แสงไฟสว่างจ้าสาดส่องไปทั่วงาน หยดน้ำที่เกาะบนดอกกุหลาบสีขาวเมื่อกระทบแสงไฟส่องแสงระยิบระยับเป็นประกาย
ภาพที่แสนสวยงาม บรรยากาศที่อบอุ่น บวกกับผู้คนมากหน้าหลายตาที่หลั่งไหลกันเข้ามาร่วมแสดงความยินดี ช่างเป็นความทรงจำที่น่ายินดีสำหรับคู่บ่าวสาว ฉับพลันประตูบานใหญ่ก็เปิดขึ้น เรียวขายาวระหงเดินก้าวออกมา บนกายประดับด้วยชุดเดรสยาวสีขาวสะอาด ผมดำขลับถูกม้วนขึ้นไปกลางศีรษะ แม้จะมองไม่เห็นใบหน้าเนื่องจากบนศีรษะถูกคลุมด้วยผ้าบางๆสีขาวไว้ แต่ก็สามารถบอกได้ว่าเจ้าสาวน่าจะเป็นหญิงสาวที่งดงามมากคนหนึ่ง " เจ้าสาวเดินเข้ามาในงานแล้ว ไหนเจ้าบ่าวล่ะ " เสียงซุบซิบดังมาจากบรรดาแขกเรื่อ " นั่นสิ.ได้ข่าวว่างานนี้ฝั่งตระกูลลูอิซเอ่ยปากขอแต่งงานกับตระกูลคอทลินเองไม่ใช่หรอ " " เธอไม่รู้อะไรน่ะสิ ที่ตระกูลลูอิซขอแต่งงานก็เพราะแค้นน่ะสิ " " ตายแล้ว!! แค้นเรื่องอะไรกัน " " ก็เรื่องลูกสาวคนเล็กของตระกูลลูอิซที่แต่งเข้าไปในตระกูลคอทลินน่ะสิ ได้ข่าวว่าตายอย่างปริศนา ตระกูลลูอิซโกรธมาก " " ถ้าอย่างนั้น การแต่งงานวันนี้ก็เพื่อแก้แค้นน่ะสิ " " ฉันว่าน่าจะใช่ ไม่อย่างนั้นจะแต่งงานทำไม ลำพังแค่ตระกูลลูอิซที่ยิ่งใหญ่ก็สามารถจัดการตะกูลคอทลินได้แล้วเพียงแค่พลิกผ่ามือ " " น่าสงสารเจ้าสาว รู้ทั้งรู้ว่าแต่งเข้าไปยังไงก็อาจจะมีชีวิตรอดกลับมายาก แต่ก็ยังต้องแต่งเข้าไป " " นั่นน่ะสิ " เสียงกระซิบดังระงมไปทั่วงาน คำพูดทุกคนได้ยินเข้าโสตประสาททั้ง 2 ข้าง แต่เจ้าสาวก็ยังยืนนิ่งเฉยอยู่กลางเวทีอย่างสงบเสงี่ยม พลั๊ก!!! ฉับพลันประตูก็เปิดออกอย่างแรง ตามมาด้วยฝีเท้าหนักแน่นทรงพลัง ใบหน้าหล่อเหลาเรียบเฉย ไม่แสดงอาการใดๆ ด้านหลังของชายหนุ่มยังตามมาด้วยกลุ่มคนจำนวนมาก ที่คาดว่าน่าจะเป็นบอดีการ์ดประจำตัว เจ้าบ่าวเดินเข้ามากลางงาน พลางกวาดตามองไปรอบๆ โอลิเวอร์ คอทลิน ประมุขตระกูลคอทลิน กลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก ก่อนจะค่อยๆยืนขึ้นเพื่อทักทายว่าที่ลูกเขย " คุณมาคอส... " มาคอส ลูอิซ มองประมุขคอทลินด้วยหางตา ก่อนจะเดินผ่านไปโดยไม่สนใจ ทิ้งให้โอลิเวอร์ขบฟันอย่างโมโหที่ถูกทำให้เสียหน้า ร่างหนาเดินขึ้นเวทีไปอย่างช้าๆ สายตาจับจ้องมองไปที่ร่างบางที่กำลังจะเป็นผู้หญิงของเขาในไม่กี่นาทีข้างหน้า เท้ายาวก้าวไปหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาว มือหนากำลังจะเชยคางมนขึ้นมาเพื่อให้มองหน้าได้อย่างชัดเจน แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเจ้าสาวดึงป้าคลุมหน้าออกด้วยตนเองก่อนจะเงยหน้าสบตาเขาอย่างไม่เกรงกลัว ใบหน้าสวยหวานปรากฏอยู่ในสายตาของมาคอส ลูอิซ ดวงตาสีดำสนิทจ้องมองตาสีเม็ดอัลมอนด์อย่างไม่มีใครยอมใคร ก่อนที่ชายหนุ่มจะกระตุกรอยยิ้มร้ายเรียกให้คนที่มองเห็นถึงกับขนลุกเกรียว " ยินดีต้อนรับเข้าสู่ตระกูลลูอิซ เจ้าสาวของฉัน " เสียงดังกังวานประกาศก้องก่อนที่มือหนาจะคว้าเอวบางยกร่างเล็กขึ้นพาดบ่าอย่างง่ายดาย " คุณจะทำอะไร! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ " เจ้าสาวหวีดร้องเล็กน้อยก่อนจะแย้ง " พาเธอเข้าสู่ตระกูลลูอิซไง " " แต่งานแต่งยังไม่เริ่ม คุณจะพาฉันออกไปแบบนี้ไม่ได้ " เคท คอทลิน เริ่มดิ้น " ทำไมจะไม่ได้ มีงานแต่งหรือไม่มีงานแต่งเธอก็ต้องไปกับฉันอยู่ดี พ่อเธอยกเธอให้ฉันแล้วสาวน้อย " เสียงหัวเราะในลำคอทำให้เคทขนลุกเกรียว มารร้ายในคราบซาตานอย่างเขาไม่สนใจกฎเกณฑ์อะไรทั้งนั้น ทำได้ทุกอย่างเพื่อสิ่งที่ตัวเองต้องการ ถึงแม้งานแต่งครั้งนี้เธอจะเต็มใจมาเอง แต่ซาตานร้ายที่อยู่ตรงหน้าก็เกินกว่าที่เธอจินตนาการเอาไว้ เธอทราบดีว่าแต่งงานไปก็คงได้รับการดูแลที่ไม่ดีนัก หรืออาจจะถูกทรมานต่างๆนาๆ เพื่อระบายความเเค้นของตระกูลลูอิซ แต่อย่างน้อยเธอก็สามารถใช้เรื่องนี้เป็นข้อต่อรองกับตระกูลคอทลินได้ บุญคุณครั้งนี้ตระกูลคอทลินต้องชดใช้ให้เธอเท่านั้น หญิงสาวเม้มปากแน่นรู้ดีว่าขัดขืนไปก็ไม่มีประโยชน์จึงได้หยุดดิ้นรน มาคอสมองหญิงสาวอย่างแปลกใจ ก่อนจะกระดกยิ้มมุมปาก ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจทีเดียว " เธอคิดว่ากำลังจะได้เป็นนายหญิงของตระกูลลูอิซสินะ มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก " " นายหญิงของตระกูลลูอิซหรอ หึ..น่าขำ คิดว่าคุณมีดีขนาดที่ชั้นต้องไขว่คว้ามาครอบครองรึไงกัน " คำพูดสบประมาททำให้มาคอสฉุนกึก เขาวางร่างบางลง มือหนาคว้าเข้าที่ปลายคางมนก่อนจะออกแรงบีบ " กล้าสบประมาทฉันคงไม่รู้สินะว่าจะเกิดอะไรขึ้น " " หึ..มาคอส ลูอิซ คุณมันก็แค่นี้แหละ เผื่อคุณจะไม่รู้ว่าไม่ได้มีผู้หญิงทุกคนหรอกนะที่อยากเข้าหาคุณ ผู้หญิงที่รังเกียจคุณก็มีเหมือนกัน " ร่างบางกระซิบเสียงเบา แม้ว่าเธอจะเต็มใจแต่งงานแทนแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอพิสวาทซาตานอย่างเขาเสียเมื่อไหร่ ถ้าไม่ใช่ว่าเขาเองก็มีประโยชน์ต่อเธอไม่มีทางที่เธอจะเฉียดเข้าใกล้เด็ดขาด " เธอสินะ ผู้หญิงที่ว่า " ร่างสูงปรายยิ้มอย่างมารร้าย พลางเดาะลิ้นในปาก ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจกว่าที่คิด ก็ดี...จะได้สนุกหน่อย " ใช่ " " แคร์ คอทลิน เธอพยายามจะยั่วโมโหฉันใช่ไหม " เขาเรียกชื่อผู้หญิงอีกคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นน้องสาวเธอ ใช่ เธอสวมรอยเป็นแคร์เพื่อแต่งงานเข้ามาในตระกูลลูอิซ " ใช่ " เธอตอบอย่างไม่ลังเล มาคอสยิ้มมุมปาก มือหนาดึงร่างบางเข้ามาใกล้ก่อนจะบดขยี้เรียวปากของเธออย่างรุนแรง " อื้อ.. " เคทดิ้นยกมือขึ้นทุบกลางหลังของมาคอสดังปักแต่ก็ไม่สะเทือนร่างสูงเท่าไหร่ มือหนาบีบปลายคางให้เธออ้าปากก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปอย่างตระกละตระกราม มืออีกข้างก็ล็อกหลังศรีษะเธอไม่ให้ดิ้นไปไหนได้ จูบที่แสนยาวนานทำให้เคทหายใจไม่ทั่วท้อง ก่อนที่เธอกำลังจะหมดแรงมาคอสก็พลักร่างบางออก ขาที่อ่อนแรงทำให้เคทถึงกับเข่าอ่อนกลางเวที เธอปลายตาขึ้นมองซาตานร้ายอย่างแค้นเคือง แต่กลับเรียกรอยยิ้มขบขันจากชายหนุ่มแทน เขาสนใจในตัวเธอซะเเล้ว แคร์ คอทลิน " พาเจ้าสาวของฉันกลับคฤหาสน์ วันนี้มีอะไรสนุกรออยู่อีกเยอะ " สิ้นคำสั่งบอดีการ์ดจำนวนหนึ่งก็กรูกันเข้ามากึ่งลากกึ่งพยุงร่างบางให้เดินออกไปพร้อมกัน ใครบอกว่านี่เป็นการรับเจ้าสาวกลับบ้านกัน นี่มันนักโทษชัดๆ แขกเรื่อพากันมองอย่างตกตะลึงที่เห็นเจ้าบ่าวพาเจ้าสาวเดินออกจากงานไปโดยที่งานยังไม่ทันเริ่ม " อ้อ...ไม่ต้องเสนอหน้าไปหาฉันที่ตระกูลลูอิซ ถ้าฉันไม่ได้เรียก ส่วนลูกสาวของนาย ฉันขอก็แล้วกัน หึ.." มาคอสพูดต่อหน้าโอลิเวอร์และภรรยาก่อนจะเดินออกจากงานไป ทิ้งให้คนจัดงานถึงกับหน้าเสีย กัดฟันอย่างโมโห . . .[ ฮะ! แกจะไปอเมริกาหรอเคท ] ปลายเสียงพูดอย่างตกใจ" ใช่ แล้วแกจะพูดเสียงดังทำไมเนี้ย " การที่เธอเดินทางไปต่างประเทศอาจใช้เวลาหลายวัน เลยต้องบอกเพื่อนสาวล่วงหน้าก่อนเพื่อไม่ให้เป็นกังวล[ จะไม่ให้ฉันพูดเสียงดังได้ไง แกไปต่างประเทศแล้วแฟชั่นโชว์คอลเล็คชั่นใหม่ที่กำลังจะจัดขึ้นล่ะ แกให้ฉันทำยังไง ] ปลายสายโวยวายเสียงไม่เบานัก" แกก็ทำงานของแกไปปกตินั่นแหละมิเชล แบบร่างคอลเล็คชั่นใหม่ฉันส่งให้ทางอีเมลล์แล้ว แกส่งให้โรงงานได้เลย ส่วนงานแฟชั่นโชว์แกไม่ต้องเป็นห่วงฉันไม่ได้ไปนานขนาดนั้น กลับมาทันแน่นอน " [ แบบนั้นก็ค่อยโล่งใจหน่อย เอ่อ...แล้วแกจะไปกี่วัน ]" ยังไม่รู้เลยอ่า ต้องดูว่ามาคอสเสร็จงานเมื่อไหร่ "[ ย่ะ! หมั่นไส้จริงๆ ตั้งแต่แต่งงานก็ติดสามีจนลืมเพื่อนไปหมด ]" ย่ะ! แกก็ลองหาดูสักคนสิ เผื่อแกจะติดสามีแล้วเลิกตามจิกทวงงานฉันสักที แค่นี้ก่อนนะจ๊ะสามีฉันมาแล้ว " เคทรีบชิงวางสายก่อนที่หญิงสาวปลายสายจะได้โวยวายอะไรต่อ" ใครโทรมา " มาคอสเดินมาถาม เบื้องหลังของเขาคือบรรดาเหล่าบอดี้การ์ดสุดหล่อที่คอยตามประกบอยู่ไม่ห่าง ถ้าไม่บอกว่าเป็นเจ้านายกับลูกน้องเธอคงคิดว่าเป็นบอยแบนด์วงไหนสักวงแน่ๆ
แสงอาทิตย์อ่อนๆสาดส่องต้อนรับเช้าวันใหม่ แม้บรรยากาศของวันนี้จะดีแต่ก็ไม่ได้ทำให้ความตึงเครียดลดน้อยลงไปได้เลย" เจอไหม " บรูซ บอดี้การ์ดคนสนิทเอ่ยถามเพื่อนบอดี้การ์ดคนอื่นๆ" ไม่เจอ "" ฉันก็ไม่เจอ " บรรดาชายหนุ่มร่างสูงหลายสิบคนเดินไปเดินมากันให้ควักเพื่อตามหาสิ่งที่สำคัญที่สุดในตระกูลลูอิซ " นายหายไปไหน หรือนายจะออกเดินทางไปทำงานก่อนแล้ว " บรูซตั้งข้อสันณิษฐาน" ไม่ นายยังไม่ได้เดินทางไปถึงที่ทำงาน ฉันโทรไปเช็กกับทุกที่แล้ว " ออกัสที่เพิ่งได้รับการปล่อยตัวให้ออกมาปฏิบัติหน้าที่ในตำแหน่งเดิมพูดขึ้นบ้างก่อนหน้านี้ด้วยความที่เขาเข้าไปวุ่นวายกับนายหญิงคนใหม่ทำให้มาคอสโกรธมาก จึงถูกลงโทษให้ไปทำงานนอกคฤหาสน์ จนมาคอสหายโกรธจึงได้มีคำสั่งให้กลับเข้ามาทำงานเหมือนเดิม" นายหญิงล่ะ " ออกัสเอ่ยถามขึ้นท่ามกลางความเงียบบอดี้การ์ดหนุ่มคนอื่นๆทำหน้าตาเหมือนถูกบังคับให้กินยาขม " มึง..ไอ้ออกัส ถามหาผู้หญิงของนายอีกล่ะ ครั้งที่แล้วมึงยังไม่เข็ดรึไง " เพื่อนเขาเอ่ยเตือน" ไม่ใช่ กูกำลังจะบอกว่านายอยู่กับนายหญิงรึเปล่า " ออกัสพูดให้คิดถึงแม้เขาจะรู้สึกว่านายหญิงคนใหม่น่าสนใจแต่ยังไงก็แต่งงานเป็นภ
ตับ! ตับ! ตับ! " อ่ะ! อ่ะ! อ่าาาา! "จังหวะรักของชายหนุ่มยังคงดุดันเหมือนเมื่อก่อน เขากระแทกท่อนเอ็นอุ่นเข้าออกโดยไม่ผ่อนแรงแม้แต่น้อย ให้สมกับที่เขาทรมานมานานหลายวัน" มาคอสส อ่ะ! ฉันจุก " เคทร้องประท้วง" อ่าาา...อดทนหน่อยที่รัก เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว " ซาตานร้ายหว่านล้อมเธอไปเรื่อยๆ มือหนายกขาเรียวให้ชันเข่าขึ้น ชายหนุ่มยืดตัวให้ร่างของเขาอยู่สูงกว่าระดับปกติเพื่อจะได้ออกแรงได้อย่างเต็มที่ตับ! ตับ! ตับ!" อู้ววว ตอดดีมากเลยที่รักกก อ่าา " มาคอสใส่แรงเข้าไปไม่ยั้งจนร่างบางสั่นตามแรงกระแทก" อ่าาา จะ..เจ็บ เบาหน่อย " หญิงสาวรู้สึกเจ็บเหมือนช่วงล่างจะฉีกขาด แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีความเสียวซ่านแทรกปนอยู่ในทุกครั้งของการสอดใส่" อดทนหน่อยครับ แฮ่กๆ..อีกนิดเดียวเท่านั้น " มาคอสพูดไปหอบไป เขาโหยหาเธอมาหลายวัน พอวันนี้ได้มาสัมผัสก็อยากจะครอบครองเธอให้ลึกที่สุดตับ! ตับ! ตับ!" อ่าาาาา " ท่อนเอ็นร้อนสอดใส่เข้ามาแบบไม่ยั้ง พลุบเข้าพลุบออกจนน้ำใสๆไหลเยิ้มออกมานอกรูสวาท ร่างบางนอนครวญครางไม่ได้ศัพท์ มือทั้งสองกำผ้าปูเตียงไว้เพื่อระบายความเจ็บและเสียวซ่าน" อ่าา ตอดอีกเคท ตอดอีก " ชายหนุ่มสั่งเสียง
" เธอใช่ แคร์ คอทลิน รึเปล่า " คำถามของมาคอสดังก้องอยู่ในหูสลับกันไปมา เคทอ้ำอึ้งไม่รู้จะตอบรับหรือปฎิเสธดี " เธอเป็นใคร! ตอบ! " อยู่ๆมาคอสก็เหมือนสติหลุดตะคอกใส่เธออย่างคนหัวเสีย หญิงสาวไม่รู้ว่าทุกวันนี้มาคอสต้องใช้ความอดทนอย่างมากในการไม่เข้าใกล้เธอ เขาจำเป็นต้องเลือกระหว่างน้องสาวกับภรรยา ความกดดันนี้มันแทบจะกดทับให้เขาหายใจไม่ออกตายอยู่แล้ว" ฉะ...ฉัน " หญิงสาวยังคงอ้ำอึ้งมือหนาบีบที่คางของเธอจากนั้นบดขยี้ริมฝีปากแรงๆเพื่อทำโทษผู้ร้ายปากแข็ง " อือออ " เคทไม่ได้ขัดขืนแต่แค่ยังไม่ชินกับความดุดันและป่าเถื่อนของชายหนุ่ม มาคอสใช้ริมฝีปากดูดปากบางอย่างตะกละตะกรามดูดจนริมฝีปากบางบวมฉึ่งขึ้นมา" ตอบฉันมาสรุปแล้วเธอคือแคร์ คอทลิน รึเปล่า " มาคอสถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า" ไม่.." หญิงสาวตอบออกมาอย่างแผ่วเบา " ไม่? เธอไม่ใช่แคร์ คอทลิน ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่ใช่แคร์ คอทลิน " ปฎิกิริยาของมาคอสทำให้หญิงสาวงุนงง ตอนแรกคิดว่าเขาจะโมโหเธอที่มาสวมรอยเป็นน้องสาวแล้วมาแต่งงานกับเขา แต่นี่เขากลับทำเหมือนว่าดีใจที่เธอไม่ใช่แคร์อย่างนั้นแหละแคว้กกกก" ว๊ายยย มาคอสส " อยู่ๆมาคอสก็ฉีกชุดนอนเธอออกเป็นสองท่อนแบบห
