เซเดย์....
"มึงอยู่ไหนวะ"
"คอนโด"
"อ่าวมึงกลับแล้วเหรอ"
"เออว่าแต่มึงมีอะไรกับกู"
"มีดิเมื่อกี้กูมีเรื่องจะคุยกับมึงแต่มึงดันขับรถหนีกูมึงเป็นเหี้ยไรวะไอ้เซย์"
"กูไม่ได้หนีมึงกูแค่ง่วงอยากกลับมานอน เมื่อคืนเอมี่สูบแรงกูไปจนหมดจนกูไม่มีแรงไปนั่งเรียน ว่าแต่มึงมีอะไรจะพูดก็พูดมากูจะได้นอนต่อ"
"เรื่องเอวา"
".........."
"ถ้ากูจะขอ..." ตู๊ดดดดดดดดดดดดดด
ผมตัดสายจากไอ้ปืนก่อนจะปิดเครื่อง
..............................
เอวา...
"อะไรของมันวะ"
"มีอะไรเหรอ" ฉันถามปืนเมื่อเขาดึงมือถือออกห่างจากหูแล้วมองมันอย่างงงๆ
"ไอ้เหี้ยเซย์อะดิฉันยังไม่ทันได้พูดอะไรสายก็ตัดไปซะดื้อๆพอโทรกลับก็โทรไม่ติดแล้วเหมือนมันปิดเครื่อง"
"แบตหมดมั้ง"ฉันออกความคิดเห็นแม้จะรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้เลยที่เซเดย์จะปล่อยให้มือถือตัวเองแบตหมดเพราะมันชอบเล่นเกมส์จะตายแบตลงไม่กี่เปอร์เซ็นต์มันก็ชาร์ทแล้ว
"ไม่มีทางที่มันจะปล่อยให้มือถือมันแบตหมดหรอกไอ้เหี้ยนี่ติดมือถือติดเกมส์ยิ่งกว่าอะไร" ปืนก็คงรู้จักเพื่อนตัวเองดีเหมือนกันถึงไม่เชื่อว่าแบตมือถือเซเดย์จะหมดแต่จะแบตหมดหรือปิดเครื่องมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันบางทีมันอาจจะอยู่กับผู้หญิงของมันอยู่ก็ได้
"ช่างแม่งมันเหอะ ว่าแต่เธอไม่เข้าเรียนเหรอ" ปืนเลิกสนใจมือถือก่อนจะเก็บใส่กระเป๋ากางเกงแล้วหันมาถามฉัน
"เช้านี้คงเข้าเรียนไม่ทันแล้วล่ะสายขนาดนี้แล้ว"
"เกเรตั้งแต่เปิดเทอมเลยนะ"
"ก็ถ้าไม่มีเรื่องฉันก็คงได้เข้าเรียนแล้วแต่ดันซวยไง" ซวยเพราะเจอคนเฮงซวยฉันพูดในใจ
"ว่าแต่เธอไปอยู่บนรถมันได้ไงไหนบอกไม่อยากเจอหน้ามันไง"
หลังจากนั้นฉันก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้ปืนฟัง พอเล่าจบปืนก็หัวเราะชอบใจจนน้ำตาเล็ดที่ฉันแกล้งเพื่อนเขาจนเปียกไปทั้งตัว
"ปืน นายไม่โกรธแทนเพื่อนนายหน่อยเหรอ" ฉันถามปืนที่ยังนั่งขำไม่หาย
"55555ฉันจะโกรธทำไม สมน้ำหน้ามันมากกว่าเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มันพาหญิงไปเอาในห้องน้ำฉันน่ะเตือนมันหลายครั้งละแต่มันไม่เชื่อมันบอกคนเงี่ยนก็ต้องระบะ....บาย เอ่ออออ ฉันขอโทษนะฉันไม่น่าเล่าเรื่องนี้ให้เธอฟังเลย" ปืนน้ำเสียงเริ่มลงก่อนจะขอโทษฉัน
