Share

บทที่15

last update Terakhir Diperbarui: 2024-12-29 18:27:02

ผมกำลังนั่งเล่นเกมส์อยู่เพลินๆ ในห้องนั่งเล่นที่ห้องของเธอ และตอนนี้เป็นห้องของผมด้วย แต่อยู่ๆ ไอ้เตอร์​เพื่อนผมก็ส่งรูปเข้าข้อความผมมารัวรัว จนผมต้องเปิดเข้าไปดูถึงกับขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิดทันทีที่เห็น ​เป็นภาพยัยลูกหมูที่อยู่ในชุดเสื้อครอปไหล่ตกโชว์​เอวลอยขึ้นจนเห็นบราด้านในกับกางเกงขาสั้นกุดเอวสูง ซึ่งมันเป็นคนละชุดกับที่เธอแต่งออกไปจากห้อง ยืนโพสต์​ท่าก้มก้มเงยเงยอยู่กับลลิลเพื่อนของเธอ เพราะวันนี้เธอบอกว่ามีนัดถ่ายแบบกับเพื่อนในคอนเซ็ปต์​ใสใสซนซน ซึ่งผมพอเห็นรูปตัวอย่างที่เธอเปิดให้ดูมันก็ดูเรียบร้อยดี ผมก็เลยไม่ได้ว่าหรือออกความเห็นอะไร แถมลลิลก็มารับออกไปตั้งแต่เช้า ไม่ทันได้สังเกตว่าเธอแบกกระเป๋าสะพายใบใหญ่ไปคงจะมีเสื้อผ้าชิ้นเล็กชิ้นน้อยอยู่ในนั้น แสบสุดสุด

"เจอกันแน่ ยัยลูกหมู"

ผมจึงรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อยืดโอเวอร์​ไซส์​สีขาวสบายแบบที่ผมชอบกับกางเกง​ยีนส์​ขากระบอกตัวโปรด แล้วไปเปลี่ยนรถอีกคันที่คอนโดผมเพื่อไม่ให้มินกับลลิลจำรถผมได้แล้วจะสงสัย ส่วนไอ้เตอร์​ผมไม่มีอะไรต้องกลัว เพราะมันคงแอบรู้อะไรมาไม่อย่างนั้นคงไม่จงใจส่งมาหาผมส่วนตัวแบบนี้ แล้วรีบเหยียบคันเร่งตรงไปตามโลเคชั่นในข้อความทันที ทำไมผมต้องมาทำอะไรซับซ้อน​เพราะยัยลูกหมูนี่ด้วยก็ไม่รู้

 ไอ้พิทบูล : อ้วน จอดรออยู่ข้างหน้า

ไอ้พิทบูล : ปอร์เช่สีแดง

ไอ้พิทบูล : อย่าตุกติก

ฉันที่กำลังนั่งกินชานมไข่มุกที่เตอร์ซื้อมาให้และดูรูปอยู่กับสองสาว ก็ต้องหยิบมือถือ​ที่ดังไม่หยุดในกระเป๋ามาดู เห็นเป็นข้อความจากนายรูมเมทบอกว่ามารอรับ ฉันอุตส่าห์​ไม่บอกสถานที่ยังจะตามมาหลอกมาหลอนถูกอีก เชื่อเค้าเลย ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดเมื่อเช้าก่อนละกัน เชิญรอไปก่อนเลย

"ยัยมาย แกกลับยังไง"

"เอ่อ ทะ ที่บ้านส่งรถมารับหน่ะ"

"แกละลลิล จะกลับยังไง"

"อ๋อ พี่ฉันมารับเหมือนกัน"

"โอเค งั้นแยก บ๊ายบาย" 

