LOGINShare
ข่าวดี พร้อมดูตัว
Last Updated:
2025-04-20 10:57:37
Related chapters
รักของปรายลดา มีเวลาใกล้ชิดกัน
“เด็กๆ เห็นว่าวันมะรืนจะไปเที่ยวที่ไหนกันเหรอลูก น้องปราย จะพาหนูกานไปเที่ยวไหน ไปค้างหรือ ไปแล้วกลับเลยล่ะลูก” นายอลงกตหันมาถามบุตรสาว“ปรายว่าจะค้างค่ะพ่อ พากานไปเที่ยวอ่างเก็บน้ำที่ปราจีนบุรี แต่จะแวะที่โรงพยาบาลเจ้าพระยาอภัยภูเบศรก่อน ไปโรงเกลือ ขากลับว่าจะแวะวังน้ำเขียวด้วยค่ะ ปรายขออนุญาตพ่อกับแม่เลยนะคะ ปรายขอใช้รถกระบะสี่ประตูด้วยค่ะ” หญิงสาวหันไปบอกผู้เป็นพ่อและแม่“แล้วจะไปพักยังไง ปลอดภัยไหม ไปกับใครบ้าง ไปกี่วัน” นางกรกนก ยิงคำถามรัวๆ“เอ่อ.....ปรายว่า”“ผมไปด้วยครับคุณน้า คิดว่าแวะเที่ยวที่โรงพยาบาลเจ้าพระยา อ่างเก็บน้ำนฤบดินทรจินดา ที่โรงเกลือพวกเราอาจใช้เวลานานหน่อย เลยคิดว่าจะพักที่อรัญประเทศสักหนึ่งคืน หลังจากนั้นก็วกกลับมาที่วังน้ำเขียว ถ้าเพลินหน่อยก็อาจพักที่วังน้ำเขียวสักสองคืนครับ” ตะวันชิงตอบคำถามยังไม่ทันที่ปรายลดาจะพูดต่อ ตะวันก็พูดไปหมดแล้ว เอาอีกแล้วนี่มารู้โปรแกรมการท่องเที่ยวของเราได้ยังกันนี่ แต่ก็ช่างเถอะ ไหนๆ เธอก็ว่าเขาไว้เยอะ คราวนี้ถ้าเขาจะไปด้วยก็ไม่เป็นไร“ใช่คะพ่อ แม่ ตามที่พี่ตะวันพูดเลยค่ะ” หญิงสาวเออออไปกับเขา“อ้าว...ตกลงตะวันไปด้วยเหรอลูก ดี
Last Updated : 2025-04-20รักของปรายลดา บางสิ่งบางอย่างในใจเริ่มงอกเงย
“น้องปราย ลองหาดูหน่อยว่ามีรีสอร์ทไหม โรงแรมก็ได้ เอาที่สะดวก สะอาด ปลอดภัย พี่ว่าเราต้องค้างคืนแล้วล่ะ ถ้าทุกคนอยากเดินดูทุกที่ ตะวันกับน้องกานเคยมาที่นี่ไหมครับ” ประภาษเอ่ยถามสองพี่น้อง“ยังไม่เคยเลยครับ เอาจริงๆ ภาคตะวันออกนี่อยู่ใกล้กรุงเทพฯแค่นี้เอง ผมไม่ค่อยเคยมาเลย ที่ไปบ่อยคือ ระยอง ไม่ก็จันทบุรี แต่ก็ไม่บ่อยมาก หนึ่งปีไปครั้ง ยิ่งช่วงพ่อเสีย พวกเรายิ่งไม่ได้ไหนกันเลย” ตะวันพูดและหันมองผ่านกระจกเลยไปหาคนนั่งข้างหลัง ที่กำลังก้มหน้าดูโทรศัพท์ เพื่อหาดูที่พักสำหรับคืนนี้“น้องปรายเจอหรือยัง รึว่าเราจะเข้าไปเดินดูของก่อน แล้วค่อยออกมาหาที่พักทีหลัง”“ไม่เอาดีกว่าพี่ภาษ หาเลยดีกว่า เพราะถ้าเราไปเดินก่อน กว่าจะออกมาเดี๋ยวค่ำ เราจะไม่มีเวลาดูห้องพักนะคะ เวลาเดินดูแล้วต้องเดินให้สุดค่ะ ปรายว่าปรายจะหาดูชุดเดรสฮาวายมือสอง ที่นี่มีเยอะมาก ช่วงนี้ลูกค้าชอบชุดฮาวายกัน ปรายจะเอาไปขายในเพจค่ะ”“แหม....ที่มาเนี้ย มีจุดประสงค์นี่เอง พี่ว่าแล้วทำไมถึงเลือกรถกระบะ จะมาขนของไปขายนี่เอง”ประภาษแซวหญิงสาว เขาชอบที่ปรายลดาเป็นแบบนี้ ชอบค้าขาย ฐานะที่บ้านของเธอไม่ต้องทำอะไรก็ได้ แต่ปรายลดา ชอบทำชอบ
Last Updated : 2025-04-21รักของปรายลดา ไปคัดผ้ามือสอง ที่ตลาดโรงเกลือ
