ตอนที่ 8 ก่อกวน

เพื่อนใหม่ที่ย้ายเข้ามาได้เพียงหนึ่งสัปดาห์ทำเอาชีวิตที่เคยสงบสุขของแบม ภูวดลวุ่นวาย เขาต้องเผชิญกับอัตราการเต้นของหัวใจที่แรงและเร็วบ่อยครั้งเพราะอีกฝ่ายมักจะถึงเนื้อถึงตัวอยู่เสมอ ถึงแม้จะมีสองเพื่อนสนิทคอยกันและห้ามปรามให้ แต่ทว่าเพื่อนใหม่ดูเหมือนจะอยากแกล้งเขาให้เขาเปิดเผยตัวตนเสียเหลือเกิน

“พอทีเถอะ ถ้านายยังไม่เลิกถึงเนื้อถึงตัวเราอีก นายก็ไปอยู่กลุ่มอื่นซะกราฟ” แบม ภูวดลเอ่ยออกมาอย่างเหลืออด

“หึๆ เป็นอะไร ฉันก็แค่โอบไหล่นาย จับแขน มันถึงเนื้อถึงตัวตรงไหน เพื่อนผู้ชายคนอื่นเขาก็ทำกัน”

กราฟ กาลัญญูเอ่ยออกมายิ้มๆ เขารู้สึกสนุกที่เพื่อนจอมหวงเนื้อหวงตัวราวกับว่าตัวเองเป็นผู้หญิงคนนี้โมโห

“นายก็รู้ว่าแบมไม่ชอบให้ใครมาสัมผัสร่างกายของเขา แบบนี้มันเท่ากับลวนลามกันนะ ถามจริงนายชอบผู้ชายปะเนี่ย” จีน่า เจนจิราเอ่ยออกมาอย่างรู้สึกไม่ชอบใจเช่นกัน

“จริง…. ถ้ามึงยังไม่เลิกยุ่งกับแบม มึงก็ไปอยู่กลุ่มอื่นเลยไอ้กราฟ” ตั้ม อนุวัฒน์เอ่ยออกมาอย่างโมโหเช่นกัน

“โอเค โอเค ขอโทษ ขอโทษ ต่อไปเราจะไม่แกล้งนายแล้ว ก็อยากรู้ไงว่าทำไมถึงโดนตัวนายไม่ได้ ความรู้สึกมันเหมือนแบบโดนไฟช๊อตปะ” ดูเหมือนอีกฝ่ายจะยอมอ่อนข้อ แต่ทว่าเขากลับมีคำถามที่ทำเอาตั้ม อนุวัฒน์เองก็อยากรู้เช่นกัน

“กราฟ นายเป็นอะไรกับแบมมันนักหนาอะ”

จีน่า เจนจิราเริ่มที่จะโมโห เพราะรู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายกำลังจับผิดเพื่อนสนิทของเธอ

“น่ะ…นั่น น่ะสิ มึงเป็นไรกับแบมมันวะ หรือว่ามึงชอบผู้ชาย ถ้ามึงชอบผู้ชายเชิญออกจากกลุ่มพวกเราไปได้เลย”

ตั้ม อนุวัฒน์เสริมเพื่อนสนิทออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ก่อนที่ประโยคต่อมาจะทำให้ทั้งแบม ภูวดลและจีน่า เจนจิรารู้สึกไม่ดีที่คอยปิดบังรสนิยมความชอบของตนกับเพื่อนสนิทอย่างตั้ม อนุวัฒน์

“เปล่า… กูก็ต้องชอบผู้หญิงอยู่แล้วสิ กูแค่สงสัยแบมมันเฉยๆ เพราะเห็นรุ่นน้องบอกว่ามันหยิ่ง ถือเนื้อถือตัว ขนาดเล่นกีฬามันยังหวงเนื้อหวงตัวไม่ให้ไปโดนกับใครเลย”

“ก็เรื่องของแบมมันไหมวะ ถ้ามึงสงสัยมากเชิญครับ กลุ่มอื่นเขาก็รอต้อนรับมึงอยู่” ตั้ม อนุวัฒน์เริ่มรู้สึกไม่พอใจ

คำตอบของกราฟทำเอาแบมรู้สึกแปลกๆ แต่ทว่าความจริงแล้วเขาก็ควรที่จะชอบผู้หญิง แต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดเขาถึงไม่มีใจให้พวกผู้หญิงเลยสักนิด เขาเลิกสนใจอีกฝ่ายแล้วเดินเข้าห้องไปพร้อมกับจีน่า เจนจิรา ตั้ม จ้องหน้าอีกฝ่ายตาเขม็งก่อนที่จะเดินตามเพื่อนทั้งสองเข้าห้องไป เหลือเพียงกราฟ ที่ยืนมองคนที่เขาชอบแกล้งสักครู่ สองเท้าใหญ่จึงก้าวเดินตามเพื่อนใหม่ทั้งสามไป

