LOGINShare
ตอนที่ 9
Last Updated:
2025-09-07 17:32:08หญิงสาวยืนขยุกขยิกอยู่ไม่สุขตลอดเวลา ใจดวงน้อยเต้นระรัวขณะที่สายตาก็จับจ้องตัวเลขบริเวณเหนือแผงควบคุมภายในลิฟต์อย่างไม่วางตา
ความตื่นเต้นสุมอยู่ในอกยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ตามตัวเลขที่เปลี่ยนไปตามลำดับชั้นที่สูงขึ้น
ตื่นเต้น ๆ เสียดายไม่มีโทรศัพท์ ไม่งั้นเธอจะแอบอัดวิดีโอเก็บเอาไว้ดูเป็นหลักฐาน ว่าครั้งหนึ่งเธอมีบุญถึงขนาดได้ขึ้นห้องของหมอณัฐพล นายแพทย์หนุ่มคนดังของโรงพยาบาล
ติ้ง!
ฟ้าใสสะดุ้งเล็กน้อย มีสีหน้าตื่น ๆ ตอนที่ประตูลิฟต์เปิดออกกว้างเมื่อถึงชั้นที่ต้องการ ก่อนที่พนักงานสาวสวยจะผายมือส่งสัญญาณให้เธอเดินออกไปจากลิฟต์ก่อน
“เชิญค่ะคุณฟ้าใส”
แล้วตัวพนักงานสาวสวยจึงค่อยเดินตามออกมาติด ๆ ก่อนที่เจ้าหล่อนจะเดินแซงขึ้นมานำทางให้อีกครั้ง
“ห้องคุณณัฐพลจะอยู่ทางด้านริมสุดทางปีกขวาค่ะ”
ขาเรียวค่อย ๆ ก้าวไปตามทางเดินอย่างเชื่องช้า ดวงตากลมกวาดมองป้ายตัวเลขไล่ไปทีละห้องแล้วหัวใจก็ยิ่งเต้นแรงมากขึ้น เมื่อพบว่าจุดหมายปลายทางอยู่ข้างหน้าไม่ไกล
และแล้วทั้งสองก็มาหยุดยืนอยู่หน้าประตูห้องหมายเลข 3014 ซึ่งเป็นห้องพักที่อยู่ในสุดของทางเดินในที่สุด
ชั้นที่เธอกำลังยืนอยู่นี้มีห้องพักในโครงการเพียงแค่ 4 ห้องเท่านั้น แถมเธอยังได้ยินแว่ว ๆ จากพนักงานที่มาส่งเธอว่าห้องของรุ่นพี่เป็นห้องที่มีขนาดใหญ่และแพงที่สุดของโครงการนี้อีกด้วย
“ขอบคุณมาก ๆ นะคะที่มาส่ง”
“ยินดีค่ะ ขากลับคุณฟ้าใสสามารถกดเลือกชั้น G ได้เลยนะคะ ไม่ต้องสแกนบัตรแล้วค่ะ”
ฟ้าใสคลี่ยิ้มหวานพลางก้มหัวให้พนักงานเล็กน้อย รอจนเจ้าหล่อนเดินเลี้ยวหายเข้าไปในลิฟต์ เธอจึงดึงสายตากลับมาหยุดมองป้ายตัวเลขของห้องพักอีกครั้งอย่างชั่งใจ
เธอตื่นเต้นจนมือไม้เย็นเฉียบไปหมด เกิดมาจนจะเข้าวัยทองอยู่แล้ว เธอก็ยังไม่เคยก้าวเท้าเข้าไปในห้องนอนของผู้ชายคนไหนมาก่อน ขนาดเพื่อนที่สนิทกันมาตั้งแต่สมัยเรียน เธอก็ยังรอแค่หน้าห้องเลย
แล้วนี่! ครั้งแรกของเธอจะประเดิมที่ห้องของผู้ชายในฝันเลยเหรอ ฮือ ตื่นเต้น! ตื่นเต้นโว้ย
ฟ้าใสกู่ร้องในใจ ลนลานยกมือขึ้นป้องปากแล้วพ่นลมออกมาเบา ๆ เพื่อเช็คความสะอาดสดชื่น ก่อนจะตรวจดูความเรียบร้อยส่วนอื่น ๆ อีกครั้ง
“ฮ้า~ ฮ้า~ โอเคลมหายใจใช้ได้ เสื้อผ้าหน้าผมโอเคแล้ว เติมน้ำหอมแล้ว ฮึบ ๆ เอาวะ! คนเรามันก็ต้องมีครั้งแรกด้วยกันทั้งนั้นแหละ”
เธอสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ พลางทำท่าฮึกเหิมเรียกความมั่นใจให้ตัวเองหลังยืนทำใจมาสักพักใหญ่ สายตามุ่งมั่นมองบานประตูตรงหน้าก่อนจะกลั้นใจเคาะมันในที่สุด
ก้อกก้อกก้อก
เธอหลับตาปี๋ รอฟังเสียงเปิดประตูด้วยใจลุ้นระทึกทว่าทุกอย่างกลับเงียบกริบ! ไม่มีสัญญาณใด ๆ ตอบกลับมา
ฟ้าใสขมวดคิ้วเข้าหากันพลางเหลือบตาไปมองป้ายตัวเลขของห้องพักอีกครั้ง
เธอก็มาถูกห้องแล้วนี่นา หรือว่าเธอจะเคาะเบาไปจนรุ่นพี่ไม่ได้ยินเสียง
คิดดังนั้นเธอจึงออกแรงเคาะประตูดูอีกครั้งด้วยเสียงที่ดังขึ้นกว่าเก่า
ก้อกก้อกก้อก
ก็ยังคงไร้เสียงตอบรับอีกตามเคย ฟ้าใสทำหน้ามึนงง ก่อนจะแนบใบหูเข้ากับบานประตู ตั้งใจฟังเสียงความเคลื่อนไหวด้านใน แต่ว่าบานประตูนั้นก็หนาเกินไปจนเธอไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย
“หรือว่าจะอาบน้ำอยู่!”
จบประโยคมือเล็กก็เคาะประตูห้องให้ดังขึ้นไปอีก เร่งเร้าให้อีกฝ่ายมาเปิดประตูไว ๆ ด้วยหวังว่าเธออาจจะโชคดีได้เห็นรุ่นพี่ในเวอร์ชันมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบเอวสอบอย่างในซีรี่ส์ก็เป็นได้
ก้อกก้อกก้อก
“พี่นัทคะ ฟ้าใสเองค่าาาา”
เสียงใสร้องตะโกนจนดังก้องไปทั่วโถงทางเดิน เพียงแค่นึกภาพร่างสูงกำลังอยู่ในสภาพล่อแหลมแบบนั้น ใจดวงน้อยก็เต้นตึกตักเสียงดังแข่งกับเสียงเคาะประตูแล้ว
อาย อยากเห็น ๆ ๆ!
แกร่ก!
ในจังหวะที่เธอกำลังจะเคาะเป็นรอบที่ 5 เสียงปลดล็อกจากด้านในก็ดังขึ้น ก่อนที่บานประตูจะเปิดออกกว้างด้วยฝีมือของผู้เป็นเจ้าของห้อง
“โอ๊ะ!”
ดวงตากลมเบิกกว้างขึ้นพร้อมกับแก้มนวลที่แดงระเรื่อขึ้นเล็กน้อย เพราะสภาพของเจ้าของห้องดูไม่ค่อยเรียบร้อยนัก แถมยังงัวเงียคล้ายกับคนเพิ่งตื่นนอนมาหมาด ๆ
ทรงผมที่ปกติเคยเซตไว้อย่างดี บัดนี้ยุ่งเหยิงชี้โด่ชี้เด่อย่างน่าเอ็นดู เสื้อเชิ้ตถูกปลดกระดุมออกถึงสองเม็ดจนสามารถมองเห็นแผงอกขาว ๆ ที่แสนน่าสัมผัส
ลุคสบาย ๆ ในตอนนี้ ส่งผลให้รุ่นพี่ที่มักจะมีภาพลักษณ์ ‘คุณชายเนี้ยบ’ ที่เรียบร้อยทุกกระเบียดนิ้ว กลายมาเป็นผู้ชายหล่อร้ายและเซ็กซี่อย่างร้ายกาจ
ถึงจะไม่ใช่ในแบบล่อแหลมที่ฝัน แต่สภาพนี้ก็ดูดีไม่เลวแฮะฮี่ฮี่
ฟ้าใสกัดปากเบา ๆ มองไล่ไปตามรอยแยกของสาบเสื้อเชิ้ตพลางนึกจินตนาการถึงความขาวสะอาดที่อยู่ภายในร่มผ้านั้นไปด้วย ดวงตากลมโตเปล่งประกายวิบวับจนเผลอฉายแววร้อนแรงออกมาอย่างลืมตัว
“จะจ้องพี่อีกนานไหม ฮึ!”
