ทิชา....
"นี่นาย!!! "
"นายพอเถอะอย่ามีเรื่องกันเลยดูสิมีแต่คนมอง อายเค้า" เธอกระซิบบอกเขาแต่ดูเหมือนเขาจะไม่ยอมซึ่งตอนนี้เธอก็ยังไม่รู้ว่าเขาชื่ออะไรแต่ที่แน่ๆ คือเขาอยู่ปีหนึ่งปีเดียวกันกับเธอและคงจะคณะเดียวกันด้วย
"เธอจะไปยอมทำไมพวกนี้มันแกล้งเธอแถมยังใส่ร้ายเธออีก"
"พี่ขาาา พี่จะเชื่อพวกเค้าหรือจะเชื่อนิ่มคะ" ยัยนิ่มเดินไปกอดแขนพี่ปีสี่คนนั้นพร้อมด้วยเสียงที่ออดอ้อนสุดฤทธิ์ เธออยากให้พี่เจ้านายมาเห็นจริงๆ ว่าผู้หญิงของตัวเองทำตัวยังไงกับผู้ชายคนอื่น แต่พูดไม่ทันขาดคำเจ้าตัวก็เดินมาพอดี
"มีเรื่องอะไร"
"พี่นาย" เธอเรียกชื่อเขาแต่เขาก็ยังไม่หันมาเพราะตอนนี้เขาเอาแต่สนใจยัยนิ่มที่ทำท่าน่าสงสารเหมือนนางเอกละครโดนกลั่นแกล้ง
"พี่นายยยขาาา ฮือออ พี่นายช่วยนิ่มด้วยค่ะ ฮือออ ฮือออ"
"นิ่มเป็นอะไรร้องไห้ทำไมครับ"
"ก็สองคนนี้ค่ะ ฮืออมาใส่ร้ายนิ่มค่ะ" พอยัยนั่นชี้มาพี่เจ้านายก็หันมาแล้วก็ทำหน้าตกใจเมื่อเจอเธอยืนอยู่ตรงนี้ในชุดนักศึกษาของมหาลัย เขาตกใจมันคงไม่แปลกเพราะเขาไม่รู้ว่าเธอเรียนที่นี่
"เธอมาทำอะไรที่นี่"
"ถ้าไม่เรียนที่นี่ทิชาจะมาอยู่ที่นี่ได้ไงคะ" เธอตอบออกไปด้วยสีหน้ากวนสุดฤทธิ์ซึ่งก็ทำให้เขาโกรธได้ทันที
"ถามดีๆ ก็ตอบให้มันดีๆ "
"แล้วทิชาตอบไม่ดีตรงไหน"
"นี่มึงรู้จักเด็กคนนี้ด้วยเหรอวะได้ไอ้นาย" พี่ปีสี่คนเดิมถามพี่นายด้วยความสงสัย
"ก็รู้จัก เด็กข้างบ้านกูเอง"
"ฮืออ พี่นายขา พี่นายต้องจัดการให้นิ่มนะคะ สองคนนี้มันหาว่านิ่มแกล้งเดินชนแล้วผู้ชายคนนั้นก็มาว่านิ่มตอแหลด้วยค่ะ" ยัยนั่นชี้มาที่เธอกับคนข้างๆ ซึ่งไม่ต้องเดาก็รู้ว่าพี่เจ้านายจะเชื่อหรือไม่เชื่อ
"ถ้าพี่นายจะโง่เชื่อคำพูดตอแหลของยัยนั่นก็แล้วแต่นะคะ แต่ทิชายืนยันว่าทิชาไม่ผิดและจะไม่ขอโทษด้วย" พูดจบเธอก็ลากแขนคนข้างๆ แล้วเดินมาเพราะเธอกลัว กลัวว่าเขาจะเชื่อยัยนั่นแล้วบังคับให้เธอขอโทษ เพราะตอนนี้เธออยู่ในมหาลัยถ้ารุ่นพี่สั่งเธอซึ่งเป็นรุ่นน้องก็ต้องทำตามคำสั่ง
"เธอรู้จักรุ่นพี่คนนั้นด้วยเหรอ"
"อื้มรู้จัก รู้จักดีเลยล่ะ"
"ถ้ารู้จักดีแล้วทำไมเขาถึงทำเหมือนไม่เชื่อที่เธอพูดเลยล่ะ"
"เพราะเรามันเป็นตัวน่ารำคาญเป็นคนไม่มีความสำคัญไง ไม่ว่าเราจะทำอะไรมันก็ผิดไปหมดในสายตาของพี่เขา"
"พูดแค่นี้ทำไมเสียงสั่น เหมือนคนจะร้องไห้"
"เปล่าร้องไห้ซะหน่อย"
