ตอนที่ 8 - 1 ก่อกวน

“โอ๊ะ!!! รถมาพอดีเลย กลับก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้”

มือหนายกขึ้นมาโบกลาเพื่อนทั้งสองก่อนที่ร่างสูงจะเดินตรงไปยังรถตู้คันหรูที่มารับเขาพอดี สองหนุ่มสาวไม่ได้ตอบอะไรออกมาเพียงแต่หันมามองหน้ากัน

“ระวังนายกราฟไว้หน่อยก็ดีนะแบม จีน่าว่านายนี่ดูยังไงกับแบมอยู่นะ”

จีน่าที่เดินคล้องแขนของกราฟ กาลัญญูตรงไปที่ยังรถตู้ของครอบครัวเอ่ยออกมา

“เราก็ว่าอย่างนั้นแหละจีน่า นี่ก็ก่อกวนเราทุกวันเลย” แบม ภูวดลเอ่ยออกมาอย่างเหนื่อยใจ เพื่อนใหม่มาเรียนได้เพียงสัปดาห์เดียวแต่ทว่าทำเขาปั่นป่วนหัวใจ

“แล้วเป็นไง แอบหวั่นไหวไปกับเขาไหม” จีน่า เจนจิราแอบกระซิบถาม

“ไม่!!!”

เสียงเข้มดังออกมาก่อนที่จะขึ้นไปนั่งบนรถ เพื่อนสาวรีบตามขึ้นไปก่อนที่จะหัวเราะออกมาเบาๆ ราวกับรู้ว่ามีอะไรบางอย่าง เธอรู้สึกได้ว่าแบม ภูวดลแอบหวั่นไหวไปกับคนที่ชอบก่อกวนเขา

ร่างสูงโปร่งที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำภายในห้องนอนส่วนตัวของตนนั่งลงบนเตียงก่อนที่มือหนาจะเอื้อมไปหยิบสมาร์ทโฟนที่มีเสียงข้อความดังเข้ามาเป็นระยะ สายตาคมกวาดอ่านทุกตัวอักษรในข้อความที่ส่งเข้ามาจากเพื่อนใหม่ แบม ภูวดลเลิกคิ้วหนาของตนขึ้นเพียงเล็กน้อยเมื่อได้อ่าน

กราฟ เด็กใหม่ : นอนยัง

กราฟ เด็กใหม่ : ที่ถามว่าจะเรียนหมอด้านไหนนายยังไม่ได้ตอบเลย

แบม ภูวดล : กำลังนอน ถามทำไม?

กราฟ เด็กใหม่ : ก็อยากรู้ เผื่อว่าคิดเหมือนกันไง

แบม ภูวดล : ศัลแพทย์หัวใจ

กราฟ เด็กใหม่ : ว้าว… เหมือนกันเลย

แบม ภูวดลทำหน้างงก่อนที่จะรีบพิมพ์ข้อความเอ่ยถามกลับไป นี่ชีวิตของเขาต้องมีนายกราฟ กาลัญญูผู้นี้ตามติดไปตลอดจนทำงานเลยหรืออย่างไรกัน

แบม ภูวดล : นายก็ด้วยเหรอ…

กราฟ เด็กใหม่ : อืม… ความตั้งใจน่ะ

แบม ภูวดล : ถ้าอย่างนั้นก็ขอให้นายสอบเข้าให้ได้นะ เราขอตัวนอนก่อน

แบม ภูวดลไม่อยากคุยต่อ เขาจึงอ้างว่าง่วงนอน หลังจากที่ส่งข้อความสุดท้ายตอบกลับกราฟ กาลัญญูไป เขาก็เดินลงไปยังชั้นล่างของบ้านเพื่อหานมดื่มก่อนนอน เสียงจากทีวีจอแอลซีดีดังมาจากห้องนั่งเล่น ร่างสูงโปร่งจึงเดินถือแก้วนมที่เพิ่งรินมาตามเสียงไป

“พี่บี๋… ยังไม่นอนอีกเหรอ” เสียงทุ้มเอ่ยถามพี่สาวออกมา

“อือ… กำลังดูละครเรื่องแรกของพี่อยู่” บี๋ พิชสินีย์เหลียวหลังกลับไปมองพร้อมกับตอบคำถามน้องชาย

“แล้วนายล่ะ ลงมาทำไม” ผู้เป็นน้องชายชูแก้วนมขึ้นมาก่อนที่จะเดินไปนั่งลงข้างๆ ผู้เป็นพี่สาว

“พระเอกหล่อนะเนี่ย มีเลิฟซีนไหมเรื่องนี้” แบม ภูวดลยกแก้วนมขึ้นมากระดกแล้วกลืนลงคอ

“หล่อ…แต่สู้น้องชายพี่ไม่ได้ แบม ไปเป็นนักแสดงดีไหม เสียดายความหล่ออะ” บี๋ พิชสินีย์เอ่ยออกมาก่อนที่จะจับไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของน้องชาย

“ไม่!!! ง่วงละ ไปนอนก่อนนะ”

เขาตอบกลับเสียงแข็งพร้อมกับลุกขึ้นยืนจากโซฟาที่นั่งข้างพี่สาวแล้วเดินหนีไปทันที ส่วนคนแกล้งถามทั้งๆ ที่รู้ดีว่าน้องชายไม่มีทางเปลี่ยนใจจากความตั้งใจที่มีมาตั้งแต่แรกส่งเสียงหัวเราะออกมาก่อนที่จะหันไปสนใจละครหลังข่าวที่กำลังถึงฉากที่เธอร่วมแสดงพอดี