“อีกนานไหมคุณนาย พี่หิวข้าวแล้ว นี่ใกล้เที่ยงแล้วนะ” ประภาษทำหน้าเบื่อ เมื่อเห็นปรายลดากำลังจะรื้อกระสอบผ้าใบใหม่ หลังจากที่รื้อมาแล้วสามกระสอบ “นี่พวกเราหลงกลน้องปรายอีกแล้วเหรอเนี้ย” ประภาษเริ่มบ่น เมื่อเห็นกานดาราเริ่มที่จาม“พี่ภาษดูซิคะ ผ้าดีๆ ทั้งนั้น ราคาก็ดีมาก พี่ภาษพาพี่ตะวัน กับกานไปหาอะไรกินก่อนได้เลย ไม่ต้องห่วงปราย ไม่เหนื่อยเลยค่ะ แถวนี้มีร้านกาแฟ ร้านอาหารสะอาด อร่อยด้วย ปรายอยู่ได้ค่ะ กานเธอไม่ต้องห่วงฉัน เหลืออีกไม่มาก รีบไปกินข้าวเลยนะ นั่งให้สบายใจ พี่ภาษฝากพาพี่ตะวันกับกาน ไปดูกระเป๋าด้วยนะคะ ร้านที่ปรายเคยไป ไม่ต้องห่วงค่ะทุกคน” หญิงสาวก้มหน้าก้มตาเลือกผ้าต่อ หลังจากที่เลือกมาแล้ว 3 กระสอบ เธอมีความสุขมาก ฮาวายสวยๆ ทั้งนั้นตั้งแต่เข้ามาในตลาด หญิงสาวไม่ไปไหนเลย เธออยู่ที่ร้านนี้ที่เดียว ตั้งใจคัดผ้า ด้วยท่าทางคล่องแคล่ว แนะนำกานดาราบ้าง เมื่อเธอถาม"เอาไว้กลับบ้านก่อน แล้วจะบอกรายละเอียดทีหลัง แต่ตอนนี้ปรายขอคัดผ้าก่อนนะ"“ทุกคนไปหาข้าวกินก่อนกันเลยค่ะไม่ต้องห่วงปราย ปรายไม่ไปไหนแล้วจะอยู่คัดผ้าตรงนี้ จนกว่าจะหมด หญิงสาวย้ำกับทุกๆ คน อีกครั้ง พี่ภาษพาพี่ตะวัน กั
Last Updated : 2025-04-21รักของปรายลดา ในความสุข ก็ยังมีความทุกข์แอบแฝง
“น้องปราย น้องกาน ครับ เหลืออีกกี่วันที่จะต้องไปฝึกงาน"อยู่ๆ ประภาษก็ถามขึ้นระหว่างนั่งรถไปวังน้ำเขียว ของน้องปรายนี่ไปใต้ 3 เดือนใช่ไหม?“ใช่ค่ะพี่ภาษ อีก 5 วันค่ะ นับวันนี้ด้วย พรุ่งนี้กลับบ้าน วันมะรืนปลายต้องเดินทางแล้วค่ะ จะแวะไปนอนกับพี่ปราณ รุ่งเช้าอีกวันก็เข้าที่หน่วยฝึกงานเลยค่ะ”“ของกานฝึกงานที่บริษัท พี่ตะวันค่ะ ฝึกแค่ 3 เดือนเหมือนกันกับปราย โชคดีที่อยู่ใกล้บ้านค่ะ”“น้องกานยังดีกว่า น้องปรายนะครับ ไม่น่าห่วงเท่าไร เพราะพักที่บ้าน ฝึกงานที่บริษัทของตะวัน แต่น้องปรายนี่ซิ ทะลึ่งไปเลือกที่ฝึกเสียไกล มันน่าตีจริงๆ เลย แล้วน้องปรายจะเดินทางยังไง จากบ้านเรา ไปถึงโน้น อย่าบอกนะว่าจะขับรถไปเอง หรือว่าพ่อกับแม่อนุญาตแล้ว” ประภาษมองผ่านกระจกหลัง เมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบ“พี่นี่สงสัยมากเลยนะว่า ทำไมพ่อกับแม่ยอมให้เรียนสาขานี้ เนี้ยเห็นไหม ไปฝึกงานก็ไกล แถมต้องเข้าไปอยู่ในป่าตั้ง 1 เดือน มันจะไว้ใจใครได้บ้าง เปลี่ยนไม่ได้เหรอน้องปราย นี่พี่เป็นห่วงนะถึงได้บ่น อย่าเพิ่งรำคาญพี่นะ พี่บ่นแทนพ่อกับแม่ปรายนั่นแหละ เขาห่วงมากรู้ไหม แต่เขาห้ามเราไม่ได้” ประภาษพูดเสียยืดยาว กับเรื่องที่ปรายลดาต
Last Updated : 2025-04-21รักของปรายลดา ตามติดพิชิตใจ
