Beranda / โรแมนติก / รักรอวันจาง / บทที่ 15 ดาวไม่ได้ไปไหน

Share

บทที่ 15 ดาวไม่ได้ไปไหน

last update Terakhir Diperbarui: 2025-12-15 22:53:04

เพลินฤดีที่เห็นหน้าคนสนิทที่เคยอยู่ร่วมบ้านกันมานาน มีแค่ช่วงที่ท้องลาไปคลอดลูกและไปอยู่กับลูกช่วงสั้น ๆ สองสามเดือนจนเมื่อสามีเป็นคนไล่ออกไป เพลินฤดีก็ไม่ได้พบกับนุ่มอีกเลย

“นี่เธอ...!” เพลินฤดีมีเรื่องราวมากมายอยากจะถาม แต่ทว่าไม่เหมาะจะพูดกันที่นี่จึงได้เก็บคำเอาไว้รอเวลาที่เหมาะสม และสถานที่เหมาะสมค่อยพูดกัน

ป้านุ่มรู้ข่าวเรื่องที่คุณผู้หญิงกับคุณภาพจะกลับมาอยู่ที่คอนโดนี้แล้ว แทบรอให้คุณภาพมาทรมานใจไม่ไหว ยิ่งเห็นคุณดาวเข้มแข็งแบบนี้ด้วย จะเรียกซ้ำเติมก็ไม่ได้เพราะเลือกเองก็ต้องเจ็บเอง

“สวัสดีค่ะคุณผู้หญิง คุณภาพ” ป้านุ่มยกมือไหว้ทักทายและก็ได้รับการไหว้ตอบจากอีกสองคนเช่นกัน

ภาพตะวันพลันคิดได้ว่า พี่เลี้ยงที่ผกายดาวพูดถึงคือป้านุ่มนั่นเอง เขาอยากรู้เรื่องราวทั้งหมด โดยเร็วคิดว่าป้านุ่มรู้ไม่น้อยแน่

“หนูดาวพาหลานไปไหนลูก” เพลินฤดีมองหน้าหลานและทุกคน คล้ายกำลังจะไปข้างนอก

“ไปทานอาหารกันค่ะ วันนี้มีเจ้ามือ” ผกายดายตอบเสียงสดใสทั้งยกมือของลูกชายโบกให้ทุกคน แต่เหมือนว่าพวกเขาสองคนต้องการคุยกับป้านุ่มสินะ แต่เรื่องนี้ไม่น่าห่วงอะไร

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • รักรอวันจาง   ตอนพิเศษ 2

    ผกายดาวอาบน้ำเสร็จแล้วนุ่งผ้าขนหนูผืนใหญ่ออกมาจากห้องน้ำเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวที่เป็นส่วนติดกัน แต่ทว่า... “ว้าย...พี่ภาพทำอะไรคะ” “ก็จะทำน้องให้น้องดินยังไงเล่า” ผกายดาวไม่คิดว่าเขาเอาจริง มองไปที่นอนลูกตอนนี้ไม่มีผ้าห่มกับหมีเน่า คิดว่าน่าจะไปนอนกับคุณย่าอีกตามเคย “ไม่เอาค่ะ วันนี้เมื่อย” ผกายดาวกว่าจะปิดต้นฉบับได้หลังขนหลังแข็ง ที่เหลือก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคนตรวจต่อไป ก่อนจะขายงานออกสู่สายตานักอ่านตามลำดับ “พี่นวดให้ รับรองว่าหายเมื่อยและสบายตัวเป็นปลิดทิ้ง” คนเป็นสามีอุ้มตัวเมียตัวเล็กขึ้นไปวางบนเตียงรั้งผ้าขนหนูออกจากนั้น ถอดกางเกงตัวเดียวที่นุ่งเอาไว้ทิ้งไป โดยที่ยังเปิดไฟโล่งโจ่งจนคนหน้าบางอย่างผกายดาวต้องทักท้วง “ไม่ปิดไฟเหรอคะ” “อยากเห็นดาวชัด ๆ” “ชัดกับผีน่ะสิ เขาก็เคยดูมาตลอด ตอนนี้มีลูกโตแล้วยังจะทำเหมือนวัยรุ่นจอมหื่นเสียอีก” “ดาวยังสวยเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน” เขาเริ่มเล้าโลมด้วยคำพูด พร้อมสัมผัสด้วยมือนุ่มของตัวเองที่ภรรยาจับทาครีมทุกวันจนทำให้อีกร่างเริ่มสยิว สังเกตจากไรขนอ่อนลุกชันตามตัว

