Home / โรแมนติก / รักรอวันจาง / บทที่ 23 กลับมาได้ไหม

Share

บทที่ 23 กลับมาได้ไหม

last update Last Updated: 2025-12-15 22:56:24

ผกายดาวให้เลือดกับภาพตะวันไปสองถุง แม้คุณหมอจะบอกว่าพอแล้วแต่เธอคิดว่าแข็งแรงพอ เอาเลือดเธอไปให้เขาเยอะ ๆ ความเป็นความตายอยู่แค่เอื้อม เธอไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาดอีก

เพราะที่ผ่านมาเขาตัดสินใจพลาดไปหนหนึ่งแล้ว แต่เธอไม่อนุญาตให้เขาพลาดการลืมตามาพบเธออีกครั้ง

กระสุนเจาะเข้าลำตัวไปถึงสี่นัด แต่ละนัดเฉียดในจุดสำคัญไปหลายจุดมาก ยิ่งตรงช่วงหน้าอก คุณหมอต้องผ่าตัดอย่างระมัดระวังเป็นที่สุด จนเมื่อไฟห้องผ่าตัดดับลง คุณหมอจึงออกมารายงานผลกับญาติ โดยมีพี่หมอเขมกำลังถือแก้วน้ำหวานให้ดาวจิบมาก ๆ เดี๋ยวจะเป็นลมไปเพราะให้เลือดไปเยอะ

“พี่ภาพเป็นยังไงบ้างคะคุณหมอ” ร่างเล็กผุดลุกขึ้นทันทีที่คุณหมอออกมา

“ตอนนี้อาการผู้ป่วยต้องเฝ้าระวังเป็นพิเศษ คงต้องอยู่พักในห้องผู้ป่วยวิกฤติเพื่อดูอาการ ยังไม่อนุญาตให้เยี่ยมครับ” คุณหมอบอกได้เท่านี้ เพราะที่เหลือแล้วแต่คนไข้แล้วว่าจะมีกำลังใจอยู่ต่อไหม

หมอเขมมองหน้าเพื่อนหมอด้วยกันก็เข้าใจทันที เพราะว่าอาการหนัก พูดมากกว่านี้ญาติจะเสียกำลังใจ จึงพูดเท่าที่พูดได้

“น้องดาวไปพักก่อนดีกว่าครับ เดี๋ยวค่อยมาดูคุณภาพตอนเช้
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • รักรอวันจาง   ตอนพิเศษ 2

    ผกายดาวอาบน้ำเสร็จแล้วนุ่งผ้าขนหนูผืนใหญ่ออกมาจากห้องน้ำเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวที่เป็นส่วนติดกัน แต่ทว่า... “ว้าย...พี่ภาพทำอะไรคะ” “ก็จะทำน้องให้น้องดินยังไงเล่า” ผกายดาวไม่คิดว่าเขาเอาจริง มองไปที่นอนลูกตอนนี้ไม่มีผ้าห่มกับหมีเน่า คิดว่าน่าจะไปนอนกับคุณย่าอีกตามเคย “ไม่เอาค่ะ วันนี้เมื่อย” ผกายดาวกว่าจะปิดต้นฉบับได้หลังขนหลังแข็ง ที่เหลือก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคนตรวจต่อไป ก่อนจะขายงานออกสู่สายตานักอ่านตามลำดับ “พี่นวดให้ รับรองว่าหายเมื่อยและสบายตัวเป็นปลิดทิ้ง” คนเป็นสามีอุ้มตัวเมียตัวเล็กขึ้นไปวางบนเตียงรั้งผ้าขนหนูออกจากนั้น ถอดกางเกงตัวเดียวที่นุ่งเอาไว้ทิ้งไป โดยที่ยังเปิดไฟโล่งโจ่งจนคนหน้าบางอย่างผกายดาวต้องทักท้วง “ไม่ปิดไฟเหรอคะ” “อยากเห็นดาวชัด ๆ” “ชัดกับผีน่ะสิ เขาก็เคยดูมาตลอด ตอนนี้มีลูกโตแล้วยังจะทำเหมือนวัยรุ่นจอมหื่นเสียอีก” “ดาวยังสวยเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน” เขาเริ่มเล้าโลมด้วยคำพูด พร้อมสัมผัสด้วยมือนุ่มของตัวเองที่ภรรยาจับทาครีมทุกวันจนทำให้อีกร่างเริ่มสยิว สังเกตจากไรขนอ่อนลุกชันตามตัว

