All Chapters of รักร้ายนายแฟนเก่า: Chapter 1 - Chapter 10

เอวา.....ตอนนี้ฉันอยู่บนรถไฟฉันเดินทางจากเชียงใหม่เพื่อมาเซอไพรส์วันเกิดของเซเดย์หรือเซย์แฟนของฉันค่ะที่ฉันต้องนั่งรถไฟมาเนื่องจากว่าเซย์เขาเรียนอยู่กรุงเทพ เราไม่ได้เจอกันมาหลายเดือนแล้วค่ะอยากจะบอกว่าฉันคิดถึงเขามากถึงมากที่สุดแม้ว่าเราจะคุยกันเกือบจะทุกวันแต่ฉันก็คิดถึงเขาอยู่ดี และที่ฉันมาหาเขาเขาไม่รู้นะคะฉันไม่ได้บอกฉันอยากให้เขาดีใจ ส่วนปีหน้าฉันก็จะเข้ามาเรียนกับเขาที่กรุงเทพตามที่เราได้สัญญากันเอาไว้ก่อนที่เขาจะมาเรียนที่กรุงเทพ เราสองคนพูดกันถึงเรื่องอนาคตว่าถ้าเราสองคนเรียนจบเราก็จะแต่งงานกันมีลูกน่ารักสักสองคน แค่คิดฉันก็มีความสุขแล้วค่ะเพราะเขาคือความสุขเดียวของฉัน ฉันกับเซย์เราสองคนอายุสิบแปดปีเท่ากันนะคะแต่เขาเกิดต้นปีส่วนฉันเกิดปลายปีทำให้เขาเรียนเร็วกว่าฉันไปปีนึง เซย์น่ะเขาชอบบังคับให้ฉันเรียกเขาว่าพี่แต่ฉันไม่เรียกเพราะเราอายุเท่ากันถึงแม้เขาจะแก่เดือนก็ตามเราสองคนรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กแล้วค่ะเรียนด้วยกันตั้งแต่อนุบาลจนถึงมอปลายเราขยับสถานะจากเพื่อนมาเป็นแฟนตอนอยู่มอปลาย เซย์คือรักแรกคือแฟนคนแรกและเป็นคนแรกของฉันค่ะเราเป็นคนแรกของกันและกันในวันเกิดปีที่แล้วของเขาเ

เอวา....."เอวา?? เธอมาได้ไง" เซย์ถามฉันด้วยน้ำเสียงเหมือนไม่พอใจหรือฉันคิดมากไปเอง"ก็จะมาเซอร์ไพรส์เซย์ไง^^" ฉันบอกพร้อมกับยิ้มให้เขาอย่างดีใจที่ได้เจอหน้า แต่ในเพียงเสี้ยววินาทีความดีใจของฉันก็หายไปเมื่อเห็นผู้หญิงคนนึงเดินออกมาจากห้องที่เขาเพิ่งเดินออกมา"ใครมาคะเซย์" ฉันมองผู้หญิงตั้งแต่หัวจรดเท้าฉันยอมรับว่าผู้หญิงคนนี้สวยมากซึ่งมากกว่าฉันอย่างแน่นอนเธออยู่ในชุดคลุมอาบน้ำเธอรวบผมขึ้นทำให้ฉันเห็นรอยดูดที่คอของผู้หญิงคนนั้นอย่างชัดเจนก่อนที่ฉันจะหันมามองหน้าเซเดย์อีกรอบและที่คอของเขาก็มีรอยเหมือนที่ผู้หญิงคนนั้นมี ฉันไม่ได้โง่จนไม่รู้ว่ารอยพวกนี้เกิดจากอะไรเพราะเซย์ก็เคยทำรอยแบบนี้กับฉัน ยอมรับว่าตอนนี้ฉันทำอะไรไม่ถูกฉันเงยหน้ามองเซย์ที่มองฉันด้วยสายตาว่างเปล่า สายตาของเขาที่ไม่เหมือนเดิม "นี่มันอะไรกันเซย์ ผู้หญิงคนนี้ทำไมถึงออกมาจากห้องของเซย์" ฉันถามเขาและพยายามทำเสียงให้ไม่สั่น "เธอคิดว่ายังไงล่ะ" "เซย์กับผู้หญิงคนนี้...มันไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดใช่ไหม" ฉันถามเขาแม้จะรู้อยู่แล้วว่าคำตอบที่ได้มันคืออะไร"เธอเป็นใครมีสิทธิ์อะไรถึงมาถามเซย์เค้าแบบนี้" ผู้หญิงคนนั้นถามฉันด้วยน

