ตอนที่ 6

ตอนที่ 6

 “ฟลินท์! มาหาย่า” ผู้เป็นย่าตวาดสั่งเด็กน้อยเสียงดัง

“คุณย่า อย่าตวาดลูกผม”

“งั้นแกก็ให้ลูกแกอยู่กับย่าสิ”

“ไม่ครับ ผมก็จะพาลูกผมไปด้วย ส่วนเรื่องที่คุณย่าคิดจะรั้งลูกของผมเอาไว้เพื่อใช้เป็นข้อต่อรองกับผม ผมว่าคุณย่าเลิกใช้วิธีนี้เถอะครับ ส่วนเรื่องผู้หญิงคนนั้นผมกลับไปหาแน่ แต่ผมไม่ได้คิดจะกลับไปคืนดี” คลินท์บอกเสียงแข็ง พลางโอ๋ลูกชายตัวน้อยไปด้วยและเพียงไม่กี่นาทีลูกชายก็หยุดร้อง

“ตาคลินท์! นี่แกกล้าขัดคำสั่งย่าเหรอ” คุณเซียล่าตวาดกลับด้วยความไม่พอใจเมื่อหลานชายเริ่มแข็งข้อใส่

“ผมไม่ได้อยากขัดคำสั่งคุณย่า แต่ผมเบื่อกับเรื่องนี้เต็มทนแล้ว แล้วผมขอร้อง คุณย่าอย่าตวาดใส่ลูกผมอีก” คลินท์ปรับโทนเสียงให้อ่อนลง แต่ความไม่พอใจก็ยังฉายชัดบนใบหน้าหล่อเหลา

“แกมันหลงลูกของแกมากไปแล้วนะตาคลินท์ แล้วอย่าให้ฉันรู้ว่าแกกลับไปหลงนังแม่มันอีกก็แล้วกัน ไม่งั้นทรัพย์สมบัติทุกอย่างของพ่อแม่แก ฉันจะยกให้คนอื่น” ผู้เป็นย่าเอ่ยเสียงกราดเกรี้ยว ใจก็ยิ่งแค้นเคืองผู้หญิงไร้สกุลคนนั้นที่ทิ้งสายเลือดเอาไว้ให้มันทิ่มแทงหัวใจของตน แล้วหากรู้ว่าการเอาเด็กนอกสมรสคนนี้เอาไว้แล้วจะทำให้หลานชายเพียงคนเดียวคิดแข็งข้อแบบนี้ ครั้งนั้นคงให้เด็กนอกคอกคนนี้ไปอยู่กับแม่ไร้สกุลคนนั้นเสียก็ดี

“ถ้าคุณย่าคิดจะเอาเหตุผลนี้มาเป็นข้อต่อรองกับผม ผมบอกเลยว่าผมไม่สน แล้วคุณย่าก็เลิกคิดจะใช้วิธีงี่เง่าพวกนี้มาบ่งการชีวิตผมได้แล้ว ผมโตแล้วนะครับ ผมตัดสินใจอะไรเองได้ เรื่องของแซนด้าก็เหมือนกัน ผมไม่มีวันแต่งงานกับแซนด้า” คลินท์ตอบกลับด้วยความรู้สึกเบื่อหน่าย ที่ต้องมาทนรับฟังเรื่องพวกนี้ เพราะไม่ว่าจะกี่ครั้งคุณย่าของเขาก็มักจะพูดอยู่แบบนี้เสมอ แต่ครั้งนี้เขาจะไม่ยอมให้คุณย่าบงการชีวิตได้อีกแล้ว

             “แต่หนูแซนด้าเหมาะกับแก่ที่สุด แล้วหนูแซนด้าก็รักแกนะตาคลินท์”

             “แต่ผมไม่ได้รักแซนด้า”

“รักไม่รัก ยังไงแกก็ต้องแต่งานกับหนูแซนด้าตามที่ฉันสั่ง” ผู้เป็นย่าตวาดกลับด้วยอารมณ์กราดเกรี้ยว ขณะที่หลานชายก็ส่งลูกชายให้กับบารอนแล้วบอกให้พาขึ้นไปพัก แต่เสียงผู้เป็นย่าก็พูดแทรกขึ้นด้วยการสั่งให้จูเลียไปเอาตัวเด็กน้อยแล้วพาไปรอที่รถ

“จูเลีย! อย่าเข้าใกล้ลูกฉัน” คลินท์หันไปตวาดใส่คนของผู้เป็นย่า

“เอ่อ...” จูเลียถึงกับหน้าถอดสี ไม่รู้จะฟังคำสั่งใครดี

“จูเลีย! เอาตาฟลินท์ออกมา ฉันจะพาไปอยู่ด้วย”       คุณเซียล่าออกคำสั่งอีกครั้ง

“คุณย่า ผมขอร้อง อย่ายุ่งกับลูกชายของผมเลย” คลินท์หันมาบอกกล่าวผู้เป็นย่า เพราะไม่อยากให้เรื่องราวยุ่งยากไปกว่านี้

