เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 11 จะเป็นขาให้น้องเอง
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-16 20:21:13“ เดี๋ยว “
“ อะไรคะ “
“ ก่อนจะโทรหาเพื่อนน่ะ โทรหาพี่ก่อนได้มั้ย “ เขาจ้องตาหวานอ้อนใส่เธอ จนณิหลาแอบหูแดงใบ้กินเกือบพูดไม่ออก
“ จะให้โทรหาทำไมคะ พี่หมอก็อยู่ต่อหน้าณิหลาแล้วนี่ “ คุณหมอผุดยิ้มเมื่อเห็นท่าทีเขินอายของคนตรงหน้า
“ ก็ตั้งแต่ที่ณิหลาเอาเบอร์พี่ไป ก็ไม่เห็นจะโทรหาพี่เลย รู้หรือเปล่าว่าพี่รอสายเข้าจากเราทุกวัน “ คนฟังมีทีท่ากลั้นยิ้มจนแทบจะไม่อยู่ หญิงสาวแอบเข้าข้างตัวเองเบาๆ ว่าเขาต้องมีใจให้เธอเหมือนกันเป็นแน่
“ ถ้างั้นเดี๋ยวณิหลา โทรติดหาคุณหมอก่อน แล้วค่อยโทรหาเพื่อนแล้วกันค่ะ “ เธอพูดจบก็รีบหันหน้าหนีไปทำตามที่พูด หน้ามนเผยยิ้มคนเดียวจนแก้มปริ ส่วนคุณหมอเห็นแบบนั้นก็ทำเป็นเดินหนีเอายาไปเก็บ
[“ หั่นแน่ ใส่ยากันเสร็จแล้วหรือคะ น้องณิหลา “ ] เมื่อโทรติดไปที่พลอยไพริน คนรับก็แซวเพื่อนใหญ่
“ อะไรของแกยัยพลอย “
[“ ก็ไม่อะไร แค่ฉันจะบอกว่าฉันกลับมาบ้านแล้วน่ะ “]
“ ห๊ะ แล้วแกกลับก่อนได้ไง แล้วฉันอะจะกลับไง ทิ้งกันแบบนี้เลยเหรอ “ ณิหลาพูดกับเพื่อนเสียงดังเพราะตกใจ ทำเอาคุณหมอหนุ่มที่อยู่ใกล้ก็แอบยืนฟังไปด้วย
[“ก็พี่นาราบอกว่าแกอยู่กับคุณหมอไนในห้อง ฉันก็ไม่อยากอยู่เป็นก้างไง “]
“ เอ้า แล้วแกจะให้ฉันกลับยังไงล่ะ แกลืมไปแล้วเหรอว่าฉันขาเจ็บอยู่นะ “
[“ ไม่ลืมหรอกน้า แกก็ออดอ้อนให้คุณหมอคนหล่อของแกมาพาส่งสิ ฉันเปิดโอกาสให้ขนาดนี้แล้ว “] ณิหลาฟังที่เพื่อนพูดแล้วก็หันไปยิ้มจางให้คุณหมอไนที่กำลังยืนมองเธออยู่
[“ แค่นี้น่ะเดี๋ยวฉันนอนรอ แต่ถ้าเปลี่ยนใจไปนอนที่อื่น ก็อย่าลืมบอกกันด้วยละ ฮาฮ่า “]
“ ไอ้พลอย!” ณิหลาได้แต่กัดฟันเรียกชื่อเพื่อนที่ตัดสายไปแล้ว เธอหันไปยิ้มเจื่อนให้กับไนยะ
“ เป็นยังไงบ้าง เพื่อนไปอยู่ไหนแล้วล่ะ “ คนที่ยืนมองมาทางเธอก็ถามขึ้น แม้เขาจะได้ยินและพอจะจับใจความที่เธอคุยกับเพื่อนได้แล้วก็เถอะ
“ พลอยเขากลับไปก่อนณิหลาแล้วค่ะ “ เธอตอบเขาหน้าหงอยๆ
“ อืม ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวพี่ไปส่ง “ เขาจึงเสนอตัวเป็นคนช่วยเธอ
“ อ้าว แต่คุณพี่หมอไม่ต้องทำงานเหรอคะ “ แม้ในใจเธอจะอยากให้เขาไปส่งแทบตาย แต่พอคิดว่ามันจะทำเขาเสียเวลางานเธอก็รู้สึกเกรงใจ
“ เลยเวลาพี่เลิกงานตั้งนานแล้วครับ “ แต่คุณหมอก็ตอบเธอมาพร้อมกับยิ้มกวนให้
“ อ๋อ นี่ก็แสดงว่าณิหลากำลังรบกวนเวลาพักคุณอยู่เหรอเนี้ย “
“ ไม่นะ พี่ไม่เคยคิดว่าการได้อยู่ใกล้น้องคือการเสียเวลาเลย “ เขาบอกพร้อมกับขยิบตาให้เธอ เล่นเอาสาวน้อยที่เคยโดนจีบบ่อยจนชินชา เขินออกมาแทบไปไม่เป็น คนบ้าอะไรแค่ยืนเฉยๆ ก็ทำเธอใจละลายแล้ว
“ ตกลงให้พี่ไปส่งนะครับ ถ้าเกรงใจ เดี๋ยวพี่ไม่ไปส่งฟรีๆ ก็ได้ “
“ หืม หมายความว่าไงคะ พี่หมอจะเก็บเงินณิหลาเหรอ ?” เธอรีบจ้องเขาอย่างสงสัย
“ ไม่เอาเงินหรอก แต่เดี๋ยวไปถึงพี่จะบอกอีกที ว่าจะให้ทำอะไร ตกลงให้พี่ไปส่งนะ “ คนโดนชวนทำท่าครุ่นคิดเล็กน้อย ทั้งที่ไม่คิดจะปฏิเสธอยู่แล้ว
“ ก็ได้ค่ะ “ เมื่อได้ยินแบบนั้นคุณหมอไนยะก็เผยยิ้มกว้าง แล้วโน้มตัวลงมาใกล้ๆ กับคนตัวเล็ก ใช้สองแขนค้ำบนเตียงให้เธออยู่ตรงกลาง ใบหน้าของเขาก้มลงไปใกล้เพื่อกระซิบข้างหูเธอ
“ จะนั่งรถเข็นไป หรือ จะให้พี่อุ้มไปครับ “ คนโดนหยอดถึงกับอมยิ้มไปไม่เป็น นี่คุณหมอสุดหล่อคงไม่ได้กำลังจีบเธออยู่ใช่มั้ย
“ นั่งรถเข็นไปดีกว่าค่ะ ณิหลากลัวว่าแขนของคุณหมอไนยะจะหักเอา เพราะว่าณิหลาเองก็ไม่ได้ตัวเบาเสียด้วยสิ “ เธอจ้องตาคุณหมอเสียใกล้ พร้อมตอบกลับเขาด้วยท่าทีกวนๆ เล่นเอาคุณหมอเองก็แอบเอ็นดูในความน่ารักของเธอไม่น้อย
“ โอเคจ้ะ ตามประสงค์ “ เขารีบห่างออกจากเธออย่างเสียดาย
ระหว่างทาง
“ ณิหลา “ คนที่นั่งขับรถอยู่ข้างๆ เรียกชื่อหญิงสาวเสียงหวานเยิ้ม
“ หืม? “ คนที่กำลังเหม่อลอยไปด้านอื่นอยู่รีบหันมามองคนเรียก
“ ครอบครัวของณิหลามีกี่คนเหรอ ?” คนฟังเงียบไปนานหน่อย ทำให้ไนยะรู้สึกว่าเขาอาจจะถามมากเกินไป สำหรับคนที่พึ่งจะพบกันสองครั้ง
“ ขอโทษนะ ถ้า—”
“ ครอบครัวตอนนั้นมี 4 คนนะคะ ก่อนที่จะจากไปคนหนึ่ง “
“ ….” เขาที่สังเกตเห็นเธอท่าทางไม่ค่อยดี จึงรีบหาเรื่องมาเปลี่ยน
“ ครอบครัวพี่แต่ก่อนก็เป็นแบบนั้นเหมือนกันน่ะ ตอนแรกมี 3 ลดลงเหลือ 2 แล้วอยู่ดีๆ ก็เพิ่มมาอีก 2 เสียอย่างนั้น ฮาฮ่า “ เขาพูดแล้วก็หันไปยิ้มให้กลับเธอ
“ อ่า ถึงบ้านพลอยพอดีเลยค่ะ “ เมื่อรถจอดที่หน้าบ้านของเพื่อน ณิหลาก็รีบปลดเข็มขัด เตรียมจะลงจากรถ
“ ขอบคุณมากนะคะที่มาส่ง “
“ เดี๋ยวจะลงไปยังไง พี่ช่วย “ เขาเห็นหญิงสาวเปิดประตูรถ ไนยะก็รีบวิ่งลงรถแล้วอ้อมมาช่วยพยุงเธอลง
“ ณิหลาอย่าลืมล้างแผลด้วยน่ะ ถ้าขี้เกียจทำเอง ไปหาพี่ที่โรงพยาบาลก็ได้ เดี๋ยวทำให้ฟรี “ ไนยะที่ช่วยจูงวรรณิหลามายืนพิงที่เสาบ้านบอกกับเธอ พร้อมกับยื่นถุงยาในมือให้
“ แล้วถ้ารู้สึกเจ็บก็อย่าลืมกินยาแก้ปวดใส่ด้วยละ “
“ ค่ะคุณหมอ แต่ว่าถึงบ้านแล้วนิค่ะ ไหนบอกว่ามีอะไรจะบอกณิหลา ที่ว่าค่ามาส่ง คืออะไรเหรอ “ เธอถามพร้อมกับจ้องมองหน้าเขารอฟังอย่างตั้งใจ ทำเอาไนยะหลุดยิ้มอดเอ็นดูเธอไม่ได้จริงๆ
“ พรุ่งนี้ไปเที่ยวกับพี่ไหม “
“ หืม? “
“ พอดีว่าพรุ่งนี้ พี่ไม่ได้ไปทำงาน แต่พี่ก็ไม่อยากอยู่บ้านเฉยๆ อยากไปนั่งเล่นที่ไหนสักที่ ที่มันบรรยากาศดีๆ น่ะ ณิหลาไปเป็นเพื่อนพี่ที่นะครับ “ คนฟังทำท่านึกคิดทำให้คุณหมอพูดเสริมเพิ่มอีก
“ ส่วนเรื่องขาไม่ต้องห่วงหรอก พี่จะล้างแผลให้ แล้วก็เป็นขาเทียมให้ด้วยหนึ่งวัน” วรรณิหลาถึงกับยิ้มออกมาให้ประโยคที่เขาได้พูด
“ ยังไงครับ ไปด้วยกันได้มั้ย หรือว่า มีใครไม่ให้ไปหรือเปล่า “ เขาเริ่มตีหน้าหาคำถามมาหลอกถามคนตรงหน้าอีก ทำให้วรรณิหลาต้องรีบตอบกลับเขาเพราะกลัวคุณหมอหนุ่มเข้าใจผิด
“ ใครจะมาห้ามคะ ณิหลาตัวคนเดียว โสดสนิท แฟนก็ไม่มี ไม่มีใครมาห้ามหรอกค่ะ สบายใจได้ “ เธอตอบเขาพร้อมรอยยิ้ม เขาก็ยิ้มตอบเธอกลับ จนกระทั่งได้ยินเสียงเปิดประตูบ้านจากพลอยไพริน
“ งั้นพี่กลับก่อนน่ะ พรุ่งนี้ตอนเที่ยงๆ เจอกัน “
“ ค่ะ “
บทล่าสุด
รักนี้ของหมอไน ตอนที่ 88 ตอนจบ...บทส่งท้าย
สองร่างยืนเบียดกันอยู่ที่ประตูกระจกทางออกไปยังระเบียงห้องหอ คุณหมอสวมกอดภรรยาของเขาแนบแน่นแล้วจรดจมูกหอมลงบนแก้มนิ่มหอมแล้ว ก็หอมอีก เหมือนกับว่ามันไม่อาจเพียงพอต่อความต้องการในตัวเขา“ พี่หมอ ณิหลาจั๊กจี้น่า “ หญิงสาวเบี่ยงตัวหนีพร้อมเดินออกมาจากอ้อมแขนของเขา ไนยะเห็นเช่นนั้นก็เผยยิ้มรีบปิดผ้าม่านเอาไว้แล้วจ้องมาที่ร่างบาง“ พี่หมอ วันนี้งดไม่ได้หรือคะ “ “ บ้า วันนี้วันเข้าหอนะ ขนาดวันธรรมดาพี่ยังทำทุกคืน วันเข้าหอแบบนี้พี่จะพลาดได้ยังไง “ เขาเดินมายืนต่อหน้าของหญิงสาว ณิหลาก้มหน้าหงุดคิดหาทางรอด “ งั้นณิหลาไปอาบน้ำก่อนนะคะ “ หญิงสาวว่าจบก็รีบจับผ้าเช็ดตัววิ่งเข้าไปในห้องน้ำ “ เฮ้ยเดี๋ยว! น้องคิดว่าจะหนีพี่พ้นเหรอ “ เขาก็รีบวิ่งตามเธอเข้าไป ผ่านไปหลายชั่วโมงสองร่างของคู่รักก็มานอนกอดกันอยู่บนเตียง “ ไม่น่าเชื่อเลยนะคะว่าวันที่ณิหลาถูกวางยาแล้วมาเจอกับพี่..จะทำให้เรามีวันนี้ “ หญิงสาวที่นึกคิดถึงความหลังเรื่องราวเลวร้ายและคนชั่วร้ายที่เคยเข้ามาในชีวิตเธอ บัดนี้มันได้หายไปหมดสิ้น ทุกคนที่เคยทำร้ายเธอต่างได้รับโทษกรรม บ้างก็ติดคุกบ้างก็หายสาบสูญ เหลือไว้ก็แค่คนที่ดีและรักเธอจริงๆ หน
รักนี้ของหมอไน ตอนที่ 87 รักมากกกกก
หลายวันต่อมาคุณหมอณัฐชัยเพิ่งกลับมาจากทำงาน ลงจากรถเขาก็รีบออกตามหาเมียไปทั่วบ้าน“ ณิหลาครับพี่กลับมาแล้ว ไปไหนเนี่ย ? “ เมื่อหาจนทั่วแล้วไม่เจอเธอ เขาจึงจะเดินไปหาที่บ้านแม่ แต่ทว่าเมื่อเขาเดินออกมายังหน้าบ้าน ก็เห็นว่าที่ภรรยาเดินกลับมาจากจุดหมายที่เขากำลังจะไปพอดี “ ทำไมมาสภาพนี้? “ ไนยะเดินเข้าไปประคองเธอที่กำลังเดินเซ ใบหน้าแดงแจ๋เพราะฤทธิ์เมา หญิงสาวซบลงตรงหน้าอกของคนตรงหน้า ไนยะก็รีบกอดเธอเอาไว้ “ แม่ชวนไปเลือกบัดเชิญงานแต่งมานะคะ แล้วคุณแม่ก็เอายาดองสูตรเด็ดมาแบ่งณิหลาจิบๆ “ มือน้อยยกขึ้นจับจีบตรงหน้าแฟนเพื่อจะบอกเขาไปว่าจิบแค่นี้ “ นี่แม่ชวนน้องเมาเหรอ “ “ ใช่ แต่แค่นิดหน่อยเอง จิบๆ “ “ ไม่จิบ ไม่หน่อยแล้วมั้งแบบนี้นะ “ เขาอุ้มเธอขึ้นในท่าเจ้าหญิง แล้วพามาส่งที่โซฟาในบ้าน เมื่อวางเธอนั่งลงปุ๊บมือเล็กก็ทาบลงตรงหว่างขาของเขาทันที “ หยุดๆ ณิหลา !” เขารีบปรามเธอที่กำลังบีบตรงนั้นของเขาเล่น จนเขาเกิดมีอารมณ์“ ทำไม? มันแข็งแล้วนี่ค่ะ “ ไนยะรีบดึงแขนของเธอออกจากเป้าเขา“ อย่าดื้อได้มั้ยตัวแสบ “ แต่คนเมาหาได้ฟังเขาไม่ มือเล็กดึงเขามานั่งข้างเธอจากนั้นจึงซุกหน้าลงหว่างขาของเขา
รักนี้ของหมอไน ตอนที่ 86 ขี้หวง
“ พี่หมอตื่นได้แล้ว มันจะแปดโมงแล้วนะคะ “ ณิหลาที่ตื่นมาได้สักพักแล้ว รีบปลุกคนที่ยังคงหลับคาเต้าของเธอให้มีสติ“ พี่ไน!!! “ เมื่อเห็นว่าเขาไม่ขยับเธอจึงตะคอกใส่เขาเสียงดัง จนชายหนุ่มสะดุ้งลืมตา“ หา ห๊ะ!! “ ไนยะโงหัวขึ้นมาจ้องหน้าเมีย “ อีกสิบนาทีจะแปดโมง วันนี้ไม่ต้องเข้าโรงพยาบาลเหรอ “ มือใหญ่ยกขึ้นลูบผมตัวเองที่ยุ่งเหยิงไม่เป็นทรง ดวงตาที่กึ่งหลับกึ่งตื่นโตขึ้น“ ไปสิ พี่มีนัดผ่าตัดตอนเก้าโมงด้วย “ เขาคลานลงจากเตียงแล้วยืนบิดขี้เกียจ วรรณิหลาจ้องเขาด้วยใบหน้าร้อนผ่าว เหตุเพราะเขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้า แล้วเจ้านั้นมันก็แกว่งไปแกว่งมาเวลาที่เขาขยับ“ พี่อาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวจะไปไม่ทัน “ คนโดนมองไม่รู้ตัวเลย เขารีบจับเอาผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ ทำให้หญิงสาวได้สติ รีบส่ายหน้า“ พี่ให้ณิหลาเตรียมอะไรไว้ให้กินมั้ยคะ “ “ ไม่เป็นไร น้องนอนต่อเถอะ “ ณิหลานั่งอมยิ้มมองไปที่ประตู ซึ่งที่เป็นแบบนี้เพราะเมื่อคืนแม้จะเคลิ้มหลับกันไปแล้ว แต่ตอนเขาหายเหนื่อยได้สติตื่นขึ้นมา เขาก็สะกิดเธอทั้งคืน คิดได้แบบนั้นเธอก็เปิดผ้าห่มก้มมองหว่างขาตัวเอง ที่ตอนนี้เหมือนมันจะปวดแสบปวดร้อนไปหมด เขากะจะให้เธ
รักนี้ของหมอไน ตอนที่ 85 ทำความรู้จักกันให้มาก...
บ้านคุณหมอ“ ณิหลาครับ “ คุณหมอณัฐชัยที่เพิ่งจะอาบน้ำเปลี่ยนชุดเสร็จ เดินเข้ามาหาแฟนสาวที่กำลังยืนเหม่ออยู่ตรงระเบียงห้องนอน เมื่อร่างของเขาเดินมาถึงตัวเธอก็เข้าแนบชิดด้วยการสวมกอดใบหน้าคมซุกใส่ซอกคอขาวเพื่อสูดดมคนรัก“ เหม่ออะไรอยู่ครับที่รักของหมอไน “ เขาจรดจมูกหอมไปที่แก้มของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถ้ากินได้เขาคงจะกลืนเธอลงท้องไปแล้ว “ พี่หมอ กลืนณิหลาลงท้องไปเลยไหมคะ “ “ ถ้าทำได้พี่ก็คงทำไปนานแล้วละ แต่น้องยังไม่ให้คำตอบพี่เลยนะ ว่ายืนคิดอะไรอยู่ “ มือใหญ่สองข้างจับที่ราวระเบียงแล้วให้คนตัวน้อยอยู่ตรงกลางระหว่างแขนของเขา“ ณิหลาก็แค่กำลังคิด เรารู้จักกันมาได้แค่ 3-4 เดือนแต่จะแต่งงานกันแล้ว ณิหลาเลยอยากรู้ว่าอะไรทำให้พี่หมอคิดว่า ณิหลาคือคนที่ใช่ของพี่ คนที่พี่อยากแต่งงานด้วย “ ร่างเล็กหันมาแล้วเงยหน้าจ้องคนที่เธอถาม “ ก็คงจะเป็นคำตอบเดียวกัน ถ้าพี่ถามน้องกลับว่าทำไมน้องถึงได้ตกลงจะแต่งกับพี่ “ คนฟังเผยยิ้ม “ ก็เพราะความรู้สึกยังไงละค่ะ เพราะณิหลารู้สึกอยากแต่งแล้วก็ใช้ชีวิตร่วมกับพี่ “ คนพี่ก้มลงมาจ้องตากลม“ ใช่ พี่เองก็รู้สึกแบบเดียวกับน้องนั่นแหละ ถึงได้ขอน้องแต่งงาน เพราะพี่เอ
รักนี้ของหมอไน ตอนที่ 84 แต่งงานกันนะ
