ตอนที่ 33 แฟนหนีคุณหมอ

“ ขอบคุณมากเลยนะคะลูกค้า ที่ไว้ใจให้เราทำงานให้ “ วรรณิหลาได้ทักแชทไปขอบคุณลูกค้าหลังจากฝากงานไปส่งให้ 

“ อ่า ใครโอนตังค์มาเนี่ย “ เธอบ่นหลังจากมีข้อความแจ้งเตือนจากแอพธนาคารว่ามีเงินเข้ามาในบัญชี

“ ห้าหมื่น! คุณพระ! ใครโอนผิดมาหรือเปล่า “ มือเล็กสั่นเกือบจะทำมือถือหลุดมือไป ตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยเห็นเงินเข้าบัญชีตัวเองเยอะขนาดนี้มาก่อนเลย มืออีกข้างยกขึ้นทาบอกพอได้สติเธอจึงรีบเช็คดูว่าใครคือเจ้าของบัญชีที่โอนเข้ามา 

“ ณัฐชัย พงษ์พิสิฐ ? บัญชีพี่หมอเหรอ? “ เมื่อรู้ว่าเป็นบัญชีของเขาเธอจึงรีบกดโทรออกหาชายหนุ่ม 

[“ ฮัลโหลตัวแสบ เห็นเงินเข้าแล้วเหรอ“]

“ ค่าอะไรคะพี่หมอ “ 

[“ค่ารักเอ็งไง “] 

“ พี่หมอ!! “ 

[“ หยอก ค่าหอมแก้มเมื่อเช้า เห็นน้องบอกว่าจะเก็บเงินพี่ พอไหมครับ ถ้าไม่พอพี่จะโอนให้อีก “] เมื่อคุณหมอกดรับ ก็เล่นเอาณิหลาเขินจนแทบจะกรี๊ด

“ คนบ้า ค่าหอมแก้มอะไรกันคะ เยอะขนาดนั้น “ ณิหลาตอบเขามือของเธอก็ยกขึ้นมากุมแก้มเพราะรู้สึกเขินอายให้แฟนหนุ่ม

[“ ก็ค่าหอมแก้มณิหลาแฟนพี่หมอไงครับ “] 

“ แหม๊ มาพูดแบบนี้อยากให้หอมทุกวันเลย “ เธอบ่นพึมพำยืนบิดไปบิดมา แต่พอนึกอะไรออกได้จึงรีบถามเขา

“ ว่าแต่พี่หมอเอาบัญชีณิหลามาจากไหนเหรอคะ “ 

[“ ขอเอาจากลุงสนุ๊กไงครับ แต่ตอนนี้แค่นี้ก่อนนะณิหลา เดี๋ยวกลับไปเย็นนี้พี่ขอหอมใหม่นะ จุ๊บ “] เขาว่าพร้อมกับทำเสียงส่งจุ๊บมาให้เธอก่อนที่จะตัดสาย 

เมื่อคุณหมอหนุ่มวางสายไปแล้ว วรรณิหลาก็กรีดร้องลั่นบ้าน

“ อ๊าย!! วาสนาอีณิหลาโว้ย “ หญิงสาวทำทีกระดี๊กระด๊าดีใจ ก่อนจะหยุดเพราะหันไปเจอเข้ากับสายตาของคุณแม่ของแฟนหนุ่มที่จ้องลงมาจากบ้านใหญ่ เธอหุบปากและ แอบยืนอมยิ้มคนเดียว 

หลายวันต่อมา

หน้าบ้านพลอยไพริน

“ ณิหลา ไม่กลับไม่ได้เหรอครับ อยู่กับพี่ต่อเถอะ “ เมื่อรถหรูวิ่งมาจอดที่หน้าบ้าน คุณหมอก็ออดอ้อนแฟนยกใหญ่ จนวรรณิหลาหลุดขำเขา