“ฉันต้องยุ่ง เพราะฉันจะไม่ยอมให้แกพาลูกกลับไปหาผู้หญิงหน้าเงินคนนั้น จูเลีย! ไปเอาตาฟลินท์มา” ท้ายประโยคคุณเซียล่าหันไปออกคำสั่งกับ จูเลีย พยาบาลสาวที่ท่านว่าจ้างให้มาดูแลลูกของหลานชาย หลังรู้ว่าหลานชายกำลังจะเดินทางไปประเทศไทย

“จูเลีย! ถ้าเธอเข้าใกล้ลูกชายของฉัน ฉันฆ่าเธอแน่” คนหวงลูกขู่ ทำเอาพยาบาลสาวถอยร่นไปแทบไม่ทัน

“ตาคลินท์! แกอย่ามาขู่คนของย่า แล้วเอาลูกของแกมาให้ย่า แล้วแกจะไปไหนก็ไป ย่าจะไม่ห้าม” คนเป็นย่าเอ่ยสั่ง แต่คนเป็นหลานชายกลับหันไปบอกให้บารอนพาลูกชายขึ้นไปบนห้อง คุณเซียล่าจึงตวาดใส่ “บารอน! แกหยุดเดี๋ยวนี้”

“คุณย่า! คุณย่ามีแผนอะไรพูดออกมาเลยดีกว่าครับ ผมเบื่อที่จะต้องเถียงกับคุณย่าแล้วครับ” คลินท์พูดขึ้น เพราะเดาได้ว่าการมาของผู้เป็นย่าคงมีแผนการอยู่ในใจ

“แผนอะไรของแกตาคลินท์”

“ก็ที่คุณย่าจะเอาตัวลูกผมไว้ไงครับ”

เมื่อหลานชายรู้ทันแบบนี้แล้วคนเป็นย่าก็นิ่งไปครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้น “ฉันจะไม่เข้ามายุ่งวุ่นวายกับลูกของแกอีก ถ้าแกหมั้นกับหนูแซนด้าก่อนที่แกจะไปเมืองไทย แล้วหลังจากแกจัดการเรื่องงานทางนั้นเรียบร้อยก็กลับมาแต่งงานกับหนูแซนด้า ส่วนเรื่องงานย่าจะเป็นคนจัดการให้”

“ผมไม่ได้รักแซนด้า”

“แต่งกันไปก็รักกันเองนั่นแหละ แกอย่ามาหาเรื่องไม่อยากหมั้นกับผู้หญิงที่เพียบพร้อมอย่างหนูแซนด้าอีกเลยตาคลินท์”

“ผมไม่มีวันรักแซนด้า” คลินท์ยืนกรานในความรู้สึกของตัวเอง แบบไม่ต้องเสียเวลาคิดให้เปลืองเวลา

“ถ้าแกไม่ทำตามคำสั่งฉัน ฉันจะทำทุกอย่างให้แกเอาตาฟลินท์ไปด้วยไม่ได้ แกอย่าลืมว่าคนอย่างฉันทำได้ทุกอย่าง แกคิดให้ดีๆ ตาคลินท์” คนเป็นย่าขู่

คลินท์กระแทกลมหายใจออกมาแล้วมองผู้เป็นย่าด้วยสายตาผิดหวังระคนตัดพ้อ ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาอีกครั้งแล้วพูดกับผู้เป็นย่า “ตกลงผมจะหมั้นกับแซนด้า แต่งานหมั้นจะเกิดขึ้นหลังจากที่ผมเดินทางกลับจากเมืองไทยเท่านั้น หากคุณย่าไม่ตกลงผมก็ไม่หมั้น แล้วไม่ว่าคุณย่าคิดจะทำอะไรลูกชายของผม ผมก็จะปกป้องลูกชายของผมด้วยชีวิตของผม!” พูดจบก็เดินขึ้นห้องพักไปทันที

“คลินท์! คลินท์! แกกลับมาพูดกับย่าให้รู้เรื่องก่อน ตาคลินท์!” ผู้เป็นย่าขานเรียกเสียงดังลั่น แต่หลานชายไม่หันกลับมามอง

คนเป็นย่าเลยแต่มองตามไปอย่างขุ่นเคือง แต่คงโทษใครไม่ได้นอกจากตนคนเดียวที่ดันเอาเด็กเอาไว้ แทนที่จะให้กลับไปพร้อมผู้หญิงคนนั้น เพราะถ้าไม่มีเด็กคนนี้ หลานชายคงไม่คิดแข็งข้อกับตน

“จูเลีย! กลับ” คุณเซียล่าหันไปเรียกพยาบาล จากนั้นก็พากันออกจากบ้านของหลานชาย ไปพร้อมๆ กับคิดหาหนทางไม่ให้หลานชายกลับไปหาผู้หญิงคนนั้น!