ตอนที่ 9 ด่ามาก็ด่ากลับ

[คิริน]

ผมนั่งอยู่ในห้องทำงานชั้นบนสุดของตึก มือกดเลื่อนเอกสารรายงานของแต่ละแผนกไปเรื่อย ๆ โดยที่สายตากลับจับจ้องอยู่กับหน้าจอเล็ก ๆ อีกจอซึ่งเชื่อมต่อกับกล้องวงจรปิดบริเวณโถงด้านนอก

ภาพบนหน้าจอคือหญิงสาวคนหนึ่งที่เพิ่งเริ่มทำงานได้เพียงไม่กี่วัน....ลลิน

ผู้หญิงคนนี้ไม่เหมือนใคร

เธอดูเหมือนเด็กจบใหม่ธรรมดา ๆ แต่อีกด้านหนึ่งกลับมีความกล้าที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต

กล้าพูด กล้าเถียง และกล้าสัมผัสผม

ผมยังจำได้ดีว่าเมื่อวาน เธอเดินผ่านโต๊ะแล้วแกล้งสะดุดก่อนจะพุ่งเข้ามาชนแขนผมเบา ๆ เหมือนเป็นอุบัติเหตุ จากนั้นช่วงบ่ายก็พยายามใช้จังหวะต่าง ๆ มาแตะหน้าอกผมแบบไม่ตั้งใจ

แน่นอน ผมรู้ว่าเธอจงใจ

และจุดสุดท้ายที่เธอสัมผัส คือหน้าท้องของผม

ที่จริงผมควรจะโกรธ แต่กลับรู้สึกขำมากกว่า และสงสัยไปด้วย

“ผู้หญิงคนนี้ ต้องการอะไรกันแน่?”

[ลลิน]

เช้าวันนี้ ฉันมาทำงานอย่างกระปรี้กระเปร่าพร้อมแก้วกาแฟเย็นในมือ

“ตื่น! ต้องตื่น! ต้องดูขยัน! ต้องดูเทพ! ต้อง...”

ฉันเดินดี๊ด๊าไปที่ห้องพักเบรค กะจะไปนั่งกินแซนวิชที่ซื้อมาและกำลังจะอ้าปากเอ่ยทักทายคนอื่น ๆ ในห้องพักเบรคนั้น

แต่สิ่งที่ได้กลับมา…

เสียงซุบซิบ สายตาเหยียด ๆ และรอยยิ้มแปลก ๆ ของพนักงานหญิงแผนกอื่นกลุ่มหนึ่ง

ฉันหยุดกึกฟังเสียงเหล่านั้น

“เด็กคนนั้นน่ะเหรอ เลขาท่านประธาน?”

“แน่ล่ะ ไม่งั้นคงไม่ได้เข้าออกห้องบ่อยขนาดนั้นหรอก”

“ดูทรงสิ เสื้อเชิ้ตมือสองแน่ ๆ พวกบ้านนอกนี่มันร้ายจริง ๆ”

ฉันได้ยินชัดทั้งหมด และฉันก็โกรธมาก ฉันเดินเข้าไปอย่างไม่กลัว และผู้หญิงคนหนึ่งก็เหมือนทนไม่ได้เมื่อเห็นฉัน เธอพูดขึ้นทันที

“นี่เธอ อย่าคิดว่าเป็นเลขาท่านประธานแล้วจะวางท่าได้นะ!”

“ใช่! เพิ่งเข้ามาไม่กี่วันก็ได้ขึ้นตำแหน่งแบบนี้ มันต้องมีอะไรแน่ ๆ!”

ฉันยืนฟังเงียบ ๆ ทุกคำพูดของพวกเธอเสียดแทงเข้ามาเหมือนเข็มที่ทิ่มมาไม่หยุด

[ระบบชาย] “ภารกิจวันนี้ ห้ามโต้ตอบด้วยความรุนแรงใด ๆ หากสำเร็จจะได้รับเงิน 2,000 บาท หากล้มเหลวจะถูกหักเงิน 20,000 บาท”

“เฮ้ยย!”

ฉันอุทานในใจทันทีที่ได้ยิน เม้มปากแน่น พยายามยิ้มให้เหมือนนางงามจักรวาล

“ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ!” ฉันโค้งหัวเล็กน้อยแล้วนั่งลงกินแซนวิชที่โต๊ะว่าง

จนกระทั่ง...

“เธอคงยั่วเก่งสิท่า ไม่งั้นคงไม่ได้นั่งข้างบอสหรอก!”

จะห้ามโต้ตอบยังไงไหว นี่มันด่ากันซึ่ง ๆ หน้าเลยนะ!

“ถ้าด่ามา ฉันก็ด่ากลับนะเว้ย!”