ฉันมองหารถคันที่เขาบอก จนแน่ใจว่าใช่จึงเดินเข้าไปเปิดประตู​ก่อนจะหย่อนสะโพกนั่งลงเบาะหนัง แต่ก็ต้องสะดุดกับสายตาเขาที่ใช้ไล่มองเสื้อผ้าหน้าผมของฉันด้วยสีหน้าสงสัย จนฉันอยากจะใช้นิ้วเล็กๆ จิ้มตาเขาสักที ก่อนเขาจะเอ่ยปากถามเหมือนให้หายสงสัย

"ถ่ายชุดนี้หรอ"

"ไม่ ถ่ายหลายชุด"

"ชุดอะไรบ้าง ขอดู"

"มี ชุดนั้น ชุดนี้ แล้วก็ชุดโน้น"

"ตลกใหญ่นะอ้วน"

ผมใช้มือหนาผลักเข้าไปที่หน้าผากของเธอเบาเบาระบายความหมันไส้ที่เธอทำเนียนทำเป็นตลกกลบเกลื่อน ทำหน้าทะเล้นแป้นแล้นนี่อีก แถมยังเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดเดิมที่ใส่ออกมาเมื่อเช้า แนบเนียนสุดสุด ผมบอกแล้วว่าลูกหมูตัวนี้มันร้ายและแสบสุดสุด สงสัยกลับไปต้องจับฟาดสักทีสองที เผื่อจะลดน้อยลงบ้าง

"นาย กินอะไรมายัง" 

"ยัง ก็มารับไปหาอะไรกิน"

"อยากกินอะไร" 

"วันนี้ให้นายเลือก" 

"ใจดีสุดสุด"

"อะไรนะ"

"ป๊าว ไปเดินตลาดนัดกันมั้ย"

"ไปสิ"

ผมอุตส่าห์แอบกัดฟันพูดเบาเบาแต่เธอยังหูดีขึ้นมาอีก อนาคตผมนี่ น่ากลัวชะมัด ก่อนจะพาเธอขับรถกลับไปจอดที่คอนโดแล้วพานั่งสองแถวไปตลาดนัดเปิดใหม่ใกล้ๆ ซึ่งเธอก็ดูตื่นเต้นไม่ได้เรื่องมากนั่งไม่ได้แถมยังทำตัวสบายสบายดึงยางที่ข้อมือมารัดผมเป็นซาลาเปาพร้อมลุยไปกับผม

พอมาถึงตลาดนัด ยัยลูกหมูก็ตาเบิกกว้างดูสนุกเหมือนเด็ก จนผมต้องคอยเดินตามไปคว้ามือมาจับไว้แน่นเพราะกลัวเธอหลง เธอก็รีบดึงมือผมให้เดินตามไปดูกิ๊ฟและยางรัดผมเป็นร้านแรก แถมยังหยิบแบบนั้นแบบนี้มาลองติดที่ผมของผมอีก พาคนขายรวมถึงลูกค้าคนอื่นแอบมองและอมยิ้มจนผมรู้สึกเขิน ซึ่งเธอก็ลังเลเลือกไม่ได้เลยซื้อมาทั้งหมด หรือผมจะโดนยัยอ้วนแกล้งกันนะ... ก่อนจะพาไปซื้อเสื้อคนละตัวเธอบอกไว้ใส่ด้วยกันเวลาอยู่ห้องสบายสบายเป็นลายเดียวกันสีเดียวกันแต่ของผมเป็นเสื้อยืดโอเวอร์​ไซส์​ส่วนของเธอเป็นเสื้อกล้ามแขนเว้ากว้างเอวลอย ผมก็ทำหน้าที่หยิบแบงค์ร้อยสามใบส่งให้แม่ค้าไปอย่างไม่อิดออด ร้านต่อมาเป็นร้านเครื่องประดับพวกสร้อยแฮนด์​เมดสามารถเลือกแบบและใส่ตัวอักษรได้ ซึ่งเธอก็สั่งทำสร้อยข้อมือลูกปัดสีขาวใส่ตัวอักษรภาษาอังกฤษชื่อเธอ ส่วนอีกเส้นเป็นสีดำใส่ตัวอักษรชื่อผม ผมที่กำลังมองหาร้านน้ำถึงกับงงว่าอยู่อยู่ผมได้มายังไง แต่ก็ควักแบงค์ร้อยให้เธอจ่ายไปสองใบ พากันเดินดูร้านนี้เข้าร้านนั้นจนความหิวเริ่มถามหาเธอเลยขอพักขาเติมพลังก่อน