“เป็นยังไงกันบ้างเด็กๆ ไปเที่ยวกันสนุกไหม” นางดุจเดือนเอ่ยขึ้นเมื่อทุกคนพร้อมหน้ากัน เพื่อรับประทานอาหารค่ำ ที่โต๊ะอาหารบ้านหลังใหญ่ นางสังเกตว่า หลังจากที่ลูกชายของนางกลับจากไปเที่ยวครั้งนี้ เขามีสีหน้าวิตกกังวลอะไรบางอย่าง คนอื่นอาจไม่ได้สังเกตุ แต่นางเป็นแม่ นางเลี้ยงของนางมา ทำไมจะไม่รู้ นิสัยลูกชายเป็นยังไง“สนุกมากเลยค่ะแม่ ที่ตลาดโรงเกลือปรายได้ผ้ามือสองมาเยอะเลยค่ะ แต่คาดว่าน่าจะยังไม่ทำอะไร เพราะพรุ่งนี้ปรายต้องเข้ากรุงเทพฯ แล้ว คงต้องรอให้ปรายฝึกงานเสร็จ ถึงจะได้กลับมาจัดการกับผ้า กานดารา” ตอบคำถามมารดาก่อนใคร“แล้วเตรียมของรึยังลูก พรุ่งนี้จะออกเดินทางกี่โมง หนูจะแวะนอนที่หอก่อนใช่ไหม โทรหาพี่ปราณแล้วหรือยัง หนูจะแวะนอนกับพี่ปราณเขาก่อนใช่ไหม” นายอลงกต ถามบุตรสาว ท่าทางสบายๆ“แม่เตรียมของที่จะฝากไปให้พี่ปราณเขาแล้วนะลูก พรุ่งนี้ก็เอาขึ้นรถได้เลย แล้วเรื่องรถพร้อมแล้วใช่ไหม ดูดีๆ นะลูก ดูน้ำดูน้ำมันให้ดี ค่อยๆ ขับไป ไม่ต้องรีบ” นางกรกนกพูดกับลูกสาวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ นางและสามีมั่นใจในตัวลูกสาว ปรายลดาเดินทางบ่อย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ลูกสาวคนเล็กของนาง เดินทางด้วยรถยนต์คนเดียว
Last Updated : 2025-04-21รักของปรายลดา เก็บข้อมูล
“ปรายเป็นยังไงบ้าง จะเดินทางวันไหน มากันกี่คน เห็นแม่บอกว่าคุณตะวัน พี่ภาษ น้องกานมาด้วยใช่ไหม พี่จะได้เตรียมห้องไว้รอ อยากนอนที่บ้านพัก หรือที่บ้านในเมืองดี ในเมืองก็จะสะดวกหน่อย ที่บ้านพักก็ตามอัตภาพ”ปราณลดา โทรหาน้องสาว เธอดีใจมากที่น้องสาวมีเพื่อนช่วยขับรถมาส่ง จริงๆ น้องสาวเธอเคยเดินทางด้วยการขับรถมาเองมาหาเธอแล้วหลายครั้ง พ่อแม่และตัวเธอก็เป็นห่วงทุกครั้ง แต่น้องสาวเธอก็เดินทางด้วยความระมัดระวัง และปลอดภัยตลอด น้องปรายขับรถเก่ง และกล้าตัดสินใจ ต่างกับตัวเธอ ไม่ชอบขับรถ และไม่ค่อยชอบเดินทางไกล เธอกับน้องสาวนิสัยไม่เหมือนกันเลย ถึงแม้ว่าจะเป็นพี่น้องกันและหน้าตาจะคล้ายกันมากก็ตาม“ปรายอยากนอนที่บ้านพักมากกว่าค่ะพี่ปราณ ไปอยู่อีกหลายวันกว่าจะได้ฝึกงาน มีโอกาสค่อยเข้าไปเที่ยวในเมืองก็ได้ค่ะ สองห้องนะคะพี่ปราณ พี่ภาษพี่ตะวัน ปรายกับกาน ไม่ต้องเตรียมอะไรมากหรอกค่ะ พวกเราอยู่ง่ายกินง่าย”“ได้จ๊ะ พอดีกว่าปรายจะมาถึง พี่ธานินคงกลับมาแล้ว จะได้พบกัน งั้นแค่นี้นะปราย พี่ไม่กวนแล้ว เดินทางปลอดภัยตลอดเส้นทางนะน้องรัก”“ขอบคุณมากค่ะพี่ปราณ ไว้เจอกันนะคะ ไว้ออกเดินทางแล้วปรายจะโทรหาอีกครั้งค่
Last Updated : 2025-04-21รักของปรายลดา พี่เลี้ยง
