18

เอวา....

"ไม่เป็นไรไม่ต้องขอโทษเซย์มันจะทำอะไรกับใครก็เรื่องของมันระหว่างมันกับฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว"

"เธอทำใจได้แล้วเหรอ"

"ทำไมต้องทำใจ"

"ก็เธอเป็นแฟนมันพอเลิกกันก็ต้องเสียใจป่ะ"

"แล้วมันเสียใจมั้ยล่ะเพื่อนนายน่ะ"

"เอ่อ.."

"หึคงจะไม่ล่ะสินะ ถ้ามันไม่เสียใจแล้วทำไมฉันต้องเสียใจ ฉันเข้มแข็งกว่าที่นายคิดนะปืน"

"อืมก็ดีแล้วล่ะ ว่าแต่นี่จะเที่ยงแล้วเราไปหาอะไรกินกันดีไหมเดี๋ยววันนี้พี่เลี้ยงน้องเอง^^"

"อายุเท่ากันห่างกันแค่ไม่กี่เดือนทำเป็นมาเรียกตัวเองว่าพี่" ฉันเอ่ยแซวปืน

"ก็อยากมีน้องสาวไงมีแต่พี่สาวน่าเบื่อ"

"พี่แป้งออกจะน่ารัก"

"อย่าไปพูดให้ได้ยินเชียวนะไม่งั้นพี่สาวฉันตัวลอยแน่ยิ่งบ้ายออยู่"

จากนั้นปืนก็พาฉันไปทานข้าวที่โรงอาหารแต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงมีแต่คนมองโดยเฉพาะนักศึกษาผู้หญิง

"ปืนนายดูให้หน่อยว่าหน้าฉันมีอะไรติดอยู่ไหม"

"ก็ไม่มีนี่ทำไม"

"ฉันรู้สึกว่าตัวเองถูกจ้องมองอ่ะไม่เชื่อนายก็มองดูรอบๆดิ" 

"5555เป็นเรื่องปกติ" ปืนมองตามที่ฉันบอกก่อนจะหัวเราะออกมาคล้ายกับว่าที่ฉันพูดมันเป็นเรื่องตลก

"ปกติยังไงไม่เข้าใจ"

"ก็ถ้ามีผู้หญิงเดินกับฉันหรือกลุ่มของพวกฉันก็จะมีคนมองแบบนี้แล่ะเธอทำตัวให้ชินเถอะ"

ถามว่าฉันเข้าใจที่ปืนพูดไหมฉันไม่เข้าใจหรอกจนกระทั่งเขาพามาที่โต๊ะที่มีพวกผู้ชายหน้าตาดีนั่งันอยู่หลายคนซึ่งแต่ละคนฉันก็คุ้นๆหน้าอยู่แต่นึกไม่ออกว่าเคยเจอพวกเขาที่ไหน

"เห้ยไอ้ปืนนี่มันเมียเก่าไอ้เซย์นี่หว่า"

"เออกูก็ว่าทำไมหน้าตาคุ้นๆเหมือนเคยเจอที่ไหนที่แท้ก็เจอที่คอนโดไอ้เซย์" แล้วฉันก็นึกออกว่าฉันเคยเจอพวกเขาที่ไหน พวกเขาคือเพื่อนของเซย์ที่นอนเมาหัวราน้ำไม่ได้สติอยู่ที่คอนโดในวันนั้น

"แล้วเธอมาอยู่ที่นี่ได้ไงวะแถมยังใส่ชุดนักศึกษามหาลัยเราอีกอย่าบอกนะว่าตามไอ้เซย์มาเรียนต่อที่นี่" ฉันกำลังอ้าปากจะเถียงแต่ปืนพูดขึ้นมาก่อน

"พวกมึงเงียบปากหน่อยดิ๊พูดดังซะจนคนมองกันทั้งโรงอาหารแล้ว" ปืนปรามเพื่อนๆของเขาเพราะพวกเขาพูดเสียงดังจริงๆดังจนคนทั้งโรงอาหารหันมามองเป็นจุดเดียวถ้าพวกเขาไม่อายแต่ฉันอาย หลังจากนั้นปืนก็บอกเพื่อนเขาให้ขยับเข้าไปนั่งด้านในแล้วเว้นที่ไว้้ให้ฉันนั่งซึ่งฉันก็นั่งทำให้ทั้งโต๊ะมีฉันเป็นผู้หญิงอยู่เพียงคนเดียวรายล้อมไปด้วยผู้ชายหน้าตาหล่อหน้าตาดีถึงสี่คน ถามว่าภูมิใจมั้ยที่ได้นั่งอยู่กับพวกเขา...ไม่เลยสักนิดเพราะฉันไม่ชอบเป็นจุดสนใจ