"นาย ฉันได้กลิ่นปลาหมึกย่าง" 

"ไปซื้อกัน"

"จมูกดีสุดสุด"

"นายอยากกินแตงโมปั่น กินกันมั้ย" 

"อืม รอตรงนี้นะ ห้ามไปไหน" 

"แต่ฉันอยากไปซื้อรถด่วนร้านนั้น"

"รอไปพร้อมกัน"

"เอาบาร์บีคิวไก่สองไม้ค่ะ"

"เอาเอ็นข้อไก่ เบคอนพันเห็ดเข็มทอง โรยผงหม่าล่าอย่างละสองไม้ค่ะ"

"อ้วน อ้าปาก"

ระหว่างรอเธอสั่งร้านนั้นนิดร้านนี้หน่อยเพราะอยากจะลองชิมหลายอย่าง ผมก็ต้องคอยป้อนของกินใส่ปากเธอไปด้วย ไม่อย่างนั้นมีหวังผมโดนเหมาคนเดียวแน่ เล่นสั่งไม่พัก แต่เธอก็ใจดีคอยหันมาใช้ทิชชู่​ในมือซับเหงื่อที่ไหลตามกรอบหน้าให้ผมไม่ปล่อยให้ผมดูแลเธอฝ่ายเดียว น่ารักเป็นเหมือนกันนะ... 

#น้ำตาลหกกลางตลาดนัดแล้ววว

#อ่านเพลินๆ เน้นฟิลกู้ด กันเหมือนเดิมจ้า

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • รักกันแบบธุรกิจ   บทที่42

    ฉันค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาหลังจากที่ได้ไปเดินเล่นในสวนดอกไม้สีขาวสวยมากและกว้างมากด้วยมีหิ่งห้อยบินเต็มไปหมดจนรู้สึกอยากจะอยู่ที่นี่ไม่อยากไปไหน จนได้ยินเสียงทุ้มที่คุ้นเคยเรียกชื่อฉันอยู่ไกลๆ พร้อมกับเสียงร้องโยเยจากเด็กน้อยเหมือนร้องเรียกหา ฉันเลยค่อยๆ เดินไปตามเสียงทีละนิดทีละนิดฉันนอนมองใบหน้าที่ดูอิดโรยคิ้วเข้มขมวดเป็นปมแน่นมีมือหนาของเขาจับมือบางของฉันไปแนบแก้มสากไว้ราวกับกลัวหายจนผ่านไปนานหลายนาทีก็ไม่มีวี่แววตื่นขึ้นมา ฉันเลยใช้นิ้วเรียวเล็กที่อยู่ตรงแก้มนั้นลูบสัมผัสปลุกเขาเบาเบาแต่กลับไม่ได้ผล เลยต้องเปลี่ยนเป็นหยิกลงไปแทนทำเขาสะดุ้งเฮือกลืมตาขึ้นมามองหน้าฉันด้วยแววตาเป็นประกายฟอด ฟอด ฟอด"ตื่นแล้วหรอ อ้วน""นายกับลูกลูกรอตั้งนาน""เจ็บมั้ย""เจ็บ""ขอโทษคับ จุ๊บ" "ลูกละ" "เดี๋ยวพยาบาลพามา""รอแป๊บนะนายไปตามหมอก่อน"เขาโผเข้ากอดและหอมฉันอยู่นานราวกับว่าคิดถึงฉันมาก ฉันก็รู้สึกคิดถึงเขามากเหมือนกันเลยปล่อยให้เขากอดอยู่อย่างนั้นทั้งๆ ที่ก็แอบเจ็บแผลอยู่หน่อยๆ จนกระทั่งคุณหมอมาตรวจอาการฉันอย่างละเอียดและบอกให้ฉันกับลูกลูกนอนพักที่นี่อีกสี่ห้าวันให้แข็งแรงขึ้นอีกหน่อยแล้วค่อยก

  • รักกันแบบธุรกิจ   บทที่41

    "สวัสดีคับลูกหมู""ได้ยินเสียงปะป๊ามั้ย""หึ" "อยากออกมาเตะบอลกับป๊าใช่มั้ย""ปะป๊าอย่าพึ่งชวนลูกเตะบอลได้มั้ย""ลูกพากันเตะท้องมามี๊จนจุกไปหมดแล้วเนี่ย""จุ๊บ ขอโทษ​คับ"ตอนนี้เจ้าลูกชายของผมสองคนที่นอนอยู่ในพุงกลมกลมของเธออายุเกือบหกเดือนแล้ว ท่าทางจะแสบซนกันใช่ย่อย เพราะกว่าที่ผมจะสามารถเข้าใกล้เธอได้ก็ต้องรอเข้าเดือนที่สี่อาการเหม็นผมของเธอถึงจะเบาลงไป ผมถึงสามารถเข้ามาอยู่ในห้องเดียวกันนอนบนเตียงเดียวกันกับเธอได้ แถมยังพากันดิ้นดุ๊กดิ๊กไปมาทำเอามามี๊ตัวกลมเจ็บและจุกอยู่บ่อยๆ จนบางทีผมก็ต้องแกล้งเอ็ดดุไปนิดหน่อยถึงพากันหยุดนอนนิ่งราวกับเป็นเด็กดีเชื่อฟังปะป๊าไม่กล้าดื้อไม่กล้าซน แต่บางทีด้วยความใจร้อนของผมก็อยากให้ลูกหมูออกมาวิ่งเล่นเตะฟุตบอลกับผมซะวันนี้พรุ่งนี้ไปเลย ชานมลูกสาวคนโตก็จะได้ไม่เหงามีเพื่อนเล่นเพิ่มด้วย"นาย ตั้งชื่อลูกกันมั้ย""อืมมม มายมีที่ชอบยัง""มายเลือกไม่ถูกชอบหลายชื่อมาก""หึ มีชื่ออะไรมั่ง""มี เลนส์ ฟิล์ม กล้อง แกรม โฟกัส""เพราะมายชอบถ่ายรูป มีนายเป็นตากล้องให้""งั้น...ชื่อนี้ดีมั้ย เลนส์กับฟิล์ม""นายมองมายผ่านเลนส์​ ถ่ายทอดความรู้สึกออกมาเป็นภาพฟิล์ม"

  • รักกันแบบธุรกิจ   บทที่40

    และแล้ววันที่ฉันรอคอยก็มาถึง วันแต่งงานของฉันกับเขา ฉันเฝ้าคุมอาหารและออกกำลังกายอย่างหนักเพื่อที่จะได้เป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดยืนเคียงข้างเขาได้อย่างมั่นใจที่สุดในวันนี้ เราใช้เวลาถ่ายรูปกับเพื่อนๆ และแขกที่มาร่วมงานนานเกือบสองชั่วโมง ดีที่เจ้าบ่าวของฉันคอยยืนกอดคอฉันบ้าง นวดให้บ้าง โอบเอวประคองฉันไว้บ้างทำให้ฉันไม่เมื่อยเท่าไหร่ แถมยังมีเพื่อนน่ารักๆ อย่างสองสาวมินนี่และลลิล ที่คอยมาซับเหงื่อช่วยดูแลหน้าผมและป้อนน้ำให้ฉันอยู่ตลอด ฉันมีหน้าที่แค่ยืนแจกรอยยิ้มหวานหวานเท่านั้นหลังจากพิธีการเสร็จ เราสองคนก็ต้องรีบขึ้นมาเปลี่ยนเป็นชุดอาฟเตอร์ปาร์ตี้บนห้องที่เปิดไว้ให้ทันภายในยี่สิบนาที เพราะต้องลงไปสนุกกับเพื่อนๆ ต่อที่งาน อยากขอบคุณ​ตัวฉันเองและเขาด้วยที่เลือกชุดที่ใส่ง่ายใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีฉันก็อยู่ในชุดใหม่เรียบร้อยแล้ว มีเวลาได้นั่งพักหายใจอีกสักหน่อย แต่แล้วดูเหมือนว่าฉันจะคิดผิด"นาย รูดซิปให้มายหน่อยสิ""เดี๋ยวค่อยรูด""อ๊ะ อย่าแกล้งนะ""ไม่แกล้ง เอาจริง""กระโปรงสั้นสั้นมันดีแบบนี้นี่เอง""นายใส่เลยนะ เวลาน้อย""อ๊ะ อื้อ""ซี้ด" "เดี๋ยวได้ทาลิปใหม่หรอก"เพี๊ยะจากที่ผมตั้งใจจะอ