"อย่าคิดมากน่าเกรียง มีอะไรก็ค่อยพูดค่อยจากัน ปล่อยไปก่อนสักพัก ทำไมแกไม่คิดว่ะ ว่าช่วงที่แกเข้าป่า อะไรๆ มันอาจจะดีขึ้นก็ได้ ตั้งใจทำงานเถอะ บางทีมันอาจมีอะไรๆ ดีขึ้นก็ได้ ตอนนี้ก็ปล่อยกัญญาไปก่อน เขาก็ไปอยู่กับแม่เขาไม่ใช่เหรอ ไม่ได้ไปอยู่ที่อื่นสักหน่อย แกต้องให้เวลาและหัดปล่อยวางเสียบ้าง ขืนคิดอยู่แบบนี้ตายพอดี ไม่มีกะจิตกะใจทำงานหรอก งานสำคัญน่ะเว้ยเกรียง ถ้าไม่มีงานแกจะอยู่ยังไง เรียนมาก็ตั้งเยอะ ปัญหาแค่นี้เอง"เกรียงไกรกำลังใจดีขึ้นเมื่อได้รับคำปลอบใจจากเพื่อนสนิท แต่ในหัวเขาก็มีแต่เรื่องของกัญญา สองสามเดือนมานี่ กัญญาหงุดหงิดใส่เขาเกือบทุกวัน อารมณ์ฉุนเฉียว เขาทำอะไรก็ผิดไปหมด เธอบอกว่าเขาขี้หึง ควบคุมเธอตลอด ไม่ให้ออกไปเที่ยวไหน แค่งานเธอก็ปวดหัวมากพอแล้ว ยังมาเจอเขาหึงหวงอีก ทะเลาะกันทุกวัน กัญญาบอกว่าช่วงที่เขาเข้าป่าเธอขอไปอยู่บ้านกับแม่ ไว้ให้เขาออกจากป่าแล้วถึงจะกลับมาอยู่ด้วยกันอีกสัปดาห์เดียวเขาต้องเข้าป่าแล้ว เขายอมรับว่าเขาห่วงกัญญามาก งานที่กัญญาทำต้องพบปะเจอผู้คนมากหน้าหลายตา แต่เขาซิต้องอยู่แต่ในป่า กัญญาหน้าตาสวย เขากลัวใจเธอ เขาพยายามไม่คิดมาก แต่มันก็อดคิดไม่
Last Updated : 2025-04-22รักของปรายลดา ไปเยือนภาคใต้
หนุ่มสาวทั้งสี่คน ตะวัน ประภาษ ปรายลดา กานดารา เดินทางถึงที่หมายตั้งแต่กลางดึกของเมื่อคืน ธานินทร์มารอรับทุกคนที่บ้านพักของปราณลดาตั้งแต่เช้าแล้ว ธานินทร์และปราณลดา เตรียมอาหารไว้รอต้อนรับน้องๆ มากมาย สองพี่น้องปรายลดา และปราณลดา ไม่ได้พบหน้ากันนานมาก ส่วนมากคุยกันผ่านโทรศัพท์ตลอดบ้านที่ปราณลดาอยู่ เป็นบ้านส่วนตัวที่ธานินทร์และหญิงสาว ร่วมกันสร้างเพื่อที่จะได้มาอยู่ด้วยกันหลังแต่งงาน เธอชอบที่นี่มาก เหตุผลแรกที่เธอเลือกสอบบรรจุมาสอนที่จังหวัดนี้เพราะธานินทร์ ธานินทร์อายุมากกว่าปราณลดา 4ปี ญาตพี่น้องของธานินทร์เอ็นดูเธอมาก อาจเป็นเพราะเธอเป็นคนที่เข้ากับคนง่าย ใจดีใจเย็น ทำกับข้าวเก่ง มีความเป็นแม่บ้านแม่เรือน นิสัยดีเรียบร้อยอ่อนหวาน ต่างกันปรายลดามากจริงๆ แล้วธานินทร์และปราณลดามีกำหนดเวลาว่าจะต้องขึ้นไปที่นครนายก เพื่อไปเยี่ยมพ่อกับแม่ของหญิงสาว และพูดจาสู่ขอ หาฤกษ์แต่งงาน หลังจากที่ปรายลดาฝึกงานเสร็จทุกคนตื่นเช้ามาพร้อมกันที่โต๊ะอาหาร เจ้าบ้านธานินทร์และปราณลดา จัดเตรียมอาหารใต้ไว้มากมาย"พี่ปราณ ปรายขอโทษนะคะที่มาตรงกับที่พี่ปราณจะขึ้นไปหาพ่อกับแม่พอดี จริงๆ พี่ปราณกับพี่ธานินทร
Last Updated : 2025-04-22
Latest chapter
รักของปรายลดา อวสาน
