로그인공유
ตอนที่12
최신 업데이트:
2025-04-03 13:42:10“คุณฉันกำลังจะตายแล้ว”ฉันเหลือบตาไปมองอีตาหน้าหล่อรอยสักเต็มต้นคอและหน้าอกด้วยสายตาเศร้าๆเขาก็มองมาที่ฉันแววตาของเขาสื่อถึงความห่วงใย
“มันยังไม่ได้เอามีดกรีดคอคุณเลยน่ะ คุณจะตายแล้วเหรอ?”เขาเอ่ยถามฉันพลางขมวดคิ้วจนจะผูกกันเป็นปม “มันใช่เวลามากวนไหม ฉันจะตายเพราะกลิ่นตัวกับกลิ่นปากมันเนี่ย เหม็นชิบอ๊าย!!”ฉันเอ่ยเสร็จพร้อมกับย่นจมูกและทำท่าพะอืดพะอมจะอ้วกเต็มทน “อ้าวเหรอ เห้ยมึงก็บอกมาว่าต้องการยัยตัวคุณหนูนี่ไปทำอะไร?”เขาเอ่ยถามไอ้กล้ามโตบึกบึนที่โอบร่างฉันไว้ด้วยสายตาจริงจัง “กูบอกว่ามันไม่ใช่เรื่องของมึง!”มันตอบนายนั้นไป “คุณไม่ต้อถามมันมากแล้ว ฉันเหม็นจนจะไม่อยากหายใจอยู่แล้วเนี่ย!!”ฉันตะโกนแหกปากบอกหมอนั้นไป เฉือก “โอ้ย!”ฉันร้องออกมาด้วยความเจ็บ เมื่อรู้สึกได้ถึงความเจ็บแปลบที่แล่นลงไปลนลำคอของฉันและความเย็นของปลายมีดที่คมกริบ “เห้ย!มึงฆ่ามันไม่ได้น่ะเว้ย เดี๋ยวมึงก็โดนนายฆ่าตายหรอก!!”เสียงเพื่อนของมันอีกคนเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงตกใจ “เห้ยคุณ!!”ตานั้นเอ่ยเรียกฉันพลางทำสีหน้าตกใจ ฉันก็มองเขาพลางเบะปากเหมือนจะร้องไห้ “เจ็บเหรอ?”เขาเอ่ยถามฉัน “เปล่า”ฉันก็ตอบเขาไป เขาก็ยิ่งขมวดคิ้วงุนงงขึ้นไปอีก “แล้วร้องทำไม?” “กลัวเสียโฉม”ฉันบอกเขาไปตามความจริง เขาก็ทำสีหน้าเบื่อโลกใส่ฉันพลางผ่อนลมหายใจอย่างแรงออกมา “เอาตัวมันไป!!”เสียงสั่งการของเพื่อนมันเอ่ยขึ้น ทำให้ไอ้ร่างยักษ์ที่คงอยู่ในความตกใจที่ทำฉันบาดเจ็บได้สติ พรึบ ฉันเอื้อมมือมาตวัดจับมือที่ไอ้ดำมันถือจ่อมีดไว้ที่คอฉันและออกแรงหักมือมันให้ปล่อยจากฉันและฉันก็ใช้ร่างกายเบนตัวออกมาทำให้ฉันหลุดจากการจับกุมของมันได้ “แกคิดว่าทำฉันเสียโฉมแล้วฉันจะปล่อยพวกแกไปง่ายๆอย่างงั้นเหรอ?”ฉันเอ่ยถามขึ้นด้วยนำ้เสียงเดือดจัด พวกมันสิบกว่าคนทำสีหน้าตกใจและทุกคนก็หยิบปืนพกออกมาจากที่เก็บจ่อมาที่ฉัน “เห้ยคุณ!”นายนั้นเอ่ยเรียกฉันด้วยนำ้เสียงตกใจ “คุณคอยดูไว้ล่ะกัน อย่าพลาดกระพริบตาเลย”ฉันหันหน้าไปมองอีตาบ้านั้นพลางเอ่ยบอกเขาให้จับต่ดูฉันไว้ให้ดีๆเขาก็ทำสีหน้าตกใจ ฉันจึงส่งจูบให้เขาทำสายตาเซ็กซี่และหันกลับมาให้ความสนใจกับชายชุดดำที่อยู่เบื้องหน้าฉันต่อ “เห้ยๆอย่ายิงน่ะเว้ย ไม่งั้นนายเอาพวกเราตายหมดแน่” “นายพวกแกเป็นใคร?”