ตอนที่ 9 - 1 ใกล้ชิด

“แบม… นายล้างหน้าด้วยอะไรอะ หน้านายขาวดี”

จู่ๆ เขาก็เอ่ยออกมาขัดจังหวะ ทั้งจีน่า เจนจิราและตั้ม อนุพงษ์ต่างพากันเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของแบม ภูวดลก็พากันเห็นด้วยกับกราฟ กาลัญญูกับเรื่องที่ว่าแบม ภูวดลนั้นหน้าขาวใส

“โฟมล้างหน้าไง แล้วก็มาสก์หน้าก่อนนอน” เขาตอบตามความจริง

“มาสก์หน้าด้วยเหรอนายน่ะ แต่มาสก์หน้าพวกผู้หญิงเขาทำกันไม่ใช่เหรอวะ” กราฟ กาลัญญูเอ่ยถามออกมาอย่างจับผิด

“จีน่า… ก่อนนอนเธอมาสก์หน้านอนไหม”

“ม่ะ…มาร์คสิ ถามได้ นายไม่มาร์คหรือไง เพิ่มวิตามินให้ผิวหน้าไง” จีน่าหันไปตอบอีกฝ่าย

“ไม่อะ… ขี้เกียจหึๆ”

สายตาที่มองไปยังแบม ภูวดลนั้นเต็มไปด้วยความจับผิด แต่มีหรือที่หนุ่มผู้เก็บงำความลับมานานอย่างแบม ภูวดลจะหลุดออกมา

“พี่สาวมันเป็นดาราไง แม่มันก็เป็นคุณหมอ ไม่แปลกหรอกที่จะมันจะได้รับการดูแลจากแม่กับพี่สาว”

ตั้ม อนุพงษ์เอ่ยออกมา เขาไม่ได้ช่วยเพื่อนแต่เขาคิดว่าเพื่อนดูแลตัวเองเพราะมีพี่สาวเป็นดาราและมีมารดาเป็นแพทย์หญิง

“นายกำลังจับผิดอะไรเราหรือเปล่ากราฟ”

แบม ภูวดลจ้องหน้าเขาพร้อมกับเอ่ยถามออกมา จีน่า เจนจิรากับตั้ม อนุพงษ์ก็หันไปมองหน้าเพื่อนใหม่เป็นตาเดียวกัน

“เปล่า…. ก็แค่อยากรู้รสนิยมความชอบของพวกนายบ้าง” คนขี้สงสัยแก้ตัว

“เหลืออีกไม่กี่เดือนแล้ว เราไม่จำเป็นต้องรู้จักกันให้มากกว่านี้หรอกนะกราฟ” แบม ภูวดลเอ่ยดักคอ

“แต่นายอย่าลืมนะแบม ว่าเรากับนายจะเรียนหมอเหมือนกัน”

คนพูดยักคิ้วให้อย่างกวนๆ แบม ภูวดลถอนหายใจออกมาพร้อมกับส่ายหน้าไปมาเบาๆ

“แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะสอบติดมหาวิทยาลัยเดียวกัน ได้เวลาเข้าเรียนแล้วไปกันเถอะ"

แบม ภูวดลเก็บหนังสือใส่กระเป๋าพร้อมกับเอ่ยออกมา ก่อนที่จะชวนเพื่อนเข้าเรียนเมื่อมองเวลาแล้วได้เวลาเข้าเรียนคาบบ่ายพอดี ทั้งจีน่า เจนจิราและอีกสองหนุ่มต่างพากันเก็บหนังสือแล้วรีบลุกจากเก้าอี้เดินตามหนุ่มฮอตของกลุ่มไปทันที

คาบบ่ายเป็นวิชาวิทยาศาสตร์ซึ่งครูประจำวิชานั้นได้ให้แบ่งกลุ่มทำรายงานกลุ่มละสองคน แต่การแบ่งกลุ่มครั้งนี้นั้นครูไม่ได้ให้เลือกจับคู่กันเอง แต่ทว่าให้จับฉลากเพื่อเลือกคู่ ผลที่ได้ออกมาแบม ภูวดลได้ทำรายงานคู่กับกราฟ กาลัญญู ส่วนจีน่า เจนจิราได้คู่กับเพื่อนผู้หญิงในห้อง ตั้ม อนุพงษ์ได้คู่กับเพื่อนผู้ชายในห้อง แม้จีน่า เจนจิราจะอยากแลกคู่กับกราฟ กาลัญญูมากขนาดไหนเขาก็ไม่ยอมจนเธองอน

“ไม่เป็นไรนะจีน่า ถึงจะไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกันแต่เธอก็เป็นคนสำคัญของเราเสมอ”

คำพูดของแบม ภูวดลทำให้คนฟังฉีกยิ้มออกมา แต่เพื่อนคนอื่นฟังอดที่จะคิดเป็นอื่นไม่ได้ นอกจาก 

“หยุดสาดความหวานให้กันก่อนนะยัยจีน่า มาเร็ว… มาปรึกษากันก่อนว่าจะทำรายงานเรื่องอะไรดี” เพื่อนสาวที่คู่กับสาวสวยในห้องเอ่ยขึ้น

“อืมๆๆ รู้แล้วน่า… แบม ระวังนายกราฟด้วยนะ” เธอหันไปบอกเพื่อนก่อนที่จะกระซิบที่ข้างหูแบม ภูวดลด้วยความเป็นห่วง

“อืม… ไม่ต้องเป็นห่วง รับรองว่าเราไม่หวั่นไหวแน่นอน” ชายหนุ่มกระซิบกลับเพื่อนสาวเช่นกัน จีน่า เจนจิราจึงเดินไปนั่งลงคู่กับเพื่อนที่ตนจับสลากได้

“ฝากเนื้อ…ฝากตัวด้วยนะ” กราฟ กาลัญญูเดินมานั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆ เขาพร้อมกับเอ่ยขึ้น

“อืม….”