“ ขำอะไร ดีใจเหรอครับที่น้องจะได้หนีจากพี่ ไม่สงสารพี่บ้างเหรอ “ 

“ โอ้ๆ ไม่งอนกันสิคะ ทำไมใจน้อยจัง “ มือเล็กเอื้อมจับกุมแก้มของชายหนุ่ม

“ ก็แฟนพี่จะหนีพี่ไปนิ “ 

“ ใครบอกคะว่าณิหลาหนี ณิหลาก็แค่กลับมาอยู่บ้าน เพื่อจะได้ไปทำงาน ถ้าพี่หมอคิดถึงก็แวะมาหาได้นี่ค่ะ “ คุณหมอได้ยินแบบนั้นก็จ้องหน้าเธอตาอ้อนตาหวาน

“ แต่มันก็ไม่อุ่นใจเท่าตอนที่ณิหลาอยู่กับพี่ “ 

“ ทำไมพี่หมองอแงจัง ไว้วันไหนณิหลาคิดถึงแล้วจะไปค้างคืนด้วยนะคะ “ มือเล็กที่จับแก้มของเขาอยู่ลงแรงบีบมันเบาๆ  

“ จริงนะ อย่าหรอกพี่ให้ดีใจคอยเก้อเชียว “ 

ก๊อกๆ สองร่างสะดุ้งเมื่อมีคนมาเคาะที่กระจกรถ พอหันไปมองจึงเห็นว่าเป็นพลอยไพริน ณิหลาจึงรีบเดินลงจากรถ โดยมีคุณหมอไนยะเดินตามมาเอาของลงให้ 

“ โอ้ย รู้แล้วน่าว่ารักกันมาก จอดรถล่ำลากันนานเลยน่ะ “ เมื่อเห็นหน้าเพื่อปุ๊บพลอยก็แซวใหญ่ จากนั้นจึงหันไปหาคุณหมอหนุ่ม

“ ขอบคุณมากนะคะพี่หมอที่ยอมมาส่งเพื่อนหนูวันนี้อะ นึกว่าจะกักไว้ที่บ้านพี่เลยซะแล้ว “ ณิหลาได้ยินเพื่อนแซวขึ้นแบบนั้นก็รีบยื่นมือไปหยิกแขนให้เพื่อนหยุด

“ พี่หมอวางกระเป๋าไว้ตรงนั้นก็ได้ค่ะไม่ต้องขนเข้าไปหรอก พี่รีบไปทำงานเถอะเดี๋ยวจะสาย “ ณิหลาที่เห็นว่าแฟนหนุ่มขนกระเป๋าลงให้ก็รีบบอกเขา เพราะกลัวเขาจะเสียเวลา

“ เดี๋ยวพลอยช่วยขนค่ะพี่ “ 

“ อืม งั้นก็..พี่กลับก่อนน่ะ เสร็จงานแล้วจะมาหา “ คุณหมอหนุ่มบอกลาแฟนสาวอย่างอาไรอาวรณ์ เขาเดินไปที่รถแต่ก็ไม่ยอมขึ้นไปสายตายังคงจ้องที่เธอไม่ยอมวาง

“ ไปทำงานค่ะ “ จนณิหลาต้องรีบเอ่ยปากบอกเขาซ้ำ คุณหมอถึงได้ยอมขึ้นรถไป 

“ โอ้ย น่าอิจฉาจริงๆ คนมีแฟนเนี่ย ดูจะคลั่งรักกันมากด้วย “ เมื่อเห็นว่ารถเบนซ์ขับออกไปแล้ว พลอยก็หันมาหยอกเพื่อนที่เอาแต่ยืนมองรถคันนั้น ณิหลาจึงรีบหันมาขิงเธอกลับ

“ แน่นอนสิ ก็วรรณิหลาออกจะสวยขนาดนี้ “ ณิหลาจ้องเพื่อนที่กำลังเบ้ปากมองบน แล้วจึงได้เอ่ยพูดด้วยอีก

“ ว่าแต่แกเหอะ ไม่อยากได้สักคนเหรอ แฟนหมออะ “ ณิหลายื่นหน้าเข้าไปพูดกระซิบข้างหูเพื่อน พลอยได้ยินแบบนั้นก็รีบหันมาจ้องอย่างสนใจ  

