ตอนที่ 2 - 1 ทายาทคนเล็กของตระกูลหวง

ร่างระหงเปิดประตูรถก่อนที่จะก้าวออกมายืนอย่างสง่างามแล้วเดินเข้าไปในบ้าน สายตาคู่สวยสบเข้ากับเด็กรับใช้คนสนิทแขนเรียวเสลาทั้งสองข้างก็กางออกพร้อมกับฉีกยิ้มหวานให้

“คุณหนูเล็ก......ฮือ...ถิงหลันคิดถึงคุณหนูเล็กที่สุดเลยค่ะ” คนสนิทวัยเพียง24ปีกอดเจ้านายสาวผู้เป็นที่รัก ด้วยวัยไล่เลี่ยกันเลยทำให้ถิงหลันรู้สึกสนิทและรักคุณหนูเล็กราวกับเป็นพี่สาวแท้ๆ หากแต่เธอก็ไม่อาจเอื้อมด้วยรู้ว่าเธอเป็นเพียงเด็กรับใช้ในบ้านเพียงเท่านั้น

“โอ๋ๆๆ ร้องไห้เป็นเด็กห้าขวบไปได้ ฉันก็กลับบ้านออกจะบ่อย ตอนฉันไม่อยู่ไม่มีใครรังแกเธอใช่ไหม” หวงลี่หลินเอ่ยแซวเด็กรับใช้คนสนิทที่เล่นเป็นเพื่อนเธอและพี่สาวมาตั้งแต่เด็ก แต่ถิงหลันนั้นจะสนิทกับเธอมากกว่า เพราะหวงลี่จินนั้นแก่กว่าถิงหลันถึง6ปี ช่องว่างระหว่างวัยจึงมีให้เว้นระยะห่าง

“คุณท่านทั้งสองกับคุณหนูใหญ่รอคุณหนูเล็กอยู่ในบ้านค่ะ” เสียงหวานหยุดร้องไห้ก่อนที่จะคลายกอดออกอย่างรู้ตัว ร่างเล็กถอยออกไปอย่างเจียมตัวก่อนที่จะรายงานให้คุณหนูเล็กของตระกูลหวงทราบ

“จ้าๆ ไปล่ะ” หวงลี่หลินตอบพร้อมกับยิ้มให้เด็กสาวอย่างเอ็นดู

ร่างระหงเดินเข้าไปภายในห้องรับแขกที่มีร่างสูงใหญ่ของผู้เป็นบิดาและร่างอวบอิ่มของผู้มารดานั่งรอเธออยู่ ด้านขวามือมีพี่สาวคนสวย หวงลี่จินนั่งคุยกับท่านทั้งสองด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“สวัสดีค่ะป๊าม๊า คิดถึงจังเลย” บุตรสาวคนเล็กรีบตรงเข้าไปกอดและหอมแก้มพร้อมทั้งเอ่ยออดอ้อนบุพการีทั้งสองอย่างน่าเอ็นดู หวงลี่จินมองน้องด้วยสายตารักใคร่และคิดถึง แม้เธอจะยินยอมให้น้องออกไปใช้ชีวิตเพียงลำพังแต่เธอก็ยังคงเป็นห่วงน้องสาวอยู่ดี

“แน่ะๆๆ มาถึงก็อ้อนป๊ากับม๊าเลย” เสียงหวานของผู้เป็นพี่สาวเอ่ยขึ้นก่อนที่น้องสาวคนเล็กจะเปลี่ยนทิศทางกลายมาเป็นร่างบางและแก้มนุ่มของเธอ

“ฟอด.......หืม แก้มพี่สาวใครน๊าหอมที่สุดเลย” เสียงหวานเอ่ยชมอย่างออดอ้อนจนคนเป็นพี่มองอย่างเอ็นดู ส่วนบิดามารดาก็มองบุตรสาวทั้งสองด้วยแววตาที่มีความสุข ตระกูลอื่นพี่น้องอาจจะไม่ค่อยรักกันเพราะเหตุผลเกี่ยวกับมรดก หากแต่เป็นบุตรสาวทั้งสองของตนเขาไม่นึกเป็นห่วงเลย เพราะหวงลี่จินนั้นรักน้องสาวคนนี้มากและหวงลี่หลินนั้นก็ไม่มีความโลภอยากได้กิจการหรืองานในบริษัทเลย ทั้งๆ ที่เขาเคยเอ่ยชวนให้บุตรสาวเข้าไปช่วยกันบริหารงานหากแต่เธอก็บอกว่า ‘หนูชอบอิสระมากกว่าป๊า หนูอยากทำงานที่หนูรัก’ คำตอบของบุตรสาวทำให้เขาอดที่จะรู้สึกภูมิใจไม่ได้ เพราะหวงลี่หลินนั้นสามารถทำเงินจากการเขียนนิยายจนซื้อคอนโดสุดหรูใจกลางเมืองเอได้อย่างสบาย

