โปรดอย่าเล่นกับไฟ

อัคนีก้าวเข้าไปในห้องนอนของคฤหาสน์หลังงามอย่างเชื่องช้า เขาไม่มีความจำเป็นต้องรีบร้อนอีก เพราะลูกหนี้แสนสวยที่อาจหาญหนีไปอย่างไร้ความรับผิดชอบ ได้ถูกนำตัวกลับมาในที่ที่เธอควรอยู่แล้ว เขาหยุดยืนอยู่ข้างเตียง มองคนที่นอนขดตัวอยู่บนนั้นในสภาพที่ถูกมัดมือมัดเท้าแล้วยิ้มพอใจ

“ปลุกลูกหนี้ของฉันหน่อย” อัคนีหันไปบอกคนข้างตัว

“ครับ คุณอัค” คนสนิทรับคำ จากสายตาของเจ้านายทำให้กำจรรู้ดีว่าต้องปลุกร่างที่หมดสตินั้นอย่างไร เขาเดินไปที่โต๊ะตรงมุมห้อง หยิบเหยือกน้ำดื่มขึ้นมาจากถาดรอง แล้วเดินกลับมายืนข้างอัคนีตามเดิม แรกทีเดียวชายหนุ่มก็ตั้งใจจะปล่อยให้กำจรจัดการเอง ทว่าเขากลับเปลี่ยนใจ แย่งเหยือกไปถือไว้ แล้วสาดมันใส่ร่างที่นอนนิ่งจนเปียกโชก

หญิงสาวสะดุ้งสุดตัว เมื่อจู่ๆ น้ำก็รบกวนการหลับใหลที่เป็นไปด้วยฤทธิ์ของยาสลบ เธอนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด เชือกที่มัดอยู่บนข้อมือและข้อเท้าทำให้การขยับตัวเป็นไปได้อย่างจำกัด กว่าจะกะพริบตาถี่ๆ แล้วมองเห็นว่าตัวเองถูกพาตัวมาไว้ภายในห้องนอนหรูที่ไม่คุ้นตา อีกทั้งยังมีร่างสูงใหญ่ของคนที่พยายามหนีมาตลอดปรากฏอยู่ข้างเตียง เธอก็เกือบหลุดอุทานออกมาด้วยความตกใจ หัวใจสั่นไหวไปหมดเมื่อเห็นสายตาแข็งกร้าวของเขา

“ไง เจอกันสักทีนะ รสิกา” อัคนีกอดอก แสยะยิ้มอย่างผู้ชนะ

“คุณอัคนี! นี่มันอะไรกัน คุณหาฉันเจอได้ยังไง” หญิงสาวถามเสียงสั่น หวาดกลัวจนแทบหายใจหายคอไม่ทัน

“โง่บรรลัยเลยนะที่คุณคิดว่าจะหนีผมพ้น!” เขายิ้มเหี้ยม ทอดสายตามองคนที่ถูกพันธนาการด้วยเชือกทั้งมือและเท้า เนื้อตัวเปียกปอนเพราะถูกเขาสาดน้ำปลุกเธอให้ฟื้นคืนสติกลับมา

“ทำไม... ทำไมต้องใช้วิธีนี้กับฉันด้วย! ทำไมคุณถึงไม่ยอมปล่อยฉันไปสักที คุณเองก็มีลูกมีเมียอยู่แล้วนี่! ทำไมถึงยังคิดมักมากอยู่อีกฮะ!” รสิกาตวาดถามเสียงสั่น แอบซ่อนตัวอย่างเงียบเชียบมาได้ตั้งนาน ไม่คิดเลยว่าจะพลาดโดนอัคนีจับได้ เพราะตัดสินใจยอมบอกที่อยู่กับกันตพล เขาบอกว่าต้องการอธิบายเรื่องทุกอย่างกับเธอ ต้องการช่วยเธอใช้หนี้คืนให้อัคนี แต่เธอยังไม่ทันได้พบหน้าเขาด้วยซ้ำ รู้ตัวอีกทีเธอก็ถูกพาตัวมาในสภาพนี้เสียแล้ว

“ผมไม่สนใจใครทั้งนั้น นอกจากคุณ! ผมต้องได้ตัวคุณ แทนเงินที่คุณยืมไป” เขาขยับยิ้มร้ายกาจ สายตาที่จ้องมองมาทำให้รสิกาถึงกับตัวสั่น เธอถอยกรูดไปจนชิดหัวเตียง แม้รู้ว่านั่นแสนเปล่าประโยชน์ก็ตาม

“คนเลว! คุณพูดแบบนี้ได้ยังไง นึกถึงหัวอกลูกเมียของคุณบ้างสิ!”

