ตอนที่ 8 เลขาท่านประธาน

[ลลิน Part]

ฉันมุดตัวกลับเข้าที่โต๊ะตัวเอง หัวใจเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ

“เยส ฉันรอดแล้ว! ภารกิจวันนี้ สำเร็จ!”

[ระบบหญิง] “บอกแล้วว่าเธอทำได้ลูกสาว! เก่งมากจ้า~”

[ระบบชาย] “ระบบจะอัปเดตภารกิจใหม่ให้ในเช้าวันพรุ่งนี้ ขอให้พักผ่อนอย่างเต็มที่”

ฉันถอนหายใจโล่งอกครั้งใหญ่สุดในรอบวัน ก่อนจะทรุดตัวพิงเก้าอี้อย่างหมดแรง เห็นทีเลิกงานฉันต้องไปจัดชาบูเติมพลังซะแล้ว

ฉันนั่งทำงานต่ออีกแค่ชั่วโมงนิด ๆ ก็ถึงเวลาเลิกงาน เมื่อออกจากตึก ฉันตรงปรี่ไปยังร้านชาบูทันที ภารกิจวันนี้สูบพลังฉันไปโคตรเยอะ ยังไงซะก็ขอซัดชาบูเติมพลังก่อนล่ะวะ

หลังจากกินเสร็จและกลับถึงคอนโด ฉันก็รีบอาบน้ำเข้านอนและหลับเป็นตายทันทีที่หัวถึงหมอน

วันรุ่งขึ้น

ฉันตื่นตั้งแต่ตี 5 อาบน้ำแต่งตัวพร้อมออกไปทำงานสุด ๆ โชคดีที่คอนโดฉันอยู่ไม่ไกลจากบริษัทมากนัก นั่งรถไฟฟ้ามาแค่ 7 สถานีก็ถึงแล้ว

ตอนเช้า ฉันยังไม่ทันได้วางแก้วกาแฟลงจากโต๊ะ ระบบก็ดังขึ้นในหัวอีกครั้ง

[ระบบหญิง] “จ้า~ ภารกิจใหม่มาแล้ว! เลื่อนขั้นเป็นเลขานุการของท่านประธานให้ได้ ภายใน 48 ชั่วโมง!”

“หาาา!?” ฉันแทบพ่นกาแฟออกมา

[ระบบชาย] “เงื่อนไขภารกิจ หากล้มเหลว จะถูกหักเงินครึ่งหนึ่งจากบัญชีหลักและระงับภารกิจถัดไปเป็นเวลา 3 วัน โปรดระวัง”

“เฮ้ย! แบบนี้มันกดดันเกินไปแล้วนะ!”

ฉันโวยวายกับอากาศ แต่ก็ต้องหยุดเมื่อเห็นพี่พรรณรายเดินถือแฟ้มเข้ามาในห้อง

“ลลิน มีข่าวด่วนนิดหน่อย เลขาคุณคิรินลาออกกระทันหัน เพราะต้องกลับต่างจังหวัดไปดูแลคุณแม่ที่ป่วยหนักอ่ะ ทางบริษัทเลยต้องหาคนมาช่วยชั่วคราว”

“คะ…ค่ะ?” ฉันเริ่มรู้สึกเสียวสันหลังแปลก ๆ

“ช่วยลองดูแผนงานอาทิตย์หน้าที พิมพ์สรุปเบื้องต้นมาให้พี่หน่อยนะ ถ้าทำได้ดี พี่จะส่งชื่อเธอไปเสนอเป็นผู้ช่วยเลขานุการของท่านประธาน”

จังหวะนั้นฉันแทบอยากกรี๊ดเสียงสูง! ไม่ใช่เพราะดีใจหรอก แต่เพราะ...

“นี่มันภารกิจที่สองแล้วใช่ไหม!”

[ระบบหญิง] “ใช่แล้วจ้า~ ลุยโลดลูกสาวแม่!”

ฉันรีบวิ่งไปที่โต๊ะ หยิบกาแฟอีกแก้วมาดื่ม  อีกแก้ว แล้วก็อีกแก้ว...

จนสุดท้ายฉันดื่มกาแฟไปห้าแก้วภายในชั่วโมงเดียว!

ตอนนี้ตาฉันแข็งค้าง มือสั่นแต่ก็พยายามพิมพ์งานลงคอมให้ดูดีแบบมืออาชีพ ทั้งที่จริง ๆ แล้วพิมพ์มั่วไปหมด!

“เธอมีอะไรจะให้ฉันเซ็นไหม?”

