รรินที่แยกกับสายฟ้ากำลังเดินเข้าไปหานัทและคนอื่น ๆ ที่โต๊ะด้านใน ถึงแม้จะไม่ใช่โซน VIP แต่ก็แยกออกเป็นสัดส่วนไม่ได้เบียดกับคนอื่น ๆ จนเกินไป
“น้องรินทางนี้ครับ” เมื่อนัทเห็นรรินเดินมาก็ตะโกนเสียงดังแข่งกับเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มพร้อมกับโบกมือเรียก
“สวัสดีค่ะพี่ ๆ” รรินยกมือไหว้ทุกคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะจนทุกคนที่เห็นเธอถึงกับตะลึงในความสวยของเธอ
“สวัสดีครับน้องรินพี่ชื่อก้องครับ ไอ้นี่บอสแล้วคนนั้นตาลแฟนไอ้บอสมันทุกคนยินดีต้อนรับน้องรินเข้าสายรหัสนะครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
“น้องรินสวยขนาดนี้ไม่ทราบว่ามีแฟนหรือยังครับ”
“มีแล้วค่ะ” รรินตอบพร้อมกับยิ้มให้คนถาม
“น้องรินอย่ายิ้มบ่อยครับเดี๋ยวพี่หาทางกลับไม่เจอ”
“ทำไมคะ??”
“พี่หลงน้องจนหาทางออกไม่เจอไงครับ”
“มุขเชย ๆ ยังจะกล้าเล่นนะมึงไอ้บอส เดี๋ยวตาลก็เอาตายหรอก”
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ/ฮ่า ๆ ๆ ๆ” ทุกคนที่อยู่บนโต๊ะต่างหัวเราะกันอย่างสนุกสนานและพูดคุยกันอย่างสนิทสนม จนนัทที่ฟังอยู่ถามรรินเพื่อจะสั่งเครื่องดื่มให้เธอ
“ริน ดื่มอะไรดีครับ”
“น้ำอัดลมค่ะ รินไม่ดื่มแอลกอฮอล์”
เมื่อคืนรรินไม่รู้ว่าสายฟ้าหยุดไปตอนไหน เพราะเธอสลบไปตั้งแต่ยังไม่ทันจบเกมส์ที่สาม เขาทั้งอึดและหื่นเป็นที่สุด ไม่รู้เป็นเพราะฤทธิ์ยาหรือเพราะเขาเป็นแบบนี้อยู่แล้ว ตื่นมากับความรู้สึกปวดร้าวไปทั้งตัว แทบขยับร่างกายไม่ได้เธอที่อยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มที่เป็นเจ้าของเธออย่างสมบูรณ์ทั้งตัวและหัวใจ เธอยอมรับว่ารักเขามาก ก่อนจะพลิกตัวหันมามองหน้าหล่อ ๆ ที่ใครเห็นก็หลงเสน่ห์ แต่ก็ต้องถอยห่างเพราะความเย็นชาของเขา รรินอดใจไม่ได้ที่ยื่นมาไปสัมผัสใบหน้าที่มีเครื่องหน้าทุกอย่างเข้ากันอย่างลงตัวที่สุด ไม่ว่าจะเป็นปากแดงจนผู้หญิงบางคนยังอิจฉา จมูกโด่งเป็นสัน คิ้วเข้มและตาดุ ๆ คู่นั้นที่เวลามองสบตาใครต้องหนีเกือบทุกคน แต่แล้วเธอก็ต้องสะดุ้งเมื่ออยู่ๆ คนที่เธอกำลังสำรวจใบหน้าเขาลืมตาขึ้นมามองเธอ พร้อมกับรอยยิ้มที่ไม่ค่อยมีใครได้เห็นมากนัก“แอบทำอะไรพี่เหรอครับ” สายฟ้าถามคนในอ้อมกอดพร้อมกระชับอ้อมแขนให้แน่นมากขึ้นจนอีกคนร้องออกมา“เปล่าค่ะ ไม่ได้ทำอะไร แต่พี่สายฟ้ากอดแน่นไปแล้วค่ะรินหายใจไม่ออกปล่อยก่อนค่ะจะลุกแล้ว รินหิว”เธอเหลือบมองนาฬิกาก็เห็นว่าเที่ยงแล้ว นี่เ
