ตอนที่ 10

“โทษทีพี่เผลอหลับ มารอนานแล้วใช่ไหม”

“ไม่นานเท่าไหร่ค่ะ”

ก็แค่ชั่วโมงกว่า ๆ เอง!

ปากบอกอย่างแต่ใจกลับบ่นอีกอย่าง เพราะอดน้อยใจกับเหตุผลที่ทำให้อีกฝ่ายลืมนัดของเธอไม่ได้

“นั่งรอพี่แป็บนึง น้ำอยู่ในตู้เย็นนะ เปิดได้เลย”

“อ่า ค่ะ”

ฟ้าใสหันมาขานรับเสียงใส เธอมองตามหลังจนกระทั่งรุ่นพี่เดินหายเข้าไปในห้องนอนแล้วจึงหันกลับมาสำรวจห้องของผู้ชายในฝันต่อด้วยความอยากรู้อยากเห็น

วอลเปเปอร์และผ้าม่านสีขาวสะอาดตาเข้าเซตกัน เฟอร์นิเจอร์ต่าง ๆ เป็นสไตล์โมเดิร์นและ Built in เข้ากับผนังเกือบทั้งหมด ทำให้ห้องดูโปร่งและกว้างขวาง มีการแบ่งแยกโซนต่าง ๆ ให้เป็นสัดส่วนอย่างชัดเจน ดูน่าอยู่มาก ๆ

ข้าวของทุกอย่างถูกจัดวางไว้อย่างเป็นระบบระเบียบ ไม่มีแม้แต่ฝุ่นผงกวนใจเลยแม้แต่น้อย บ่งบอกถึงนิสัยความรักสะอาดของผู้เป็นเจ้าของห้องได้เป็นอย่างดี

แต่ที่ดูจะดึงดูดสายตาของเธอมากที่สุดเห็นจะเป็นชั้นวางหนังสือตรงหน้า เพราะมันอัดแน่นเต็มไปด้วยหนังสือทางด้านการแพทย์และผลงานการวิจัยต่าง ๆ ที่รุ่นพี่เก็บสะสมเอาไว้ หนาแน่นชนิดที่แต่ละเล่มบดเบียดกันจนชั้นหนังสือแทบแตก

สมกับเป็นห้องของนายแพทย์หนุ่มอนาคตไกล ที่เก่งถึงขนาดได้รับทุนของโรงพยาบาลให้ไปเรียนต่อเฉพาะทางที่ต่างประเทศ

เฮ้อ ทำไมถึงได้ทั้งหล่อ ทั้งเก่ง ทั้งฉลาด ทั้งรวยแบบนี้นะ

แคก แคก ~

ฟ้าใสหันขวับตามเสียงไอแห้ง ๆ ที่ดังลอยออกมาจากในห้องนอน ก่อนที่ร่างสูงในชุดเดิมแต่กระดุมถูกติดครบทุกเม็ดแล้ว เดินออกมาพร้อมเจ้าโทรศัพท์มือถือเครื่องสีชมพูฟรุ้งฟริ้งในมือ

“ขอบคุณค่ะ”

ฟ้าใสรับโทรศัพท์เจ้าปัญหามาเก็บลงกระเป๋าสะพาย แล้วส่งยิ้มหวานให้ผู้มีพระคุณจากใจจริง พลันรอยยิ้มก็จางลงเมื่อสายตาสะดุดเข้ากับขอบตาคล้ำ ๆ และความเหนื่อยล้าบนใบหน้าของเขา

“นี่....พี่นัทไม่สบายเหรอคะ?”

“นิดหน่อยน่ะ”

“แต่ฟ้าใสว่าไม่นิดแล้วนะคะ พี่นัทหน้าซีดมากเลย ปากก็แห้งแตกจนเลือดซิบ ๆ ขนาดนี้ ที่บอกเผลอหลับนี่เพราะแบบนี้ใช่ไหมคะ”

“อืม กลับเลยไหม นี่ก็ดึกแล้ว เดี๋ยวพี่ลงไปส่ง”

นัทเหลือบตาไปมองตัวเลขที่ปรากฏบนหน้าจอนาฬิกาติจิตอลซึ่งวางอยู่บนหลังชั้นหนังสือ แล้วหันมาเอ่ยถามรุ่นน้องด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงกว่าปกติ

ใจก็อยากจะขับรถไปส่งเธอที่บ้านทว่าประเมินสังขารของตัวเองแล้วคงให้เธอกลับเองดีกว่า เพราะเกรงว่าเขาจะไปเป็นภาระให้เธอเสียมากกว่า

ฟ้าใสไม่สนใจในคำถามเชิงคำเชิญกลับกลาย ๆ นั่น แต่โฟกัสไปยังเรื่องที่เธออยากรู้แทน

“พี่นัททานข้าวทานยาหรือยังคะ”

“พี่ไม่หิว”

“ไม่หิวก็ต้องทานค่ะ เป็นหมอก็ควรรู้นี่คะว่าต้องปฏิบัติตัวยังไงเวลาที่ไม่สบาย ไปนั่งรอค่ะเดี๋ยวฟ้าใสทำข้าวต้มให้”

คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเล็กน้อย สายตาคมฉายแววประหลาดใจออกมา เมื่อรุ่นน้องที่มักจะพูดน้อยและมีท่าทางเกร็งเสมอเมื่ออยู่ใกล้เขา มาวันนี้กลับพูดจายาวเหยียดทั้งยังกล้าออกคำสั่งกับเขาอีกด้วย

“หึหึ ไม่เป็นไร เรากลับไปเถอะ ขับรถดึก ๆ มันอันตรายนะ”

“ไว้ทำข้าวต้มเสร็จแล้วฟ้าใสจะกลับนะคะ ไหนดูสิมีของสดอะไรบ้าง?”