เสียงท่านประธานดังขึ้นจากด้านหลัง ทำเอาฉันสะดุ้งโหยง ก่อนจะหันกลับไปพร้อมรอยยิ้มฝืน ๆ

“เอ่อ…ค่ะ! นี่ค่ะ รายงานแผนงานเบื้องต้นของสัปดาห์หน้าค่ะ!”

เขาหยิบมันขึ้นไปดู แล้วเลิกคิ้วนิด ๆ อย่างคนจับได้ว่านี่มันมั่วชัด ๆ

[คิริน Part]

ผมหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาพลิกดูสองสามรอบ แล้วก็เงยหน้ามองผู้หญิงตรงหน้า เธอพยายามเก็บอาการ แต่รอยยิ้มที่เกร็งเกินพอดีกับสายตาลอกแลกทำให้ผมหัวเราะในใจ

“เธอแน่ใจนะว่านี่คือรายงาน ไม่ใช่แบบฝึกหัดจับผิดภาพ”

เธอตาโตทันที “เอ๊ะ!”

ผมยื่นให้เธอ แต่เธอยังไม่ยอมยื่นมือมารับ 

“จะโกหกว่าทำงานเก่ง มันต้องดูโปรหน่อยนะ”

สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่แล้วก้มหน้าลงเหมือนคนละอายใจ แต่แล้วเธอกลับพูดขึ้นเบา ๆ ว่า 

“ฉันก็พยายามแล้วนะคะบอส...” พร้อมทำหน้าหงอยเล็กน้อย

แปลก ทำไมผมถึงรู้สึกใจอ่อนขึ้นมาได้วะ

“โอเค งั้นเริ่มทำใหม่” ผมว่าแล้วโยนแฟ้มงานให้ 

“ถ้าทำงานพวกนี้ผ่าน ฉันจะให้เธอมาช่วยงานฉันโดยตรงในฐานะเลขา”

“หา!?” เธอเบิกตากว้างอีกครั้ง แล้วก็พึมพำว่า “จะให้ฉันทำจริงเหรอคะ…”

“ไม่ใช่เพราะเธอเก่ง” ผมพูดต่อ “แต่ฉันอยากรู้ว่าเธอกำลังจะทำอะไร”

[ลลิน Part]

บอสเดินกลับไปที่โต๊ะแล้ว ฉันนั่งก้มหน้าลงใต้โต๊ะ ทำมือป้องปากตัวเองแล้วกระซิบเบา ๆ

“โอ๊ยยยย ทำไมต้องจับผิดกันขนาดนี้ด้วยเนี่ย!”

[ระบบหญิง] “อุ๊ย! แม่ว่าหนูโดนจับตาแล้วล่ะลูกสาว ฮิฮิ”

[ระบบชาย] “คุณกำลังเข้าสู่ช่วงสุดท้ายของภารกิจ การตัดสินจะอยู่ที่ผลงานและความไว้วางใจจากเป้าหมายภายใน 24 ชั่วโมง”

ฉันสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ตั้งใจจะทำให้ดีที่สุดในชีวิต พยายามใช้เวลาทั้งวันเรียบเรียงรายงานจริงให้เรียบร้อย จนกระทั่งใกล้เลิกงาน คิรินเดินเข้ามาหาฉันที่โต๊ะ พร้อมยื่นกระดาษหนึ่งแผ่นให้

“พรุ่งนี้มาเริ่มเป็นเลขานุการฉัน”

ฉันมองเขาตาโต อ้าปากค้าง

“บะ…บอสไม่กลัวฉันพิมพ์มั่วอีกเหรอคะ…”

“ไม่กลัว” เขาตอบเรียบ ๆ “เพราะฉันจะคอยดูเธออย่างใกล้ชิดตลอดเวลา”

หัวใจฉันเต้นแรงตุบ ๆ จนรู้สึกเหมือนมันจะระเบิด!

[ระบบหญิง] “ภารกิจสำเร็จ! เงินเข้าบัญชีเรียบร้อยแล้วจ้า 2,000 บาท”

[ระบบชาย] “คุณได้รับสิทธิ์เข้าสู่ภารกิจลำดับถัดไป…”

“เฮ้ออออออออออ~ เกือบตาย!”

แต่ก่อนจะได้ดีใจเต็มที่ คิรินก็ก้มลงมากระซิบเบา ๆ ที่ข้างหูฉัน

“ฉันจับตามองเธออยู่ เธอคิดจะทำอะไร อย่าคิดว่าฉันดูไม่ออก”

เฮือก! รู้สึกเหมือนลมหายใจหยุดไปชั่วขณะ!