  • รักกันแบบธุรกิจ   บทที่39

    และเราสองคนก็ได้ฤกษ์วันแต่งงานหลังจากฝึกงานเสร็จหนึ่งเดือนทำให้เธอถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับทั้งตื่นเต้นและเป็นกังวลกลัวจะเตรียมงานไม่ทัน ซึ่งผมก็ทำได้แค่ปลอบใจและหาออแกไนซ์มืออาชีพมาช่วยให้เธอเบาใจขึ้นให้เธอมีหน้าที่บอกธีมงานในฝันของเธอกับทีมงานแค่นั้น โดยไม่ได้กำหนดธีมสีว่าจะต้องเป็นสีไหน เพื่อเพื่อนๆ และแขกที่มาร่วมงานจะได้ใส่ชุดและสีที่ตัวเองมั่นใจที่สุดจะได้มีความสุขและสนุกไปกับงานของเราทั้งคู่ แล้ววันนี้เราสองคนมีนัดลองชุดแต่งงานซึ่งก็เป็นร้านเดียวกันกับชุดวันหมั้นนั่นแหละเพราะเธอชอบการตัดเย็บและดีเทลของแบรนด์นี้เลยไม่เปลี่ยนใจไปมองร้านอื่น"นายว่ามายใส่แบบไหนดี""ไม่เอาเกาะอก""เอาสิ มายว่ามายใส่เกาะอกสวย""ไม่สวย""...""แต่มายอยากลอง""...""พี่ขา หนูมายขอลองสองชุดนี้ก่อนค่ะ"ผมได้แต่นั่งไขว่ห้างกอดอกตกอยู่ในพะวังความคิดเฝ้าถามตัวเองด้วยความสงสัยว่าเมื่อครู่นี้เธอจะหันมาถามความเห็นของผมทำไมเพราะสุดท้ายแล้วเธอก็เลือกลองชุดแบบที่ผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่แถมเป็นแบบเกาะอกไม่มีแขนทั้งสองชุดต่างกันแค่กระโปรงทรงสุ่มกับทรงเมอร์เมดก็เท่านั้น ผ่านไปเกือบยี่สิบนาทีพนักงานในร้านก็เดินมาค่อยๆ เ

