Share

บทที่16

last update Terakhir Diperbarui: 2024-12-29 18:27:28

"ลูกหมู เอารูปที่ไปถ่ายมาดูหน่อย"

"สวย สวย ไม่ต้องดูหรอก"

"เอา มา ดู" 

"จิ๊"

ผมต้องรีบเอื้อมไปคว้าเอวเธอที่กำลังจะเดินหนีดูมีพิรุธมานั่งลงบนตักแกร่งแล้วใช้แขนข้างหนึ่งโอบเอาไว้แน่น ส่วนอีกข้างไปหยิบมือถือของเธอบังคับให้เธอปลดล็อคหน้าเจอแล้วเปิดเข้าไปในแกลอรี่รูปที่เธอถ่ายในวันนี้ นอกจากภาพที่ไอ้เตอร์ส่งมาให้แล้ว ยังมีชุดที่คล้ายๆ บิกินีต่างตรงข้างล่างเป็นกางเกงขาสั้นสีขาวส่วนข้างบนก็บราบิกินี่แบบคล้องคอนี่แหละ แถมท่าทางที่โพสต์ทำเส้นเลือดตรงขมับผมเต้นตุบตุบ ก่อนจะก้มลงไปงับที่แขนเล็กแรงแรงระบายความหงุดหงิด ยิ่งฟังเสียงแจ๋วแจ๋วเถียงข้างๆ คูๆ อีก ทำผมอดเลื่อนมือไปขยำก้อนกลมแรงแรงไม่ได้ 

"ไหนบอกใสใสไง"

"นี่ก็ใสใส"

"มันไม่เหมือนเรฟที่เธอเปิดให้ฉันดูเลยนะ"

"ชุดไม่เหมือน แต่ท่าเหมือนสุดสุด"

"อ๊ะ"

"แถเก่ง"

"บ่นเก่ง"

"ชอบโชว์นักนะ ไขมันเนี่ย"

"ถ้าบ่นอีกคำเดียว นายนอนโซฟา" 

"จิ๊"

อยู่อยู่คดีก็พลิกมาหาผมเฉยให้ตายเถอะ! ผมจึงปล่อยให้เธอนั่งเล่นมือถืออยู่บนตักผมราวกับเป็นเบาะรองนั่ง ส่วนผมก็นั่งเล่นเกมส์ต่อเงียบเงียบเพราะไม่อยากนอนบนโซฟาแข็งแข็ง มีหันมาถามผมบ้างอยากจะลงรูปในไอจีให้ผมช่วยเลือกให้หน่อยเพราะเลือกไม่ถูก ผมก็เลือกเซตที่เบาที่สุดท่าที่ดูซอฟต์ที่สุดให้เธอลงสี่ห้ารูป เพราะพยายามเข้าใจว่าสาวสาวก็อยากจะมีรูปสวยสวย เธอก็กดโพสต์ทันทีพร้อมแคปชั่นที่พาให้หนุ่มๆ มากดหัวใจ กดคอมเมนต์ แล้วก็กลับไปนั่งหัวเราะคิกคักเหมือนเด็กคุยกับเพื่อนสาวของเธอดูน่าสนุก พอเธอเริ่มเมื่อยก็ขยับหลังมาพิงผมวางศีรษะลงตรงซอกคอของผม จนผมที่ใช้สองมือเล่นเกมส์อยู่ต้องเลื่อนแขนลงมาวางพักไว้ตรงตักของเธอ สายตาก็เหลือบมองหน้าจอของเธอเป็นซีรีย์ที่เธอติดงอมแงมจนวันไหนที่ไม่มีเรียนหรือไปหามินก็สามารถดูมันได้ทั้งวัน ไม่รู้จะติดอะไรนักหนา ผมหล่อกว่าพระเอกในซีรีย์อีก

"นาย ฉันบีบยาสีฟันไว้ให้ที่แปรงแล้วนะ"

"ไปอาบน้ำสิ"