เอวา...."อื้มมม" มันพยักหน้าตอบแล้วก้มหน้าอย่างสำนึกผิด"แล้วเรื่องที่นายไม่เคยรักฉันเลยล่ะทำไมนายไม่พูดออกมาด้วย พูดเหมือนที่นายพูดกับเพื่อนของนาย" ฉันพยายามฝืนความรู้สึกไม่ให้ร้องไห้แก่อนจะพูดในสิ่งที่อยากจะพูดกับเขาออกมา มันคือคำถามที่ฉันอยากจะถามเขาตั้งแต่ที่ได้ยินแล้วว่าทำไมเพราะอะไรเขาถึงหลอกฉันหลอกให้ฉันรัก "เธอ..รู้""ตอนแรกก็ไม่รู้หรอกจนกระทั่งได้ยินนายพูดกับปืน""ฉัน..""ตอนนั้นที่นายขอคบฉันเป็นแฟนเพียงเพราะแค่ต้องการร่างกายของฉันสินะ มันไม่มีอยู่จริงหรอกใช่ไหมรักแรกคนแรกสำหรับนายน่ะ""เอวา""ฉันจะบอกความจริงให้ก็ได้ว่าฉันไม่ได้ความจำเสื่อมฉันจำได้หมดทุกอย่างแล่ะว่านายเคยทำอะไรกับฉันไว้บ้าง แต่ถ้าเลือกได้ฉันอยากจะความจำเสื่อมไปจริงๆไม่ต้องจดจำอะไรที่มันทำให้ฉันรู้สึกเจ็บปวดรู้สึกแย่ ฉันอยากใช้ชีวิตแบบที่ไม่ต้องคิดถึงอดีต ไม่ว่าจะเรื่องของนายหรือเรื่องของพ่อกับแม่ ฉันอยากเป็นเอวาที่ไม่ต้องมีความทรงจำอะไรเลยเพราะฉันคิดว่าฉันคงจะมีความสุขมากกว่านี้""..........." เซเดย์ยังคงเงียบ"ฉันยอมรับว่าที่ฉันแกล้งความจำเสื่อมเพราะฉันแค่อยากแก้แค้นนายที่เคยทำให้ฉันเจ็บ แต่พอนายกล้าที่จะ
เซเดย์....."มึงรักเอวาใช่ไหม""ไม่" ผมยังยืนยันคำเดิมเพราะผมคิดว่าผมไม่ได้รักเอวา"คำว่าไม่ของมึงเหมือนมึงฝืนพูดเลยเนอะ มึงลองถามใจมึงให้แน่อีกครั้งว่ามึงรักเอวาหรือไม่ได้รัก เพราะถ้ามึงไม่ได้รักเธอมึงจะไม่แคร์เลยว่าเธอจะจำได้หรือไม่ได้แต่นี่มึงกำลังกลัว กลัวว่าเธอจะจำสิ่งที่มึงทำได้" นั่นสินะทำไมผมกลัวว่าเธอจะกลับมาจำได้ล่ะถ้าผมไม่รักเธอเอวา..."ทำอะไรทานอ่ะหอมจัง อาหารก็หอมแก้มเมียก็หอม" จุ๊บ จุ๊บ"อุ้ย ตกใจหมด" ฉันตกใจเมื่อจู่ๆเซเดย์ก็เดินเข้ามากอดฉันจากทางด้านหลังแล้วก็จุ๊บแก้มอย่างถือวิสาสะตอนแรกฉันเกือบจะหันไปด่าแล้วแต่พอนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ฉันยังความจำเสื่อมอยู่ก็เลยเงียบ"กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมไม่ได้ยินเสียงเปิดประตูเลยล่ะ""ก็เธอมัวแต่ทำอาหารอยู่ในครัวจะได้ยินอะไรล่ะ ว่าแต่วันนี้เธอทำอะไรให้ฉันทานล่ะ ฉันหิวแล้วนะหิวมากด้วย" เซเดย์พูดอ้อนๆทั้งที่ยังกอดฉันอยู่"ก็อาหารง่ายๆ ไข่เจียว ต้มยำปลากระป๋อง ผัดผักรวม พอทานได้มั้ย เซย์ก็รู้ว่าเอวาทำอะไรไม่ค่อยเป็น""อื้มทานได้หมดแล่ะถ้าเธอเป็นคนทำ""ปากหวานเนอะไม่รู้จะไปปากหวานกับผู้หญิงคนอื่นด้วยหรือเปล่าแต่คงไม่หรอกมังเนอะเพราะเซย
เซเดย์...."ถ้าบอกว่าไม่ได้เซย์จะพาเอวาไปมหาลัยด้วยไหมล่ะ เอวาไม่ได้ไปเรียนหลายวันแล้วด้วย""เธอยังไม่หายดีเลยไว้หายดีค่อยไปนะ" "ก็ได้ ว่าแต่เซเดย์จะกลับกี่โมงล่ะ เอวาจะได้ทำกับข้าวไว้รอ" "อืมม วันนี้ฉันเลิกเรียนบ่ายสามน่าจะกลับมาถึงไม่เกินครึ่งชั่วโมง" "ถ้าอย่างงั้นเอวาจะรอทานข้าวนะ ห้ามเถลไถลล่ะเข้าใจไหม""ครับคุณแฟน^^""ดีมากทำตัวดีๆ ล่ะเข้าใจไหมถ้าจับได้ว่ามีกิ๊กนะเอวาจะไม่ให้อภัยเลย" ใจผมกระตุกวูบอีกครั้งเมื่อได้ยินแบบนั้นแต่ก็แสร้งยิ้มกลับไปเพื่อกลบเกลื่อนมหาลัย..."เอวาเป็นไงบ้าง" พอมาถึงมอไอ้ปืนก็ถามถึงเอวาทันทีที่เจอหน้าผม"ก็เหมือนเดิมยังจำอะไรไม่ได้เหมือนเดิม""อืมมม""ไอ้ปืนกูถามมึงอย่างดิ""ถามอะไร""มึงทำไมถึงไม่พูดความจริงกับเอวาเรื่องที่กูทำเหี้ยกับเธอ""เพราะตอนที่เธอฟื้นขึ้นมาเธอเอาแต่ร้องไห้แล้วก็เอาแต่กอดมึงบอกคิดถึงมึงแล้วกูจะพูดความจริงได้ยังไง เธอยังรักมึงอยู่เธอถึงจำได้แค่นั้น เธอเลือกที่จะไม่จำว่ามึงเคยทำเหี้ยทำเลวอะไรไว้บ้าง""แล้วมึงไม่เสียใจหรือไงที่ทำแบบนั้นไหนมึงบอกกับกูว่ามึงรักเอวาไง มึงไม่กลัวว่ากูกับเธอจะกลับมาคบกันเหรอวะ" ผมลองถามมันเพราะอยากจะรู
เอวา.....หลายวันต่อมา...ฉันอยู่กับเซเดย์ที่คอนโดของเขาแต่เรานอนแยกกันคนละห้องโชคดีที่คอนโดของเขามีหลายห้องนอนทำให้ฉันไม่ต้องทนอึดอัดที่จะนอนร่วมเตียงกับเขาบอกตามตรงว่าฉันไม่อยากนอนบนเตียงที่เซย์มันเคยพาผู้หญิงคนอื่นมานอน ฉันรับไม่ได้จริงๆฉันทั้งรังเกียจทั้งขยะแขยง แม้ว่าเซย์มันจะพยายามขอให้ฉันไปนอนด้วยแต่ฉันก็หาข้ออ้างว่าฉันเพิ่งหายป่วยเขาก็เลยยอม"เซย์จะไปเรียนแล้วหรอ" ฉันแสร้งถามเขาทั้งที่รู้อยู่แล้วเพราะเห็นเขาแต่งต้วด้วยชุดนักศึกษาถูกระเบียบ"อื้มมม เธออยู่คนเดียวได้ไหม" เซเดย์ถามขณะผูกเนคไทหน้ากระจกฉันก็เลยเดินไปช่วยเขาผูก เซเดย์มันจ้องหน้าฉันตลอดเวลาแววตามันดูเศร้าจนฉันรู้สึกได้แต่ฉันไม่รู้หรอกว่ามันเศร้าเรื่องอะไร หรือเศร้าเพราะฉันมาอยู่ด้วยทำให้มันไม่สามารถพาใครมานอนที่ห้องได้ อยากจะบอกอีกเรื่องตั้งแต่วันที่ฉันมาอยู่ที่นี่มันไม่เคยทิ้งฉันแล้วออกไปไหนเลย เวลาไปซื้อของใช้เข้าห้องมันก็พาฉันไปด้วยตลอดกลับมาก็ทำอาหารให้ฉันทานเพราะฉันทำอาหารไม่เคยเป็นนอกจากบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ถ้าเรื่องของเราไม่เป็นแบบนี้ถ้ามันรักฉันเหมือนอย่างที่ฉันรักมันฉันคงมีความสุขมากที่ได้ใช้ชีวิตได้อยู่กับ
