บทที่ 11

คนที่โทรมาคือจี้หยาง เขาเป็นเพื่อนที่มหาวิทยาลัยของเซ่าสวิน

ส่วนเซ่าสวินเป็นน้องชายแท้ ๆ ของเซ่าเยว่ วันนี้เพิ่งเรียนจบ

ช่วงเรียนมหาวิทยาลัยได้ร่วมก่อตั้งบริษัทเกมกับจี้หยาง ชื่อว่ามิตินิรันดร์

ตอนที่น้าชายไปตั้งรกรากที่ต่างประเทศ ได้ทิ้งเงินห้าร้อยล้านและบ้านหนึ่งหลังไว้ให้ เซ่าสวินเป็นฝ่ายขอเงินห้าร้อยล้านไว้เอง

เงินห้าร้อยล้านนี้คือเงินทุนก่อตั้งบริษัท

เมื่อเซ่าเยว่ได้ยินข่าวก็รีบพูดว่า “ได้ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”

เฉิงเหยียนโย่วขับรถไปส่งเธอ

พอถึงโรงพยาบาล เซ่าเยว่ก็ให้เธอรออยู่ในรถ จากนั้นก็รีบไปยังห้องพักผู้ป่วย

เพิ่งมาถึงหน้าประตู เซ่าเยว่ก็ได้ยินเสียงเย็นชาของเซ่าสวินดังขึ้นว่า “นายโทรหาเธอทำไม?”

เธอชะงักฝีเท้า ไม่ได้ผลักประตูเข้าไป

เซ่าเยว่มองผ่านช่องประตู เห็นเซ่าสวินที่อยู่บนเตียงคนไข้

เซ่าสวินอายุยี่สิบต้น ๆ แต่ด้วยประสบการณ์การทำธุรกิจตลอดหลายปีที่ผ่านมา ตอนนี้เขาดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากแล้ว มีกลิ่นอายที่อยู่ระหว่างวัยรุ่นกับชายหนุ่มเต็มตัว

สีหน้าของเขาดูซีดเซียวเล็กน้อย แต่ยังดูมีชีวิตชีวาอยู่ไม่น้อย

เซ่าเยว่จึงรู้สึกเบาใจลงมาก

จี้หยางมองเซ่าสวินที่มีสีหน้าเย็นชาอย่าง