แบม ภูวดลตอบเพียงสั้นๆ ก่อนที่จะเปิดหนังสืออ่านและเริ่มค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับรายงานเรื่องที่จะทำ สองหนุ่มเวลาจริงจังเช่นการเรียนเช่นนี้เรียกสายตาจากสาวๆ ในห้องให้มองพวกเขาอย่างสนใจ ตอนนี้หนึ่งในนั้นไม่โสดแล้ว แต่เพื่อนใหม่อย่างกราฟ กาลัญญูที่มีหน้าตาหล่อเหลาไม่แพ้แบม ภูวดลก็เลยกลายเป็นที่สนใจแทน

การทำรายงานของสองหนุ่มเป็นไปอย่างราบรื่นเพราะทั้งคู่อยู่ในระดับเรียนเก่งทั้งคู่ หนึ่งสัปดาห์กับการทำรายงานชิ้นนี้จึงไม่มากและไม่น้อยเกินไปสำหรับสองหนุ่ม แต่ทว่ากลับสร้างความใกล้ชิดให้กับทั้งคู่มากขึ้น เสาร์อาทิตย์ทั้งสองคนนัดเจอกันที่ห้องสมุดก่อนที่จะไปนั่งทำรายงานด้วยกัน

“หล่อเน๊อะ… แพ็คคู่เลยอะ”

สาวน้อยคนหนึ่งเอ่ยขึ้นขณะที่กำลังมองไปยังสองหนุ่มที่นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คภายในห้องสมุด

“อืม… ว่าแต่เขาไม่กินกันเองใช่ไหม หล่อเกิน” สาวน้อยที่นั่งข้างกันกระซิบที่ข้างหูของอีกฝ่าย

“บ้าน่า… ไม่มั้ง… ถ้าใช่นี่เสียดายแย่เลย” สาวน้อยคนแรกกระซิบต่อไป

“ช่างเถอะ ถึงยังไงก็ได้แค่มอง หล่อๆ แบบนี้ถ้าไม่กินกันเองก็มีแฟนแล้วแหงๆ” สองสาวหยุดการสนทนากันเพียงเท่านั้นเพราะกลัวจะรบกวนคนอื่นที่นั่งอ่านหนังสืออยู่

“เสร็จแล้ว….” เสียงทุ้มเอ่ยออกมาก่อนที่จะเงยหน้ามาส่งยิ้มให้กัน แบม ภูวดลใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก กราฟ กาลัญญูเองก็รู้สึกแปลกๆ อย่างบอกไม่ถูก เขาชอบมองรอยยิ้มของเพื่อนคนนี้ แต่เขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม

“อะ..เอ่อ ไปหาอะไรกินกันก่อนกลับเหอะ เราหิวแล้ว” กราฟ กาลัญญูเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับมือหนาที่เก็บหนังสือที่กองอยู่บนโต๊ะ

“อืม… นายเอาหนังสือไปเก็บที่ก่อนเถอะ” แบม ภูวดลบอกพร้อมกับก้มหน้าลงมองแป้นพิมพ์

สองหนุ่มพากันออกจากห้องสมุดในเวลาต่อมา ก่อนที่จะพากันไปรับประทานมื้อเที่ยงก่อนกลับบ้าน แบม ภูวดลเป็นคนง่ายๆ ร้านอาหารที่สองหนุ่มไปจึงเป็นร้านอาหารริมทางไม่ใช่ในห้างสรรพสินค้าเช่นทุกครั้งที่ไปกับจีน่า เจนจิรา แบม ภูวดลสั่งข้าวผัดหมู ส่วนกราฟ กาลัญญูสั่งก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็กน้ำใส เมื่อได้อาหารที่สั่งมาสองหนุ่มก็นั่งรับประทานกันเงียบๆ

“กินเป็นเด็กเลย”

จู่ๆ มือหนาของกราฟ กาลัญญูก็ยื่นมาเช็ดข้าวที่ติดริมฝีปากสีแดงธรรมชาติของแบม ภูวดล ชายหนุ่มชะงักก่อนที่จะจ้องหน้าคนที่เพิ่งใช้นิ้วมือเช็ดข้าวออกจากริมฝีปากของเขา

“กราฟ…ทีหลังบอกเราเฉยๆ ก็ได้ ไม่ต้องทำให้ คนอื่นมอง… เขาจะเข้าใจเราผิดได้”

แบม ภูวดลเสียงแข็งขึ้นมาทันที ก่อนที่จะรีบรับประทานอาหารตรงหน้าเพื่อที่จะได้แยกย้ายกันไป การอยู่กับเพื่อนใหม่ผู้นี้นานๆ นั้นทำให้หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นปกติ กราฟ กาลัญญูมองหน้าคนที่กำลังก้มหน้าก้มตากินอาหารตรงหน้า ริมฝีปากหนาฉีกยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี