รักรอวันจาง

สามพันล้านกิโลเมตรคือระยะห่างระหว่างดวงอาทิตย์และดาวพลูโต ทำให้เธอคิดถึงสถานะตัวเองและเขาในตอนนี้ มันเหมือนใกล้แต่ห่างไกลเหลือเกิน...

         เธอคือ ‘ผกายดาว’ ใคร ๆ ก็เรียกดาวแต่เพื่อนตั้งฉายาให้ว่าดาวพลูโต คือดาวเคราะห์ในระบบสุริยะดวงสุดท้าย และแสงอาทิตย์ใช้เวลานานถึงห้าชั่วโมงกว่าจะเดินทางถึงดาวพลูโต เพราะเธอทำอะไรก็ช้ากว่าเพื่อนคนอื่น ตื่นสายหลับบ่าย จนเมื่อพลูโตได้พบกับดวงอาทิตย์ทุกอย่างในชีวิตสว่างสดใสขึ้นมาทันที

         ภาพตะวัน อัครทรัพย์ถาวร รุ่นพี่หนุ่มที่ฮอตที่สุดในมหาวิทยาลัย เธออยู่ปีหนึ่งเขาอยู่ปีสี่ อายุเราห่างกันสามปีแต่ระยะห่างของเราเหมือนสามล้านกิโลเมตร เพราะเขาคือผู้ชายที่ทุกคนหมายปอง คิวย่อมยาวถึงดาวพลูโต

         เขาส่องแสงในตัวเองได้ ยามได้มองเหมือนโลกของพลูโตสว่างสดใส แต่พลูโตน้อยก็มองเขาอยู่เงียบ ๆ จนวันหนึ่งวงโคจรของเราเข้ามาใกล้กัน เมื่อครั้งในงานเลี้ยงของคณะเขาเป็นรุ่นพี่ต่างคณะที่เข้ามาร่วมงาน และได้นั่งชิดกับเธอ

         เธอดีใจมากจนไม่กล้าขยับ เก็บความอบอุ่น กลิ่นกายหอมสะอาดสดชื่นเอาไว้ แต่เมื่อเขายื่นโทรศัพท์มาให้ ดาวพลูโตอย่างเธอไม่รอช้าที่จะทำความรู้จักกับเขาทันที

         เมื่อคุยกัน เธอและเขาเข้ากันได้ดีมาก ทัศนคติ ความคิด และเธอจะเป็นฝ่ายรับฟังเขาทุกอย่าง จนเมื่อเขาเรียนจบเราจึงได้เป็นแฟนกัน...

         และแล้วดาวพลูโตอย่างเธอเข้าไปอยู่ในวงโคจรดวงอาทิตย์ เนื่องจากเธอกำพร้าแม่ พ่อมีภรรยาใหม่จึงทิ้งเธอให้อยู่กับป้า และก่อนจะเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยคุณป้าญาติหนึ่งเดียวของเธอเสียชีวิต พร้อมกับทิ้งทรัพย์สมบัติและเงินประกันที่ทำให้เธอเรียนจบได้อย่างสบายไว้ให้

         เขาจึงเป็นแสงสว่างและความอบอุ่นเดียวในใจของเธอ ทั้งหัวใจผกายดาว มีแต่ภาพตะวัน จนเมื่อเธอเรียนจบได้หนึ่งปีสิ่งที่ไม่คาดคิดว่าจะมาถึงกลับมาถึงจนได้ เมื่อเขาต้องการตัดเธอจากวงโคจร...

         เธอไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเขาอีกนิดเดียวก็จะได้เป็นครอบครัวเดียวกันอย่างสมบูรณ์แล้ว เขาขอเธอแต่งงานหลังจากเรียนจบ เธอสวมแหวนหมั้นมาหนึ่งปี มีรูปพรีเวดดิ้ง ที่ถ่ายกันเมื่อห้าเดือนก่อน เหลือแค่กำหนดวันงานแต่งเพราะเขาต้องเคลียร์งานให้สำเร็จก่อน แต่เธอรอเขาได้เสมอ รอเขามาตลอด แต่ตอนนี้เขาบอกว่าไม่ต้องรอแล้ว...

         สามวันก่อนหน้า...

         “ดาวพี่ว่าระหว่างเราลดสถานะกันเถอะ”

         เพล้ง!!!

         ส้อมในมือหลุดร่วงลงกระทบจานเซรามิกชั้นดี ขณะที่กำลังนั่งทานข้าวเย็นในคอนโดที่อยู่ร่วมกันมาหลายปี เธอพยายามมองหน้าเขาเพื่อค้นหาว่าเขาพูดเล่นหรือไม่ แต่ความน่ากลัวคือ สีหน้าและแววตาไม่ได้เจือความล้อเล่นอยู่ในนั้นเลยแม้แต่น้อย...