เอวา...."ฉันจะขายบ้าน""ขายบ้าน??บ้านไหนคะ""ก็บ้านที่แกอยู่นั่นไง""ขายทำไมคะ""พ่อแกมันโทรมาหาฉันมันบอกว่ามันต้องการจะขายบ้านมันบอกว่าจะเอาเงินไปซื้อรถคันใหม่ให้เมียใหม่มันใช้มันก็เลยบังคับให้ฉันขายบ้านเพราะบ้านหลังนั้นฉันกับมันซื้อร่วมกัน เพราะฉะนั้นฉันก็เลยให้คนที่รู้จักประกาศขาย""ขายแล้วหนูจะไปอยู่ที่ไหนคะ""อีกไม่กี่เดือนแกก็จะเรียนจบมอหกแล้วไม่ใช่เหรอฉันจะให้แกก็มาอยู่กับฉันที่อเมริกา""ไม่ไปค่ะหนูไม่ไป แม่ก็รู้ว่าสามีใหม่แม่เค้าเป็นคนยังไง""ถ้าแกไม่ยอมมาอยู่แกก็หาที่อยู่ของแกเองแล้วก็หาเงินใช้เองละกัน"ตู๊ดดดดดดดดดดดดดด หลายอาทิตย์ต่อมา....ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ที่ห้องอาจารย์ที่ปรึกษาเพื่อมาฟังผลเรื่องที่ฉันขอทุนเรียนต่อมหาลัยจากอาจารย์ซึ่งผลการเรียนโดยรวมของฉันมันเข้าหลักเกณฑ์การขอทุนพอดีโดยฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะได้เรียนมหาลัยไหนเหมือนกันเพราะเห็นอาจารย์บอกว่าท่านส่งไปหลายมหาลัยทั้งในจังหวัดและต่างจังหวัด ฉันหวังแค่ว่าให้ได้เรียนต่อเท่านั้นส่วนจะได้เรียนมหาลัยไหนฉันไม่เกี่ยง เรื่องค่าใช้จ่ายอื่นๆฉันค่อยทำงานเอาเพราะตอนนี้แม่ไม่ส่งเงินมาให้ฉันใช้แล้ว ยังดีที่ผ่านมาฉันไม่ได้ใช้

"โถน่าสงสารจัง เอางี้พี่รับเราทำงานกับพี่ก็ได้ แต่เราต้องหัวไวนะพี่สอนอะไรก็ต้องจำให้ได้เข้าใจมั้ย" ฉันยิ้มออกมาด้วยความดีใจเมื่อพี่เจ้าของร้านยอมรับฉันเข้าทำงาน ฉันรีบยกมือไหว้พี่เจ้าของร้านที่ตอนนี้ฉันยังไม่รู้จักชื่อของพี่เขาเลย"พี่ชื่อพี่แป้งนะจ๊ะ^^" เหมือนพี่เขาจะรู้พี่เขาก็เลยบอกชื่อของพี่เขาให้ฉันรู้"ค่ะ ขอบคุณนะคะพี่แป้งที่รับหนูเข้าทำงานหนูจะตั้งใจทำงานให้ดีที่สุด^^"แกร๊งงง แกร๊งงงง เสียงกระดิ่งที่ประตูหน้าร้านดังขึ้นทำให้ฉันหันหลังไปมองคนที่เข้ามาใหม่ซึ่งดูแจากการแต่งกายน่าจะเป็นผู้ชายเขาอยู่ในชุดนักศึกษาถูกระเบียบแต่เขาสวมหมวกกันน๊อคทำให้ฉันไม่เห็นหน้าเขาแต่พอเขาเข้ามาในร้านและเหมือนตอนนี้เขากำลังจ้องหน้าฉันอยู่จู่ๆเขาก็หันหลังกลับออกไปอย่างไวแต่พี่แป้งเรียกเขาเสียก่อน"จะไปไหนปืน!!!" ผู้ชายคนนั้นคงจะชื่อปืนเพราะพอพี่แป้งเรียกชื่อเขาก็หยุดเดินทันที"เอ่อคือผมลืมของไว้ที่มหาลัยจะรีบไปเอา" เสียงของผู้ชายคนนี้ทำไมฉันรู้สึกคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อนแต่ก็นึกไม่ออกว่าเคยได้ยินที่ไหน"ลืมอะไร""เอ่อออ ลืมมม ลืมมม ผมลืมหมวกกันน็อค" ฉันถึงกับงงเมื่อเขาบอกว่าลืมหมวกันน็อคแล

ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก"อ๊ะ อ๊ะ เซย์ขารุนแรงจัง เอมี่ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ อ๊ะ แรงๆได้มั้ยเอมี่อยากเสร็จ"ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก"ร่องเธอแม่งโคครแน่นเลยว่ะ" ไม่ต้องเดาว่าทั้งสองคนกำลังทำอะไรกัน ฉันยืนกำหมัดด้วยความโกรธที่ไม่รู้จะโกรธทำไมในเมื่อตอนนี้ฉันกับเซย์เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว ฉันอาจจะกำลังแค้นใจอยู่ก็ได้ พอคิดได้แบบนั้นฉันก็รีบมองหาอะไรบางอย่างแล้วยิ้มอย่างพอใจซ่าาาาาา"เห้ยย!!!""กรี๊ดดดดดด""ใครสาดน้ำเข้ามาวะ แม่งเอ้ยยยย" เซเดย์มันตะโกนออกมาอย่างหัวเสียตอนนี้มันคงจะเปียกไปทั้งตัวเพราะไม่งั้นคงไม่ร้องแบบนี้ทั้งมันทั้งผู้หญิงคนนั้น"กรี๊ดดดดด เซย์เอมี่เปียกหมดเลยค่ะ กรี๊ดดดด""เลิกกรี๊ดร้องซะทีจะได้มั้ยวะรำคาญ"ฉันหัวเราะเบาๆอย่างสะใจก่อนจะรีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่เทน้ำทั้งถังเข้าไปในห้องน้ำห้องนั้นอย่างตั้งใจเซเดย์..."เหี้ยเอ้ยยยย อย่าให้กูรู้นะว่าใครแกล้งกู" ผมตะโกนออกไปอย่างหัวเสียก่อนจะรีบจัดการถอดถุงยางทิ้งแล้วเก็บเจ้าลูกชายที่มันหดตัวไปแล้วให้เข้าที่เข้าทางก่อนจะรูดซิปแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำโดยไม่สนใจเอมี่ที่ยืนกรี๊ดดอยู่ข้างในผมเดินเลาะมาอีกทางไปที่ลานจอดรถที่รถผมจอดอยู่