"คับ"

ฟอด

บทจะน่ารักก็น่ารักจนใจหาย บทจะน่าฟาดผมก็แทบอยากจะฟาดก้นกลมกลมให้เต็มแรงสักที แต่ได้แค่คิดในใจคนเดียวเงียบเงียบ ก่อนจะเดินเข้าไปหอมหัวเธอที่กำลังเช็ดผมอยู่แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการตัวเองทันที ผ่านไปยี่สิบนาทีผมก็ออกมาในชุดนอนเสื้อยืดผ้าบางสีขาวกับกางเกงนอนขายาวสีดำก็เห็นยัยลูกหมูนอนหลับปุ๋ยไปแล้ว สงสัยจะเหนื่อยทั้งถ่ายรูปเกือบทั้งวันไหนจะเดินตลาดนัดอีกเกือบสองชั่วโมง 

"เอาหม่าล่าสองไม้" 

"หึ"

ขนาดละเมอยังละเมอเป็นของกิน ผมละเชื่อเธอเลย ก่อนจะพาตัวเองแทรกเข้าไปในผ้าห่มสีชมพูผืนเดียวกันกับเธอ ดึงเธอมานอนหนุนแขนแกร่งของผมและกอดร่างนุ่มนิ่มหลับตามเธอไป

ตึก ตึก ตึก ตึก

"อ้วน ลลิลโทรมา"

"นาย ส่งมาให้หน่อยสิ"

"ฮัลโหล ลลิล"

"แกทำไร ยุ่งอยู่มั้ย" 

"ไม่ ฉันวิ่ง​ออกกำลังกาย​อยู่" 

"เย็นนี้ไปทำชาบูห้องยัยมินกัน"

"ไปสิ แกมารับนะ" 

"โอเค แกวิ่งต่อเถอะ บาย" 

ฉันวิ่งต่ออีกสักพักเบิร์นไขมันออกสักหน่อย ตั้งแต่นายนั่นมาอยู่ด้วยพาฉันกินไม่หยุดเลยแต่มันก็เป็นอย่างเดียวที่ทำให้เราสงบศึกกันได้ ดีนะมีลู่วิ่งในห้องแล้วฉันเลยขยันออกกำลังกาย​ขึ้นมาหน่อย เดี๋ยวฝุ่นจะจับหมด พอพักจนหายเหนื่อยฉันก็เข้าครัวไปทำอาหารเช้าเมนู​ง่ายๆ อย่างไข่ออมเล็ต แฮม แล้วก็สลัดผัก พร้อมน้ำฝรั่งแยกกากเพิ่มความสดชื่นให้เช้านี้ โดยไม่ลืมที่จะทำเผื่อเขาด้วย พอเตรียมเสร็จเรียบร้อยเขาก็มาช่วยยกไปที่โต๊ะ​กินข้าวเล็กๆ สำหรับสองที่

"หอมจัง" 

"อร่อยด้วย นายลองชิมสิ"

"..." 

"อืม พอกินได้"

"งั้นเอาคืนมาไม่ต้องกิน"

"ไปสั่งกินเอง"

"..." 

ฉันอุตส่าห์​ตั้งใจทำสุดฝีมือ ตอนเค้าชิมฉันแอบลุ้นมากจนแทบจะนั่งไม่ติด แต่ดูเขาพูดสิบั่นทอนจิตใจฉันสุดสุด มันเป็นเมนูเก่งของฉันเลยนะเมนูนี้ ขนาดคุณพ่อคุณแม่ยังให้ฉันทำให้พวกท่านทานทุกครั้งที่ฉันกลับบ้าน ฉันเลยลุกขึ้นยกจานทั้งของเขาและของฉันมานั่งกินคนเดียวที่โซฟาหน้าทีวี อย่าหวังว่าฉันจะทำให้กินอีกเลย

"อ้วนค้าบบ ขอกินด้วย"

"ไม่ให้ มันไม่อร่อย"

"อร่อย อร่อยมาก นายอยากกิน"

"ขอนายกินด้วยนะ... นะ"

"..." 