หลังจากคู่ของประภาษไปฮันนีมูลที่ญี่ปุ่นกลับมา นางดุจเดือนก็ไปสู่ขอปรายลดาให้กับตะวัน จัดงานแบบเรียบง่าย ตามที่ทั้งสองต้องการ ตะวันย้ายมาอยู่ที่บ้านของปรายลดา เขายังคงดูแลบริษัทฯ โรงงาน เหมือนเดิม หลังแต่งงาน กิจการของเขาจะดีวันดีคืนส่วนปรายลดา ช่วยพ่อกับแม่ดูแลไร่ ร้านขายวัสดุก่อสร้าง ร้านกาแฟ ร้านขายผ้ามือสอง อย่างเต็มตัว ร้านของเธอเป็นรายใหญ่ ของภาคตะวันออก ให้นายอลงกต และนางกรกนกได้พักจริงๆ เสียที แต่นิสัยของทั้งพ่อและแม่ก็ยังคงขยันเหมือนเดิม ทำไปทำมา นางดุจเดือนและนางกรกนก ก็เปิดร้านขายอาหารจนได้ หญิงสูงวัยทั้งสองคนมีความสุขในบั้นปลายของชีวิตส่วนประภาษก็ยังคงทำงานของตัวเองเหมือนเดิม ดูร้านกาแฟบ้าง ตะวันให้ประภาษเข้าไปช่วยงานบริหารในส่วนของงานบัญชี เพราะเห็นว่าทั้งประภาษและกานดารา เรียนบัญชีด้วยกันทั้งคู่ ส่วนเขาเอง รับผิดชอบแค่ที่โรงงานเป็นหลักกานดารานอกจากจะช่วยงานสามีทำงานที่บริษัทฯ แล้ว ยังมีร้านที่ต้องทำร่วมกันกับปรายลดา และเปิดร้านกาแฟอีก 1 ร้าน เป็นสาขาที่สองวันนี้เป็นวันดี ทั้งสามครอบครัว เดินทางมามอบอาคารเรียน ห้องน้ำ โรงอาหาร มอบทุนกาศึกษ
รักของปรายลดา งานมงคล
“ตื่นแล้วเหรอคะพี่ตะวัน” ปรายลดาแต่งตัวเสร็จแล้ว เมื่อคืนเธอทำงานเกือบเที่ยงคืน กว่าจะได้นอนก็เกือบตีหนึ่ง เธอเห็นเขาหลับลึกมากเธอตื่นเมื่อตอนตีห้าครึ่ง คนที่นอนข้างๆ เธอเปลี่ยนท่าเป็นนอนตะแคง แต่เขาก็ยังไม่ตื่น เธอไม่อยากกวนเขา อยากให้เขาพักผ่อนเยอะๆตะวันลืมตา เขามองข้างๆ ตัว และหันมาตามเสียงของปรายลดา หน้าสดชื่นมาก ตาสุกใสเป็นประกาย เขานั่งมองมาจากบนเตียงนอน เห็นปรายลดากำลังเก็บของใช้จุกจิกลงกระเป๋า“พี่ตะวันอาบน้ำได้เลยนะคะ ชุดปรายเตรียมไว้ให้แล้ว แล้วเดี๋ยวเราลงไปกินข้าวที่ห้องอาหารของโรงแรม วันนี้ปรายต้องเช็คเอาท์แล้วค่ะ เดี๋ยวค่อยคุยกันนะคะว่าจะยังไงต่อ” หญิงสาวเอ่ยขึ้นแล้วหันไปเก็บของต่อ“ขอบคุณนะครับ สำหรับเสื้อผ้า” ตะวันหายเข้าไปในห้องน้ำ สักครู่ก็แต่งตัวเรียบร้อย“ขามาพี่มีเสื้อผ้ามาสองชุด ขากลับนี่คงเพิ่มหลายชุดแน่เลย เขาพูดเบาๆ” อย่างคนที่มีความสุข“น้องปราย ตื่นเช้าเหมือนเดิมเลยนะครับ ไม่เปลี่ยนเลย พี่ซะอีกโรคนอนไม่หลับกลับมาอีกแล้ว ““ไม่เป็นไรค่ะ กลับบ้
รักของปรายลดา เรียกว่าความสุข
“ตื่นแล้วเหรอคะพี่ตะวัน” ปรายลดาแต่งตัวเสร็จแล้ว เมื่อคืนเธอทำงานเกือบเที่ยงคืน กว่าจะได้นอนก็เกือบตีหนึ่ง คนข้างๆ เธอหลับลึกมากเธอตื่นเมื่อตอนตีห้าครึ่ง คนที่นอนข้างๆ เธอเปลี่ยนท่าเป็นนอนตะแคง แต่เขาก็ยังไม่ตื่น ไม่อยากกวนเขา อยากให้เขาพักผ่อนเยอะๆ ค่อยๆ ย่องลงมาเก็บของใช้จุกจิกใส่กระเป๋า พยายามทำทุกอย่างให้เบามือที่สุด ทักเขาเมื่อเห็นว่าขยับตัวตะวันรู้สึกตัวลืมตาตื่น งงว่าตัวเองอยู่ในความฝันหรือความจริง จำได้ว่าปรายลดานอนอยู่ข้างๆ นี่นา ลองมองด้านข้างปรายลดาหายไป ชายหนุ่มรีบลุก เขาหลับรวดเดียวไม่รู้สึกตัวเลย รีบลุกขึ้นมองไปทางเสียง เห็นปรายลดากำลังเก็บของใช้จุกจิกเตรียมใส่กระเป๋า หน้าตาสดใสและสดชื่นมาก ถึงรู้ว่าตัวเองไม่ได้ฝันไป เป็นเสียงของปรายลดาจริงๆ“พี่ตะวันอาบน้ำได้เลยนะคะ ชุดปรายเตรียมไว้ให้แล้ว แล้วเดี๋ยวเราลงไปกินข้าวที่ห้องอาหารของโรงแรม วันนี้ปรายต้องเช็คเอาท์แล้วค่ะ เดี๋ยวค่อยคุยกันนะคะว่าจะยังไงต่อ” หญิงสาวเอ่ยขึ้นแล้วหันไปเก็บของต่อ“ขอบคุณนะครับ สำหรับเสื้อผ้า” ตะวันหายเข้าไปใน
รักของปรายลดา หลับสนิท
วันนี้ปรายลดาปิดงานเสร็จเรียบร้อย อีก 2 วัน หญิงสาวจะต้องเดินทางกลับบ้าน จ่ายค่าที่พักเรียบร้อย ยังมีเวลา เหมือนเดิม เธอรีบไปที่ร้านผ้า เพื่อคัดผ้าที่เหลืออีกสักหน่อย และให้ร้านแพคส่งกลับที่ประเทศไทย หญิงสาวได้หนังสือดีๆ อีกมากมาย เจอค่าส่งก็เกือบถอดใจ แต่มันเป็นหนังสือที่หายาก และเธอก็รักมันมากสมัยเรียนมัธยม ปรายลดามีหนังสืออยู่ 2 เล่ม จำไม่ได้ว่าชื่อเรื่องอะไร เพราะนานมาก เนื้อเรื่องพระเอกเป็นเจ้าผู้ครองนคร นางเอกเป็นหมอ พ่อเป็นเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนในเมืองไทย นางเอกเจอพระเอกที่เมืองไทย เขาพาภรรยามารักษาตัว แต่ภรรยาเสียชีวิต นางเอกไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร เข้าใจว่าเป็นองค์รักษ์ เนื้อเรื่องอ่านแล้วประทับใจมาก เธอเสียดายมาก พยายามหาก็ยังไงก็หาไม่เจอ แต่คิดไว้แล้วว่า จะต้องหาซื้อมือสองมาเก็บไว้อีก ก็ยังไม่มีโอกาสสักที กลับบ้านครั้งนี้แหละ จะต้องหามาเก็บไว้ในชั้นหนังสือให้ได้ที่ร้านผ้ามือสอง ระหว่างที่คัดผ้า ใจก็คิดถึงคราวที่ไปคัดผ้าที่ตลาดโรงเกลือ อรัญประเทศ เอาจริงๆ เธอก็ไม่เคยลืมเขาเลย ตะวันเป็นรักแรกของเธอ ถ้าไม่ติดตรงที่เขาทำผิด จะด้วยอะไรก็ตาม ประชด เอาแต่ใจตัวเอง คนอายุเท่าเขา มีตำแห
รักของปรายลดา ไปตามหัวใจ
“อ่ะ.....อะไรเธอ” ปรายลดาเข้าไปเม้นในไอจีของ กานดารา รูปที่ลงล่าสุด นิ้วนางข้างซ้ายมีแหวนเพชรวงกำลังดี สวยงามมาก แค่นั้นหญิงสาวก็ทำงานต่อปรายลดาแปลเอกสารต่อ เธอชอบงานนี้รองลงมาจากงานขายของ เกาะแห่งนี้เงียบสงบมากๆ เหมาะกับงานที่เธอทำ เธอคิดว่าเสร็จจากงานนี้แล้วจะเดินทางกลับบ้านเกือบสามเดือนหลังจากที่กานกับก้อยกลับไปแล้ว ปรายลดาก็อยู่คนเดียว ทำงานคนเดียว เที่ยวคนเดียว ที่มาเลย์นี่ผ้าเยอะมาก เสร็จจากงานแปลเอกสาร เธอก็ไปหาคัดผ้า ได้พอสมควรก็ทยอยส่งกลับไทย“ว่าไงเธอ มีอะไรจะบอกฉันไหม” ปรายลดารับสายเมื่อกานดาราโทรไลน์หาเธอ“ก็อยากที่ปรายเห็นนั่นแหละ” กานดาราตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ดูมีความสุขมาก“นี่อย่าบอกนะว่าหมั้นกับพี่ภาษ” ปรายลดาส่งเสียงดีใจถามเพื่อนสาว“ใช่ ปรายเข้าใจไม่ผิด เมื่อวานนี่เอง กานไม่อยากรบกวนปราย อยากให้ปรายเร่งงานให้เสร็จจะได้กลับบ้านทีเดียวเลย ไม่ต้องมางานหมั้น มาตอนแต่งเลยดีกว่า งานหมั้นเล็กๆ มีแค่พวกเรา ไม่ได้บอกใคร เดี๋ยวได้ฤกษ์แต่งเมื่อไหร่ กานจะส่งข่าวนะปราย”“โห....เสียดายอ่ะ แต่ทำไงได้ ฉันเลือกเอง ไม่เป็นไรหรอก งานใกล้เสร็จแล้ว งานแต่งกานปรายได้ไปแน่ๆ รับรองไม่พลา
รักของปรายลดา ใกล้ได้กลับบ้าน
“พ่อครับ แม่ครับ ไปบ้านคุณป้าดุจเดือนอีกรอบให้ผมหน่อยได้ไหมครับ ผมว่าน่าจะสมควรแก่เวลาแล้ว ผมเกริ่นๆ กับตะวันไว้แล้ว เหลือแต่ไปคุยกับคุณป้า ให้เป็นเรื่องเป็นราวครับ” ประภาษ เอ่ยกับนายเกริกและนางยุรี“เฮ้อ....พ่อกับแม่ก็รอวันนี้มานานแล้ว คุยกับหนูกานดีแล้วใช่ไหมภาษ ไม่ใช่พ่อกับแม่ไปแล้วหน้าแตกกลับมานะ” นายเกริกหันมาพูดกับลูกชาย“ไม่หรอกครับพ่อ ผมคุยกับน้องกานแล้วครับ จริงๆ ว่าจะรอให้น้องปรายกลับมาก่อน ป่านนี้ยังไม่มาเลย ผมไม่รอแล้วครับ แรกๆ น้องกานห่วงคุณป้าดุจเดือน กลัวว่าแต่งงานแล้ว จะไม่มีคนดูแล แต่ตะวัน รับปากและยืนยันเป็นมั่นเป็นเหมาะ ว่าถ้าน้องกานมาอยู่บ้านเรา เขาจะดูแลคุณป้าดุจเดือนเอง”“ส่วนผมแล้วแต่น้องกานเลยว่าแต่งแล้วจะมาอยู่บ้านเรา หรืออยู่บ้านเขา น้องกานอยู่ที่ไหนผมก็อยู่ได้หมด หรือพ่อกับแม่ว่าไงครับ”“แม่ไม่ว่าอะไรหรอก เห็นใจบ้านโน้นเขาเหมือนกัน เพราะเดี๋ยวตะวันเขาแต่งกันหนูปราย ก็ต้องไปอยูบ้านหนูปรายใช่ไหม พ่อกับแม่น้องปราย ก็ไม่มีใคร ทางนี้ พ่อกับแม่ก็มีน้องตั้งสองคน ภาษไม่ต้องห่วงหรอกลูก เราอยู่ใกล้แค่นี้เอง ไม่มีปัญหาหรอก ใช่ไหมพ่อ” นางยุรีหันไปหาสามี“พ่อก็ไม่มีปัญหา
รักของปรายลดา สำนึกทันไหม
ที่ตรอกเล็กๆ ไม่ใหญ่มาก ถ้าเป็นคนต่างถิ่นมา จะไม่รู้เลยว่า อาคารที่เรียงรายกันสองฝั่ง นี่คือโกดังผ้ามือสอง ที่มีผ้าเยอะมากๆ มันเป็นที่ๆ ปรายลดาคุ้นเคยอีกที่หนึ่ง เวลาที่ได้คัดผ้า มันเหมือนกับเธอได้หลุดไปอยู่อีกโลกหนึ่ง อาจจะดูเวอร์เกินไป ถ้าจะไปเล่าให้คนอื่นฟัง ว่ามีความรู้สึกแบบนี้ก็เหมือนคนเรา ชอบอะไรบางอย่างนั่นแหละ ชอบอ่านหนังสือ เวลาอ่านหนังสือก็จะอยู่แต่กับหนังสือ ไม่สนใจใคร คนเล่นเกมส์ก็จะมีความสุขกับการเล่นเกมส์ คนที่ชอบเย็บปักถักร้อย เวลาถักก็จะมีความสุข เพลิดเพลินกับสิ่งที่กำลังทำ“ของทั้งหมดนี้เราจะขนกลับไปยังไงอ่ะปราย ในเมื่อเราต้องไปเบตง และเราจะไปยังไง ขับรถไปเองหรือยังไง ก้อยยังคิดไม่ออกเลย”“จริงด้วย กานว่าจะถามหลายวันแล้ว แต่ไม่ได้ถามสักที” กานดาราเอ่ยขึ้นบ้างผ้านี่ปรายจะให้ร้านส่งไปที่บ้าน บอกพ่อกับแม่ไว้แล้ว เราจะเช่ารถตู้ไปเบตง เพราะเราคงขับกันเองไม่ไหว ไม่ชำนาญทาง ขากลับปรายจะให้ก้อยกับกาน ขึ้นเครื่องกลับ ส่วนรถคันนี้ปรายจะฝากไว้ที่ปัตตานี ปรายมีเพื่อนที่นั่น ฝากได้ จนกว่าปรายจะกลับบ้าน เราจะเช่ารถตู้จากปัตตานีไปเบตงกันนะสาวๆ ค้างที่ปัตตานี เที่ยวในเมือง ที่ปัตต