"ยังจะมาปากแข็งอีกนะเธอน่ะ เออเธอชื่อทิชาเหรอเห็นพี่คนนั้นเรียก"
"อื้มใช่เราชื่อทิชา แล้วนายล่ะชื่ออะไรเรายังไม่รู้จักชื่อนายเลย"
"ฉันชื่อฮัท"
"ฮัทเหรอ"
"อืมใช่ เป็นไงชื่อเท่ห์ป่ะ^^"
"อื้มม เท่ห์เป็นบ้าเลย เท่ห์สุดๆ^^"
"ตอแหลเก่งเหมือนกันนะเธอน่ะ"
"อ้าววว ไหงมาด่ากันแบบนี้ล่ะ"
"55555 ฉันพูดเล่น"
เราสองคนนั่งคุยกันจนได้รู้ว่าฮัทเป็นลูกครึ่งไทยเกาหลีและเขาก็เพิ่งย้ายมาเรียนที่ไทยและเธอคือเพื่อนคนแรกของเขาที่เขาคุยด้วยแล้วรู้สึกสบายใจ สักพักก็มีรุ่นพี่ผู้หญิงสองคนเดินมาตามไปเข้าแถว เธอกับฮัทเลยจำใจต้องเดินมาเข้าแถวซึ่งตอนที่เธอเดินเข้ามาก็รู้สึกถึงสายตาคนอื่นๆ ที่มองมาที่เธอคือมองแบบแปลกๆ มองแบบไม่ค่อยพอใจไม่ชอบใจทั้งที่เธอเองก็ไม่ได้ไปทำอะไรให้ หรือเธอคิดมากไปเองก็ไม่แน่ใจ
"เราจะไปเข้าค่ายอาสากันที่จังหวัดเชียงใหม่เป็นเวลาสามวันสองคืน และ......กิจกรรมครั้งนี้เราจะมีการสลับรุ่นพี่รุ่นน้องต่างคณะนั่นหมายความว่าปีหนึ่งคณะอักษรอาจจะได้อยู่กับรุ่นพี่ปีสี่คณะอื่นที่ไม่ใช่คณะอักษร หรือปีหนึ่งคณะบริหารอาจจะได้อยู่กับรุ่นพี่คณะวิศวะ เข้าใจที่พูดนะครับ เดี๋ยวเราจะมาจับฉลากกันว่าใครจะได้อยู่กลุ่มไหน"
"กรี๊ดดด พวกแกพวกแกฉันอยากอยู่กลุ่มเดียวกับพี่เจ้านายคณะวิศวะอะแก"
"แกหวังสูงไปป่าววะ"
"นั่นดิ แล้วที่สำคัญนะยะยัยนิ่มดาวคณะเราตอนนี้ได้ชื่อว่าเป็นสาวคนสนิทของพี่เจ้านายด้วยนะ ระวังแกจะโดนดักตบไม่รู้ตัวถ้าไปยุ่งกับพี่เจ้านาย"
"ของแบบนี้ใครดีใครได้ พี่เจ้านายเจ้าชู้จะตายผู้หญิงคนไหนสวยๆ ก็มีสิทธิ์ทั้งนั้นแล่ะ"
"จ้าาา แกคิดว่าสู้ยัยนิ่มได้ก็เชิญ"
"ของแบบนี้ไม่ลองไม่รู้นะจ๊ะเพื่อน"
เธอได้แต่นั่งฟังอย่างเงียบๆ เมื่อเพื่อนในคณะที่นั่งอยู่ด้านหลังกำลังคิดที่จะจีบพี่เจ้านาย
🍁🌼🌺🌼🌺🌼🌺🍁
เจ้านาย....หลังจากที่เราทำภารกิจรักในช่วงเช้าจนจบไปสองยกเขากับทิชาก็เดินออกมาจากห้องเพื่อไปดูเด็กๆ ที่ตอนนี้แม่ของเขากับพี่เลี้ยงพิเศษคงกำลังดูแลกันอยู่"ปะป๊าาาขาาา" น้องนิชาที่พอเห็นหน้าเขาเธอก็รีบวิ่งมาหาเขารีบอุ้มลูกสาวคนสวยพร้อมกับหอมแก้มไปหลายฟอดด้วยความรัก"อ้อนป๊าแบบนี้จะขออะไรป๊าคะน้องนิชา""หม่ามี๊รู้ทันน้องตลอดเลย>หึ หึ แล้วน้องอยากได้อะไรคะบอกปะป๊าสิคะลูก" เขาพูดกับลูกสาวที่ทำเป็นงอนคนเป็นแม่ที่รู้ทันความคิดของเธอ"น้องอยากได้ตุ๊กตาตัวใหม่น้องจาเอาไปอวดจินนี่เพื่อนที่โรงเรียน""ทำไมต้องเอาไปอวดคะ""ก็จินนี่เอาตุ๊กตาตัวใหม่มาอวดน้องบอกว่าน้องไม่มีตัวใหม่น้องก็เลยอยากให้ปะป๊าซื้อตุ๊กตาตัวใหม่ให้น้องค่ะ"สายตาอ้อนวอนของลูกสาวทำเอาคนเป็นพ่ออย่างเขาอดใจอ่อนไม่ได้ ก็แค่ตุ๊กตาตัวเดียวพ่อซื้อให้ได้อยู่แล้วล่ะ แต่..."พี่นาย ทิชารู้นะคะว่าพี่คิดจะทำอะไร พอเลยนะคะพี่จะมาตามใจลูกแบบนี้ไม่ได้นะคะ น้องนิชาคะหม่ามี๊ไม่เห็นด้วยเลยนะคะที่น้องจะต้องเอาอะไรไปอวดเพื่อนแบบนี้""แต่จินนี่มีตุ๊กตาตัวใหม่นี่คะ""ถ้าน้องอยากได้เพราะน้องชอบหม่ามี๊จะไม่ว่าเลยค่ะแต่นี่น้องแค่จะซื้อไปอวดเพื่อนหม่
เช้าวันต่อมา....เธอตื่นขึ้นมาในเช้าของอีกวัน เมื่อลืมตาตื่นก็ไม่เจอพี่เจ้านายแล้วค่ะสงสัยจะอยู่ในห้องน้ำ พอเธอขยับตัวลุกขึ้นนั่งสายตาก็เหลือบไปเห็นสมุดไดอารี่ของตัวเองกางไว้บนโต๊ะที่เธอไม่รู้ว่ามันมาอยู่บนโต๊ะได้ยังไงเพราะเมื่อคืนเธอเก็บมันไว้ในลิ้นชักแล้วนี่นา"หรือเราจะลืมเก็บ" เธอคิดคนเดียวในใจและพอเธอหยิบมันขึ้นมากะจะพับเก็บแต่สายตาเธอก็ดันไปสะดุดเข้ากับลายมือของใครบางคนที่เธอมั่นใจว่าไม่ใช่ลายมือเธออย่างแน่นอนที่เขียนต่อท้ายตัวหนังสือของเธอที่เธอเขียนไว้เมื่อคืน"ลายมือพี่เจ้านายนี่นา" เธอจึงหยิบมันขึ้นมาอ่านว่าเขาเขียนอะไรลงไปข้างในนั้น"พี่ขอโทษนะครับที่พี่รักทิชาช้าไป แต่ตอนนี้พี่มั่นใจแล้วว่าพี่รักทิชา รักมากที่สุด และจะรักคนเดียวตลอดไป พี่จะไม่ขอสัญญาแต่พี่จะทำให้ทิชาเห็นเองว่าความรักที่พี่มีให้ทิชามันมากมายแค่ไหน ตอนนี้เราก็มีลูกด้วยกันสี่คนแล้วนะพี่หวังว่าเราจะมีคนที่ห้าคนที่หกตามมาเรื่อยๆ พี่จะเป็นความสุขให้ทิชาตลอดไปจะดูแลทิชาดูแลลูกๆ ของเรา เราจะคอยเฝ้าดูพวกแกเติบโตไปด้วยกันนะ รักสุดหัวใจ.....แต่งงานกับพี่นะครับคนดีน้ำตาเธอไหลออกมาหลังจากที่อ่านข้อความนั้นจบ นี่เขาขอเ
เจ้านาย....ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก"พี่นาย ทิชาไม่ไหว พี่นายเร็วๆ ""ครับ ครับ พี่ก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน"ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก"อ๊ายยย เสียว เสียวที่สุด ฮืออออ พี่นายทิชาเสียว""ซี๊ดด พี่ก็เสียวเหมือนกันครับที่รัก" ท่าที่เรากำลังทำกันอยู่ก็คือท่าเบสิคที่ทิชาอยู่ด้านล่างส่วนเขาก็ขยับกระแทกใส่ร่องเธออยู่ด้านบน