ผมนี่นะ อยากจะตีปากตัวเองสักทีเกือบจะอดกินของอร่อยซะแล้ว เพราะความเคยชินที่ผมอยากจะแกล้งเธอเท่านั้น จริงๆ อาหารเช้าที่เธอทำให้มันอร่อยมาก ไข่ออมเล็ตนุ่มสุดๆ แถมยังรสกลมกล่อมไม่จืดไม่เค็มจนเกินไป แฮมก็ทอดด้วยน้ำเลยไม่แข็งเหมือนบางร้าน น้ำสลัดก็อร่อยไม่เลี่ยน ผมเคยเห็นเธอชอบทำน้ำสลัดเก็บไว้จิ้มกับพวกเบบี้แครอทกินเล่น และที่ผมชอบสุดสุดก็น้ำฝรั่งแยกกากเย็นเย็นมันให้ความสดชื่นที่สุด ผมเลยไถ่โทษ​โดยการกินทุกอย่างจนหมดเกลี้ยงไม่มีเหลือติดจานเลยสักนิด ทำเธอแอบอมยิ้มทันทีที่เห็นจนผมอดที่จะโน้มหน้าเข้าไปหอมหัวเธอไม่ได้ ก่อนจะอาสาทำหน้าที่เก็บจานไปล้างจนเรียบร้อย

#เห็นอนาคตอยู่นะนาย🤭

#อ่านเพลินๆ เน้นฟิลกู้ด กันเหมือนเดิมจ้า💚

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • รักกันแบบธุรกิจ   บทที่42

    ฉันค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาหลังจากที่ได้ไปเดินเล่นในสวนดอกไม้สีขาวสวยมากและกว้างมากด้วยมีหิ่งห้อยบินเต็มไปหมดจนรู้สึกอยากจะอยู่ที่นี่ไม่อยากไปไหน จนได้ยินเสียงทุ้มที่คุ้นเคยเรียกชื่อฉันอยู่ไกลๆ พร้อมกับเสียงร้องโยเยจากเด็กน้อยเหมือนร้องเรียกหา ฉันเลยค่อยๆ เดินไปตามเสียงทีละนิดทีละนิดฉันนอนมองใบหน้าที่ดูอิดโรยคิ้วเข้มขมวดเป็นปมแน่นมีมือหนาของเขาจับมือบางของฉันไปแนบแก้มสากไว้ราวกับกลัวหายจนผ่านไปนานหลายนาทีก็ไม่มีวี่แววตื่นขึ้นมา ฉันเลยใช้นิ้วเรียวเล็กที่อยู่ตรงแก้มนั้นลูบสัมผัสปลุกเขาเบาเบาแต่กลับไม่ได้ผล เลยต้องเปลี่ยนเป็นหยิกลงไปแทนทำเขาสะดุ้งเฮือกลืมตาขึ้นมามองหน้าฉันด้วยแววตาเป็นประกายฟอด ฟอด ฟอด"ตื่นแล้วหรอ อ้วน""นายกับลูกลูกรอตั้งนาน""เจ็บมั้ย""เจ็บ""ขอโทษคับ จุ๊บ" "ลูกละ" "เดี๋ยวพยาบาลพามา""รอแป๊บนะนายไปตามหมอก่อน"เขาโผเข้ากอดและหอมฉันอยู่นานราวกับว่าคิดถึงฉันมาก ฉันก็รู้สึกคิดถึงเขามากเหมือนกันเลยปล่อยให้เขากอดอยู่อย่างนั้นทั้งๆ ที่ก็แอบเจ็บแผลอยู่หน่อยๆ จนกระทั่งคุณหมอมาตรวจอาการฉันอย่างละเอียดและบอกให้ฉันกับลูกลูกนอนพักที่นี่อีกสี่ห้าวันให้แข็งแรงขึ้นอีกหน่อยแล้วค่อยก