เสียงแหบแห้งเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับสายตาขบขัน ทำให้ฟ้าใสสะดุ้งหลุดออกจากห้วงความคิดแล้วรีบดึงสายตากลับคืน
“อ่า ฟ้าใสมารับโทรศัพท์คืนค่ะ”
ก่อนจะหัวเราะแห้งเบา ๆ แก้เก้อ รู้สึกอับอายเล็กน้อยที่ถูกจับได้ว่าเผลอจ้องแผงอกขาว ๆ นั่นนานเกินไป
แต่แหม....เธอก็แค่มองไหม ยังไม่ได้จับซะหน่อย ทำเป็นหวงตัวไปได้!
“อืม เข้ามาสิ”
นัทเบี่ยงตัวหลบให้หมอสาวเดินเข้ามาด้านในห้องก่อนจะดึงประตูให้ปิด มองหญิงสาวที่หันซ้ายหันขวามองสำรวจไปรอบ ๆ ห้องด้วยสีหน้าตื่นเต้นแล้วนึกขำในใจ
ห้องของเขามันดูแปลกไปจากห้องพักทั่ว ๆ ไปหรือยังไง?
Latest chapter
รักอำพราง ตอนที่ 20
“ผมต้องขอโทษแทนลูกสาวผมด้วยนะ”“ไม่เป็นไรเลยครับ ผมมาก่อนเวลาเองครับ”“วันนี้มีธุระที่ไหนอีกหรือเปล่า อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนนะพ่อนัท”“คงไม่สะดวกค่ะ!”ในที่สุดฟ้าใสก็ไม่อาจทนนั่งปั้นหน้าอยู่ในวงสนทนานี้ได้อีกต่อไป เธอพูดโพล่งขึ้นมากลางวงโดยสนใจว่าคนข้าง ๆ จะตกใจหรือไม่“อ่า งั้นเหรอ แล้วลูกล่ะหิวหรือยัง ให้แสงดาวตั้งโต๊ะเลยไหม”“คงไม่รบกวนหรอกค่ะ เชิญคุณท่านทานก่อนได้เลยค่ะ ฟ้าใสขอตัวนะคะ”สีหน้าของคู่สนทนาเจื่อนลงเล็กน้อยเมื่อถูกตัดบทอย่างไร้เยื่อใย แต่ฟ้าใสรู้ว่านั่นมันก็แค่การแสดงฉากฉากหนึ่งเท่านั้น เธอผุดลุกขึ้นยืนพลางหันไปฉุดมือของรุ่นพี่ให้ลุกขึ้นตามถ้อยคำสร้างภาพที่คนคนนั้นพูดพ่นออกมา มันทำให้เธอรู้สึกสะอิดสะเอียนเสียจนแทบจะอาเจียนอยู่รอมร่อ หากทนฝืนอยู่นานกว่านี้อีกหน่อยเธอคงเก็บอาการไม่อยู่แน่ ๆ“ฟ้าใส!”“พี่นัทมีธุระจะคุยกับฟ้าใสใช่ไหมคะ เราขึ้นไปข้างบนกันเถอะค่ะ!”แรงฉุดกระชากของหมอสาวแทบไม่สามารถดึงตัวให้เขาลุกขึ้นได้หรอกหากเขาไม่ยินยอม ทว่าแววตาที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองระคนเจ็บปวดคู่นั้น มันทำให้เขาขัดใจเธอไม่ลง“ผมขออนุญาตนะครับ”“อืมม ตามสบายนะ ถ้าต้องการอะไรก็เรียกเด
รักอำพราง ตอนที่ 19
