8.หลงป่า กับพรานกล้ามใหญ่ NC25+

ตอนที่ 8 คิดถึงสัมผัส

พรานแก้วเงยหน้าขึ้น มองเพียงครู่แล้วกลับไปมองกองไฟต่อพยายามห้ามใจตนเอง แต่มือหนายังคงจับอยู่ที่เอวของเธอ

พรานแก้วขยับร่างใหญ่เล็กน้อย แสงไฟสะท้อนดวงตาคมที่เธอไม่สามารถอ่านมันได้

“นิลินคิดถึงสัมผัสของพรานแก้ว” เธอเอ่ยเสียงพร่า ร่างหนาหันหน้ากลับมาจ้องเข้าไปที่ดวงตาของเธอ

เหมือนมีคลื่นบางอย่างดึงดูด วินาทีนั้น

ทั้งหัวใจเต้นแรง

"ผม ก็คิดถึงสัมผัสของคุณ"

แต่เพียงชั่วพริบตา ทั้งสองโน้มเข้าหากันราวกับไฟกับน้ำมัน

ริมฝีปากของเขากดลงมาอย่างรุนแรง ปลุกความทรงจำทั้งหมดในตัวเธอขึ้นมาทันที ลมหายใจหนัก ๆ ปะทะกันจนหูอื้อ มืออุ่นของเขาสอดเข้าใต้เสื้อเธอทันที สัมผัสจากฝ่ามือที่หยาบกร้านนั้นทำเอาเธอเสียวซ่านจนต้องเกร็งตัวไว้

"ผมแทบทนไม่ได้ คุณรู้ไหมนิลิน" เขากระซิบข้างหู ขณะมือเลื่อนไปปลดกางเกงเธอ

"อื้อ..นิลินก็เหมือนกันค่ะ หยุดคิดถึงพรานแก้วไม่ได้..."

ร่างหนากัดฟัน ลุกพรวดขึ้นแล้วรวบร่างเธอไว้ในอ้อมแขน

เดินพาไปหลังพุ่มไม้ใกล้ มองเห็นเต็นท์อยู่ไม่ไกล

“อย่าครางเสียงดัง เดี๋ยวแฟนคุณจะได้ยิน” เขาเอ่ยเสียงกระเส่า แต่ใจจริงอย่างจะให้เธอครางดัง ไป ให้ลั่นป่าเหมือนกับคืนนั้น

พรานแก้วใส