“กูกลับละ”“เออ/เออ”หลังจากที่สายฟ้าได้รับข้อความจากรรินเขาก็ลุกขึ้นบอกลาเพื่อนแล้วรีบเดินออกมาด้านหน้าผับตามที่รรินบอกว่ารอเขาอยู่ที่นี่ พอเขาเดินมาถึงก็เห็นกับรรินกำลังยืนคุยกับนัทอยู่ที่หน้าร้าน เขารีบเดินเข้าไปโอบเอวรรินแสดงความเป็นเจ้าของ แค่เขามองตาเขาก็รู้ว่านัทนั้นก็ชอบรรินเหมือนกัน“รอนานไหมครับ”“ไม่นานค่ะรินเพิ่งออกมาเหมือนกัน” รรินหันไปยิ้มกับสายฟ้า“ไปกัน”“ขอบคุณพี่นัทนะคะ ที่เดินมาส่งและอยู่เป็นเพื่อนริน”“ครับ พี่ไปก่อนนะ”“สวัสดีค่ะ” นัทเดินกลับเข้าไปในผับอีกครั้ง ส่วนรรินกับสายฟ้าก็เดินมาลานจอดรถเพื่อกลับที่พักด้านริสาที่มองดูเวลาและคิดว่ายาที่เธอให้สายฟ้ากินเข้าไปน่าจะเริ่มออกฤทธิ์ เธอเอ่ยชวนเพื่อน ๆ ของเธอให้ไปด้วยเพื่อจะได้มีข้ออ้างในการเข้าไปอีกครั้ง ว่าสองสาวเพื่อนของเธอมาหาสองหนุ่มเพื่อนเขา เพราะเมื่อกี้เธอบอกเขาว่าจะไม่ไปรบกวนเขาอีก“นี่พวกแกขึ้นไปข้างบนกับฉันหน่อยสิ”“เออ ไปสิ”สองสาวตอบริสาพร้อมพากันเดินขึ้นชั้นบนห้อง VIP ของสามหนุ่มทันที พอเปิดประตูเข้าไปกล
รรินที่แยกกับสายฟ้ากำลังเดินเข้าไปหานัทและคนอื่น ๆ ที่โต๊ะด้านใน ถึงแม้จะไม่ใช่โซน VIP แต่ก็แยกออกเป็นสัดส่วนไม่ได้เบียดกับคนอื่น ๆ จนเกินไป“น้องรินทางนี้ครับ” เมื่อนัทเห็นรรินเดินมาก็ตะโกนเสียงดังแข่งกับเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มพร้อมกับโบกมือเรียก“สวัสดีค่ะพี่ ๆ” รรินยกมือไหว้ทุกคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะจนทุกคนที่เห็นเธอถึงกับตะลึงในความสวยของเธอ“สวัสดีครับน้องรินพี่ชื่อก้องครับ ไอ้นี่บอสแล้วคนนั้นตาลแฟนไอ้บอสมันทุกคนยินดีต้อนรับน้องรินเข้าสายรหัสนะครับ”“ขอบคุณค่ะ”“น้องรินสวยขนาดนี้ไม่ทราบว่ามีแฟนหรือยังครับ”“มีแล้วค่ะ” รรินตอบพร้อมกับยิ้มให้คนถาม“น้องรินอย่ายิ้มบ่อยครับเดี๋ยวพี่หาทางกลับไม่เจอ”“ทำไมคะ??”“พี่หลงน้องจนหาทางออกไม่เจอไงครับ”“มุขเชย ๆ ยังจะกล้าเล่นนะมึงไอ้บอส เดี๋ยวตาลก็เอาตายหรอก”“ฮ่า ๆ ๆ ๆ/ฮ่า ๆ ๆ ๆ” ทุกคนที่อยู่บนโต๊ะต่างหัวเราะกันอย่างสนุกสนานและพูดคุยกันอย่างสนิทสนม จนนัทที่ฟังอยู่ถามรรินเพื่อจะสั่งเครื่องดื่มให้เธอ“ริน ดื่มอะไรดีครับ”“น้ำอัดลมค่ะ รินไม่ดื่มแอลกอฮอล์”
ตั้งแต่วันนั้นที่ข่าวที่ว่าสายฟ้าเป็นแฟนกับรริน จนตอนนี้ทำให้รรินเป็นที่จับตามองของหลาย ๆ คนในมหาลัย ทุกวันนี้สายฟ้ายังทำหน้าที่ไปรับส่งเธออยู่วันไหนที่รรินต้องไปทำความสะอาดห้องของเขาสายฟ้าก็จะบังคับให้เธอนอนค้างที่คอนโดอย่างเลี่ยงไม่ได้ โดยเขาจะให้เธอนอนที่ห้องรับแขกส่วนเขาก็นอนที่ห้องของตัวเอง จนตอนนี้ทั้งคอนโดของเขาและที่บ้านของเธอต่างก็มีเสื้อผ้ารวมทั้งข้าวของเครื่องใช้ของทั้งสองอยู่พร้อม แม้ทุกวันนี้ทั้งสองก็ยังไม่มีอะไรเกินเลยกันนอกจากจับมือกับหอมแก้มเท่านั้นการแต่งตัวของเธอก็เปลี่ยนไปจากเดิมเธอเลิกใส่แว่น เสื้อผ้าก็เปลี่ยนใหม่ทั้งหมดด้วยฝีมือวิวเพื่อนสนิทของเธอโดยวิวให้เหตุผลว่าต้องสวยเพื่อมัดใจแฟน เมื่อเธอเปลี่ยนไปความสวยที่เคยซ่อนไว้ก็ถูกเปิดเผยทำให้มีคนเข้ามาจีบเธอเยอะขึ้น จนบางทีสายฟ้าถึงกับหัวเสียประกาศเสียงดังว่าเธอคือแฟนของเขา ใครห้ามจีบ ไม่งั้นเจอดี แต่ก็ยังมีคนบางกลุ่มที่ไม่กลัวคำขู่ของสายฟ้าเข้ามาจีบรรินอยู่บ้าง แต่ยังดีที่มีวิวเพื่อนเธอช่วยกันพวกผู้ชายพวกนั้นได้บ้าง“เลิกเรียนแล้วรอพี่สายฟ้ามารับเหรอ ให้วิวนั่งรอเป็นเพื่อนไหม”“ไม่เป็น
“เชี้ยแล้วไง...... ไอ้สายฟ้ามึงเห็นข่าวในเพจซุบซิบของมหาลัยยังวะ” อยู่ ๆ กายก็ร้องโวยวายเสียงดังในขณะที่พวกเขากำลังนั่งเล่นกันอยู่ที่โต๊ะประจำหน้าคณะ“ข่าวอะไรของมึงวะ เสียงดังกูตกใจหมด” พายุเอ่ยถามพร้อมกับที่กายยื่นโทรศัพท์ของตัวเองให้เพื่อนได้ดูข่าวที่เขาพูดถึง“เห้ย!!!! จริงด้วยมึงเห็นยังไอ้สายฟ้า” “อะไร” พายุยื่นโทรศัพท์ของกายให้สายฟ้าได้ดูแต่เขาไม่ได้พูดอะไรออกมาแค่ตอบรับในลำคอ“อืม”“อ้าวเห้ย เรื่องมันเป็นไงวะ แล้วสาวคนนั้นเป็นใครปกติมึงไม่ให้ใครขึ้นรถนี่หว่าเล่ามาดิ พวกกูรอฟังอยู่นะโว้ย”“แฟนกู”“เชี้ย!? มึงว่าไงนะ” เพื่อนทั้งสองของเขาตะโกนออกมาพร้อมกันเสียงดังจนคนที่อยู่บริเวณนั้นหันมามองแต่ก็เพียงแค่แว็บเดียวก็เลิกสนใจ“อะไร ยังไง เล่ามาเดี๋ยวนี้เลยพวกกูโคตรอยากรู้แม่งสาวคนนี้เป็นใครที่สามารถมาสยบผู้ชายแบบมึงได้”“เสือก”“ไอ้ห่
หลังจากออกมาจากห้างสายฟ้าก็ขับรถมุ่งตรงมาที่บ้านของรรินทันที เมื่อจอดรถเรียบร้อยแล้วสายฟ้าทำหน้าที่ยกของที่ซื้อมาทั้งหมดออกจากท้ายรถเข้ามาในบ้าน รรินเดินถือแก้วน้ำมายื่นให้เขาหลังจากที่เขาขนของที่ซื้อมาไว้ภายในบ้านเสร็จแล้วและตอนนี้กำลังนั่งเล่นอยู่ที่โซฟาในบ้านเธอ“น้ำเย็นค่ะ”“อืม”รรินนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับสายฟ้าที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่โดยไม่มีทีท่าว่าจะกลับเลยแม้แต่น้อย จนเธอต้องเป็นฝ่ายถามเขาออกมาเอง“เออ... ดึกแล้วพี่สายฟ้าจะกลับเลยไหมคะ พรุ่งนี้รินมีเรียนตอนเช้า”“นอนที่นี่ได้ไหม”“พี่จะนอนได้ไงเราไม่ได้เป็นอะไรกัน คนอื่นจะคิดยังไงคะ”“งั้นเราก็เป็นแฟนกันเลยสิ”“ห๊ะ!!!” รรินร้องออกมาเสียงดังด้วยความตกใจกับคำพูดของเขาที่พูดออกมาแบบไม่เดือดร้อนอะไรเลย“แต่เราเพิ่งรู้จักกันเองนะคะ พี่สายฟ้ารู้จักรินดีแล้วเหรอคะ”"จะช้าหรือเร็วไม่สำคัญ พี่มั่นใจในตัวริน""พี่สายฟ้า"“งั้นเราเป็นแฟนกันแล้วนะ” รรินหน้าเหวอทันทีที่ได้ยินคำพูดของสายฟ้าที่พูดออกมาแบบสบาย ๆ หน้านิ่ง ๆ กดยิ้มมุมปากนิดหน่อย“หรือ