         “ลดเป็นอะไรคะ” เธอถามเขาเสียงสั่น ลำคอตีบตันกลืนน้ำลายยังรู้สึกยากลำบากพร้อมกระบอกตาร้อนผ่าว รอคอยคำตอบที่ไม่เคยอยากได้ยิน

         “คนเคยคุ้น!”

         เขาพูดจบแล้วมองหน้าเธออย่างจริงจัง เพื่อรอให้เธอถามเหตุผล

         “ดาวทำอะไรให้พี่ลำบากใจไหม ดาวบกพร่องตรงไหนหรือเปล่า หรือดาวปล่อยตัว พี่ภาพบอกดาวคำเดียวดาวจะปรับปรุงตัว”

         เธอรีบพูดจนลิ้นรัวกลัวเขาจะไม่ฟังเธออีก จนเขาต้องยกมือห้ามเธอ

         “ไม่ดาวมันไม่ใช่ ดาวทำดีทุกอย่าง”

         ทำดีทุกอย่างแต่เขาบอกว่าจะลดสถานะ หมายความว่าอย่างไร หรือต้นเหตุไม่ใช่นิสัยแต่อาจจะเป็นเรื่องบนเตียงที่เขาไม่กล้าพูด “เรื่องบนเตียงหรือเปล่า เราปรับกันได้นะคะ พี่อยากให้ดาวทำแบบไหน”

         “ไม่ใช่ดาว”

         “หรือว่าพี่มีคนอื่นแล้ว”

         ภาพตะวันรู้สึกว่ามันจะไปกันใหญ่เขาจึงอธิบายให้ชัดอีกหน่อย แม้ว่าอาจจะทำให้เธอเจ็บปวดใจก็ตาม แต่หากจบเรื่องระหว่างเรามันก็ดีสำหรับทุกฝ่าย

         “พี่รู้สึกอิ่มตัว รู้สึกเฉย ไม่รู้สึกหวือหวา พี่เบื่อ”

         เบื่อเหรอ เธอน่าเบื่องี่เง่าหรือเปล่า เธอไม่เคยทะเลาะกับเขา พูดคุยอย่างมีเหตุผลเสมอ แต่ทำไมเขาถึงได้เบื่อเธอ

         “พี่สารภาพมาเถอะ ถ้าพี่แอบมีคนอื่นดาวจะให้อภัย เรากำลังจะแต่งงานกัน มีปัญหาเราคุยกันดีกว่าไหมคะ เราไม่ได้คบกันมาแค่สองสามเดือนนะคะ จะห้าปีแล้ว พี่รู้ใช่ไหมว่าเราเลิกกันแล้วจะกลับเป็นเหมือนเดิมไม่ได้”

         “ไม่ใช่ดาว พี่ยังไม่ได้มีใครแต่หลังจากนี้ไม่แน่ พี่แค่รู้สึกว่าเราไม่ใช่คู่ที่จะเป็นครอบครัวกันได้ พี่อึดอัดเวลาอยู่กับดาว ดาวดีเกินไป”

         ดีเกินไปเหรอ เขาชอบผู้หญิงเลวเหรอ จะให้เธอเลวก็ได้นะ ให้ทำยังไงก็บอกกันสิทำไมต้องทำร้ายจิตใจกันขนาดนี้ด้วย

         “พี่จะแยกห้องนอนไปนอนอีกห้อง ดาวนอนห้องใหญ่ไปเลยพี่ยกให้ พี่อยากอยู่คนเดียวสักพัก”

         ฟังมาถึงตรงนี้มันชัดเจนแล้วเขาอยากเลิก แต่เธอจะลองยื้อเวลาให้นานอีกสักหน่อย เผื่อความรู้สึกดี ๆ ที่เคยมีด้วยกันมามันจะยังอยู่ แล้วกลับมาคบกันได้เหมือนเดิม

         “ไม่เป็นไรค่ะ ดาวนอนห้องเล็กก็ได้ หากพี่อึดอัดใจจะนอนกับดาว”

         “ไม่ใช่แค่นั้นดาว พี่อยากให้เราแยกกันอยู่ด้วย แต่ระหว่างนี้...”

         นี่เขาแค่เห็นหน้าเธอยังไม่อยากเห็นเลยอย่างนั้นเหรอ เธอมันน่ารังเกียจและขยะแขยงขนาดนั้นเลยหรือไง ทั้งที่เคยมั่นใจว่าตัวเองเป็นคนสวยทัดเทียมเขาได้ เขามีธุรกิจของที่บ้าน หรือว่าเพราะฐานะแต่ว่าเรื่องนั้น...

         “ถ้าพี่กลัวดาวจะล้างผลาญเงินพี่ ดาวไม่เคยใช้บัตรเครดิตที่พี่ให้เลยนะ ดาวไม่เคยใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย ดาวใช้แค่ซื้ออาหารมาทำให้พี่กับดาว พี่เช็กรายจ่ายย้อนหลังก็ได้”

         เธอพยายามอธิบายอีกแต่ว่าเขา...

         “ไม่ใช่ดาว หากเป็นคนที่พี่รัก ต่อให้อยากได้อะไรพี่ก็ซื้อให้ได้ดาว”

         ต่อให้เป็นคนที่พี่รักงั้นเหรอ...ที่ผ่านมาเขาไม่ได้รักเหรอ แล้วเขามาคบกับเธอทำไม

         “พี่รู้สึกว่าอาจจะแค่เอ็นดูเราในฐานะน้องสาว พี่ว่าเราจบกันแค่นี้ดีกว่า อย่างน้อยยังมองหน้ากันได้ทักทายข้างนอกกันได้”

         น้องสาวเขานอนด้วยกันเหรอ เขามีเรื่องบนเตียงเหรอ ยามเขามีอารมณ์เธอตอบสนองเขาทุกครั้งไม่ได้บ่ายเบี่ยงสักครั้ง แต่เมื่อเขาเบื่อกลับบอกคิดแค่น้อง แบบนี้ก็ได้เหรอ เมื่อวานเรายังทำกันสุดเหวี่ยง วันนี้มันคืออะไร

         “พี่จะหาที่อยู่ใหม่ให้ ให้เงินก้อนหนึ่งหากเราต้องการเท่าไหร่ก็บอกมาได้เลย”

         “ไม่ต้องค่ะ ดาวไม่ต้องการเงิน แต่ดาวแค่ต้องการพี่ภาพ แต่ถ้าพี่ภาพไม่ต้องการดาวแล้วไม่เป็นไร ดาวขอเวลาที่ดาวจะอยู่คอนโดเดียวกับพี่ภาพแค่สามเดือน ให้ดาวได้ไหม”

         คำขอสุดท้ายที่เธออยากขอเขา ขอให้เธอได้ทำใจก่อน มันรวดเร็วเกินไป เธอไม่ได้ตั้งตัว อย่างน้อยขอเวลาให้เธอได้มองเขาใกล้ ๆ อีกสักหน่อย ก่อนที่จะจากกันไปแบบไม่ได้พบหน้ากันอีก

         ภาพตะวันจนใจ แต่ทว่าเรื่องทั้งหมดเป็นความรู้สึกของเขาที่เปลี่ยนไป ดังนั้นจึงให้ตามที่เธอขอ

         “ก็ได้แต่ระหว่างนี้เราไม่ใช่คนรักกัน ไม่ต้องซักผ้ารีดผ้าให้พี่ ไม่ต้องทำอาหารเผื่อพี่ ไม่ต้อง...” เขาจะพูดต่อแต่เธอยกมือห้ามเขาเอาไว้ก่อน

         “ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ ดาวจะไม่ยุ่งกับของพี่ภาพ” เธอบอกเขาพร้อมกับลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้องไปทันทีพร้อมกับปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้ม ขณะเก็บเสื้อผ้าข้าวของออกจากห้องของเขา

         ส่วนเขานั้นคว้ากุญแจรถออกไป เพราะไม่อยากเห็นน้ำตาของเธอ

         ผกายดาวเก็บของของเธอทุกชิ้นออกจากห้องเขาด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวใจ รูปคู่ที่เคยถ่ายด้วยกัน รูปที่เราจะเอาไปทำวิดีโองานแต่ง รูปคู่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ทุกอย่างเธอเก็บกองลงในกล่องแล้วลากออกไปห้องนอนอีกห้อง

         คอนโดนนี้มีสามห้องนอน สามห้องน้ำ เธอเลือกห้องนอนที่มีห้องน้ำเล็กเพื่อจะได้ไม่ต้องอาบน้ำข้างนอก เพราะคิดว่าเขาคงไม่อยากเห็นเธอตอนอาบน้ำนัก

         แปรงสีฟันเคยวางคู่กันบัดนี้มันเหงาโดดเดี่ยวและเดียวดายแล้ว จัดของของตนเองไปพลันคิดถึงคำหนึ่งผุดขึ้นในหัว...

         ‘จุดอิ่มตัว น่ากลัวกว่ามือที่สาม’