  • รักรอวันจาง   ตอนพิเศษ 1

    บ้านสีขาวหลังใหญ่และหลังเล็กสองหลังสไตล์คิมูจิที่ตั้งอยู่บนที่ดินผืนงามแถบชานเมืองที่อากาศยังบริสุทธิ์ไม่เต็มไปด้วยควันรถ เป็นบ้านของผกายดาวและภาพตะวันที่อยากทำให้ครอบครัวอบอุ่นโดยคุณแม่ที่ไม่อยากไปแทรกกลางขอปลูกบ้านอีกหลังแต่ติดกัน ให้พวกเขาได้มีเวลาเป็นส่วนตัว เด็กชายตัวอ้วนเจ้าของฉายาเจ้าปักเป้าน้อยที่มีแก้มอ้วนเหมือนเจ้าปลาเดินปากแถบจะติดกับจมูกลงมาจากรถตู้ของผู้เป็นพ่อที่ไปรับเจ้าตัวแสบทุกวัน ผกายดาวเดินออกมาด้วยชุดเดรสดอกเดซี่สายเดี่ยวเข้ารูปต้อนรับการกลับมาของพ่อและลูก โดยที่เอวคาดด้วยผ้ากันเปื้อนเพราะเพิ่งทำอาหารเสร็จ “เป็นอะไรไปครับคนเก่งของแม่ใครขัดใจน้า...” ผกายดาวนั่งยอง ๆ ให้เจ้าอ้วนจุ๊บแก้มเหมือนปกติที่กลับจากโรงเรียน ตอนนี้เขาขึ้นอนุบาลสองแล้ว ที่เสื้อปักดาวสองดวงที่อก โดยที่หูกระต่ายของเขาที่เป็นยูนิฟอร์มของโรงเรียนนานาชาติ ถูกดึงถือเอาไว้ในมือ คงจะร้อนเพราะอากาศประเทศไทยช่วงนี้ที่เป็นฤดูฝนที่มีอากาศร้อนอบอ้าว “พ่อน่ะฉิ” เจ้าแก้มปักเป้าหันไปค้อนพ่อแล้วตั้งอกตั้งใจฟ้องแม่ โดยที่คนเป็นพ่อถือถุงชอปปิงตามที่ภรรยาสั่งทุกอย่าง และมีขนมเค้ก

  • รักรอวันจาง   บทที่ 25 ส่งท้าย

    พักฟื้นอยู่โรงพยาบาลอีกสามวัน หมอก็อนุญาตให้กลับบ้าน แต่คราวนี้เหมือนมีลูกสองคน ป้านุ่มหลังจากทำงานเสร็จก็ทิ้งให้ดาวอยู่กับพี่ภาพและน้องดินไม่เข้ามากวน ไม่รู้ว่าวางแผนกันไว้หรือเปล่า คุณแม่ก็ขยันออกไปชอปปิงทุกวัน จนเธอเริ่มเบื่อหน้าเขาแล้ว ข้าวสองจานอยู่ตรงหน้า โดยมีข้าวของน้องดินใส่ถ้วยเอาไว้ และข้าวของคนป่วยที่ตัวติดกับเธอไม่ยอมให้ขยับไปไหน ป้อนลูกคำหนึ่งก็ป้อนพ่อคำหนึ่งสลับกันไปมา ราวกับคนป่วยยกแขนไม่ขึ้น “อิ่มหรือยังคะ ลูกกินหมดแล้ว” ผกายดาวไม่รู้ว่าคิดผิดไหมที่กลับไปรีเทิร์นกับเขา รู้สึกเหมือนหาภาระมาใส่ตัวอย่างไรไม่รู้ “อิ่มข้าวหิวอย่างอื่น” “หิวอะไรคะ เดี๋ยวเอาลูกนอนกลางวันก่อนนะ จะทำให้” ผกายดาวเห็นเจ้าตัวแสบกินไปจะหลับไป เพราะพ่อชวนเล่นขับรถที่ซื้อมาเป็นของขวัญวิ่งรอบห้อง จนทำให้รู้ว่าต้องรีบสร้างบ้านแล้ว เดี๋ยวลูกจะไม่มีที่วิ่งเล่น “เอาลูกนอนแล้วก็มาเอาพ่อมันด้วยนะครับ” เธอค้อนตาเขียว นับวันชักจะเยอะกว่าเมื่อก่อนที่กว่าจะกินกันสักทีต้องนัดแล้วนัดอีก เพราะเขานั้นขี้อายไม่พองานยังยุ่งอีกต่างหาก เหมือนกับเธอเช่นกัน “ทะลึ่งลู