ฉันเอ่ยถามพวกมันไปด้วยความสงสัยฉันเพิ่งจะมาอยู่ที่นี้เองน่ะ ยังไม่รู้จักใครสักคนแม้กระทั่งไอ้คนที่พาฉันวิ่งหนีฉันยังไม่รู้จักชื่อเขาเลย “เป็นใครก็ได้ที่แกไม่จำเป็นต้องรู้!”หนึ่งมนชายชุดดำร่างบึกบึนและกลิ่นตัวเหม็นแรงเอ่ยบอกฉันมา ฉันก็พยักหน้าเข้าใจ “แสดงว่าพวกแกจะไม่บอกฉันใช่ไหม?” “ใช่!”พวกมันพร้อมใจกันผสานเสียงเป็นเสียงเดียวกัน ฉันจึงกรีดรอยยิ้มเยือกเย็นขึ้นมาสายตาของฉันจับจ้องไปที่ด้านหน้าของขอบกางเกงของไอ้ร่างบึกบึนที่ขอบกางเกงของมันมีปืนพกสั้นสองกระบอก “มองอะไรว่ะ!”มันเอ่ยถามฉันมาพลางยื่นมือไปปิดเป้ากางเกงของมันอย่างไว “เปล่าหนิ ฉันพร้อมแล้วเข้ามาจับฉันสิ”ฉันบอกมันไปพร้อมกับยื่นแขนทั้งสองข้างของตัวเองไปข้างหน้าเพื่อให้มันมาจับฉันไป “คุณจะบ้าป่ะเนี่ย ทำอะไร!!”อีตาบ้านั้นหลังจากที่เงียบอยู่นานก็เอ่ยตะโกนถามฉันมาด้วยนำ้เสียงตื่นตะหนก แต่ฉันไม่ได้สนเขากลับเดินมุ่งตรงไปยังกลุ่มชายชุดดำนั้น พรึบ แกร๊ก แกร๊ก ฉันมุ่งตัวไปข้างหน้าอย่างไวและไม่รอช้ายื่นมือทั้งสองข้างไปหยิบปืนพกที่ขอบกางเกงของไอ้ร่างบึกบึนนั้นและจ่อปืนเล็งยิงไปที่กลุ่มชายชุดดำพร้อมกับกราดยิงปืนทั้งสองกระบอกไปพร้อมๆกันโดยที่ฝ่ายมันยังไม่ทันได้ตั้งตัว ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พรึบ ตุ๊บ “เอือกกกก” “เห้ย!!!”เสียงร้องด้วยความตกใจคนที่ยืนอยู่ด้านหลังฉันร้องอุทานขึ้นหลังจากที่ฉันกราดยิงร่างของชายบึกลึนนับสิบคนนอนล้มตายกันเกลื่อนพื้น “จิตใจโหดเกิ๊น!”เขาเอ่ยขึ้นพลางถอยหลังหนีฉัน ฉันก็กระตุกรอยยิ้ม พรึบ “นี่สำหรับที่แกทำให้คอของฉันเสียโฉม!!”ฉันโยนกระบอกปืนพกทั้งสองกระบอกลงไปบนร่างของไอ้คนตัวเหม็นนั้นพลางเอ่ยบอกมันไปด้วยนำ้เสียงโกรธแค้น “นี่คุณ!”เสียงเรียกและแรงสะกิดแขนฉัน ทำให้ฉันหันไปมองเขา เขาที่มีสีหน้าตื่นตกใจและสะดุ้งเล็กน้อยหลังจากที่เราสองคนสบสายตาเข้ากัน “อะไร?” “ทำไมคุณเก่งจัง?” “ฉันเคยยิงแต่ปืนของปลอมไม่คิดว่าของจริงไกมันจะแข็งขนาดนี้”ฉันบอกเขาไปพลางค่อยๆเดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนฟุตบาทข้างทางอย่างคนหมดแรง
최신 챕터
รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่62
พรึบ“คุณอุตส่าห์มาเสนอตัวให้ผมถึงที่นี้จะไม่มีค่าตอบแทนให้คุณก็มองจะดูน่าเกลียดไปหน่อย^_^”ผมเอ่ยขึ้นหลังจากที่ผมวางเช็กเงินสดจำนวนหนึ่งหมื่นเยนลงบนโต๊ะอาหารตรงหน้าเธอ เธอก็ก้มลงไปดูจำนวนของเงินในเช็กนั้นและเธอก็เงยหน้าขึ้นมามองผมด้วยแววตาที่กรุ่นโกรธกว่าเดิม“นี่คุณจะดูถูกฉันมากเกินไปแล้วน่ะคิดว่าตัวเองรวยล้นฟ้ารึไงถึงกล้าดูถูกคนอื่นได้มากขนาดนี้!!”“มันก็เหมือนที่คุณดูถูกคนอื่นนั้นแหละ….แน่นอนว่าผมรวยและรวยมากรวยจนอีกสิบชาติก็ใช้เงินไม่หมดแต่น่าสงสารพวกที่รวยจอมปลอมเนอะ^_^”ผมเอ่ยขึ้นพลางยกแขนขึ้นมากอดอกและเลิกคิ้วขึ้นสูงมองสอดส่องสายตาไปที่เธอตรงหน้าที่แต่งตัวเพื่อจะมายั่วยวนผมสินะแต่บังเอิญว่าผมไม่ใช่ผู้ชายเห็นแก่กินแบบนั้นอ่ะ“หึยยกรอดด!!”เสียงพ่นลมหายใจแรงและเสียงกัดฟันกรอดๆของเธอทำให้ผมยิ่งยกยิ้มขึ้นไปอีก ผมรอเธอคนนี้มาเกือบทั้งชีวิตแต่ไม่น่าเชื่อว่าผมจะรอคนผิดและมองคนผิด ผมผิดหวังกับตัวเองจริงๆตึกๆๆๆๆ“ซาโนะขา”เสียงหวานหยดย้อยของคนที่คุ้นหูผมแต่ที่แปลกไปก็คือเสียงของเธอเวลาที่เรียกผมมันไม่หวานแบบนี้นี่หน่า อ๋อเคยหวานนะตอนที่เธอเรียกผมตอนที่เราป้ำๆกันน่ะ“โยโกะจัง?”ผมหันไปมองทา
รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่61
“อาจารย์ภาม!!”เมื่อฉันเปิดประตูห้องนอนก็พบกับร่างของอาจารย์ภามที่นอนหมดสภาพอยู่บนที่นอนร่างกายของเขาเปียกชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อข้างเตียงนอนมีสำลีที่เปียกชุ่มไปด้วยเลือดสดอยู่หลายอัน“เป็นอะไรคะ?”ฉันเอ่ยถามเขาไปด้วยความตกใจและฉันก็วางสมุดรายงานลงบนโต๊ะและรีบวิ่งถลาเข้าไปหาร่างของอาจารย์ที่นอนหงายอยู่บนที่นอน ที่หน้าท้องของเขาทีแผลก๊อซพักแผลสีขาวพันอยู่รอบเอวอย่างลวกๆเหมือนไม่เรียบร้อย“คะคุณโยโกะจัง^_^”เสียงที่แหบพร่าของอาจารย์ภามเอ่ยเรียกชื่อฉันเมื่อเขาลืมตาที่หนักอึ่งของเขามามองฉัน ฉันก็ยิ้มให้เขาไปอย่างดีใจที่เขาไม่ได้เป็นอะไร“อาจารย์ภามไปโดนอะไรมาคะ?”ฉันเอ่ยถามเขาไปในขณะที่ช่วยเขาพยุงร่างของเขาขึ้นนั่ง“ผมโดนปล้นนะครับ”อาจารย์ภามตอบฉันมาพลางเอามือแตะไปที่ผ้าก๊อซพันแผลของเขา“เมื่อไหร่กันคะ?”“ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วครับ”“แต่คุณยังไปอดทนยืนสอนตั้งสองชั่วโมง”ฉันเอ่ยพูดไปด้วยท่าทางตกใจและรู้สึกสงสารเขาเพราะเมื่อเช้าเขาไม่ได้มีอาการเจ็บป่วยอะไรเลยนะ“ทำไงได้ละครับผมมันเป็นครูแลกเปลี่ยนและผมเป็นคนจนไม่ได้รำ่รวยเหมือนคู่หมั้นคุณโยโกะหนิครับ”น้ำเสียงของอาจารย์ภามดูเศร้าลงเขาเพียงแค่ยิ้มบางๆให
รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่60
“แน่ใจเหรอครับนายว่าเป็นแค่คู่หมั้นน่ะ?” “นี่โดนเปิดซิงไปแล้วเหรอครับเนี่ย?” “รู้ได้ไงว่ะซาต้า?”ผมหันขวับมองหน้าซาต้าอย่างไวเพราะผมไม่ได้พูดเรื่องนี้ให้ใครฟังเลยนะว่าผมกับโยโกะจังมีอะไรกันแล้วอ่ะ!แม้กระทั่งไอ้ริวก็ไม่รู้ “ก็อาการของนายมันออกนะครับเพราะถ้าคนที่ได้ปลดปล่อยน้ำจากตรงนั้นบ้างแล้วมองอะไรโลกก็จะเป็นสีชมพูอารมณ์ดีตลอดเวลาแบบที่นายเป็นอยู่ตอนนี้ไงครับ^_^”ซาต้าเอ่ยบอกผมพลางใช่สายตาก้มต่ำมองลงมาที่มิซาโนะซังของผม “นายซาโนะโดนเปิดซิงแล้วเว้ยยยยยย” “อย่างนี้ต้องฉลอง^_^”ซาต้าพูดเสียงดังจนลูกน้องของผมที่ยืนทำงานกันอยู่หันมามองผมกับซาต้าที่เดินออกมาจากห้องทำงานของผมทันทีอย่างให้ความสนใจ “ไอ้ซาต้าหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะเว้ย!!” “แกจะป่าวประกาศไปทำไม?”ผมโวยขึ้นแต่ไม่ได้รู้สึกโกรธมันเลยสักนิด สงสัยอาการของผมมันจะเป็นอย่างที่ไอ้ซาต้ามันพูดจริงๆนั้นแหละ “นายอายที่โดนเปิดซิงหรือว่าอายที่เพิ่งโดนเปิดซิงตอนอายุ30กันแน่ครับ^_^”ซาต้าว่าพลางทำหน้าตาล้อเลียนผม “แล้วทำไมว่ะอายุ30แล้วยังซิงไม่ได้เหรอไง!”ผมโวยขึ้นเสียงดัง มันแปลกนักเหรอที่ผมยังซิงอ่ะ ก็ผมไม่ใช่เสือที่ต้องออกหาเหยื่อทุกวันเหมือนม
รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่59
“กูโกงมึงยังไง?”ผมเอ่ยถามเขาไปด้วยนำ้เสียงและวาจาที่หยาบคายเพราะคนพรรณนี้ไม่สมควรที่จะพูดดีด้วยซ้ำไป“มึงเล่นโง่เองแล้วเสือกโทษคนอื่น!”ผมเอ่ยขึ้นพลางเลิกคิ้วให้เขาเพราะเขาไม่ตอบคำถามผมเพียงแต่ทำสีหน้ามีพิรุธและผมก็รู้ว่าเขาคนนี้หมดตัว“คาสิโนกูเปิดโอกาสให้ทุกคนได้เข้ามามีทางร่ำรวยและคาสิโนของกูไม่เคยคดโกงใครนอกจากไอ้พวกโง่ที่ไม่มีมันสมอง!”นี่เป็นคำด่าที่แรงที่สุดในชีวิตของผมเพราะไม่เคยด่าใครแรงขนาดนี้มาก่อนเลยแต่การกระทำของเขามันทำให้ผมโมโหจริงๆ“มึงจะออกไปดีๆหรือจะออกไป…..เพียงวิญญาณ?”ผมเอ่ยถามเขาไป เขาก็จ้องหน้าผมด้วยแววตากรุ่นโกรธและเครียดแค้นพรึบ“นายครับ…ชายคนนี้ชื่อนายวิศิษฏ์ หิมานนท์ครับเป็นลูกติดแฟนใหม่ของคุณแม่นายหญิงครับ”ซาต้าเอ่ยกระซิบที่ข้างหูผมโดยให้ได้ยินกันแค่สองคน เมื่อผมได้ยินซาต้าพูดตาผมก็จ้องมองไปที่ชายแปลกหน้าคนนั้นด้วยแววตาที่ไม่พอใจมันเป็นอย่างมาก มันคือคนที่พยายามจะข่มขืนโยโกะจังอย่างงั้นเหรอ ผู้ชายเลวๆ!!“กูเปลี่ยนใจล่ะ!”ผมเอ่ยขึ้นเมื่อไอ้วิศิษฏ์กำลังจะหันหลังเดินออกไป มันก็หันกลับมามองหน้าผมอย่างสงสัย“กูจะปล่อยเงินกู้ให้มึงร้อยล้านเยน”ผมพูดขึ้นพลางเอามือล้วง
รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่58
คฤหาสน์ทาโมโต้ เพล๊ีะ เพลี๊ะ เพลี๊ะ“โถ่เว้ย!!”เสียงฝ่ามือกระทบเข้ากับแก้มสากๆของชายชุดดำสามคนและเสียงสบถออกมาอย่างหัวเสียที่ได้รับข่าวการทำงานพลาดในครั้งนี้“พวกมึงทำงานกันประสาอะไรว่ะถึงให้มันรู้ได้ว่ากูเป็นเจ้านายพวกมึง!!”เสียงตวาดอย่างไม่พอใจและปนความสงสัยเอ่ยถามลูกน้องทั้งสามคนที่ก้มศีรษะรอรับความผิดในครั้งนี้จากผู้เป็นนาย“ผมคิดว่าคนของเราต้องมีสายอยู่แน่ๆครับคุณพ่อ”เสียงของภามหรือมามาโต้คุงที่นั่งดูการกระทำลงโทษลูกน้องของผู้เป็นพ่ออยู่พลางลุกขึ้นยืนและเดินไปหาลูกน้องทั้งสามคน“เพราะไอ้ซาโนะมันรู้ทุกการเคลื่อนไหวของเราและมันยังรู้ถึงแผนการวันนี้อีก”“ผมคิดว่าคนของเราเป็นหนอนแน่ๆครับ”ภามเอ่ยบอกคนเป็นพ่อของเขาไปด้วยท่าทางมั่นใจ ฮิเรนก็พยักหน้าคิดตามลูกชายเพราะเขาเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน“ถ้าเราอยากจะเป็นใหญ่ในเมืองนี้ถ้าเราร่วมมือกับซานโต้ไม่ได้เราก็เหลือแค่ทางเดียวคือ…….”“กำจัด…..มิซาโนะ ซานโต้”ภามเอ่ยคำพูดต่อจากผู้เป็นพ่อพลางจดจ้องสายตาไปที่รูปถ่ายของมิซาโนะที่ข้างกายมีผู้หญิงที่เขาหมายปองยืนอยู่ เขาหยิบลูกดอกมีแดงขึ้นมาและเขวี้ยงปามันไปปักที่กลางหน้าผากของมิซาโนะปรึก ปัก“ฝี
รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่57
“ฉันรู้สึกเหมือนกำลังมีคนมอง”ฉันบอกชายชุดดำบอดี้การ์ดไปพลางชำเลืองสายตาบอกเขาเป็นนัยๆว่าคนที่ว่ามันอยู่ตรงนั้น เขาพยักหน้ารับคำโดยที่ไม่ได้หันไปมองให้มีพิรุธและใช้การสนทนาไร้สายในการคุยกับคนของเขาที่อยู่บริเวรและรอบๆงานๆพรึบ ปัง โผล๊ะ“ซาโนะ!!”ฉันร้องเสียงหลงเมื่อสายตาของฉันแอบมองไปเห็นปลายกระบอกปืนยาวรูปร่างคล้ายปืนสไนเปอร์จากตึกอีกฝั่งของตึกนี้ซึ่งเป็นตึกที่ตั้งอยู่คู่กันและโชคดีที่ข้างนอกกำลังมีฟ้าผ่าลงมาพอดีทำให้เกิดประกายแสงจากฟ้าผ่าให้ฉันได้มองเห็นคนที่ลอบทำร้ายซาโนะ“เป็นอะไรไหม?”ฉันที่เข้าไปผลักร่างของซาโนะให้หลบลูกกระสุนจากกระบอกปืนสไนเปอร์ได้ทันเวลาเพราะลูกกระสุนเจาะเข้าที่หน้าผากของบอดี้การ์ดชายชุดดำที่ยืนคุมความปลอดภัยให้มิซาโนะอยู่ด้านข้าง ร่างของฉันกับซาโนะล้มลงไปกองกับพื้นท่ามกลางเสียงกรีดร้องอย่างตกใจของแขกทั้งงานพรึบ“ซาโนะ?”ฉันเอ่ยเรียกเขาอย่างตกใจและสงสัยปะปนกันเพราะอยู่ดีๆเขาก็คว้าร่างของฉันเข้าไปกอดแนบอก“ที่หลังอย่าทำแบบนี้อีกนะคุณ…ถ้าลูกกระสุนพลาดโดนคุณขึ้นมา….ผมจะอยู่ยังไง”เสียงแผ่วเบาของซาโนะกำลังสั่นเครือไปด้วยความกลัวเนื้อตัวของเขาสั่นเทาจนฉันต้องเอื้อมมือ
