[คิริน]ผมนั่งมองคนตัวเล็กที่มีท่าทางเก้ ๆ กัง ๆ ตาแดง ๆ เหมือนคนอดนอน แต่ยังฝืนยิ้มสดใส พูดจาฉะฉานเหมือนท่องสคริปต์มาเธอดูแปลกเกินไปผู้หญิงคนนี้แปลกตั้งแต่วันแรกที่เจอแล้วแปลกตั้งแต่คำพูด ท่าทาง และสายตาที่จ้องผม“เธอรู้ตารางนัดของฉันวันนี้หรือยัง?” ผมหันไปถาม“ทราบแล้วค่ะ! มีประชุมเวลา 10 โมงกับทีมบริหาร แล้วก็นัดทานข้าวกับคุณยุทธนาเวลาเที่ยงค่ะ ส่วนตอนบ่ายจะมีทีมการเงินเข้ามาหารือเรื่องงบประมาณครึ่งปีหลังค่ะ”ตอบเหมือนอ่านจากโพย แถมรีบเปิดแฟ้มออกมาค้นหาเอกสารทันที ผมมองเธออย่างจับผิดเล็กน้อย“เธออ่านแฟ้มผิดเล่ม”“หา! อะ…เอ่อ จริงด้วยค่ะ! ฮะ ฮะ ขอโทษค่ะบอส”เธอหัวเราะแห้ง ๆ เหมือนคนใกล้หมดแรง[ลิลิน]โอ๊ยยยย!! ฉันจะบ้าตาย!!! หยิบแฟ้มผิดได้ไงวะ! แถมยังทำเก่งอีก![ระบบหญิง] “555555 อายไหมเนี่ย~!”ฉันแทบอยากกระโดดไปลากระบบหญิงออกมาตบที่หัวเราะเยาะฉัน!เขาไม่พูดอะไร แค่พยักหน้านิด ๆ แล้วหันไปหยิบกาแฟขึ้นจิบจังหวะนั้นเองที่ฉันเหลือบไปเห็นรอยแผลเล็ก ๆ ตรงต้นแขนของเขา แผลจากเหตุการณ์วันนั้น ที่เขาโดนยิงเฉียดฉันรู้สึกผิดอย่างประหลาด ทั้งที่ไม่ใช่ความผิดฉันเลยแท้ ๆ[ระบบชาย] “ภารกิจเสร
[คิริน]ผมวางแฟ้มข้อมูลลงบนโต๊ะอย่างแผ่วเบา สายตายังจับจ้องที่รายงานประวัติส่วนตัวของลิลิน“ไม่มีอะไรผิดปกติเลยงั้นเหรอ…”“ครับ” ธีร์ ผู้ช่วยคนสนิทของผมยืนอยู่ตรงหน้า พูดเสียงเรียบ “ชื่อจริง ที่อยู่จริง ประวัติการศึกษา บัญชีธนาคาร รายได้ นิสัยการใช้จ่าย ไม่มีข้อมูลใดที่เป็นภัยหรือโยงถึงศัตรูของเราครับ”ผมเลื่อนนิ้วไปหยุดอยู่ที่ภาพถ่ายหน้าตรงของเธอ ใบหน้าจิ้มลิ้มกับแววตาดื้อรั้นคู่นั้นมันกำลังวนเวียนอยู่ในหัวผมไม่หยุดตั้งแต่วันแรก“แล้วตอนนี้เธออาศัยอยู่ที่ไหน”“คอนโดเก่า ๆ ใกล้ซอยตลาดทวีพรครับ”ผมพยักหน้า “คืนนี้ให้ฝ่ายความปลอดภัยของบริษัทไปตรวจรอบพื้นที่นั้น ถ้ามีอะไรผิดปกติ ให้รายงานฉันโดยตรง”“ครับ”ธีร์กำลังจะเดินออกจากห้อง ผมก็เอ่ยขึ้นก่อน “แล้วก็ พรุ่งนี้เช้า บอกเธอเข้าพบฉันด้วย”ธีร์ชะงักไปเล็กน้อยแต่ไม่ถามอะไรเพิ่ม “รับทราบครับ”ผมเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ เงยหน้าขึ้นมองเพดานสีขาวผู้หญิงคนนี้กำลังปั่นหัวผมอยู่หรือเปล่านะ?ไม่ว่าจะด้วยเจตนาดีหรือไม่ดี ผมต้องรู้ให้ได้ว่า เธอเข้ามาเพื่ออะไร[ลิลิน]“ห๊าาาาาาาา! อะไรนะ!!??”เสียงร้องดังจนห้องเช่าแทบพัง เพราะข้อความจากระบบชายที่ดังขึ
