ตอนที่ 3 ทายาทอันดับที่สองของตระกูลเฉิน

หลังจากใช้เวลาร่วมกับครอบครัวไปหนึ่งคืน นักเขียนสาวสวยก็ขอตัวกลับไปสร้างสรรค์ผลงานของตนต่อทันที โดยที่พี่สาวขอร้องให้เธอนอนค้างด้วยกันอีกหนึ่งคืน น้องสาวจอมแสบก็ไม่ยอมโดยอ้างว่ามีงานต้องส่งบก. แม้จะไม่ค่อยเข้าใจงานนักเขียนของน้องสาวนัก แต่หวงลี่จินก็ไม่ได้รั้งน้องเอาไว้แต่อย่างใด เพียงกำชับแค่ว่าให้กลับมาเยี่ยมครอบครัวสัปดาห์ละครั้ง

“ฮัลโหล...ว่าไงแม่นักบิดคนเก่ง วันนี้ไม่ลงสนามหรอยะถึงโทรมาหาฉันได้” เสียงหวานกรอกใส่หูฟังไร้สายแบบบลูทูธหลังจากกดรับสายที่โทรเข้ามาแล้ว

“ฉันโทรมาเตือนย่ะ พรุ่งนี้เรานัดกันว่าจะไปหาเหยื่อที่ไนต์คลับนะ” เสียงห้าวดังออกมาจากปลายสาย

“อาราย.... แต่ฉันมีงานต้องทำ เดี๋ยวพี่บก.คนสวยของฉันเค้าจะหงุดหงิดเอา นี่ก็ตามงานมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว” เสียงหวานลากยาวก่อนที่จะสาธยายออกมาจนอีกฝ่ายรู้สึกรำคาญ

“ไม่ได้ ไม่ได้ เวลามันเดินเร็วจะตาย ถ้าพวกฉันมีคู่ไปแล้วเธอไม่มีรับรองโดนยังถิงถิงเหยียบจมงานแต่งยัยโหรวโหรวแน่” นักบิดคนสวยรีบเอ่ยเหตุผลออกมาจนคนที่กำลังขับรถอยู่ทำหน้าเซ็ง

“เออๆๆ น่าเบื่อจริง เธอก็ไม่น่าไปรับคำท้ายัยบ้าขี้อิจฉาสองคนนั่นเลย ชีวิตตัวเองยังจะเอาไม่รอด ยังอยากจะมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตของคนอื่นอีก” เสียงหวานเอ่ยออกไปห้วนๆ ก่อนที่จะบ่นออกมาอย่างห้ามไม่ได้

“แค่นี้แหละ คืนนี้พรุ่งนี้แต่งตัวสวยๆ นะ เอาแบบผู้ชายคอเคล็ดตั้งแต่หน้าคลับยันในคลับเลยนะ คลับนี้รับรองปลอดภัยและมีแต่พวกหน้าที่การงานดีๆ ไปเที่ยวกันเพราะเป็นของพี่ชายเพื่อนสมัยเรียนประถมของฉันเอง” นักบิดสาวคนสวยบอกลาเพื่อนสนิท ส่วนสาวสวยที่กำลังขับรถอยู่พอฟังแล้วก็ได้แต่เออออไปอย่างนั้นทั้งๆ ที่ใจไม่ได้อยากไปเลยสักนิด

ชายหนุ่มที่มีใบหน้าหล่อเหลาคมคาย จมูกโด่ง คิ้วเข้ม ริมฝีปากอมชมพูธรรมชาติ ทรงผมนั้นยาวจนมัดรวบเอาไว้ทางด้านหลัง รูปร่างสูงโปร่งด้วยความสูงเกือบ187เซนติเมตรกำลังก้าวขายาวๆ เดินออกมาจากประตูทางออกของผู้โดยสารขาเข้า สายตาคมมองไปรอบๆ เพื่อมองหาคนที่มารับ ก่อนที่จะเห็นป้ายชื่อและใบหน้าหล่อเหลาของพี่ชายคนโต

“เฮ้!! เจียวจ้าน” เสียงเรียกพร้อมรอยยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้มทั้งสองข้างดังมาจากคนที่ถือป้ายชื่อยืนรอเขาอยู่

“สวัสดีครับพี่เจียงข่าน สบายดีนะครับพี่” เสียงทุ้มเอ่ยทักทายพี่ชายก่อนที่สองพี่น้องจะกอดกัน มือหนาตบลงบนไหล่หนั่นแน่นของน้องชายที่มีอายุห่างกันเพียงสองปี

“อืม...พี่สบายดี ยินดีต้อนรับกลับบ้านไอ้น้องรัก ป๊ากับม๊าให้พี่มารับนาย รีบไปกันเถอะท่านทั้งสองรอนายอยู่” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นหลังจากที่ทั้งคู่ผละกอดออกจากกันแล้ว