  • รักรอวันจาง   ตอนพิเศษ 1

    บ้านสีขาวหลังใหญ่และหลังเล็กสองหลังสไตล์คิมูจิที่ตั้งอยู่บนที่ดินผืนงามแถบชานเมืองที่อากาศยังบริสุทธิ์ไม่เต็มไปด้วยควันรถ เป็นบ้านของผกายดาวและภาพตะวันที่อยากทำให้ครอบครัวอบอุ่นโดยคุณแม่ที่ไม่อยากไปแทรกกลางขอปลูกบ้านอีกหลังแต่ติดกัน ให้พวกเขาได้มีเวลาเป็นส่วนตัว เด็กชายตัวอ้วนเจ้าของฉายาเจ้าปักเป้าน้อยที่มีแก้มอ้วนเหมือนเจ้าปลาเดินปากแถบจะติดกับจมูกลงมาจากรถตู้ของผู้เป็นพ่อที่ไปรับเจ้าตัวแสบทุกวัน ผกายดาวเดินออกมาด้วยชุดเดรสดอกเดซี่สายเดี่ยวเข้ารูปต้อนรับการกลับมาของพ่อและลูก โดยที่เอวคาดด้วยผ้ากันเปื้อนเพราะเพิ่งทำอาหารเสร็จ “เป็นอะไรไปครับคนเก่งของแม่ใครขัดใจน้า...” ผกายดาวนั่งยอง ๆ ให้เจ้าอ้วนจุ๊บแก้มเหมือนปกติที่กลับจากโรงเรียน ตอนนี้เขาขึ้นอนุบาลสองแล้ว ที่เสื้อปักดาวสองดวงที่อก โดยที่หูกระต่ายของเขาที่เป็นยูนิฟอร์มของโรงเรียนนานาชาติ ถูกดึงถือเอาไว้ในมือ คงจะร้อนเพราะอากาศประเทศไทยช่วงนี้ที่เป็นฤดูฝนที่มีอากาศร้อนอบอ้าว “พ่อน่ะฉิ” เจ้าแก้มปักเป้าหันไปค้อนพ่อแล้วตั้งอกตั้งใจฟ้องแม่ โดยที่คนเป็นพ่อถือถุงชอปปิงตามที่ภรรยาสั่งทุกอย่าง และมีขนมเค้ก

