ตอนที่140

แคทยืนคิดอะไรเพลินๆจึงไม่ได้รู้สึกว่ามีใครมายืนอยู่ข้างหลังเธอ

คนๆนั้นยืนมองเธอมาสักพักแล้ว เขาเห็นว่าเธอคิดอะไรเพลินๆจนไม่รู้ว่ามีคนมายืนอยู่ข้างหลัง เขาเดินเข้าไปกอดแคทจากข้างหลังทันที

“โอ้ย! พี่เจ็บนะ”

เสียงร้องนั้น ทำให้แคทรีบปล่อยมือของเธอที่จับมือของเขาบิดไพล่หลังอยู่

“พี่ปริน แคทขอโทษค่ะ เจ็บมากมั้ยคะ”แคทรีบเข้าไปจับแขนของปริน

“แขนพี่หักแล้วมั้งเนี่ย ทำไมเราใจร้ายกับพี่แบบนี้ล่ะคับ พี่อุตส่าห์รีบทำงานแล้วก็รีบกลับมาบ้านเพราะอยากเจอเราจะแย่นะ”

“แคทขอโทษค่ะ แคทไม่รู้ว่าเป็นพี่ปรินนี่นา เจ็บมากมั้ยขอแคทดูหน่อยนะคะ”แคทถาม

เธอจับแขนปรินพลิกไปมา ท่าทางบอกว่าเป็นห่วงเขามาก

“แค่เห็นเราเป็นห่วงพี่ พี่ก็ไม่เจ็บแล้วล่ะคับ”ปรินบอก

เขาเห็นเธอตกใจจนหน้าซีดตอนจับแขนของเขา

“พี่ปรินไม่ต้องมาปากแข็งเลย จะไม่เจ็บได้ยังไงคะ แคทบิดเต็มแรงเลยนะ”แคทบอก เธอพูดเสียงเครือๆ

“มานี่เลยเรา พี่บอกว่าไม่เจ็บไงคับ”

ปรินดึงตัวแคทให้หมุนเอาหลังมาพิงหน้าอกของเขา แล้วก็กอดเธอไว้จากข้างหลัง

“นี่ไง เห็นมั้ย พี่ยังกอดเราได้อยู่เลย”ปรินพูด

เขาเห็นเธอพูดเสียงเครือๆเหมือนจะร้องไห้จึงปลอบเธอ