  • รักรอวันจาง   บทที่ 24 ครั้งนี้จะปล่อยไปก่อน

    ผ่านไปสิบวันแล้ว ตอนนี้ภาพตะวันถูกย้ายมายังห้องพักผู้ป่วยปกติ แต่ทว่าอาการที่ไม่ปกติคือไม่ยอมฟื้นสักทีจนคนรอร้อนใจแล้ว คุณหมอบอกว่าได้แต่รอคนไข้เท่านั้น อยากจะฟื้นหรือไม่ ผกายดาวสลับกันมาเฝ้ากับคุณแม่ โดยมีป้าแจ๋วมาคอยดูคุณแม่อีกทีในตอนกลางวัน เพราะเพิ่งจะหายป่วยและต้องกินยาต่อเนื่องห้ามลืมจึงต้องมีคนคอยกำชับ “ดาวพรุ่งนี้แม่ไปทำบุญที่วัดนะลูก จะกลับมาตอนสาย ๆ” เพลินฤดีบอกกับผกายดาวเพราะตอนกลางวันเป็นเวรของคุณแม่ และตอนกลางคืนเป็นของผกายดาว “ได้ค่ะไม่มีปัญหา ดาวจะเฝ้าพี่ภาพจนกว่าคุณแม่จะมา” “อย่าลืมพักผ่อนนะลูก พี่เขาตื่นมาเห็นหนูหน้าตาไม่สดใสคงเสียใจ “ค่ะ” ผกายดาวรับคำ แต่เธอนอนไม่หลับหวาดกลัวว่าตื่นมาจะไม่เจอเขา กลัวเขาเป็นอะไรไป แม้จะมีพี่หมอเขมกับพี่หมอณัฐสลับกันมาเยี่ยมและอยู่เป็นเพื่อนคุยบ้าง แต่เธอก็ยังไม่คลายกังวลใจ เมื่อคุณแม่ออกไปแล้ว น้องดินที่อยู่กับเธอด้วย เริ่มปีนขึ้นมาบนเตียงนอนของคนเป็นพ่อ ทั้งกอดเอาไว้เรียกเขา “ตื่นป้อ...ตื่นมาเย่นกับดิน” เสียงเล็ก ๆ เขย่าเรียกคนเป็นพ่อทำให้ผกายดาวต้องอุ้มลงกลัวจะไ