ร่างสูงโปร่งใช้เวลาเดินจากห้องนั่งเล่นเพียงไม่นานก็ถึงห้องนอนของตน เขาเดินไปหยิบสมาร์ทโฟนข้างหัวเตียงขึ้นมาดูอีกครั้ง ก็พบว่ามีข้อความของเพื่อนใหม่ที่ส่งมาทีหลังแล้วเขายังไม่ได้อ่าน แต่เพื่อเป็นการไม่ให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขายังไม่ได้นอน เขาจึงเลือกที่จะปล่อยผ่าน แบม ภูวดลเดินเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้งหนึ่งเพื่อแปรงฟันก่อนนอน

เมื่อทำธุระส่วนตัวเสร็จจึงเดินออกมา ใบหน้าขาวใสไร้สิวถูกซับด้วยผ้าเช็ดหน้าผืนสีขาว แบม ภูวดลถือผ้าผืนนั้นนำไปใส่ในตะกร้าก่อนที่จะเดินขึ้นเตียงแล้วล้มตัวลงนอน เขาไม่ได้หลับไปในทันที เพราะภายในใจนั้นมีเรื่องราวให้รู้สึกคันยุบยิบและวุ่นวายอยู่ภายในไม่น้อย กว่าเขาจะข่มตาให้หลับลงได้เวลาก็ปาไปเกือบเที่ยงคืน

เช้าวันใหม่ที่แสนสดใสของใครหลายๆ คนแต่คงจะไม่ใช่สำหรับแบม ภูวดล เขาตื่นมาพร้อมกับใบหน้าที่ไม่สดใส อาจจะเพราะนอนไม่เต็มอิ่ม ร่างสูงในชุดเสื้อกล้าม กางเกงขาสั้น สวมรองเท้าผ้าใบกำลังวิ่งไปตามทางสวนสาธารณะของหมู่บ้าน ถึงแม้ว่าเขาจะนอนดึกขนาดไหน เขาก็สามารถตื่นเช้ามาเพื่อออกกำลังกายได้เป็นปกติ

“ไปวิ่งมาเหรอลูก” มารดาเอ่ยถามขณะที่เห็นบุตรชายเดินเช็ดเหงื่อเข้ามาในบ้าน

“ครับคุณแม่…แล้ววันนี้คุณแม่ไม่ได้เข้าเวรเช้าเหรอครับ" แบม ภูวดลเอ่ยถามมารดา

“จ้ะ… เข้าเวรบ่ายน่ะ” แพทย์หญิงศิริลักษณ์ ปรีชารักษ์ตอบบุตรชาย

“ใกล้สอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว เตรียมตัวไปบ้างหรือยังคะ” เธอเอ่ยถามต่อ

“ครับแม่ แบมขอตัวขึ้นห้องอาบน้ำเตรียมตัวไปโรงเรียนก่อนนะครับ”

เขาตอบมารดาก่อนที่จะเอ่ยขอตัวเพราะมองดูเวลาเริ่มจะเกินเวลาที่เขากำหนดไว้แล้ว

“ไปเถอะลูก เสร็จแล้วลงมาทานข้าวด้วยกัน เดี๋ยวคุณพ่อกับพี่บี๋ก็พากันลงมาแล้วล่ะ”

แบม ภูวดลพยักหน้าก่อนที่จะเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสองเพื่อกลับไปยังห้องนอนของตน

ครึ่งชั่วโมงต่อมา สมาชิกครอบครัวลงมาที่ห้องอาหารพร้อมหน้าพร้อมตา นายภูเมศ ปรีชารักษ์นั่งอ่านหนังสือพิมพ์พร้อมกับจิบกาแฟอยู่ที่หัวโต๊ะ ด้านซ้ายมือเป็นแพทย์หญิงศิริลักษณ์

ถัดมาเป็นบี๋ พิชสินีย์ในชุดนักศึกษาของมหาวิทยาลัยชื่อดัง สองแม่ลูกกำลังรับประทานข้าวต้มสำหรับมื้อเช้าของวันนี้ ด้านขวามือของประมุขของบ้านคือบุตรชายคนโต บอม ภูวพล ที่กำลังจิบกาแฟและขนมปังปิ้งเช่นเดียวกับบิดา

ส่วนน้องเล็กของบ้านนั่งถัดมาจากพี่ชายคนโต แบม ภูวดลเลือกรับประทานข้าวต้มเช่นเดียวกับมารดาและพี่สาวเพื่อให้อยู่ท้องไปถึงมื้อกลางวัน หลังจากรับมื้อเช้าเสร็จครอบครัวปรีชารักษ์ก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตน

แบม ภูวดลรู้สึกเหนื่อยหน่ายใจอยู่ไม่น้อยที่จะต้องพบเจอกับเพื่อนใหม่จอมวุ่นวายที่จนป่านนี้เขาก็ยังปรับตัวให้เข้ากับอีกฝ่ายไม่ได้เสียที เขาไม่เพียงเข้ามาก่อกวนอารมณ์ของแบม ภูวดลเท่านั้น แต่เขาเข้ามาก่อกวนหัวใจของแบม ภูวดลด้วย นี่แหละคือเรื่องที่เขากังวลใจอยู่ไม่น้อย