“เธอกลัวฉันรึเปล่า?”“เอ๊ะ?” ฉันหันกลับไปมองหน้าเขาทันที“กะ..ก็ไม่เชิง...”คิรินหัวเราะในลำคอเบา ๆ “ไม่เชิงแปลว่าใช่ครึ่งหนึ่งสินะ”“กะ..ก็แค่บอสดูหน้านิ่ง ๆ เลยดูน่ากลัวนิดหน่อย” ฉันหลุดพูดออกไปแล้วก็รีบยกมือปิดปากตัวเอง “ขอโทษค่ะ! ฉันไม่ได้ตั้งใจพูดแบบนั้น!”เขายกมุมปากนิด ๆ แล้วเอนหลังพิงพนักโซฟา “ดีแล้วที่พูดตรง ๆ แบบนี้”[ระบบหญิง] “อ๊ายยย~ พระเอกเริ่มเปิดใจแล้ว! ลูกสาวฉันจะได้ขึ้นแท่นนางในดวงใจแล้วใช่ไหม”[ระบบชาย] “ทำภารกิจสำเร็จแล้ว ได้รับเงินรางวัล 8,000 บาท ยอดเงินคงเหลือหลังหักดอกเบี้ย 6,230 บาท”ติ๊ง!เสียงแจ้งเตือนที่ดังขึ้นมา ทำให้ฉันรู้ว่า เงินเข้ามาแล้ว!ต่อไปขออย่าได้มีภารกิจบ้าบออะไรอีกนะ“งั้นบอสพักผ่อนเถอะนะคะ ฉันขอก่อน”ฉันกำลังจะหมุนตัวกลับอีกรอบ แต่เสียงของเขาก็หยุดฉันไว้อีกครั้ง“อยู่ก่อนสิ”“ฮะ?”“แค่นั่งเฉย ๆ ก็ได้ ฉันไม่อยากอยู่คนเดียว”ฉันชะงักไปทันที หัวใจแทบจะหลุดออกมาเต้นบนพื้น[ระบบหญิง] “อร๊าย!!! ลูกสาว เขาชวนเธออยู่ด้วย!!”“เอ่อ...ค่ะ”ฉันย่อตัวลงนั่งอีกครั้งบนโซฟาอีกฝั่ง เว้นระยะห่างอย่างเหมาะสม แต่ในใจกำลังโครมคิรินไม่ได้พูดอะไรอีก เขาแค่เอนตัวพิ
[ลลิน]เย็นวันนั้นก่อนเลิกงาน ฉันยืนลังเลอยู่หน้าห้องทำงานของคิริน ในมือถือแก้วกาแฟเย็น และกระดาษโน้ตเล็ก ๆ ที่เขียนด้วยลายมือของตัวเองว่า“พักบ้างนะคะ บอส : )”[ระบบหญิง] “ส่งเลยลูก! คนอะไรน่ารักขนาดนี้! ฉันเขินแทน!”[ระบบชาย] “ภารกิจจะล้มเหลวหากยังไม่วางกาแฟและโน้ตภายใน 3 นาทีนับจากนี้”ฉันกัดริมฝีปาก ลังเลอยู่แป๊บ ๆ แล้วสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปเขายังนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน มองหน้าจอคอมพิวเตอร์เหมือนเดิม แต่หันมาทันทีเมื่อได้ยินเสียง“กาแฟค่ะ”ฉันวางแก้วกาแฟลง พร้อมกับโน้ตเล็ก ๆ พยายามไม่สบตา พูดเสร็จก็รีบหันหลังจะออกไป แต่เขาเอื้อมมือมาหยิบโน้ตแล้วอ่านเงียบไปไม่ถึงวินาที ก่อนที่เสียงทุ้มต่ำจะดังขึ้นเบา ๆ“ขอบคุณ”ฉันแทบหยุดหายใจไปหนึ่งจังหวะ ไม่รู้ว่าเพราะคำพูดนั้น หรือเพราะรอยยิ้มจาง ๆ ที่เห็นบนใบหน้าคนที่ไม่เคยยิ้มเลยทั้งวันกันแน่แต่ที่รู้แน่ ๆ…หัวใจของฉัน มันเต้นรัวดังเหมือนจะระเบิด!วันถัดมาก“แค่ถากที่แขนนิดเดียวเอง ทำไมต้องให้ฉันเข้าไปด้วยวะ”ฉันยืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่หน้าห้องทำงานของท่านประธาน หัวใจเต้นแรงแบบไม่มีเหตุผล ทั้งที่ความจริงแล้วฉันควรจะโล่งใจที่วันนี