“ เอ้า ยืนยิ้มกันอยู่นั้นแหละ “ หนึ่งเดียวที่เห็นเพื่อนมัวแต่ยืนเขินจ้องหน้าณิหลา จึงยื่นมือมาดันหลังให้เพื่อนขยับเข้าไปใกล้มากขึ้น ไนยะอมยิ้มเขินให้คนตรงหน้าเล็กน้อย “ ณิหลา รู้มั้ยครับ ว่าวันนั้นพี่รอดมาได้ยังไง “ เสียงทุ้มแผ่วถาม คนฟังก็ส่ายหน้า “ เพราะเสียงของน้อง ณิหลา เสียงของน้องเป็นแสงนำทางให้พี่กลับมา แล้วนี่ ดอกไม้สำหรับผู้หญิงของหมอไนครับ “ เขายื่นช่อดอกไม้ในมือส่งให้เธอ น้องก็เผยยิ้มให้แล้วรับมา “ ทำไมถึงเป็นดอกเดซี่ด้วยล่ะคะ “ “ น้องไม่รู้ความหมายของมันเหรอ “ “ ถ้าอยากให้รู้ก็บอกมาสิคะ “ “ ดอกเดซี่ หมายถึงเราจะอยู่ให้กำลังใจ และอยู่เคียงข้างกันตลอดไป แทนความรู้สึกของพี่ที่มีต่อน้อง แต่งงานกับพี่นะครับ “ เขาจับแหวนเพรชขึ้นมาโชว์ต่อหน้าเธอ หญิงสาวรีบยกมือปิดปากด้วยความซาบซึ้งตาของเธอแดงก่ำแต่บ่งบอกว่าเต็มไปด้วยความสุข หน้ามนรีบหันไปมองสนุ๊กกับพลอยซึ่งเป็นดั่งครอบครัวของเธอที่ยังเหลืออยู่ ทั้งสองคนรีบพยักหน้าให้ด้วยรอยยิ้ม “ ตกลง ณิหลาแต่งค่ะ “ เสียงหวานสั่นหันมายิ้มให้คนตรงหน้า ไนยะเห็นแบบนั้นก็รีบสวมแหวน พร้อมกับรีบสวมกอดเธอท่ามกลางเสียงตบมือยินดีของทุกคน“ เสี่ยคะ
รักนี้ของหมอไน ตอนที่ 83 พี่จะไม่ทิ้งน้อง
สองอาทิตย์ต่อมา บ้านของหมอไนยะวรรณิหลาในชุดเดรสลูกไม้สีขาวยืนซึม เก็บหนังสือเรียน หนังสือการ์ตูนในตู้หนังสือของหมอไนยะออกมาใส่กล่อง “ ณิหลา เสร็จหมดหรือยัง “ ครีมหอมเดินเข้ามาหาณิหลาในบ้าน คนโดนเรียกรีบหันไปจ้องคนมาใหม่ “ อ้าว มากันแล้วเหรอ “ “ อืม ตอนนี้แม่ณัฐกับพี่เจนรออยู่ที่รถ เสร็จหมดแล้วหรือยัง มีแค่สองกล่องนี้เหรอ “ ครีมหอมจ้องมองที่กล่องบนโต๊ะ แล้วรีบช่วยณิหลาอุ้มเอากล่องออกมา“ แล้วพลอยกับลุงสนุ๊กของเราไปหรือยัง “ ณัฐลีถามเมื่อทั้งหมดขึ้นรถกันมาแล้ว “ เห็นว่าออกมาแล้ว ป่านนี้ก็คงจะถึงแล้วละค่ะ “ ณิหลาหันไปตอบคุณหญิง จากนั้นในรถก็เงียบไป เพราะคนพูดเก่งอย่างพลอยเจนต้องตั้งใจขับรถ ครีมหอมก็นั่งอยู่ด้านหน้า ทำให้ด้านหลังที่มีเพียงสาวอายุเยอะ กับวรรณิหลาที่ยังซึมๆ จึงไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์อะไรกันมากนัก เมื่อรถขับใกล้ถึงโรงพยาบาล ณิหลาก็เกิดความสงสัย “ เราแค่มาแจกของให้เด็ก ทำไมต้องแต่งตัวชุดสวย หรูหราอย่างกับจะไปงานแต่งด้วยล่ะคะ “ หญิงสาวพูดพร้อมกับรอยยิ้มขบขันไม่เข้าใจ ครีมหอมกับพลอยเจนที่นั่งอยู่ข้างหน้าก็หันไปจ้องหน้ากันแล้วแอบอมยิ้ม“ เดี๋ยวพอเราไปถึงก็รู้เองแหละณิหลา “ ณ