เฉิน เจียวจ้าน หนุ่มหล่อวัยสามสิบปี ทายาทอันดับสองของตระกูลเฉิน ซึ่งเป็นตระกูลที่เป็นผู้นำด้านสื่อและสิ่งพิมพ์ที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเอ เขาไปเรียนต่อด้านสื่อจากต่างประเทศเพื่อนำความรู้กลับมาช่วยพี่ชายบริหารงาน เฉิน เจียวจ้านเป็นผู้ชายที่มีนิสัยเคร่งขรึม บุคลิกไม่ใช่ผู้ชายเล่น แต่นี่ก็เป็นเสน่ห์ที่ทำให้สาวๆ หลายคนมาตกหลุมรักภาพลักษณ์ติสๆ ของเขา แต่เขาก็ยังไม่เจอผู้หญิงที่รู้สึกว่าถูกใจเลยสักคน

คฤหาสน์ตระกูลเฉิน

รถเก๋งเมอร์ซิเดส E คลาสสีดำที่มีผู้โดยสารเป็นทายาทของตระกูลเฉินทั้งสองคนจอดที่หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ ก่อนที่ร่างสูงโปร่งของสองหนุ่มทายาทอันดับหนึ่งและทายาทอันดับสองจะลงมาจากรถพร้อมกับเดินเข้าไปในบ้านพร้อมกัน บอดี้การ์ดและคนรับใช้ต่างหยุดยืนก่อนที่จะโค้งคำนับคุณชายทั้งสอง

“อ้าว มาถึงกันแล้วหรอลูก”

เสียงแหบหวานของนางเฉินซูฉีเอ่ยทักทายบุตรชายก่อนที่จะเดินตรงเข้าไปสวมกอดบุตรชายคนเล็กด้วยความคิดถึง เขาไปใช้ชีวิตอยู่ที่ต่างประเทศถึงสี่ปี และไม่ค่อยกลับมาเยี่ยมบ้านเลยทำให้เธอคิดถึงเขามาก

“ยินดีต้อนรับกลับบ้านเรานะลูก เจียวจ้าน”

คุณนายเฉินเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกถึงความสุขที่เธอได้รับวันนี้ มารดาผละออกจากอ้อมกอดก่อนที่บุตรชายจะโค้งคำนับทั้งบิดาและมารดา

“สวัสดีครับป๊า ม๊า สบายดีกันนะครับ” เสียงทุ้มเอ่ยทักทายก่อนที่จะเอ่ยถามถึงสุขภาพของบิดามารดา

“สวัสดีลูก ป๊ากับม๊าก็สบายดี ว่าแต่ลูกนั่นแหละ ทำไมไม่ตัดผมให้มันสั้นดูดีหน่อย ดูสิใครไม่รู้ว่าลูกเป็นลูกพ่อ เค้าคงจะคิดว่าลูกเป็นมาเฟียอยู่ที่แก๊งไหน” นายเฉินซือเยว่ทักทายบุตรชายคนเล็กกลับก่อนที่จะสำรวจทรงผมและหน้าตาของบุตรชายที่ไม่ได้พบหน้ากันนานถึงสี่ปีแล้วเอ่ยออกมาติดตลก

“โถ่ป๊า ร้านตัดผมที่เมืองนอกเค้าทำไม่ถูกใจผมนี่นา เลยต้องไว้กลับมาตัดที่เมืองเอของเราแทน” เฉินเจียวจ้านแก้ตัวไปแบบนั้น อันที่จริงเขาชอบทรงนี้มาก

“พ่อมีเรื่องอยากจะถามลูกสักหน่อย” น้ำเสียงจริงจังของบิดาทำเอาสีหน้าของชายหนุ่มผู้มาใหม่ถึงกับซีด

“มีอะไรอยากจะถามผมหรอครับ” เสียงทุ้มพยายามเอ่ยถามออกมาอย่างใจดีสู้เสือ

“ปีนี้ลูกก็อายุ30แล้วใช่ไหม”

“ใช่ครับ ทำไมหรอครับ” เจียวจ้านเอ่ยถามบิดากลับไป

“ลูกมีแฟนหรือยัง”

คำถามตรงๆ ออกจากปากของบิดาทำเอาเฉิน เจียวจ้านตั้งรับไม่ทัน เขาเคยให้สัญญากับบิดามารดาก่อนที่จะไปเมืองนอกว่าเขาจะมีแฟนตอนอายุสามสิบ และนี่ก็ถึงเวลาที่เขาขอผลัดบิดามาแล้ว อันที่จริงตอนอายุยี่สิบหก บิดาของเขาพยายามจะนัดบอดให้กับเขา หากแต่ผู้หญิงที่เขาไปพบแต่ละคนมักจะมองที่รูปร่างหน้าตาและฐานะ ยิ่งฐานะยิ่งสำคัญกับผู้หญิงพวกนั้น เขาจึงทำงานนัดบอร์ดพังแทบทุกครั้ง ไม่มีผู้หญิงคนไหนเลยที่เขารู้สึกถูกตาต้องใจ