ตอนที่2

“ท่านได้รับเลือกจากความรักของประชาชนขึ้นโดยมิได้ใช้เงินซื้อใจประชาชนเลยครับ”คิวะตอบผมพลางยื่นเอกสารอีกซองมาให้ผม ผมจึงหยิบซองเอกสารมาจากมือของคิวะมาและเปิดออกดูทันที และก็ปรากฏรูปถ่ายของผู้ชายวัยกลางคนกำลังยืนยิ้มไปด้วยความสุขอยู่ตรงกลางระหว่างกลุ่มผู้คนมากมายที่ไปให้กำลังใจเขาในวันที่เขาชนะการเลือกตั้ง

“เขาชื่ออะไร?”ผมถามคิวะไปพลางหยิบรูปอื่นๆดูไปด้วย

“ท่านมิซาน มิยาชิตะครับ”คิวะตอบผมมา ผมก็พยักหน้าเข้าใจและสายตาของผมก็ไปสะดุดเข้ากับรูปภาพของผู้หญิงคนหนึ่งที่แต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดและเซ็กซี่แต่ใบหน้าของเธอกลับเต็มไปด้วยความทุกข์ ทำไมเธอถึงมีความทุกข์มากขนาดนี้มองจากเสื้อผ้าที่เธอใส่เธอคงจะเรียนอยู่ชั้นมหาวิทยาลัยแล้วหน้าตาก็สวยเข้าขั้นสวยมากปากกระจับเรียวเล็กจมูกโด่งเป็นสันเชิดรั้นอย่างคนถือดีดวงตากลมโตเหมือนตุ๊กตาแววตาเป็นประกายช่างน่าจับจ้อง

“ลูกสาวของท่านนายกครับนาย”

“คุณหนู โยโกะจัง ซาโยโกะ มิยาชิตะครับอายุ20ปี เธอเพิ่งเดินทางมาจากเมืองไทยเมื่อวานนี้ครับ”คิวะรายงายผมทุกเรื่องที่ผมสงสัยและอยากรู้ ทำให้ผมเงยหน้าจากรูปถ่ายของผู้หญิงที่ชื่อโยโกะไปมองหน้าเขาและยิ้มบางๆให้เขา

“ขอบใจ นายเป็นทั้งเพื่อนทั้งพี่และทั้งลูกน้องของฉันจริงๆ”

“ผมเต็มใจครับนาย ชีวิตของผมถูกกำหนดมาให้มารับใช้นาย”คิวะตอบผมแต่เขาไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม ผมยิ้มอย่างซาบซึ้งที่เขาให้ความรักและความเคารพต่อตระกูลของผมได้มากขนาดนี้

“ขอบใจนะคิวะ^_^”ผมเอ่ยขอบใจคิวะไปพลางยิ้มให้เขาเหมือนตอนที่เราทั้งคู่ยังเป็นเด็ก คิวะก็ยิ้มให้ผมและโค้งตัวให้ผมอย่างเคารพอีกครั้ง

“ครับ แล้วนายจะไปตามนัดไหมครับ?”

“ผมจะได้ไปเคลียร์ทางให้นาย”คิวะเอ่ยถามผมด้วยนำ้เสียงเป็นห่วง เพราะตอนนี้ตระกูลของผมได้กลับไปยิ่งใหญ่กว่าเดิมทั้งธุรกิจด้านในและนอกประเทศ ทำให้ผมมีศัตรูเยอะขึ้นอีกเท่าตัว

“ฉันไม่ค่อยอยากไป รู้สึกไม่ค่อยดี”ผมบอกไปตามความรู้สึก ถ้าจะมีลางร้ายอะไรเกิดขึ้นกับผม ผมจะรู้สึกใจคอไม่ค่อยดี และตอนนี้งานทุกอย่างของไอ้ริวก็ตกเป็นของผมเพราะผมให้มันเลือกระหว่างเมียผู้เป็นที่รักของมันกับงานที่เป็นทุกอย่างในชีวิตมันว่ามันจะเอาอะไร และคำตอบของไอ้ริวก็เป็นไปอย่างที่ผมหวัง เพราะมันยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อไปดูแลปลายฟ้า ที่ผมทำเเบบนี้เพราะผมอยากให้มันและปลายฟ้าอยู่อย่างมีความสุขไม่ต้องเอาชีวิตไปเสี่ยงทุกวันผมไม่อยากเห็นน้องสาวของผมต้องร้องไห้ทุกๆวันในตอนที่สามีออกไปทำงานข้างนอก และเราก็ไม่รู้เลยว่าจะว่าจะมีชีวิตกลับมาหาครอบครัวรึเปล่า ผมจึงต้องเลือกทุกอย่างให้น้องผมได้อยู่อย่างสุขสบายและไอ้ริวมันก็ยอมทุกอย่างเพื่อปลายฟ้า

“ครับนาย งั้นผมจะโทรไปเรียนท่านนายกให้นะครับ”

“ขอบใจมาก ฝากด้วยนะ”

“ครับ ผมขอตัว”คิวะตอบผมและเขาก็ก้มหัวให้ผมอย่างเคารพและเดินออกไปจากห้องทำงานของผม ผมเมื่อคิวะออกไปแล้ว ก็เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่พร้อมหลับตาลง และทุกครั้งที่ผมหลับตาลงแบบนี้ใบหน้าของผู้หญิงที่ผมรักหมดหัวใจก็ลอยเข้ามาในความคิดผม ภาพความทรงจำเก่าๆประมวลให้ผมเห็นในวันเวลาที่ผมได้ใช้ชีวิตอยู่กับเธออย่างมีความสุขแต่แล้วผมก็ต้องตื่นจากความฝัน เพราะเธอคนนั้นทิ้งผมไปแล้ว และไม่มีวันที่เธอจะกลับมาหาผม ไม่สิ เธอเคยบอกผมหนิว่าถ้าผมโด่งดังมีชื่อเสียงและร่ำรวยเธอจะกลับมาหาผม และตอนนี้ผมก็มีทุกอย่างไม่ว่าจะชื่อเสียงเงินทองและไม่มีสิ่งไหนที่ผมอยากได้และไม่ได้มัน! ผมรีบหยิบสมาร์ทโฟนเครื่องหรูของผมกดโทรหาซาต้าอย่างไวทันทีที่คิดได้

ติ๊ดดดด

(ฮะฮัลโหลครับนายน้อย)เสียงทุ้มและสั่นเครือของลูกน้องคนสนิทฝั่งซ้ายของผมเอ่ยตอบกลับมาหลังจากที่ผมรอสายมันอยู่พักหนึ่ง มัวทำอะไรอยู่กว่าจะรับได้