2.คู่กัด (2)

“ฮะ? เป็นเพื่อนโบเนี่ยนะคะ”

‘ใช่จ้ะ พี่ยังคิดอยู่เลยว่าโบอยู่คนเดียวพี่เป็นห่วง’

บราลีมีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก เพื่อนอย่างนายชนนคนปากสุนัขเธอไม่เห็นอยากได้สักนิด

“ที่นี่คอนโดนะคะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”

‘ไม่มีอะไร แต่อย่างน้อยพี่ก็จะได้รู้อะไรบ้าง ไม่ใช่โบปิดเงียบแบบนี้ เผื่อไม่สบาย ป่วยไข้ขึ้นมา’

“อ๋อ หมอนั่นมีหน้าที่มาคอยจับตาดูโบ”

เธอบ่นอุบอิบแล้วได้ยินเสียงวิมาดาหัวเราะกลับมา

‘เอาล่ะ ยังไงพี่จะย้ำกับนนอีกที ว่าฝากดูแลโบให้ด้วย’

“ไม่ล่ะค่ะ โบดูแลตัวเองดีกว่า”

วิมาดาเพียงหัวเราะเบาๆ

‘อย่าเพิ่งดื้อเลย พักผ่อนให้เยอะๆ เดี๋ยวพี่จะโทรคุยกับเปิ้ล ว่าเรื่องคิวจะปรับยังไง แล้วจะโทรไปบอกให้แพรวจัดการเรื่องคิวให้โบ’

อีกฝ่ายพูดเป็นงานเป็นการก่อนจะวางสายไป บราลีไม่อยากให้ผู้จัดการของตนที่เพิ่งรู้ว่าตั้งครรภ์ได้สองเดือนกว่าคิดมาก จึงยอมเงียบราวเชื่อฟัง ทั้งที่ไม่ค่อยชอบนักที่ชนนมาอยู่ร่วมคอนโดกับตน

เธอเป็นผู้หญิง เขาเป็นผู้ชาย แล้วเธอก็เป็นคนที่หลายคนรู้จัก ใครรู้เข้าจะคิดอย่างไร

ผ่านไปครู่หนึ่ง เสียงเคาะปะตูดังขึ้น บราลีนั่งเฉย ไม่คิดจะเปิดประตู ทว่าคนข้างนอกเคาะเรื่อยๆ ไม่หยุด แม้ไม่ถี่รัวหากเป็นจังหวะชวนหลอนเหมือนถูกตามรังควาน สุดท้ายร่างโปร่งอรชรก็ลุกขึ้นไปเปิดประตูอย่างแรง

“จะเคาะไปถึงไหนไม่ทราบ คนไม่เปิดก็รู้แล้วว่าไม่อยากเห็นหน้า”

“ทำไม กลัวเห็นหน้าเราแล้วมีอารมณ์เหรอ”

เจ้าของร่างสูงกำยำที่ใส่เสื้อยืดสีดำพอดีตัวกับกางเกงยีนสีซีดยกศอกเท้าขอบประตูพลางมืออีกข้างล้วงกระเป๋า ใบหน้าคมเข้มมีไรหนวดเคราจางๆ ทั้งยังยักคิ้วมองเธอด้วยแววตากวนๆ

บราลีชักสีหน้าใส่อีกฝ่าย มองเขาด้วยแววตาขุ่น หากความเป็นจริงพยายามปิดบังว่าหน้าตนร้อนผ่าวขึ้นมาอีกแล้ว เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนที่เพิ่งเห็นเขาเปลือยโชว์สรีระบุรุษเพศอันน่าตื่นตะลึง หญิงสาวกอดอกฉับเชิดหน้าก่อนพูดเสียงแข็ง

“เชอะ หุ่นขี้ก้าง แถมอะไรเล็กๆ น้อยๆ ของนาย ฉันไม่ทันเห็นด้วยซ้ำ”

“เล็กน้อย?”

เหมือนเธอจะเห็นโหนกแก้มอีกฝ่ายมีเฉดสีแดงจางๆ ทว่าเขาจ้องเธอนิ่งก่อนจะโน้มใบหน้าเข้ามาจนบราลีต้องถอยหลัง

“ไม่เห็นแล้วบอกว่าเล็กได้ยังไง พูดผิดพูดใหม่ได้นะ หรือว่าอยากดูใหม่เต็มๆ อีกที”

“ห้ามเข้ามาในห้องฉัน คนหน้าด้าน”

มือบางผลักอีกฝ่ายให้ถอยออกไป และชนนก็ถอยไปยืนกอดอกพิงประตู ยอมเว้นระยะห่าง

“เอ้า คนเรามีดีก็ต้องโชว์สิ เธอดูถูกเราก่อน ของแบบนี้ใครจะยอมเสียศักดิ์ศรี กล้าพูดก็ต้องกล้าพิสูจน์สิ”

“ไม่อายหรือไงคนบ้า เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว มีอะไรก็รีบๆ พูดมา”

บราลีเปลี่ยนเรื่องให้พ้นเรื่องที่พาให้ตนกระอักกระอ่วน แววตาคมเข้มพราวระยับอย่างนั้น จงใจแกล้งให้เธออายชัดๆ

“จะมาถามว่าอยากกินอะไร พี่วิให้เราจัดการให้เธอ แล้วก็...”

