บทที่ 116

หยานซูตอบอย่างตรงไปตรงมา "หนูไม่รับประกันว่าจะรักษาเขาได้ค่ะ"

สีหน้าของชายชราเย็นชาลงในทันที

หยานซูพูดขึ้นต่อ "แต่หนูรับรองว่าจะไม่มีวันทิ้งเขาแน่นอน"

สีหน้าของชายชราจึงผ่อนคลายขึ้น เขาจ้องหยานซู ถ้าอยากจะทดสอบความรู้ลึกซึ้งของหยานซู ก็ต้องใช้ไพ่ที่น้อยคนนักจะรู้เกี่ยวกับโป๋ซู่

"หยานซู? ในเมื่อหนูเป็นหมอ งั้นบอกฉันตามความจริงหน่อยได้ไหมว่าอาการป่วยของโป๋ซู่มีแนวโน้วเป็นบวกหรือเปล่า?"

ชายชราอยากรู้ว่า ถ้าหยานซูรู้สาเหตุที่แท้จริงของอาการป่วยของโป๋ซู่ เธอจะรังเกียจโป๋ซู่หรือไม่?

หยานซูตกลงอยู่ในสภาวะเงียบเชียบ

เธอเงียบไปนาน

ชายชรารอคำตอบจากเธออย่างอดทน

หลังจากผ่านไปนาน หยานซูจึงพูดขึ้นอย่างระมัดระวัง "คุณปู่คะ อาการป่วยของโป๋ซู่ ชัดเจนว่าเป็นโรคนอนไม่หลับ แต่สาเหตุที่ทำให้เขานอนไม่หลับนั้นมาจากปมในใจของเขาเอง อาการนอนไม่หลับแบบนี้ เป็นอาการที่เกิดจากความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้า ถ้าใช้ชีวิตได้อย่างปกติแบบนี้ต่อไปก็ไม่เป็นไร แต่กลัวว่าถ้าต้องเผชิญหน้ากับเรื่องที่กระทบกระเทือนจิตใจอย่างรุนแรง เขาอาจจะทนรับกับการเปลี่ยนแปลงไม่ได้ แล้วปีศาจในใจอาจจะทําลายเขาอีกครั้ง อาการของโรคในเวลา