“อย่ามาทำตัวเป็นแม่พระ คอยขัดเกลาคนอื่นทั้งที่ตัวเองก็มีแต่ความหยาบช้า คุณเป็นแค่ผู้หญิงที่ต้องใช้ร่างกายใช้หนี้ คุณไม่ใช่แม่ผม! เพราะงั้นก็หุบปากไปซะ เก็บปากของคุณไว้ทำอย่างอื่นเถอะ”

อัคนีตะคอกใส่ ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับสะดุ้งโหยงแล้วร้องไห้ด้วยความกลัว เขาน่ากลัว เหมือนปีศาจตนหนึ่งที่พร้อมจะพร่าผลาญทุกอย่างให้วอดวาย

แต่จะทำอย่างไรได้... ในเมื่อเธอเองนั่นแหละที่เลือกจะเล่นกับไฟ!

“ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันกราบก็ได้ เรื่องเงินที่ยืมคุณไป ฉันสัญญาว่า...”

“ชาติไหนจะหามาคืนได้! เงินหลายล้านกับคนกระจอกอย่างคุณ มันไม่ง่ายนักหรอก”

ชายหนุ่มเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ ยิ่งทำให้รสิกานึกสมเพชตัวเองหนักขึ้นไปอีก นั่นเพราะรู้ดีแก่ใจว่าเขาพูดถูกต้องทุกอย่าง เงินที่ยืมไป ส่วนหนึ่งได้ยกทรัพย์สินให้เขาเพื่อชดใช้ไปแล้ว ทว่ามันก็ยังคงเหลือยอดทั้งหมดอีกแปดล้านบาท นับว่าเป็นเม็ดเงินจำนวนมหาศาลทีเดียวสำหรับคนจนตรอกอย่างเธอ

“พี่กัน... เขานัดเจอฉัน เขาบอกว่าจะช่วยฉัน ขอเวลาอีกนิดเถอะนะคะ!” รสิกายังมีความหวังลมๆ แล้งๆ

“ตลกแล้วโรส! คุณนี่มันโง่จริงๆ ไม่รู้เลยหรือไงว่าไอ้กันตพลมันล่อคุณมาให้ผม” อัคนีหัวเราะอย่างชอบใจ

“แลกกับเงินแค่แสนเดียว สำหรับมัน คุณก็มีค่าแค่นั้นแหละ ตาสว่างได้แล้ว เลิกคิดเถอะว่าจะมีใครช่วยคุณได้! ที่สำคัญนะ... ผมเตือนคุณไว้แล้วว่าหนี้ที่ต้องใช้คืนมันไม่ธรรมดา แต่คุณเป็นฝ่ายตกลงเอง เป็นคนพูดเองว่าถ้าผมช่วยจ่ายค่ารักษาพ่อของคุณ คุณจะยอมเป็นนางบำเรอของผม หวังว่าคงไม่สมองเสื่อมลืมสิ่งที่ตัวเองพูดไปแล้วหรอกนะ!” อัคนีปราดเข้าไปหา คว้าข้อมือที่ถูกมัดแน่นแล้วกระชากให้ถลากลับมาหาเขา

“อย่าแตะต้องตัวฉันนะ!” แม้ไม่ใช่ฝ่ายที่จะเรียกร้องหรือออกคำสั่งได้ แต่เธอก็โวยวายไปแบบนั้น

“คิดว่าผมอยากแตะตัวผู้หญิงแพศยาอย่างคุณนักหรือไง เปล่าเลย... ผมเน้นคุ้ม ไม่เน้นอยาก!”

“ฉันไปทำอะไรให้คุณ ทำไมคุณถึงได้ดูโกรธแค้นฉันนัก!”

“ลองคิดทบทวนดูสิ เผื่อสมองน้อยๆ ของคุณจะเกิดสำนึกขึ้นมาบ้าง”

“ฉันไม่เคยไปทำอะไรให้คุณ ฉันรู้จักคุณจากการแนะนำของคุณพ่อ แล้วทำไมคุณถึง...”

“เงียบ!” อัคนีตะโกนลั่น เสียงดังจนแม้แต่ผู้ชายตัวใหญ่อย่างกำจรก็ยังสะดุ้ง “เฝ้าให้ดีนะกำจร อย่าให้หนีหายไปไหนได้อีก คืนนี้ฉันจะกลับมาจัดการนังแพศยานี่เอง... เตรียมตัวไว้เถอะ ในเมื่อเธอกล้าเล่นกับไฟ เธอก็ต้องยอมรับผลของมันด้วย สาบานว่าฉันจะแผดเผาเธอให้ไหม้เป็นผุยผงเลย รสิกา! เธอจะได้รู้แน่ว่านรกบนดินมันเป็นยังไง!”

อัคนีผลักไหล่ของคนที่พยายามลุกขึ้นนั่งให้ล้มหงายลงไปบนเตียงอีกครั้ง ก่อนจะหันหลังเดินออกไปจากห้องทันที เขาขบกรามแน่นด้วยความโกรธ หายใจแรงจนทรวงอกกว้างสะท้านขึ้นลงถี่รัว หากไม่ติดว่าดันมีธุระด่วนต้องรีบบินกลับไปจัดการ เขาคงอยู่ระบายความโกรธเกลียดที่คุกรุ่นอยู่ในใจมาตลอดสองเดือนใส่รสิกาเสียตอนนี้เลย

แต่ก็เอาเถอะ... เขายังมีเวลาเล่นกับเธออีกเยอะแยะเลยทีเดียว!