“ฟ้าใส”

รุ่นพี่เอ่ยเรียกเสียงเข้ม แต่ฟ้าใสก็ทำเมินใส่สายตาดุ ๆ ที่เขาส่งมาให้ ก่อนจะเดินลอยหน้าลอยตาไปเปิดตู้เย็นแล้วสำรวจของด้านในอย่างถือวิสาสะ

จะให้เธอทิ้งคนป่วยที่ไม่ยอมดูแลตัวเองแล้วกลับบ้านไปตอนนี้ ใจเธอคงได้พะวักพะวนเรื่องเขาทั้งคืนพอดี!

“ฟ้าใส! อย่าดื้อกับพี่ได้ไหม”

“ฟ้าใสเปล่าดื้อ! คนที่ดื้อก็คือพี่นัทต่างหากค่ะ ไปค่ะ! ไปนั่ง! ป่วยแล้วอย่ามาทำเก่งได้ไหมคะ ถ้าเอาเชื้อไปแพร่จนคนไข้อาการหนักขึ้นมาจะทำยังไงคะ!?”

แววตามุ่งมั่นที่แฝงด้วยความห่วงใยคู่นั้นมันทำให้เขานิ่งเงียบไร้คำโต้เถียง เพราะตามหลักแล้วเขาก็ควรจะรักษาตัวเองให้หายดีก่อนจริง ๆ

มองกันไปมองกันมาอยู่สักพักนัทก็ยอมจำนน เขาถอนหายใจพรืดใหญ่แล้วหย่อนสะโพกลงนั่งบนโซฟาตามคำสั่งของหมอสาวในที่สุด

“เฮ้ออ จะทำอะไรก็ทำ”

“ ก็แค่นั้นแหละค่ะ”

สายตาคมมองรอยยิ้มอย่างผู้ชนะของเธอแล้วเบือนหน้าหนี เสยผมที่ยุ่งเหยิงอย่างขัดใจ ปากก็พึมพำคำบ่นออกมาเบา ๆ ราวกับต้องการพูดกับตัวเอง

“นี่เป็นน้องหรือเป็นแม่วะ”

ทว่าเสียงบ่นนั้นก็ยังลอยไปกระทบโสตประสาทของคนหูดีอย่างฟ้าใสเข้าอยู่ดี เธอจึงโผล่หน้าทะเล้น ๆ ขึ้นมาเหนือประตูตู้เย็นแล้วตะโกนตอบกลับด้วยน้ำเสียงกลั้นหัวเราะ

“แม่ค่ะ! .... แต่ขอเป็นแม่ทูนหัวนะคะ “

นัทถึงกับหลุดอมยิ้มกับมุกจีบหนุ่มที่หมอสาวยิงใส่อย่างไม่ทันตั้งตัว มองใบหน้าแดงระเรื่อของคนที่เล่นเองเขินเองแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมา ขี้เกียจจะเถียงกับคนหัวรั้นอีกต่อไป

ดวงตาคมกริบมองตามหญิงสาววิ่งไปวิ่งมาในห้องครัวซึ่งร้างราจากการทำอาหารมานานหลายปีนับตั้งแต่เขาเป็นนายแพทย์เต็มตัวอย่างเพลิดเพลิน ก่อนจะสะดุ้งแล้วรีบเก็บคืนสายตาเมื่อคนถูกจ้องดันรู้สึกตัวแล้วหันมาส่งยิ้มหวานให้

อืม ตามสบายเลย คิดเสียว่าเป็นห้องของตัวเองไปก็แล้วกัน!

นัทแสร้งทำเป็นมองไม่เห็นรอยยิ้มสดใสนั้น มือใหญ่เอื้อมไปหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านต่อจากที่อ่านค้างไว้เมื่อวานเพื่อฆ่าเวลา แล้วปล่อยให้หมอสาวระเบิดครัวของเขาได้ตามชอบใจ

โดยที่ชายหนุ่มคงลืมไปแล้วว่า...เขาไม่เคยปล่อยให้ใครรุกล้ำเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวถึงขนาดนี้มาก่อน

++++++++++++++

ในซีรี่ส์มีทั้งหมด 5 เรื่อง

1. คชา x หมอนิล จาก ทำไมถึงเป็นเธอ

2. หมอนัท x หมอฟ้าใส จาก รักอำพราง

3. หมอเกมส์ x น้ำค้าง จาก รักอำพรางคู่พิเศษ

4. ต้นไม้ x ใบบัว จาก เพื่อน(ไม่)จริง

5. อาร์ม x ยูกิ จาก กับดักรักร้าย

สามารถอ่านแยกกันได้ค่ะ เพียงแค่มีความสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงกันในบางฉากเท่านั้น