หลังเลิกเรียนสองหนุ่มสาวก็กลับบ้านพร้อมกันอย่างเช่นเคย แบม ภูวดลที่กำลังเดินเคียงข้างจีน่า เจนจิราถึงกับต้องชะงักเท้าเมื่อได้ยินเสียงจากคนที่ก่อกวนเขามาทั้งวันเอ่ยทักขึ้น

“กลับบ้านเลยไหมเธอสองคน เราอยากชวนไปห้องสมุด”

กราฟ กาลัญญูที่พอจะได้ฟังความชอบและความใฝ่ฝันของแบม ภูวดลมาบ้างเอ่ยถามขึ้น เขาไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะอยากเรียนหมอเหมือนกับเขา

“กลับเลย ห้องสมุดบ้านแบมมีมากกว่าที่โรงเรียนเราอีก” จีน่าตอบ

“อ้อ…ได้ข่าวว่าแม่นายเป็นหมอเหรอ หมออะไรอะ”

กราฟ กาลัญญูแกล้งทำเป็นเอ่ยถามออกมา ทั้งๆ ที่เขาพอจะสืบรู้มาแล้วว่ามารดาของเพื่อนใหม่ผู้นี้นั้นเป็นศัลยแพทย์ทรวงอกอยู่ที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ และเพื่อนใหม่ผู้นี้ก็มีความฝันที่จะเป็นศัลยแพทย์หัวใจเฉกเช่นเดียวกับเขา ซึ่งเขาคิดว่ามันคงจะเป็นเรื่องบังเอิญ

“อืม…. หมอศัลยกรรมทรวงอก” แบม ภูวดลตอบเท่าที่อีกฝ่ายถาม

“แล้วนายก็อยากเป็นแบบแม่นายด้วยสิ” กราฟ กาลัญญูถามต่อ

“กราฟ นายเป็นอะไรกับแบมมันมากปะถามจริง วันนี้ทั้งวันเห็นกวนแบมมันทั้งวัน” จีน่า เจนจิราอดที่จะเอ่ยถามออกมาด้วยความสงสัยไม่ได้

“ถูกชะตามั้ง เห็นแล้วอยากอยู่ใกล้”

คำตอบของกราฟ กาลัญญูทำเอาชายหนุ่มหน้าใสอย่างภูวดลก้มหน้าเก็บแววตาที่สั่นไหว หัวใจของเขาเต้นเร็วราวกับกลองรัวอยู่ข้างใน

“ถูกชะตา….อยากอยู่ใกล้” จีน่าทวนคำตอบของเพื่อนใหม่ ซึ่งอีกฝ่ายก็พยักหน้าขึ้นลง

“อยากอยู่ใกล้ยังไงนายก็ไม่มีสิทธิ์มาแตะเนื้อต้องตัวแบมนะ”

“ทำไมอะ เป็นเพื่อนกันกอดคอกัน โอบไหล่กัน จับไหล่กัน มันก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ”

กราฟ กาลัญญูไม่เข้าใจอีกฝ่ายที่ดูจะหวงเนื้อหวงตัวผิดปกติ แต่เป็นแบบนี้เขายิ่งอยากรู้ ยิ่งเป็นแบบนี้เขายิ่งอยากเข้าใกล้

“เพราะแบมเป็นของฉันคนเดียว มีแค่ฉัน… จีน่าคนนี้คนเดียวที่กอดแบม หรือสัมผัสแบมได้”

จีน่า เจนจิราแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเพื่อปกป้องเพื่อนสนิททันที

“เธอ…. เป็นแฟนกับแบมเหรอ” เขาเอ่ยถามพร้อมทั้งหรี่ตามอง

“อืม… เราสองคนเป็นแฟนกัน” จีน่าตอบออกมาชัดถ้อยชัดคำ กราฟ กาลัญญูหันไปมองหน้าแบม ภูวดล ชายหนุ่มก็พยักหน้าขึ้นลง

“อ๋อ….แบบนี้นี่เอง” กราฟ กาลัญญูฉีกยิ้มออกมาอย่างกวนๆ

“แต่เธอก็ไม่ได้คิดจะเรียนหมอเหมือนแบมใช่เปล่า” เขาเอ่ยถามออกมาต่อจนคนที่ต้องตอบคำถามรู้สึกว่าอีกฝ่ายกำลังก่อกวน

“ใช่… ถึงจะเป็นแฟนกันก็ไม่เห็นจำเป็นต้องเรียนเหมือนกันนี่ คนเราพอเติบโตขึ้นก็ต้องมีทางเดินเป็นของตัวเองสิ” จีน่า เจนจิราตอบออกมาอย่างไม่สบอารมณ์

“ก็ใช่… แต่เราว่าจะเรียนหมอเหมือนกัน สงสัยเราคงจะต้องได้เจอกันอีกนานแล้วล่ะ…แบม” กราฟ กาลัญญูบอกก่อนที่จะเอ่ยลาแล้วเดินจากไป