  • รักรอวันจาง   บทที่ 25 ส่งท้าย

    พักฟื้นอยู่โรงพยาบาลอีกสามวัน หมอก็อนุญาตให้กลับบ้าน แต่คราวนี้เหมือนมีลูกสองคน ป้านุ่มหลังจากทำงานเสร็จก็ทิ้งให้ดาวอยู่กับพี่ภาพและน้องดินไม่เข้ามากวน ไม่รู้ว่าวางแผนกันไว้หรือเปล่า คุณแม่ก็ขยันออกไปชอปปิงทุกวัน จนเธอเริ่มเบื่อหน้าเขาแล้ว ข้าวสองจานอยู่ตรงหน้า โดยมีข้าวของน้องดินใส่ถ้วยเอาไว้ และข้าวของคนป่วยที่ตัวติดกับเธอไม่ยอมให้ขยับไปไหน ป้อนลูกคำหนึ่งก็ป้อนพ่อคำหนึ่งสลับกันไปมา ราวกับคนป่วยยกแขนไม่ขึ้น “อิ่มหรือยังคะ ลูกกินหมดแล้ว” ผกายดาวไม่รู้ว่าคิดผิดไหมที่กลับไปรีเทิร์นกับเขา รู้สึกเหมือนหาภาระมาใส่ตัวอย่างไรไม่รู้ “อิ่มข้าวหิวอย่างอื่น” “หิวอะไรคะ เดี๋ยวเอาลูกนอนกลางวันก่อนนะ จะทำให้” ผกายดาวเห็นเจ้าตัวแสบกินไปจะหลับไป เพราะพ่อชวนเล่นขับรถที่ซื้อมาเป็นของขวัญวิ่งรอบห้อง จนทำให้รู้ว่าต้องรีบสร้างบ้านแล้ว เดี๋ยวลูกจะไม่มีที่วิ่งเล่น “เอาลูกนอนแล้วก็มาเอาพ่อมันด้วยนะครับ” เธอค้อนตาเขียว นับวันชักจะเยอะกว่าเมื่อก่อนที่กว่าจะกินกันสักทีต้องนัดแล้วนัดอีก เพราะเขานั้นขี้อายไม่พองานยังยุ่งอีกต่างหาก เหมือนกับเธอเช่นกัน “ทะลึ่งลู

  • รักรอวันจาง   บทที่ 24 ครั้งนี้จะปล่อยไปก่อน

    ผ่านไปสิบวันแล้ว ตอนนี้ภาพตะวันถูกย้ายมายังห้องพักผู้ป่วยปกติ แต่ทว่าอาการที่ไม่ปกติคือไม่ยอมฟื้นสักทีจนคนรอร้อนใจแล้ว คุณหมอบอกว่าได้แต่รอคนไข้เท่านั้น อยากจะฟื้นหรือไม่ ผกายดาวสลับกันมาเฝ้ากับคุณแม่ โดยมีป้าแจ๋วมาคอยดูคุณแม่อีกทีในตอนกลางวัน เพราะเพิ่งจะหายป่วยและต้องกินยาต่อเนื่องห้ามลืมจึงต้องมีคนคอยกำชับ “ดาวพรุ่งนี้แม่ไปทำบุญที่วัดนะลูก จะกลับมาตอนสาย ๆ” เพลินฤดีบอกกับผกายดาวเพราะตอนกลางวันเป็นเวรของคุณแม่ และตอนกลางคืนเป็นของผกายดาว “ได้ค่ะไม่มีปัญหา ดาวจะเฝ้าพี่ภาพจนกว่าคุณแม่จะมา” “อย่าลืมพักผ่อนนะลูก พี่เขาตื่นมาเห็นหนูหน้าตาไม่สดใสคงเสียใจ “ค่ะ” ผกายดาวรับคำ แต่เธอนอนไม่หลับหวาดกลัวว่าตื่นมาจะไม่เจอเขา กลัวเขาเป็นอะไรไป แม้จะมีพี่หมอเขมกับพี่หมอณัฐสลับกันมาเยี่ยมและอยู่เป็นเพื่อนคุยบ้าง แต่เธอก็ยังไม่คลายกังวลใจ เมื่อคุณแม่ออกไปแล้ว น้องดินที่อยู่กับเธอด้วย เริ่มปีนขึ้นมาบนเตียงนอนของคนเป็นพ่อ ทั้งกอดเอาไว้เรียกเขา “ตื่นป้อ...ตื่นมาเย่นกับดิน” เสียงเล็ก ๆ เขย่าเรียกคนเป็นพ่อทำให้ผกายดาวต้องอุ้มลงกลัวจะไ