  • รักกันแบบธุรกิจ   บทที่41

    "สวัสดีคับลูกหมู""ได้ยินเสียงปะป๊ามั้ย""หึ" "อยากออกมาเตะบอลกับป๊าใช่มั้ย""ปะป๊าอย่าพึ่งชวนลูกเตะบอลได้มั้ย""ลูกพากันเตะท้องมามี๊จนจุกไปหมดแล้วเนี่ย""จุ๊บ ขอโทษ​คับ"ตอนนี้เจ้าลูกชายของผมสองคนที่นอนอยู่ในพุงกลมกลมของเธออายุเกือบหกเดือนแล้ว ท่าทางจะแสบซนกันใช่ย่อย เพราะกว่าที่ผมจะสามารถเข้าใกล้เธอได้ก็ต้องรอเข้าเดือนที่สี่อาการเหม็นผมของเธอถึงจะเบาลงไป ผมถึงสามารถเข้ามาอยู่ในห้องเดียวกันนอนบนเตียงเดียวกันกับเธอได้ แถมยังพากันดิ้นดุ๊กดิ๊กไปมาทำเอามามี๊ตัวกลมเจ็บและจุกอยู่บ่อยๆ จนบางทีผมก็ต้องแกล้งเอ็ดดุไปนิดหน่อยถึงพากันหยุดนอนนิ่งราวกับเป็นเด็กดีเชื่อฟังปะป๊าไม่กล้าดื้อไม่กล้าซน แต่บางทีด้วยความใจร้อนของผมก็อยากให้ลูกหมูออกมาวิ่งเล่นเตะฟุตบอลกับผมซะวันนี้พรุ่งนี้ไปเลย ชานมลูกสาวคนโตก็จะได้ไม่เหงามีเพื่อนเล่นเพิ่มด้วย"นาย ตั้งชื่อลูกกันมั้ย""อืมมม มายมีที่ชอบยัง""มายเลือกไม่ถูกชอบหลายชื่อมาก""หึ มีชื่ออะไรมั่ง""มี เลนส์ ฟิล์ม กล้อง แกรม โฟกัส""เพราะมายชอบถ่ายรูป มีนายเป็นตากล้องให้""งั้น...ชื่อนี้ดีมั้ย เลนส์กับฟิล์ม""นายมองมายผ่านเลนส์​ ถ่ายทอดความรู้สึกออกมาเป็นภาพฟิล์ม"

  • รักกันแบบธุรกิจ   บทที่40

    และแล้ววันที่ฉันรอคอยก็มาถึง วันแต่งงานของฉันกับเขา ฉันเฝ้าคุมอาหารและออกกำลังกายอย่างหนักเพื่อที่จะได้เป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดยืนเคียงข้างเขาได้อย่างมั่นใจที่สุดในวันนี้ เราใช้เวลาถ่ายรูปกับเพื่อนๆ และแขกที่มาร่วมงานนานเกือบสองชั่วโมง ดีที่เจ้าบ่าวของฉันคอยยืนกอดคอฉันบ้าง นวดให้บ้าง โอบเอวประคองฉันไว้บ้างทำให้ฉันไม่เมื่อยเท่าไหร่ แถมยังมีเพื่อนน่ารักๆ อย่างสองสาวมินนี่และลลิล ที่คอยมาซับเหงื่อช่วยดูแลหน้าผมและป้อนน้ำให้ฉันอยู่ตลอด ฉันมีหน้าที่แค่ยืนแจกรอยยิ้มหวานหวานเท่านั้นหลังจากพิธีการเสร็จ เราสองคนก็ต้องรีบขึ้นมาเปลี่ยนเป็นชุดอาฟเตอร์ปาร์ตี้บนห้องที่เปิดไว้ให้ทันภายในยี่สิบนาที เพราะต้องลงไปสนุกกับเพื่อนๆ ต่อที่งาน อยากขอบคุณ​ตัวฉันเองและเขาด้วยที่เลือกชุดที่ใส่ง่ายใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีฉันก็อยู่ในชุดใหม่เรียบร้อยแล้ว มีเวลาได้นั่งพักหายใจอีกสักหน่อย แต่แล้วดูเหมือนว่าฉันจะคิดผิด"นาย รูดซิปให้มายหน่อยสิ""เดี๋ยวค่อยรูด""อ๊ะ อย่าแกล้งนะ""ไม่แกล้ง เอาจริง""กระโปรงสั้นสั้นมันดีแบบนี้นี่เอง""นายใส่เลยนะ เวลาน้อย""อ๊ะ อื้อ""ซี้ด" "เดี๋ยวได้ทาลิปใหม่หรอก"เพี๊ยะจากที่ผมตั้งใจจะอ