แม้ท่อนเอ็นของเขามันไม่ได้กระแทกเข้าไปลึกมากก็ตามแต่ก็สร้างความสุขและเสียวให้กับทิชาอยู่ไม่น้อยเพราะฟังจากเสียงกรีดร้องเสียงครางที่ทิชาเอ่ยออกมาเป็นระยะจนคนฟังอย่างเขาก็แทบทนไม่ไหวเหมือนกันอยากเสร็จหลายทีแต่ก็ต้องกลั้นไว้เพราะต้องการเสร็จไปพร้อมกับเธอในทุกครั้งที่เราสอดประสานร่างกายเข้าหากัน"อ๊าาาา จะแตกแล้วเมียจ๋า""ฮือออ ทิชาก็จะเสร็จค่ะ พี่นายขา""งั้นเรามาเสร็จพร้อมกันนะครับที่รัก""ค่ะ เสร็จพร้อมกันเลยค่ะทิชาชอบ"ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บและไม่นานท่อนเอ็นอุ่นร้อนของเขาก็ปลดปล่อยน้ำรักสีขาวพุ่งเข้าสู่ร่องรักของทิชาอีกครั้งตามมาด้วยแรงกระตุกที่ตอดรัดท่อนเอ็นของเขาแสดงว่าทิชาก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมกันเรียบร้อยแล้ว และกว่าเราจะเสร็จภารกิจรักช่วงเช้าก็ใช้เวลาเกือบครึ่งค่อนวันหลายเดือนต่อมา..
เจ้านาย..."อ๊ะ พี่นาย" ทิชาร้องเสียงหลงเมื่อเขาอุ้มเธอแล้วเดินกลับเข้าบ้านคือเธอคงจะงงและสงสัยว่าทำไมเขาถึงอุ้มเธอได้โดยไม่มีทีท่าว่าจะเจ็บปวด"เรียกพี่ทำไมครับ หื้มมม^^""พี่นายทำไมอุ้มทิชาได้พี่ไม่เจ็บขาเหรอ""ถึงเจ็บพี่ก็อุ้มไหว""ไม่เอาค่ะพี่วางทิชาลงเลยนะ พี่ไม่ต้องอุ้มพี่ปล่อยทิชาพี่ยังไม่หายดีเลย"เขาไม่ตอบเอาแต่เดินยิ้มกลับเข้าบ้านจนมาเจอป้าพยาบาลทั้งสองคนที่แอบมองดูเหตุการณ์อยู่ซึ่งเขาก็ขยิบตาให้เป็นอันรู้กันความจริงก็คือเรื่องที่เขาเดินได้มีเพียงป้าพยาบาลสองท่านนี้เท่านั้นที่รู้แต่เขาก็ขอร้องไม่ให้บอกใครแม้แต่แม่ของเขาที่เป็นคนจ้างป้าทั้งสองมาดูแลเขาเพราะเขาอยากเซอไพร์สทุกคนซึ่งป้าพยาบาลก็ทำอะไรไม่ได้ในเมื่อเขาขอร้องก็เลยปล่อยเลยตามเลยไปเขาอุ้มทิชาเข้ามาในบ้านที่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่เลยสักคนเพราะพ่อกับแม่ของเขาพร้อมกับเด็กๆ ได้ไปที่ฝรั่งเศสเพื่อทำเอกสารเกี่ยวกับเด็กทั้งสองที่ต้องย้ายมาอยู่ไทยอย่างถาวร เขาอุ้มทิชามาที่ห้องนอนของตัวเองก่อนจะค่อยๆ วางเธอลงอย่างเบามือ"พี่นายเดินได้แล้วทำไมไม่บอกทิชา>ทิชาทำหน้างอเพราะงอนที่เขาปิดบังเรื่องที่เขาเดินได้"ก็พี่อยากเซอไพร์สเมียนี