[ระบบหญิง] “แหม~ อย่าเพิ่งชิล! ยังไม่รอดจนกว่าจะพ้นบ่ายสามนะยะ!”[ระบบชาย] “หนี้จะเพิ่มขึ้นทันที หากเกิดเหตุร้ายขึ้นแล้วคุณล้มเหลวในการป้องกัน”!!!!!“ฮะ บ่ายสาม?!”พวกแกนี่จะจริงจังเกินไปแล้วนะ!ฉันเดินวนไปวนมาอย่างกระวนกระวาย กว่าสิบห้านาทีจึงมีเสียงเคาะประตู“คุณลลินครับ บอสเรียกไปที่โกดังสินค้าชั้นใต้ดินครับ”ฉันรีบก้าวตามพนักงานรักษาความปลอดภัยไปทางลิฟต์ด้านหลัง ไปยังโกดังสินค้าชั้นใต้ดินประตูเปิดออก ฉันเห็นคิรินยืนอยู่ข้าง ๆ ลูกค้าชาวต่างชาติร่างท้วมสองคน กำลังชี้และอธิบายบางอย่างฉันยืนอยู่ห่าง ๆ ไม่กล้าเข้าไปใกล้มากนักวินาทีนั้นเอง…เสียง “แกร๊ก!” ดังแว่วจากด้านหลังชั้นวางสินค้าฉันหันไปมอง เห็นเงาชายคนหนึ่งในชุดยูนิฟอร์มพนักงานก้มหลบอย่างรวดเร็วหัวใจฉันหล่นวูบ[ระบบชาย] “ตรวจพบความเสี่ยงอันตรายสูงสุด เตรียมพร้อมฉุกเฉิน”“บอส ระวัง!” ฉันร้องเสียงดังเขาหันขวับมาอย่างตกใจ ฉันพุ่งเข้าไปผลักเขาออกพ้นแนวเล็งของบางอย่างที่วูบวาบในเงามืดปัง!เสียงปืนดังขึ้นทันที!กระสุนพุ่งเฉียดแขนเสื้อของเขาไปเพียงไม่กี่เซนติเมตร ก่อนจะแฉลบไปกระแทกผนังด้านหลังร่างของคิรินล้มลงไปกับพื้นพร้อมกับ
[ลลิน]“หืม วันนี้รู้สึกแปลก ๆ แฮะ”ฉันพึมพำกับตัวเองในขณะที่ยืนหน้าลิฟต์ของชั้น 32 สักพักเสียงในหัวก็ดังขึ้น[ระบบชาย] “แจ้งเตือน ภารกิจพิเศษ! ปกป้องบอสจากการลอบทำร้าย”[ระบบหญิง] “ลูกสาว! มีการวางแผนลอบทำร้ายท่านประธานในวันนี้ รีบเตือนเขาให้ทันก่อนเกิดเหตุ ไม่งั้นโดนหักเงิน หนี้เพิ่มอีกนะ!”“หาาาา!? ลอบทำร้ายเหรอ?”มือของฉันเย็นวาบ หัวใจเต้นรัวเหมือนโดนกระตุ้นด้วยไฟฟ้าแรงสูง“แล้วฉันจะเตือนเขายังไงดี?”[ระบบชาย] “หหากล้มเหลว นี้จะเพิ่มขึ้นทันที 100,000 บาท”“หา!!”ฉันแทบจะกรี๊ดออกมาหน้าลิฟต์ แทบไม่มีแรงจะก้าวต่อ แต่ฉันก็ยังพาร่างกายสั่น ๆ ของตัวเองเดินไปยังห้องทำงานบอสให้ได้เร็วที่สุดก๊อก ก๊อก ก๊อก“เข้ามา” เสียงเข้ม ๆ ดังลอดออกมาฉันสูดหายใจลึกแล้วเปิดประตูเข้าไป “เอ่อ…บอสคะ…”เขาเงยหน้าจากแฟ้มเอกสาร มองฉันด้วยแววตาสงสัยเล็กน้อย“มีอะไร”“คะ…คือว่า…”“พูดสิ”“เอ่อ…”ฉันอ้ำอึ้ง ใจเต้นโครมคราม เหงื่อซึมเต็มแผ่นหลัง แม้ว่าแอร์ในห้องจะเย็นฉ่ำ“ตกลงมีอะไร?”เขาเงยหน้าขึ้นมองฉันด้วยสายตานิ่งเฉียบ แต่สายตานั้นกลับเต็มไปด้วยความเฉียบคมจนฉันอยากจะหันหลังกลับ“คือ…เอ่อ...”“เธอจะเอ่ออีกนานไ