5.หลงป่า กับพรานกล้ามาใหญ่ NC25+

ตอนที่ 5 ถ้าหนาวจะกอดแน่น ๆ

หลังจากปล่อยให้ร่างกายซึมซับความรู้สึกจนสงบพรานแก้วก็ค่อย ๆ ขยับตัว ลุกขึ้นยืนในน้ำ พร้อมยื่นมือให้หญิงสาวตรงหน้า

“ขึ้นเถอะ น้ำเย็นเดี๋ยวจะไม่สบาย”

นิลินจับมือเขาไว้แน่น ปล่อยให้เขาช่วยพยุงร่างเธอขึ้นจากลำธารฝ่าเท้าของเธอสัมผัสพื้นหินและดินเย็นเฉียบ

แต่ฝ่ามือของเขานั้น อบอุ่นมั่นคงเหมือนเปลวไฟในคืนหนาว

พรานแก้วไม่พูดอะไรเกินจำเป็น

เขาหยิบผ้าผืนหนึ่งไม่ใหญ่นัก จากกระเป๋าแล้วห่มให้เธอ จากนั้นเดินนำหน้าไปยังพื้นที่โล่งใต้ต้นไม้ใหญ่ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากลำธารนัก

“ตรงนี้ลมไม่แรง ใกล้น้ำแต่ไม่เย็นเกินไป”

เขาพูดพลางวางเป้ใบใหญ่ลง จากนั้นหยิบของออกมาเป็นลำดับอย่างคล่องแคล่ว

ไม้แห้งเล็ก ๆ ถูติดไฟอย่างรวดเร็ว กลายเป็นกองไฟเล็ก ๆ ที่อบอุ่นกลางป่า

กลิ่นควันลอยคลุ้งปนกับกลิ่นเปลือกไม้และใบแห้ง

นิลินขยับนั่งลงใกล้กองไฟ กอดผ้าห่มไว้แน่น มองเขาเคลื่อนไหวอย่างเรียบง่ายแต่เปี่ยมด้วยความใส่ใจ

พรานแก้วผึ่งเสื้อผ้าของทั้งคู่ไว้บนกิ่งไม้ที่จัดให้เอียงรับความร้อนจากไฟ

แล้วหันไปเก็บใบไม้ใหญ่ ๆ สีเขียวเข้ม มาวางซ้อนกันเป็นที่นอนชั่วคราว

จากนั้นเขาดึงเสื่อป่านออกมากางทับอีกชั้น

“มันอา