  • รักรอวันจาง   บทที่ 23 กลับมาได้ไหม

    ผกายดาวให้เลือดกับภาพตะวันไปสองถุง แม้คุณหมอจะบอกว่าพอแล้วแต่เธอคิดว่าแข็งแรงพอ เอาเลือดเธอไปให้เขาเยอะ ๆ ความเป็นความตายอยู่แค่เอื้อม เธอไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาดอีก เพราะที่ผ่านมาเขาตัดสินใจพลาดไปหนหนึ่งแล้ว แต่เธอไม่อนุญาตให้เขาพลาดการลืมตามาพบเธออีกครั้ง กระสุนเจาะเข้าลำตัวไปถึงสี่นัด แต่ละนัดเฉียดในจุดสำคัญไปหลายจุดมาก ยิ่งตรงช่วงหน้าอก คุณหมอต้องผ่าตัดอย่างระมัดระวังเป็นที่สุด จนเมื่อไฟห้องผ่าตัดดับลง คุณหมอจึงออกมารายงานผลกับญาติ โดยมีพี่หมอเขมกำลังถือแก้วน้ำหวานให้ดาวจิบมาก ๆ เดี๋ยวจะเป็นลมไปเพราะให้เลือดไปเยอะ “พี่ภาพเป็นยังไงบ้างคะคุณหมอ” ร่างเล็กผุดลุกขึ้นทันทีที่คุณหมอออกมา “ตอนนี้อาการผู้ป่วยต้องเฝ้าระวังเป็นพิเศษ คงต้องอยู่พักในห้องผู้ป่วยวิกฤติเพื่อดูอาการ ยังไม่อนุญาตให้เยี่ยมครับ” คุณหมอบอกได้เท่านี้ เพราะที่เหลือแล้วแต่คนไข้แล้วว่าจะมีกำลังใจอยู่ต่อไหม หมอเขมมองหน้าเพื่อนหมอด้วยกันก็เข้าใจทันที เพราะว่าอาการหนัก พูดมากกว่านี้ญาติจะเสียกำลังใจ จึงพูดเท่าที่พูดได้ “น้องดาวไปพักก่อนดีกว่าครับ เดี๋ยวค่อยมาดูคุณภาพตอนเช้

  • รักรอวันจาง   บทที่ 22 ของขวัญที่ยังไม่เปิด

    เวลาสองทุ่ม ภาพตะวันที่ไปเอาเค้กยังไม่กลับมาสักทีจนคุณเพลินฤดีอดเป็นห่วงไม่ได้ปล้ำโทรหาแต่ก็ไม่มีใครรับโทรศัพท์เลย “หนูดาวพี่เขาไปนานแล้วนะลูก แค่นี้ครึ่งชั่วโมงก็ถึงแล้ว แม่กลัวจังเลยลูก” เพลินฤดีสังหรณ์ใจบางอย่าง หลายวันนี้ภาพตะวันคุยกับนพดนัยจนดึกจนดื่น แล้วก็สีหน้าคร่ำเครียดอีกด้วย ได้ยินว่ามีคนดักทำร้าย แต่เค้นถามก็ไม่ยอมบอก พูดแค่ว่าไม่มีอะไร “ใจเย็น ๆ ค่ะ รถอาจจะติด มากินข้าวก่อนนะคะ” ผกายดาวก็แปลกใจที่เขาไปนาน วันนี้อุตส่าห์อนุญาตให้เขาร่วมงานวันเกิดปีที่สองของลูก แต่เขาดันมาสายต่อไปเธอจะไม่อนุญาตเขาแล้วคอยดู ภาพตะวันยังไม่มาสักที แต่ว่าน้องดินใกล้จะหลับแล้ว เธอจึงให้คุณย่ามอบของขวัญแทนคุณพ่อให้เขาเสียเลย จนเวลาสามทุ่มเด็กน้อยที่กินอิ่มเล่นจนเหนื่อยงัวเงียจะหลับแล้ว พร้อมกับเสียงกดกริ่งหน้าของเธอ แต่ทว่าน้องดินอยู่ ๆ ก็ร้องจ้าไม่มีสาเหตุ “แง๊...แง๊...แง๊” “น้องดินเป็นอะไรไปลูก แมลงต่อยหรือเปล่า” เพลินฤดีหันรีหันขวางจะไปเปิดประตูก็ห่วงหลาน คิดว่าตาภาพน่าจะมาถึงแล้ว “คุณแม่ไปเปิดประตูก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวดาวดูลูกเอง” ผกายดาวเดิน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status