เซเดย์...."นั่งนี่ก่อนนะเดี๋ยวฉันเอากระเป๋าเธอไปเก็บก่อน""อื้มมม" เอวาพยักหน้าจากนั้นผมก็รีบเข้ามาในห้องนอนแล้วจัดการเก็บเสื้อผ้าของเธอเข้าตู้เสื้อผ้า โชคดีที่เมื่อวานผมให้แม่บ้านมาทำความสะอาดแล้วให้จัดการเอาเสื้อผ้าเครื่องสำอางที่เป็นของผู้หญิงออกให้มดทุกชิ้นห้ามให้เหลือแม้แต่อย่างเดียวเพราะผมกลัวว่าเอวาจะมาเจอ คือผมไม่รู้ว่าทำไมผมต้องกลัวด้วยในเมื่อผมไม่ได้รักเธอและเราก็เลิกกันแล้วทำไมผมต้องมาเหมือนตัวเองกำลังทำผิดก๊อก ก๊อก ก๊อก แอร๊ดดดด"เซย์ เอวาอยากอาบน้ำอ่ะ""อาบสิ เดี๋ยวฉันไปรอข้างนอกนะ""ทำไมไม่อาบด้วยกันล่ะเมื่อก่อนเซย์ชอบอาบน้ำกับเอวาไม่ใช่เหรอ""เอ่อ.." "นะอาบด้วยกันนะ" ไม่พูดเปล่าเอวาเดินเข้ามาในห้องจากนั้นเธอก็จัดการถอดเสื้อผ้าของเธอออกทีละชิ้นจนกระทั่งร่างกายของเธอเปลือยเปล่าต่อหน้าผม"ถอดเสื้อผ้าสิไม่อาบเหรอ" เหมือนถูกสะกดผมจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกหลังจากนั้นเราสองคนก็ลงไปแช่ในอ่างอาบน้ำ เอวามองหน้าผมแล้วก็ยิ้มแต่ยิ้มของเธอมันแปลกๆจนผมรู้สึกได้"เซย์จ๋าาาา" เอวาครางเรียกชื่อผมก่อนจะขยับตัวเข้ามาใกล้แล้วนั่งคร่อมบนตักแล้วถูไถตัวเองขึ้นลงทำให้ตอนนี้ตรงส่วนนั้นของ
เซเดย์...."เกิดอะไรขึ้นเหรอเซย์ เซย์บอกเอวามาสิ""เอ่อ คือเธอ...." ผมคิดว่าจะบอกความจริงกับเธอทุกอย่างเพราะไม่อยากปิดบังแต่..."หลังจากที่ฉันเปิดประตูให้เธอเข้าห้องเธอก็นั่งกินเหล้ากับพวกเราเพราะวันนั้นไอ้เซย์มันจัดงานวันเกิดของมันพอดีแต่เธอดันกินเยอะจนเมาแล้วล้มหัวฟาดพื้นจนไอ้เซย์ต้องพาเธอมาโรงพยาบาลนี่ไง เธอไม่ได้สติถึงสามวันเต็มๆเลยนะไอ้เซย์ก็มานอนเฝ้าไข้เธอทุกวัน" ผมไม่เข้าใจว่าไอ้ปืนทำไมถึงพูดแบบนั้นมันทำไมไม่พูดความจริงกับเอวาไปเลย บอกตามตรงนะว่าผมไม่อยากปิดบังอะไรเธอผมกลัวว่าถ้าเธอรู้ความจริงทีหลังเธอจะเกลียดผมมากกว่าที่เป็นอยู่"เหรอ ฉันเมาถึงขนาดนั้นเลยเหรอ ว๊า แย่จังเลยอ่ะที่ทำให้ทุกคนต้องมาเดือดร้อนต้องมาดูแล" "แต่ตอนนี้เธอไม่เป็นอะไรแล้วนะปลอดภัยดีแล้ว""อื้มมม^^"หลังจากวันนั้นผมก็มาเฝ้าเอวาที่โรงพยาบาลทุกวันจนกระทั่งหมอให้ออกจากโรงพยาบาลส่วนไอ้ปืนหลังจากที่มันรู้ว่าเอวาจำมันไม่ได้มันก็เปลี่ยนไปกลายเป็นไอ้ปืนที่ไม่พูดไม่จาและวันนี้มันก็ไม่ได้มากับผมมันบอกให้ผมมารับเอวาออกจากโรงพยาบาลแค่คนเดียวบนรถ"เซย์จะพาเอวาไปที่ไหนเหรอ" เอวาถามผม"กลับคอนโดไง""คอนโดเซย์เหรอ""อืม"