หญิงสาวนั่งหน้ามุ่ยไม่สบอารมณ์อยู่บนโซฟาตัวเดิม เมื่อวานไม่นึกว่าจะเผลอหลับไป พอตื่นขึ้นมาอีกทีมาคอสก็หนีไปทำงานอีกแล้ว เพราะฉะนั้นคืนนี้ไม่ว่ายังไงเธอก็จะไม่หลับไปก่อนเด็ดขาด" ขอกาแฟอีกแก้วค่ะ " เคทร้องเรียกให้สาวใช้มาเติมกาแฟ แน่นอนว่าตอนนี้เธอกำลังนั่งโดปกาแฟอยู่บนโซฟา เพื่อที่จะรอให้ชายหนุ่มกลับมา ดูซิว่าวันนี้ใครจะทนไม่ไหวก่อนกัน ฮึ่ม!" เติมอีกหรอคะ แต่ว่านายหญิงดื่มไปหลายแก้วแล้วนะคะ " สาวใช้เอ่ยเตือน" ไม่เป็นไรหรอกมารีน ไม่ว่ายังไงก็ตามวันนี้ฉันจะไม่หลับก่อนเด็ดขาด " คราวนี้เธอมุ่งมั่นและตั้งใจมาก เพราะทนกับพฤติกรรมของชายหนุ่มไม่ไหวแล้ว" ค่ะ ค่ะ แต่ระวังคืนนี้จะนอนไม่หลับเอานะคะ " ถึงแม้จะบ่นไปพลางแต่สาวใช้คนสวยก็ยังรินกาแฟใส่แก้วให้อยู่ดี" ขอบใจจ๊ะ เสร็จแล้วเธอก็ไปพักผ่อนได้เลยนะ เดี๋ยวฉันอยู่เอง " เคทเอ่ยปากไล่สาวใช้คนสวยให้ไปพักผ่อนเมื่อหันไปเห็นนาฬิกาบอกเวลา 5 ทุ่มกว่าแล้ว " ค่ะ " เมื่อไม่มีคนอยู่เป็นเพื่อน คฤหาสน์หลังใหญ่ก็ดูเงียบเหงาลงทันที ปกติแล้วคนที่อาศัยอยู่ที่นี่ก็มีเพียง มาคอส เคทและแม่นมอาวุโสเท่านั้น ส่วนสาวใช้จะมีที่พักหลังคฤหาสน์ และสำหรับบอดี้การ์ดจะได้ร
เเสงแดดอ่อนตอนเช้าสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง กระทบร่างบางที่นอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหน้าอย่างสบายอารมณ์ หญิงสาวลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจซ้ายขวา ขาเรียวยาวเดินไปหยุดอยู่ที่หน้าต่างบานใหญ่ มือบางดันผ้าม่านทึบออกเพื่อเปิดทางให้แสงแดดส่องเข้ามามากขึ้นวันนี้อากาศดีจริงๆร่างบางรีบอาบน้ำแต่งตัวออกมาจากห้องเห็นสาวใช้กำลังเตรียมอาหารเช้ากันอย่างขมักเขม้น" รู้เรื่องรึเปล่าว่าเมื่อคืนนายท่านโกรธมากที่คุณมากาเร็ตเทน้ำใส่มือนายหญิง ถึงขั้นตามไปเอาเรื่องถึงคฤหาสน์เล็กเลยนะ " สาวใช้คนหนึ่งกระซิบกระซาบกับเพื่อนร่วมงาน" ตายจริง! แล้วคุณมากาเร็ตเป็นอะไรมากรึเปล่า " " เห็นว่าโดนน้ำร้อนลวกเหมือนที่นายหญิงโดน แต่ไม่รู้ว่าเจ็บมากน้อยแค่ไหนนะ เช้านี้คฤหาสน์เล็กยังไม่เปิดประตูให้ใครเข้าไปเลย "" ไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดี ก็คุณมากาเร็ตทำนายหญิงก่อน " " ใช่ ถ้างั้นก็หมายความว่านายท่านอยู่ข้างนายหญิงน่ะสิ ถ้างั้นเรื่องเมื่อวานที่เราไม่ช่วยนายหญิงจะถูกลงโทษรึเปล่านะ " สาวใช้รู้สึกเป็นกังวลขึ้นมา" นั่นสิ " " อ่ะแฮ่ม " เคทกระแอมขัดจังหวะ" อรุณสวัสดิ์ค่ะนายหญิง " บรรดาสาวใช้รีบทำความเคารพเพราะกลัวความผิดที่ตน