รักของปรายลดา คู่กัน คู่บุญ
เช้านี้ที่บ้านไร่ ทุกคนรวมตัวกันที่ลานจอดรถหน้าบ้านปรายลดา“น้องปราย น้องก้อย ป้าฝากน้องกานด้วยนะลูก น้องกานอย่าลืมโทรบอกพี่เขาด้วยนะ เขาจะได้ไม่เป็นห่วง” นางดุจเดือนบอกลูกสาว นี่เป็นครั้งแรกที่ลูกสาวนางเดินทางท่องเที่ยว โดยที่ไม่มีแม่และพี่ชายไปด้วย นางเชื่อมั่นในตัวกานดารา ตั้งแต่ลูกสาวนางรู้จักคบหากับปรายลดา ลูกสาวนางเข้มแข็ง และแข็งแรงมาก เป็นผู้ใหญ่มากขึ้นด้วยเอาจริงนางก็ห่วง แต่ไม่ห่วงมาก เพราะมีน้องปราย น้องก้อยไปด้วย เด็กทั้งสองคนไว้ใจได้“เดี๋ยวปรายขับเองนะ ไว้ถึงประจวบค่อยให้กานขับ ทางตรงไม่ใช่หน้าเทศกาล กานขับได้อยู่แล้ว ถึงชุมพรค่อยให้ก้อยขับ ดีไหมทุกคน”ปรายลดาถามเพื่อนทั้งสองคน“ได้เลย ก้อยไม่มีปัญหา ถ้าปรายเหนื่อยตอนไหน ก้อยเปลี่ยนก็ได้ สบายมาก”“กานก็ไม่มีปัญหาเลย ตกลงตามนี้นะ “สามสาวออกเดินทางจากนครนายก นางดุจเดือน และนางกรกนก เตรียมอาหาร ให้สามสาวเต็มที่ มีแต่ขอชอบ งของทุกคนทั้งนั้น รถจิ๊ปของปรายลดาคันใหญ่ จุของได้เยอะมากปรายลดาใส่ชุดฮาวายสีเหลืองสด ใส่รองเท้าผ้าใบสีขาว ชุดที่เธอใส่ไม่ได้เข้ากับรถที่ขับเลย แต่เธอไม่ได้สนใจเพราะชอบ เธอชอบใส่เดรสหลวมๆ มากกว่าใส่กางเ
รักของปรายลดา ความในใจ ยังไงก็ไม่เหมือนเดิม
“น้องปราย จะไปนานไหมลูก” นายอลงกตถามลูกสาว ขณะที่สามคนพ่อแม่ลูกอยู่ในห้องพัก“ปรายว่าจะค่อยๆ เดินทางไปเรื่อยๆ ค่ะพ่อ แต่จะพักที่หาดใหญ่หลายวันหน่อย เพราะว่าปรายกับกานคุยกันว่าจะคัดผ้าค่ะ หลังจากนั้นจะไปต่อที่เบตง คิดว่าจะข้ามไปฝั่งมาเลย์ และปรายจะอยู่ที่นั่นสักพัก ส่วนก้อยกับกาน จะกลับมาก่อนค่ะ”“แล้วมีที่อยู่เหรอ ไว้ใจได้ไหมลูก” นางกรกนกลูบหัวลูกสาวด้วยความรักหญิงสาวลุกขึ้นนั่ง หลังจากที่นอนตักมารดามาสักพัก“ปรายมีเพื่อนอยู่ที่นั่นค่ะแม่ เรียนรุ่นเดียวกัน ค้าขายอยู่ทางโน้น เขาแต่งงานได้สามีเป็นคนมาเลย์ค่ะ ปรายเคยไปเที่ยวสมัยเรียน แถบที่เขาอยู่ค้าขายได้สบายเลยค่ะแม่"“พ่อกับแม่ขอให้ลูกเดินทางปลอดภัย ประสบความสำเร็จในสิ่งที่ทำนะลูก แต่ไม่ว่ายังไงก็ตามพ่อกับแม่ก็ยังรอลูกกลับบ้านเสมอ พ่อกับแม่จะปล่อยให้ลูกไปทำในสิ่งที่อยากทำ”“แล้วเรื่องพ่อตะวันล่ะลูก น้องปรายพูดให้แม่ฟังหน่อยซิ จะเอายังไงต่อไป เพราะแม่ดูแล้วว่าพ่อตะวันเขาก็คงไม่ปล่อยเราแน่ๆ โกรธและเกลียดเขามากเหรอลูก ถ้าน้องปรายรักพี่เขา เราก็ต้องปล่อยวางบ้างนะ ให้อภัยได้ก็ให้อภัยเขา แม่รู้ว่าน้องปรายไม่ชอบคนที่ไม่มีเหตุผล และคนที่เห็น
