DELTA_4 โทรจีบผู้ชาย

# เช้าวันต่อมา ..

Line!!

เสียงไลน์ดังขึ้นมาขณะที่ฉันกำลังแต่งตัวด้วยท่าทางอืดอาดแถมตายังจะปิดอยู่รอมร่อ เพราะเมื่อคืนฉันมัวแต่ส่องผู้ชายจนนอนเกือบตีสาม แต่เป็นการส่องที่คุ้มค่ามากๆ เพราะมันทำให้ฉันได้รู้จักว่าที่สามีของฉันมากขึ้น แล้วก็ทำให้ฉันได้รู้ว่าภายใต้ใบหน้าเย็นชานั้นซ่อนความเจ็บปวดไว้มากแค่ไหน  -_- พอพูดถึงเรื่องนั้นขึ้นมา หัวใจของฉันก็จุกหน่วงและเจ็บปวดขึ้นมาทันที ราวกับเรื่องเลวร้ายนั้นเกิดขึ้นกับตัวเอง แต่ก็คงไม่เจ็บเท่าคนที่เสียคุณพ่อคุณแม่ไปพร้อมกัน  ‘ตัวคนเดียว คงจะโดดเดี่ยวและเหงาน่าดูเลย’ 

ฉันเลิกดราม่าแล้วหยิบมือถือขึ้นมากดดูก่อนจะเห็นว่าเป็นข้อความจากยัยซิน 

SIN999  เบอร์เฮียเดย์ 09xxx~

OxO ฉันเบิกตามกว้างเมื่อเห็นข้อความที่ยัยซินส่งมา กรี๊ดดดด~ เบอร์เฮียเดย์งั้นเหรอ ตึกตักๆ ฉันดีใจจนทำตัวไม่ถูก มือไม้สั่นอย่างกับผีเข้า(เวอร์มะ?)

VALEN น่ารักอ่า ขอบใจมากนะเพื่อนรัก ❤️

เพื่อนฉันน่ารักที่สุดเลย ลืมบอกไปว่าเมื่อคืนหลังจากที่ฉันกลับมาจากผับ ฉันก็โทรไปขอร้องให้ยัยซินขอเบอร์ว่าที่สามีให้เพราะเขาเป็นเพื่อนสนิทของแฟนยัยซิน 

SIN999 จ้า อย่าโทรไปรบกวนเวลาทำงานของเฮียหล่ะ 

VALEN รู้แล้วน่า 

ฉันตอบไปทันที ใครจะโทรไปรบกวนเวลางานของสามีกันเล่า จะโทรไปเฉพาะตอนที่คิดถึงก็เท่านั้น แต่ก็ไม่รู้หรอกนะ ว่าจะคิดถึงวันละกี่ครั้ง อิอิ

VALEN แค่นี้ก่อนนะ แล้วเจอกันที่มหาลัย

SIN999 OK

หลังจากได้เบอร์มา ฉันก็รีบกดบันทึกไว้ทันที >ว่าที่สามี<  งือ~เขินอ่า พิมพ์เองเขินเอง แต่ว่า..ลองโทรเช็คหน่อยดีกว่าเผื่อยัยซินให้เบอร์ผิด อิอิ 

>>> อีกด้าน 

ร่างสูงเดินเข้ามาในบริษัทผลิตอุปกรณ์ไฟฟ้าที่เป็นหนึ่งในธุรกิจทำเงินของครอบครัวเขา วันนี้เขามีนัดประชุมกับฝ่ายการตลาด

ครืด~~

มือหนาล้วงมือถือในกระเป๋ากางเกงขาออกมาดูขณะที่เปิดประตูเข้าไปในห้องทำงาน 

09xxx~~

"ใคร?"ชายหนุ่มถามเสียงเรียบหลังจากดรับสาย คำถามของเขาอาจจะดูเป็นการไร้มารยาทสำหรับคนฟัง แต่ที่ชายหนุ่มพูดไปอย่างนั้น เพราะเบอร์นี้เป็นเบอร์ส่วนตัว จะมีแต่คนสนิทที่รู้จัก ส่วนลูกค้าจะติดต่อทางเลขาของเขาเท่านั้น

(สวัสดีค่ะรุ่นพี่)

ทันทีที่ได้ยินเสียงหวานและสรรพนามที่เธอใช้เรียกเขา ชายหนุ่มก็รู้ได้ทันทีว่าเธอคือใคร? 

พรึบ!

ร่างสูงเดินไปนั่งบนเก้าอี้ทำงานอย่างใจเย็น ไม่สงสัยแม้แต่น้อยว่าเธอเอาเบอร์เขามาจากไหน ถ้าไม่ใช่จากเมียของเพื่อนเขา

(รุ่นพี่ได้ยินหรือเปล่าค่ะ)

"มีอะไร"ชายหนุ่มกรอกเสียงเรียบไร้ความรู้สึกเช่นเคย โชคดีแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ตัดสายเธอทิ้ง เพราะรู้ว่าเธอจะมาคุยเรื่องไร้สาระ

(ทำไมต้องทำเสียงดุด้วยค่ะ หรือว่าหนูโทรไปรบกวนเวลาทำงาน ถ้ารุ่นพี่ทำงานอยู่..หนูวางสายก่อนก็ได้นะคะ แล้วหนูจะโทรไปตอน....)

"ฉันไม่มีเวลาคุยเรื่องไร้สาระ" 

(รุ่นพี่รู้ได้ยังคะว่าเรื่องที่หนูจะพูดมันไร้สาระ หนูอาจจะเป็นลูกค้าที่น่ารักของรุ่นพี่ก็ได้นะคะ)

หึ! ลูกค้าอย่างนั้นเหรอ? ยัยเด็กนี่คิดจะทำอะไรกันแน่

"มีอะไรก็รีบพูดมา "ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงติดรำคาญ 

(หนูแค่จะโทรมาปรึกษารุ่นพี่เรื่องที่พักหน่ะค่ะ คอนโดที่หนูอยู่มันไม่ค่อยโอเครเลยค่ะ หนูอยู่คนเดียวหนูอยากได้ที่ที่ปลอดภัยกว่านี้ รุ่นพี่พอจะแนะนำหนูได้มั้ยคะ)

หึ! น่ารำคาญชะมัด! คิดว่าเขาไม่รู้ทันแผนการโง่ๆของเธอหรือไง ขณะที่ชายหนุ่มกำลังหงุดหงิดกับคนในสาย เสียงใครบางคนก็เปิดประตูเข้ามา 

แอดด~

"หัวข้อการประชุมแล้วก็รายการสินค้าใหม่ "

ประวิทย์ยื่นเอกสารไปตรงหน้าชายหนุ่ม โดยไม่รู้ว่าชายหนุ่มคุยโทรศัพท์กับใครบางคนอยู่ แต่เป็นโอกาสดีของชายหนุ่ม

"เคลียร์ให้ที เธอสนใจคอนโด "

มือหนายื่นมือถือให้ชายวัยกลางคน ก่อนที่เขาจะหยิบเอกสารเตรียมประชุมไปอ่าน โดยไม่สนใจว่าคนในสายจะคิดยังไง