  • รักกันแบบธุรกิจ   บทที่39

    และเราสองคนก็ได้ฤกษ์วันแต่งงานหลังจากฝึกงานเสร็จหนึ่งเดือนทำให้เธอถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับทั้งตื่นเต้นและเป็นกังวลกลัวจะเตรียมงานไม่ทัน ซึ่งผมก็ทำได้แค่ปลอบใจและหาออแกไนซ์มืออาชีพมาช่วยให้เธอเบาใจขึ้นให้เธอมีหน้าที่บอกธีมงานในฝันของเธอกับทีมงานแค่นั้น โดยไม่ได้กำหนดธีมสีว่าจะต้องเป็นสีไหน เพื่อเพื่อนๆ และแขกที่มาร่วมงานจะได้ใส่ชุดและสีที่ตัวเองมั่นใจที่สุดจะได้มีความสุขและสนุกไปกับงานของเราทั้งคู่ แล้ววันนี้เราสองคนมีนัดลองชุดแต่งงานซึ่งก็เป็นร้านเดียวกันกับชุดวันหมั้นนั่นแหละเพราะเธอชอบการตัดเย็บและดีเทลของแบรนด์นี้เลยไม่เปลี่ยนใจไปมองร้านอื่น"นายว่ามายใส่แบบไหนดี""ไม่เอาเกาะอก""เอาสิ มายว่ามายใส่เกาะอกสวย""ไม่สวย""...""แต่มายอยากลอง""...""พี่ขา หนูมายขอลองสองชุดนี้ก่อนค่ะ"ผมได้แต่นั่งไขว่ห้างกอดอกตกอยู่ในพะวังความคิดเฝ้าถามตัวเองด้วยความสงสัยว่าเมื่อครู่นี้เธอจะหันมาถามความเห็นของผมทำไมเพราะสุดท้ายแล้วเธอก็เลือกลองชุดแบบที่ผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่แถมเป็นแบบเกาะอกไม่มีแขนทั้งสองชุดต่างกันแค่กระโปรงทรงสุ่มกับทรงเมอร์เมดก็เท่านั้น ผ่านไปเกือบยี่สิบนาทีพนักงานในร้านก็เดินมาค่อยๆ เ