“ พูดงี้มีแนะนำให้เหรอ หล่อปะ! “ 

“ ไม่ล่ะ ฮาฮ่า “ วรรณิหลาหัวเราะสะใจแล้วรีบวิ่งเข้าบ้าน

“ อ้าว อีเพื่อนคนนี้แกแกล้งฉันเหรอ! “ พลอยมองตามหลังไวๆ ของเพื่อนจากนั้นจึงรีบวิ่งตามเข้าไปในบ้าน และเห็นว่าเพื่อนรักของเธอกำลังเหม่อมองออกไปยังบ้านหลังหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากตรงนี้เท่าไหร่นัก

“ เป็นอะไรหรือเปล่า “ คนถูกถามรีบหันมามองเพื่อน

“ ฉันอยากกลับไปดูบ้านอ่ะ ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นยังไงบ้าง พ่อจะกลับมาหรือยัง “ 

“ ก็ไปสิ เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อนแกเอง “ ทั้งสองคนเลยเดินจูงมือกันมาที่บ้านของณิหลา เมื่อทั้งสองเข้ามาในบ้านก็ไม่ปรากฏเห็นใครอื่นอยู่ในบ้านเลย

“ ณิหลา “ พลอยสะกิดหลังเพื่อนตอนที่ทั้งคู่เดินผ่านห้องนอนของแม่เลี้ยง ณิหลาหันไปมองตามที่เพื่อนบอกก็เห็นมะลิแม่เลี้ยงของเธอกำลังนอนกอดอยู่กับตาแก่พุฒในห้อง 

“ ป้ามะลิ!! “ ณิหลาร้องเรียกชื่อของแม่เลี้ยงเสียงดังด้วยความโกรธ เจ้าตัวที่ได้ยินก็สะดุ้งแล้วดีดตัวเองลุกมองมาทางนี้

“ อีณิหลา! มึงมาทำอะไร! เดี๋ยว!! “ พอเห็นว่าลูกเลี้ยงจะเดินหนีมะลิก็รีบลุกเอาผ้ามาคลุมตัวเองแล้วเดินออกมายืนประจันหน้ากับณิหลา

“ มึงจะไปไหน พวกมึงสองคนเงียบปากกันไว้เลยน่ะ “ 

“ ไม่ ฉันจะบอกพ่อว่าป้าเล่นชู้! “ 

เพียะ! เสียงตบหน้าดังสนั่นเมื่อสิ้นสุดคำพูดของณิหลา

“ ป้ามาตบเพื่อนฉันทำไม! “ พลอยผลักมะลิออกด้วยความโกรธ คนโดนผลักล้มไปใส่ชู้ของมันที่กำลังเดินออกมา

“ ถ้ามันเอาเรื่องนี้ไปฟ้องพ่อมัน กูได้ทำมากกว่าตบแน่ “ 

“ พลอย เรากลับเถอะ อย่ามามีเรื่องกับคนแบบนี้เลย “ ณิหลารีบจูงแขนเพื่อนของเธอออกมาจากบ้าน ด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์

“ แล้วนี่พ่อแกจะกลับมาวันไหนอะณิหลา ดูจากเครื่องใช้ในบ้าน พัดลมตู้เย็นก็ไม่มีแล้ว สงสัยป้ามะลิคงเอาไปขายแล้วเอาเงินมาเสวยสุขกับอีตาแกพุฒหมดแล้วแน่เลย “ ระหว่างที่เดินกลับบ้านกันพลอยก็ถามขึ้น คนฟังที่ได้ยินเธอก็ทำอะไรไม่ได้นอกเสียจากถอนหายใจแรง

“ ฉันก็ไม่รู้ มือถือของพ่อก็ปิดเครื่องอยู่ตลอดไม่รู้ว่าไปทำอะไรอยู่ที่ไหนของประเทศแล้ว “ 

“ เฮ้อ “ สองเพื่อนรักจ้องหน้าแล้วก็ถอนหายใจแรงใส่กัน อย่างหาหนทางออกไม่ได้