ทิชา....."พี่นายเป็นอะไรคะ" เธอตบหน้าเขาเบาๆ ก่อนจะคอยเรียกชื่อเขาแต่ดูเหมือนเขาจะไม่รู้สึกตัว"พี่นายเป็นอะไรไปคะทำไมจู่ๆ ถึงหมดลติไปแบบนี้คะ" เธอเงยหน้าถามพยาบาลทั้งสองท่านซึ่งทั้งสองคนก็มีท่าทีอึกอักจนเธอเริ่มใจไม่ดี"เ่ออ คือป้าสองคนก็ไม่รู้ค่ะ งั้นเดี๋ยวโทรป้าโทรตามรถพยาบาลก่อนนะคะ" จากนั้นป้าทั้งสองคนก็วิ่งกลับเข้าไปในบ้านโดยที่ไม่ดูอาการพี่เจ้านายเลยสักคนซึ่งมีแต่เธอที่คอยดูแลเขาอยู่ตรงนี้"พี่นาย!! พี่ฟื้นขึ้นมาสิ ไหนพี่บอกจะดูแลทิชากับลูกไง ฮือออ ฮืออออ ตอนนี้เรากำลังจะมีลูกเพิ่มแล้วนะพี่ดูสิพี่จับท้องทิชาดู ฮึกฮึกฮึก พี่ต้องตื่นขึ้นมาช่วยทิชาดูแลลูกๆ ของเราสิ ฮึก ๆๆ ทิชาดูแลคนเดียวไม่ไหวหรอกนะคะ ฮือๆๆๆ พี่นาย พี่นายฟื้นสิคะพี่นาย"ตอนนี้เธอทำอะไรไม่ได้นอกจากร้องไห้อย่างเสียขวัญที่จู่ๆ เขาก็มาเป็นแบบนี้ทั้งที่เมื่อกี๊เขาก็ยังดีๆ อยู่ยังยิ้มให้เธออยู่เลยแล้วทำไมต้อนนี้เขาถึงไม่ได้สติแบบนี้ล่ะ หรือเขาจะหัวฟาดพื้น เธอรีบเอามือลูบไปที่ศีรษะของเขาเพื่อหาบาดแผลแต่ก็ไม่มี"พี่นาย ฮือออ พี่นายเป็นอะไรไปคะ พี่นาย ทิชาจะโกรธพี่แล้วนะพี่อย่าเป็นแบบนี้สิ ฮืออออ" เธอร่ำไห้กอดเขาไว้แนบออก
เจ้านาย....ครอบครัวของเขาที่ไม่ใช่มีแค่พ่อกับแม่อย่างเช่นเมื่อก่อนเพราะตอนนี้เขามีทิชามีลูกๆ ที่เป็นครอบครัวที่เขาจะรักษาและดูแลอย่างดีที่สุด ครอบครัวที่เขาไม่คิดว่าอยากจะมีแต่มาตอนนี้ถ้าไม่มีพวกเขาเขาก็ไม่รู้ว่าเขาจะเป็นยังไงก็อาจจะทำตัวเสเพลเหมือนเดิม เขาอยากจะขอบคุณทิชาที่ยอมให้โอกาสเขาถึงสงครั้งสองคราว ถ้าเธอไม่รักเขาเธอก็คงไม่ยอมให้อภัยเขาอย่างแน่นอนเพราะเธอรักเขา รักมาตลอดรักมานานหลายปีความรักของทิชาที่มีให้เขาเขาก็จะขอตอบแทนโดยการเป็นสามีที่ดีให้กับทิชาและเป็นพ่อที่ดีให้กับลูกๆ เป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีที่สุดในแบบฉบับของเขา เขาจะไม่ทำให้ทิชาเสียใจอีกเป็นอันขาดเขาเข็ดแล้วเพราะแค่ทิชาจะพาลูกไปจากชีวิตเขาเขาก็แทบจะทนไม่ไหวถึงกับหลั่งน้ำตาขอร้องอ้อนวอนไม่ให้เธอไป แต่ถ้าเขายังโง่งี่เง่าทำอะไรไม่คิดอีกชาตินี้เขาคงไม่มีโอกาสได้เจอหน้าทั้งลูกทั้งเมียทิชา.........จากวันนั้นมาถึงวันนี้ก็ผ่านมาเดือนกว่าและตอนนี้เธอท้องได้สี่เดือนกว่าแล้วค่ะ หน้าท้องของเธอก็เริ่มใหญ่ขึ้นเพราะมีลูกแฝดแต่เธอก็ยังไม่มีโอกาสได้บอกพี่เจ้านายเพราะช่วงนี้เขามุ่งมั่นในการทำกายภาพบำบัดอันที่จริงถ้าเธอบอกเขาตอนนี้