  • รักรอวันจาง   บทที่ 23 กลับมาได้ไหม

    ผกายดาวให้เลือดกับภาพตะวันไปสองถุง แม้คุณหมอจะบอกว่าพอแล้วแต่เธอคิดว่าแข็งแรงพอ เอาเลือดเธอไปให้เขาเยอะ ๆ ความเป็นความตายอยู่แค่เอื้อม เธอไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาดอีก เพราะที่ผ่านมาเขาตัดสินใจพลาดไปหนหนึ่งแล้ว แต่เธอไม่อนุญาตให้เขาพลาดการลืมตามาพบเธออีกครั้ง กระสุนเจาะเข้าลำตัวไปถึงสี่นัด แต่ละนัดเฉียดในจุดสำคัญไปหลายจุดมาก ยิ่งตรงช่วงหน้าอก คุณหมอต้องผ่าตัดอย่างระมัดระวังเป็นที่สุด จนเมื่อไฟห้องผ่าตัดดับลง คุณหมอจึงออกมารายงานผลกับญาติ โดยมีพี่หมอเขมกำลังถือแก้วน้ำหวานให้ดาวจิบมาก ๆ เดี๋ยวจะเป็นลมไปเพราะให้เลือดไปเยอะ “พี่ภาพเป็นยังไงบ้างคะคุณหมอ” ร่างเล็กผุดลุกขึ้นทันทีที่คุณหมอออกมา “ตอนนี้อาการผู้ป่วยต้องเฝ้าระวังเป็นพิเศษ คงต้องอยู่พักในห้องผู้ป่วยวิกฤติเพื่อดูอาการ ยังไม่อนุญาตให้เยี่ยมครับ” คุณหมอบอกได้เท่านี้ เพราะที่เหลือแล้วแต่คนไข้แล้วว่าจะมีกำลังใจอยู่ต่อไหม หมอเขมมองหน้าเพื่อนหมอด้วยกันก็เข้าใจทันที เพราะว่าอาการหนัก พูดมากกว่านี้ญาติจะเสียกำลังใจ จึงพูดเท่าที่พูดได้ “น้องดาวไปพักก่อนดีกว่าครับ เดี๋ยวค่อยมาดูคุณภาพตอนเช้

  • รักรอวันจาง   บทที่ 22 ของขวัญที่ยังไม่เปิด

    เวลาสองทุ่ม ภาพตะวันที่ไปเอาเค้กยังไม่กลับมาสักทีจนคุณเพลินฤดีอดเป็นห่วงไม่ได้ปล้ำโทรหาแต่ก็ไม่มีใครรับโทรศัพท์เลย “หนูดาวพี่เขาไปนานแล้วนะลูก แค่นี้ครึ่งชั่วโมงก็ถึงแล้ว แม่กลัวจังเลยลูก” เพลินฤดีสังหรณ์ใจบางอย่าง หลายวันนี้ภาพตะวันคุยกับนพดนัยจนดึกจนดื่น แล้วก็สีหน้าคร่ำเครียดอีกด้วย ได้ยินว่ามีคนดักทำร้าย แต่เค้นถามก็ไม่ยอมบอก พูดแค่ว่าไม่มีอะไร “ใจเย็น ๆ ค่ะ รถอาจจะติด มากินข้าวก่อนนะคะ” ผกายดาวก็แปลกใจที่เขาไปนาน วันนี้อุตส่าห์อนุญาตให้เขาร่วมงานวันเกิดปีที่สองของลูก แต่เขาดันมาสายต่อไปเธอจะไม่อนุญาตเขาแล้วคอยดู ภาพตะวันยังไม่มาสักที แต่ว่าน้องดินใกล้จะหลับแล้ว เธอจึงให้คุณย่ามอบของขวัญแทนคุณพ่อให้เขาเสียเลย จนเวลาสามทุ่มเด็กน้อยที่กินอิ่มเล่นจนเหนื่อยงัวเงียจะหลับแล้ว พร้อมกับเสียงกดกริ่งหน้าของเธอ แต่ทว่าน้องดินอยู่ ๆ ก็ร้องจ้าไม่มีสาเหตุ “แง๊...แง๊...แง๊” “น้องดินเป็นอะไรไปลูก แมลงต่อยหรือเปล่า” เพลินฤดีหันรีหันขวางจะไปเปิดประตูก็ห่วงหลาน คิดว่าตาภาพน่าจะมาถึงแล้ว “คุณแม่ไปเปิดประตูก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวดาวดูลูกเอง” ผกายดาวเดิน

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status