[ระบบหญิง] “ใจเย็นลูกสาว อย่าเพิ่งด่า โดนหักเงินเยอะนะ 20,000 เลยนะ”

ฉันพยายามสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วหมุนตัวกลับมา ทำเป็นมองพวกเธอผ่าน ๆ แบบไม่ใส่ใจ แต่ดูเหมือนจะยิ่งทำให้พวกนั้นหัวร้อน

“แหม~ ทำมาเป็นเงียบ ไปอ่อยท่านประธานท่าไหนถึงเลื่อนขั้นได้!”

“หรือว่าเอาตัวเข้าแลก?”

ฉึก!

เหมือนมีใครปาหินใส่หน้าแรง ๆ จนหน้าฉันชาไปหมด

[ระบบชาย] “เตือนครั้งสุดท้าย อย่าโต้ตอบด้วยความรุนแรง ไม่งั้นระบบจะหักเงินทันที”

“ฉัน…ไม่ไหวแล้วนะ! ต้องทนให้พวกเธอมาดูถูกรึไง!!”

ฉันหันกลับไปทันที สะบัดแก้วกาแฟเย็นในมือ แล้วชี้หน้าพนักงานหญิงคนนั้นด้วยความเดือดดาล

“ถ้าเธอไม่มีปัญญาจะเลื่อนขั้นด้วยสมองหรือความสามารถ ก็อย่ามาระรานคนอื่นด้วยปากเน่า ๆ”

“และถ้าปากมันว่างนัก ลองเอามาไว้ใต้เท้าฉันดีไหม จะได้รู้ว่าสิ่งต่ำ ๆ มันควรอยู่ตรงไหน”

เสียงในห้องพักเบรคเงียบกริบจนได้ยินแค่เสียงลมหายใจ หญิงสาวคนนั้นทำท่าเหมือนจะตอบโต้ แต่มีหรือที่ลิลินจะปล่อยให้คนพวกนั้นมาหยามได้

"ลองพูดอีกสิ พูดขึ้นมาอีกคำเดียวจะไม่ใช่แค่ด่าแน่ แต่ฉันจะตบปากเธอให้เลือดกลบปาก!"

[ระบบหญิง] “...........”

[ระบบชาย] “ระบบทำการหักเงิน 20,000 บาท จากบัญชีของคุณ เนื่องจากภารกิจล้มเหลว”

ติ๊ง!

เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ดังขึ้นพร้อมข้อความแจ้งเตือนที่เด้งขึ้นมาบนหน้าจอ

ยอดเงินคงเหลือ 53.25 บาท

ตอนนั้นเองที่น้ำตาของฉันร่วงลงโดยไม่รู้ตัว…

[คิริน]

“ธีร์ ช่วยเช็กกล้องวงจรปิดให้ฉันที ดูว่าลิลินมีอะไรผิดปกติบ้าง”

ธีร์ ผู้ช่วยคนสนิทที่ทำงานกับผมมาหลายปีพยักหน้า เขาไม่เคยถามเหตุผล และไม่เคยพูดเกินสิ่งที่ผมต้องการรู้

ผมกลับมามองรายงานในมืออีกครั้ง แต่ในหัวกลับคิดถึงแต่ชื่อเดิมซ้ำ ๆ

ลลิน พิชญธิดา

ผมหยุดอ่านงานทั้งหมด แล้วเปิดจอคอมพิวเตอร์เพื่อดูคลิปจากกล้องวงจรปิดแทน

ใครส่งเธอมากันแน่?

ไม่นานธีร์ก็เดินเข้ามาในห้องทำงานพร้อมกับแท็บเล็ตในมือ

“ได้คลิปมาแล้วครับ มีหลายเหตุการณ์ บอสลองดูคลิปช่วงเช้าก่อนเข้างาน”

ผมพยักหน้า แล้วรับมาดู เป็นคลิปในห้องเบรค ผู้หญิงสี่คนล้อมรอบลลิน พร้อมเสียงหัวเราะเยาะ และคำด่า เธอพยายามนิ่ง แต่คำพูดสุดท้ายของหญิงในกลุ่ม ทำให้เธอหันกลับไปโต้ตอบแบบเจ็บแสบ

“......”

ผมกดหยุดวิดีโอ แล้วมองจออย่างครุ่นคิด ท่าทางของเธอดูเหมือนจะไม่กลัวใคร และไม่ยอมปล่อยให้ตัวเองโดนรังแกได้ง่าย ๆ ทุกคำพูดที่เธอตอบกลับกลุ่มพนักงานหญิงพวกนั้นแต่ละคำผมได้ยินชัดเจน ทุกคำเจ็บแสบถึงทรวงใช่ย่อย

“หึ! น่าสนใจดีนี่”

"ดี ไม่ว่าเธอคิดจะทำอะไร ฉันก็จะเล่นเกมกับเธอแล้วกัน"