มือหนายื่นขึ้นมากะทันหัน บราลีไม่ทันคิดอะไรจึงหลบไม่ทัน อีกฝ่ายวางมือทาบบนหน้าผากเธอ ทำให้หญิงสาวนิ่งงัน ดวงตาคู่คมเข้มจ้องมองมายังเธอ ทั้งสองสบตากันชั่วอึดใจชายหนุ่มก็พูดขึ้น

“ให้เช็กดูด้วยว่ามีไข้ไหม อืม...ตัวรุมๆ มียาลดไข้หรือเปล่า”

ใบหน้าสวยเอนออกห่างเหมือนเพิ่งรู้สึกตัว ก่อนจะบอก

“หมอบอกว่าอาจจะมีไข้นิดหน่อย กินยาแก้ปวดกับแก้อักเสบอาการก็ดีขึ้น”

ชนนพยักหน้ารับ ทว่ากลับจับแขนของเธอขึ้นดูอย่างรวดเร็ว

“โอ๊ย...”

“แขนเธอเหมือนจะบวมนะ”

“ก็ใช่น่ะสิ จับมาได้ เจ็บนะ”

“โทษที แต่ไม่เป็นอะไรมากแน่นะ แผลลึกไหม”

“อือ ไม่เป็นไร”

ชายหนุ่มยอมปล่อยแขนเรียวโดยง่ายแต่ไม่ลืมถามย้ำ

“ตกลงจะกินอะไร”

“ข้าวต้มกุ้ง”

ใบหน้าคมเข้มพยักรับ ทว่ากลับยังไม่ขยับ สายตาคู่คมเข้มมองหน้าเธอแล้วลดต่ำลง ก่อนจะเลื่อนกลับขึ้นมาและกระแอมเล็กน้อย

“ไม่เจอกันหลายปี อะไรๆ โตขึ้นนะเธอ”

เอ่ยแล้วก็หมุนตัวก้าวยาวๆ เดินไปทันที

บราลีขมวดคิ้วพลางคิดตาม ลดสายตาลงแล้วก็เห็นหน้าอกตนที่โนบรานูนขึ้นดันชุดนอนเนื้อผ้าซาตินเด่นชัด ทั้งที่ใส่ชุดแขนยาวขายาวสีน้ำเงินเข้มก็ยังเห็นชัดเจน ทำเอาหน้าร้อนวาบ แล้วก็ต้องรีบกอดตัวเอง ดวงคู่สวยมองตามแผ่นหลังกว้างด้วยความโมโห

เพราะหงุดหงิดที่ตื่นมาเจอร่างสูงกำยำพร้อมภาพชวนตื่นตะลึง ทั้งยังคุยกับวิมาดาอยู่นาน เมื่อชนนมาเคาะประตูเธอก็รำคาญจนลืมไปเลยว่าตัวเองอยู่ในชุดนอนสบายตัวตามประสาผู้หญิงที่อยู่คนเดียว

“ไอ้...คนลามก!”

หญิงสาวได้แต่โวยวายเพียงลำพัง เพราะอีกฝ่ายปิดประตูออกไปข้างนอกแล้ว

ความอับอายแล่นริ้วขึ้นมาตามใบหน้าทำเอาร้อนซ่านไปหมด หากก็ทำได้เพียงกลับมานั่งบนเตียงของตนเอง ริมฝีปากอิ่มเม้ม อารมณ์กรุ่นโกรธพุ่งสูง

บราลีไม่คิดว่าตัวเองจะอยู่ร่วมห้องกับคู่กัดในวัยเรียนของตนอย่างชนนได้อย่างสงบสุข เพียงไม่ถึงชั่วโมงที่เจอหน้าเขาก็ทำให้เธออาจนอนฝันร้ายและอับอายสุดๆ แล้ว

“ให้ตายสิ อยู่ดีๆ ก็โผล่มา แถมยังปากเหมือนกินหมาไปทั้งฝูงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย”

=====

เจอกันซึ่งหน้า ลับฝีปากกันไปพอหอมปากหอมคอ แต่พระเอกทำเอานางเอกของเราต้องได้อายอีกแล้ว ^^"

ฝากกดติดตาม กดหัวใจ และคอมเมนต์พูดคุยกันได้นะคะ^^