาทของเธออย่างเป็นจังหวะบทบรรเลงเกมกามารมณ์เริ่มต้นขึ้นอย่างดุเดือดธนพเองก็จับศีรษะของพราวนภาเข้าออกอย่างไม่หยุดหย่อนดวงหน้าคมคายคล้ายธนูแหงนขึ้นอย่างกระสันต์ถึงที่สุดเฉกเช่นเดียวกับพราวนภา ธนพอดร้องครางออกมาราวกับสิงห์คำรามไม่ได้เช่นเดียวกันกับธนูหนุ่มใหญ่อดรู้สึกไม่ได้เลยว่าเขาชอบบทเพลงรักที่แสนจะดุเดือดแบบนี้มากเพียงใด ยิ่งยามเห็นแววตาของพราวนภาที่แสดงออกถึงความสุขที่เธอไม่เคยได้รับทำให้เขายิ่งกระแทกเธอแรงกระชั้นขึ้นกว่าเดิมธนูอดรู้สึกดีไม่ได้ เขามักจะแข็งตัวทุกครั้งที่เห็นฝ่ายหญิงเป็นหมากเบี้ยล่างอย่างนี้ ยิ่งยามนี้ได้เห็นภรรยาเก่าของเขาสุขสันต์ยิ่งสร้างความกระหายให้เขาอย่างหาที่สุดไม่ได้ลม
พราวนภาอดตอบรับสัมผัสนั้นไม่ได้ ม่ายสาวแอ่นเรือนกายขาวผ่องตอบสนองต่อแรงปรารถนานั้นทันที “อ๊า” พราวนภาครวญเสียงหวานอย่างเผลอไผลธนูลอบสังเกตอย่างเงียบกริบ หนุ่มใหญ่อดรู้สึกหวามใจไม่ได้ ดวงตาคู่คมเปล่งประกายระยับกว่าเดิมหนุ่มใหญ่ไม่รอช้าถลันเข้าหาหุบเขาแห่งมวลหมู่ดอกไม้ที่เปิดกว้างขึ้นกว่าเดิมทันที“อ๊าย” พราวนภาร้องครางเสียงหลง ยามเมื่อทายาทอันดับแรกดอมดมกลีบดอกไม้ของเธอ ขณะเดียวกันกับที่ธนพยังคงเล้าโลมเธอด้วยริมฝีปากอย่างยั่วเย้าหนุ่มใหญ่สะบัดลิ้นไปมาอย่างกระสันต์เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ธนพบดจูบขยี้ริมฝีปากของพราวนภาพราวนภารู้สึกราวกับนี่คือภาพฝัน ม่ายสาวทรงเครื่องอย่างเธอกลับถูกพี่น้องสองคนรุมเร้าด้วยแรงปรารถนาอย่างสุขสันต์...นี่ซิความสุขอย่างแท้จริงสาวใหญ่เริ่มปลดปล่อยอารมณ์ให้เตลิดราวกับดอกบัวพลิ้วเอนไหวไปตามแรงลม “พี่พราวชอบไหมครับ” ธนพเอ่ยดวงดวงหน้าแดงระเรื่อ ขณะมือยังคงเคล้นคลึงทรวงอกอิ่มได้รูปสวยอย่างมันส์มือ“อื้ม” พราวนภาตอบรับเพียงสั้นๆ“พราวเราสองคนพี่น้องชอบคุณมานานแล้ว แต่ธนพไม่กล้าที่จะบอกออกไป” ธนูเอ่ยขึ้นดวงหน้าคมคายของเขาแต้มรอยยิ้มจริงใจที่สุดเท่าที่พราวนภาเคย
แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาแยงดวงตาของธนู หนุ่มใหญ่ขยี้ตาอย่างแรงเหตุการณ์เมื่อคืนราวกับจะตอกย้ำให้ธนูรู้ชัดว่าน้ำพริกถ้วยเก่าอย่างพราวนภารสเลิศเพียงใด กระนั้นหนุ่มใหญ่ยังอดชำเลืองมองภรรยาเก่าของเขาไม่ได้หากแต่เวลานี้พราวนภากลับอันตธานหายไปเสียแล้วกระนั้นร่องรอยน้ำสวาทยังคงมีอยู่ให้เห็นจนหนุ่มใหญ่อดใจหายไม่ได้“ตื่นแล้วเหรอคะ...” พราวนภาเอ่ยถามขณะหนุ่มใหญ่ตรงหน้ากำลังจมลึกในห้วงภวังค์ธนูสะดุ้งสุดตัวเมื่อเห็นว่าพราวนภาสวมชุด...เมื่อวานที่เขาบรรจงถอดมันออกมากับมือเดรสสีแดงสั้นเผยให้เห็นว่าสตรีตรงหน้างดงามเพียงใดดวงหน้าอ่อนหวานล้อมกรอบด้วยเรือนไหมสีน้ำตาลแดงปล่อยยาวสยายถึงกลางหลังธนูสังเกตว่าพราวนภามีริมฝีปากที่สะดุดสายตามากกว่าสิ่งอื่นใดบนดวงหน้างดงามหนุ่มใหญ่ไล่ระดับสายตามายังเอวคอดที่โค้งเว้าอย่างสมดุลพราวนภาคนใหม่มีท่าทางแตกต่างจากภรรยาคนเก่าของเขามาก แม้กระทั่งเรื่องบนเตียงกลับเจนจัดมากกว่าเดิมแม่ม่ายสาวประเมินสถานการณ์ตรงหน้าอย่างชั่งใจ...พราวนภาไม่มีทางเลือกมานักหากว่าเธอไม่ตัดสินใจทำไรสักอย่าง“คุณลืมเรื่องเมื่อวานเถอะ พราวผมขอโทษ” ธนูพูดแล้วรีบสวมเสื้อผ้าให้เร็วกว่าเดิม
“อ๊า” พราวนภาคร้องเสียงหลงยามเมื่อธนูโลมเลียไปทุกกลีบของดอกไม้ราวกับภมรรุมทึ้งเกสรอย่างกระหายธนูเร่งระดับความต้องการของเขาขึ้น หนุ่มใหญ่เล้าโลมพราวนภาอย่างใคร่กระสันต์พราวนภาครวญกระชั้นขึ้น เธอรู้สึกหายใจติดขัดเมื่อแท่งไอติมขนาดมโหราฬสอดเข้ามาในช่องทางสวรรค์ที่หญิงสาวของขาดมานานเรื่องบนเตียงเวลานี้ทำให้พราวนภา ม่ายสาวพราวเสน่ห์ ลืมเสียสนิทว่าเธอมาทำอะไรที่นี่พราวนภากระแทกสวนยามเมื่อธนูกระแทกเข้าออกอย่างเป็นจังหวะมากกว่าเดิม“พราวผมรักคุณ” ธนุเอ่ยคำนี้ขณะคร่อมร่างของแม่ม่ายสาวพราวเสน่ห์ พราวนภาไว้เวลานี้ในสายตาธนู พราวนภาเปรียบดั่งกระดังงาเพียงแค่ลนไฟกลับลุกโหมอย่างไม่น่าเชื่อสายตาตนเองพราวนภาครางลั่นยิ่งยามเมื่อธนูบิดยอดปทุมของหล่อนแล้วหยอกเย้าอย่างซุกซนสำหรับพราวนภาเวลานี้เธอกำลังคุมเกม เพียงแค่พราวนภาเริ่มหยอกเย้าคนอย่างธนู ดิเรกสิงหะกลับตอบสนองเธอได้ดีถึงเพียงนี้เชียวหรือนี่...เป็นไปได้ยาก“พราวผมจะจดทะเบียนสมรสกับคุณใหม่นะ” หนุ่มใหญ่เอ่ยขณะเล้าโลมเรือนกายขาวนวลอย่างรุนแรง“ค่ะ” พราวนภาเอ่ยแล้วสบสายตาจริงจังแม่ม่ายสาวแสนฉลาดตรงหน้ารู้ได้ทันที่ว่าในห้องนี้มีกล้องวงจรปิด พราว