“แหม...ออดอ้อนพี่แบบนี้เพราะของฝากใช่ไหมคิกๆๆ” หวงลี่จินยกมือบางขึ้นมาวางบนศีรษะทุยของน้องสาวก่อนที่จะโยกเบาๆ พร้อมทั้งหัวเราะออกมาอย่างเอ็นดู

“ม๊าก็ว่าอย่างนั้นแหละลูก ดูเอาเถอะ โตเป็นสาวจนยี่สิบหกแล้วยังทำตัวเป็นเด็กสิบขวบอ้อนป๊าอ้อนม๊า อ้อนพี่สาวอยู่อีก” คุณนายหวงอดที่จะแขวะบุตรสาวคนเล็กไม่ได้ อันที่จริงเธออยากให้ลูกๆ อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันแบบนี้ หากแต่บุตรสาวคนเล็กของเธอนั้นกลับชอบใช้ชีวิตที่เป็นอิสระ ตอนแรกที่เธอยอมให้ออกไป ก็แค่อยากจะให้บุตรสาวได้ลองใช้ชีวิตลำพังดู กลับกลายเป็นว่าหวงลี่หลินอยู่คนเดียวได้แบบสบายๆ

“โถ่!! ม๊าอะ จะยี่สิบหกหรือสามสิบ หวงลี่หลินคนนี้ก็ยังเป็นเด็กในสายตาของป๊าม๊าและพี่ลี่จินอยู่ดี ใช่ไหมคะพี่สาวสุดที่รักของน้อง” หวงลี่หลินเอ่ยออกมาจนทั้งสามคนอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ หวงลี่จินโอบร่างบางของน้องเข้ามากอดอย่างคิดถึงก่อนที่จะหยิบของฝากมาให้กับเธอ

“ว๊าว.....สวยที่สุด เจเจ้รู้ใจน้องที่สุดเลย” ชุดแซกสีแดงเพลิงสุดเซ็กซี่คอลเลคชั่นใหม่ของแบรนด์ดังถูกดึงออกมาชูขึ้นตรงหน้าของสาวสวย คนเป็นบิดามารดามองอย่างไม่ชอบใจนัก แม้จะรู้ถึงรสนิยมของบุตรสาวคนเล็กว่าชอบแต่งเนื้อแต่งตัวแต่ก็อดที่จะเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี เพราะบุตรสาวนั้นสวยแถมหุ่นยังล่อตาชายอีกต่างหาก หากใส่ชุดนี้ผู้ชายได้น้ำลายหกฝันค้างกันอย่าแน่นอน

“โอ๊ย ลี่จินลูก หนูซื้อชุดอะไรมาให้น้องเนี่ย” คุณนายหวงอดที่จะบ่นออกมาไม่ได้ ร่างสูงโปร่งระหงของลี่จินลุกขึ้นจากที่นั่งข้างน้องสาวที่กำลังชื่นชมชุดแซกสีแดงสุดเซ็กซี่อยู่เดินเข้าไปนั่งข้างๆ มารดาก่อนที่จะกระซิบบอกบางอย่างที่ข้างหู

“แต่งแบบนี้น้องของลี่จินจะได้มีแฟนสักทียังไงคะม๊า หรือม๊าอยากให้น้องเป็นสาวขึ้นคาน”

คุณนายหวงพยักหน้าเห็นด้วยขึ้นมาทันที หวงลี่หลินไม่ทันสังเกตเพราะมัวแต่สนใจชุดที่พี่สาวมาฝากอยู่ คนเป็นพี่สาวและมารดาพากันยิ้มออกมาอย่างรู้ทันกันจนคนเป็นบิดาแอบที่จะเสียวสันหลังไม่ได้ พวกผู้หญิงเวลาคิดอะไรชอบคิดทำเรื่องแปลกๆ เขาคนหนึ่งนี่แหละที่จะไม่ขอแลกมีเรื่องกับสาวๆ ของตระกูลหวง