  • รักกันแบบธุรกิจ   บทที่38

    เราสองคนยืนกอดกันอยู่พักหนึ่ง ผมก็พาเธอเดินเข้าไปดูห้องน้ำที่มีอ่างกุชชี่ขนาดใหญ่ไว้สำหรับแช่น้ำกันสองคนและอาจจะพาลูกหมูตัวน้อยน้อยลงมาเล่นน้ำด้วย ถัดไปอีกหน่อยเป็นวอคอินโครเซทสำหรับเธอที่ชอบแต่งตัวสวยสวยซึ่งผมแบ่งที่แขวนเสื้อผ้าส่วนของเธอไว้ให้ถึงเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์อีกสามสิบเปอร์เซ็นต์เป็นเสื้อผ้าของผม โดยตรงกลางห้องมีตู้กระจกไว้แชร์กันสำหรับใส่เครื่องประดับอย่างสร้อยต่างหูและนาฬิกาข้อมือของเราสองคน ก่อนจะพาไปดูห้องนอนลูกลูกที่ผมทำเตรียมไว้สามห้องสำหรับสามคนเพื่อสานต่อธุรกิจของครอบครัวเราสองคนในอนาคต และที่ขาดไม่ได้ก็คือห้องสุดท้ายที่มีประตูเชื่อมกับห้องนอนใหญ่ของผมกับเธอเป็นห้องของลูกสาวคนโตของเราคือห้องของชานมนั่นเอง ซึ่งภายในห้องก็มีทั้งเบาะที่นอนนุ่มนุ่ม คอนโดหลายระดับหลายชั้นไว้ให้เจ้าตัวเล็กได้เลือกนอนตามใจชอบ รวมถึงห้องน้ำแมวอัตโนมัติด้วย ทำเธอกระโดดกอดผมอย่างดีใจและทำท่าทางตื่นเต้นไม่หยุดเดินเข้าห้องนั้นออกห้องนี้ดูว่าขาดเหลืออะไรตรงไหนเธอจะได้ไปเดินเลือกซื้อมาเพิ่ม"มายอยากแก้ตรงไหนมั้ย""ยังมีเวลา จะได้เสร็จทันก่อนย้ายเข้ามา""มายไม่อยากแก้ เพราะนายตั้งใจเลือกและทำให้มาย""ม

  • รักกันแบบธุรกิจ   บทที่37

    "ไอ้เตอร์ ฝึกงานเสร็จมึงจะแต่งเลยป่าววะ""อืม กูอยากมีลูกเลย มึงอะ""กูก็อยากแต่งเลย แต่ไม่รู้มายจะอยากแต่งมั้ย""มีแพลนกับเค้าบ้างมั้ยมึงอะ ไอ้กาย""...""อย่าไปถามมัน ไอ้นี่มันเสือซุ่มเงียบ""..."วันนี้ผมกับเธอขับรถพาชานมลูกสาวของเรามาพบสื่อมวลชนที่คาเฟ่มินิมินนี่ ทันทีที่สองสาวเห็นเจ้าตัวกลมก็พากันเอ็นดูผลัดกันอุ้มผลัดกันเล่นอยู่ไม่ห่าง ไม่นับรวมกับลูกค้าในร้านที่ต่างมาขอถ่ายรูปลูกผมจนต้องต่อแถวคิวยาวไปถึงหน้าร้าน เรียกว่าเวลานี้ชานมกลายเป็นซุปตาร์หน้าใหม่ไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็ลูกสาวของผมน่ารักจริงๆ นี่นาตัวกลมกลมขนนุ่มๆ ตาโตโต แถมขี้อ้อนมากมากด้วยจะว่าไปก็เหมือนมามี๊ของเธอนั่นแหละ ไม่รู้ว่าถ้าเกิดว่ามีลูกหมูตัวเล็กเล็กที่เกิดจากผมเอง จะขี้อ้อนแบบนี้มั้ยถ้าใช่ผมก็คงหลงลูกมากไม่อยากห่างไปไหนแน่เราสองคนอยู่นั่งคุยนั่งเล่นกับเพื่อนๆ จนเย็นก่อนจะแยกย้ายกลับบ้านใครบ้านมัน และวันนี้เป็นอีกวันที่ผมมาค้างที่บ้านของเธอเป็นปกติไปแล้วเพราะตั้งแต่มีชานมเธอก็จะชวนผมมาที่นี่ทุกอาทิตย์จนคุณอาทั้งสองยกห้องนอนส่วนตัวให้ผมหนึ่งห้องเป็นที่เรียบร้อย และที่บ้านคุณพ่อคุณแม่ของผมก็มีห้องนอนส่วนตัวขอ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status