  • รักกันแบบธุรกิจ   บทที่38

    เราสองคนยืนกอดกันอยู่พักหนึ่ง ผมก็พาเธอเดินเข้าไปดูห้องน้ำที่มีอ่างกุชชี่ขนาดใหญ่ไว้สำหรับแช่น้ำกันสองคนและอาจจะพาลูกหมูตัวน้อยน้อยลงมาเล่นน้ำด้วย ถัดไปอีกหน่อยเป็นวอคอินโครเซทสำหรับเธอที่ชอบแต่งตัวสวยสวยซึ่งผมแบ่งที่แขวนเสื้อผ้าส่วนของเธอไว้ให้ถึงเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์อีกสามสิบเปอร์เซ็นต์เป็นเสื้อผ้าของผม โดยตรงกลางห้องมีตู้กระจกไว้แชร์กันสำหรับใส่เครื่องประดับอย่างสร้อยต่างหูและนาฬิกาข้อมือของเราสองคน ก่อนจะพาไปดูห้องนอนลูกลูกที่ผมทำเตรียมไว้สามห้องสำหรับสามคนเพื่อสานต่อธุรกิจของครอบครัวเราสองคนในอนาคต และที่ขาดไม่ได้ก็คือห้องสุดท้ายที่มีประตูเชื่อมกับห้องนอนใหญ่ของผมกับเธอเป็นห้องของลูกสาวคนโตของเราคือห้องของชานมนั่นเอง ซึ่งภายในห้องก็มีทั้งเบาะที่นอนนุ่มนุ่ม คอนโดหลายระดับหลายชั้นไว้ให้เจ้าตัวเล็กได้เลือกนอนตามใจชอบ รวมถึงห้องน้ำแมวอัตโนมัติด้วย ทำเธอกระโดดกอดผมอย่างดีใจและทำท่าทางตื่นเต้นไม่หยุดเดินเข้าห้องนั้นออกห้องนี้ดูว่าขาดเหลืออะไรตรงไหนเธอจะได้ไปเดินเลือกซื้อมาเพิ่ม"มายอยากแก้ตรงไหนมั้ย""ยังมีเวลา จะได้เสร็จทันก่อนย้ายเข้ามา""มายไม่อยากแก้ เพราะนายตั้งใจเลือกและทำให้มาย""ม

  • รักกันแบบธุรกิจ   บทที่37

    "ไอ้เตอร์ ฝึกงานเสร็จมึงจะแต่งเลยป่าววะ""อืม กูอยากมีลูกเลย มึงอะ""กูก็อยากแต่งเลย แต่ไม่รู้มายจะอยากแต่งมั้ย""มีแพลนกับเค้าบ้างมั้ยมึงอะ ไอ้กาย""...""อย่าไปถามมัน ไอ้นี่มันเสือซุ่มเงียบ""..."วันนี้ผมกับเธอขับรถพาชานมลูกสาวของเรามาพบสื่อมวลชนที่คาเฟ่มินิมินนี่ ทันทีที่สองสาวเห็นเจ้าตัวกลมก็พากันเอ็นดูผลัดกันอุ้มผลัดกันเล่นอยู่ไม่ห่าง ไม่นับรวมกับลูกค้าในร้านที่ต่างมาขอถ่ายรูปลูกผมจนต้องต่อแถวคิวยาวไปถึงหน้าร้าน เรียกว่าเวลานี้ชานมกลายเป็นซุปตาร์หน้าใหม่ไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็ลูกสาวของผมน่ารักจริงๆ นี่นาตัวกลมกลมขนนุ่มๆ ตาโตโต แถมขี้อ้อนมากมากด้วยจะว่าไปก็เหมือนมามี๊ของเธอนั่นแหละ ไม่รู้ว่าถ้าเกิดว่ามีลูกหมูตัวเล็กเล็กที่เกิดจากผมเอง จะขี้อ้อนแบบนี้มั้ยถ้าใช่ผมก็คงหลงลูกมากไม่อยากห่างไปไหนแน่เราสองคนอยู่นั่งคุยนั่งเล่นกับเพื่อนๆ จนเย็นก่อนจะแยกย้ายกลับบ้านใครบ้านมัน และวันนี้เป็นอีกวันที่ผมมาค้างที่บ้านของเธอเป็นปกติไปแล้วเพราะตั้งแต่มีชานมเธอก็จะชวนผมมาที่นี่ทุกอาทิตย์จนคุณอาทั้งสองยกห้องนอนส่วนตัวให้ผมหนึ่งห้องเป็นที่เรียบร้อย และที่บ้านคุณพ่อคุณแม่ของผมก็มีห้องนอนส่วนตัวขอ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status