ก้อกก้อกก้อกเสียงเคาะประตูดังขึ้นสามครั้ง ก่อนจะตามด้วยเสียงของแม่นม ผู้ที่เปรียบเสมือนแม่คนที่สองร้องเรียกเธออยู่หน้าประตู“คุณหนู! คุณหนูตื่นหรือยังเจ้าคะ!?”“ค่ะนม”ฟ้าใสซึ่งรู้สึกตัวตื่นมาได้สักพักแล้ว แต่ยังคงนอนเกลือกกลิ้งไปมาอยู่บนเตียงนอนอย่างเกียจคร้าน หันไปขานรับก่อนจะหยัดตัวลุกขึ้นแล้วเดินไปเปิดประตู“ มีอะไรหรือเปล่าคะ”“มีแขกมาขอพบคุณหนูเจ้าค่ะ”“หะ? แขก? ใครคะ?”“คุณณัฐพลเจ้าค่ะ”“อ๋อ~ ณัฐพล หะ! ณัฐพล เอ่อ ณัฐพลที่เป็นหมอ หล่อ ๆ สูง ๆ ขาว ๆ หน้าดุ ๆ แก้มนุ่ม ๆ ใช่ไหมคะนม!?”ฟ้าใสทำตาโต ถลาเข้าไปเกาะแขนหญิงสูงวัย แล้วพยายามอธิบายรูปพรรณสัณฐานของบุคคลที่คิดว่า ‘ใช่’ รัวเร็วด้วยความตื่นเต้น ก่อนจะเขย่าแขนเร่งเร้าเอาคำตอบอย่างร้อนรนเมื่ออีกฝ่ายมัวแต่อ้ำอึ้งอึกอัก“เอ่อ คงใช่ ... ใช่ กระมังคะ”แสงดาวอ้อมแอ้มตอบไม่เต็มเสียง เนื่องจากไม่มั่นใจว่าจะใช่คนเดียวกันกับที่เจ้านายพูดถึงหรือไม่ เพราะอีกฝ่ายก็แต่งกายด้วยชุดลำลองธรรมดาทั่วไปแต่เท่าที่ฟังจากคำบรรยายแล้วก็เข้าเค้าไปเสีย 8 ใน 10 ส่วนเรื่องแก้มนุ่มไหมนั้น.... เธอไม่น่าจะตอบได้“แล้วตอนนี้พี่นัทเขาอยู่ที่ไหนคะ??”“นั่งรออยู
รักอำพราง ตอนที่ 18
@เช้าวันถัดมา ครืดครืด ครืดครืด ครืดครืดคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันแน่นบ่งบอกถึงอารมณ์หงุดหงิดของผู้เป็นเจ้าของ หลังถูกรบกวนจากเสียงแจ้งเตือนที่ดังระรัวติด ๆ กันไม่หยุดหย่อนตลอดช่วงเช้าของวันหยุดจนจำต้องตื่นขึ้นมาก่อนเวลาที่ต้องการดวงตาคมกริบเหลือบไปมองนาฬิกาตั้งโต๊ะที่ปรากฏตัวเลข 07:50 บนหัวเตียงแล้วถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ยัยเด็กนี่มีธุรกิจพันล้านหรือยังไง ทำไมโทรศัพท์ถึงส่งเสียงดังตลอดเวลาแบบนี้นัทเอื้อมมือไปหยิบเจ้าโทรศัพท์มือถือเครื่องสีชมพูขึ้นมา หมายจะกดปิดเสียงเพื่อตัดความรำคาญ ทว่านิ้วมือกลับชะงักค้างอยู่เหนือปุ่มกด“หึ!”ความงัวเงียสลายหายไปทันทีเมื่อมองเห็นชื่อของเจ้าของข้อความที่ส่งมาก่อกวนนับสิบฉบับเต็ม ๆ ตาตั้งแต่เช้า ไม่ยักรู้ว่าก่อนว่าทั้งสองจะสนิทชิดเชื้อกันจนมีเรื่องให้ต้องสนทนากันมากมายขนาดนี้พี่เกมส์สุดหล่อ (เหรอ?) : ยัยเด็กเอ๋อ เป็นยังไงบ้าง ขาหายเจ็บหรือยัง‘พี่เกมส์สุดหล่อ (เหรอ?) : ถ้าเจ็บหนักก็แวะมาที่โรงพยาบาลได้นะพี่เกมส์สุดหล่อ (เหรอ?) : เดี๋ยวพี่ชายคนนี้จะเสียสละช่วยตรวจดูให้พี่เกมส์สุดหล่อ (เหรอ?) : แลกกับกาแฟสักแก้วสองแก้ว หรือถ้าอยากได้ข้อมูลอย่างอื่น พี
รักอำพราง ตอนที่ 17
เสียงเสื้อผ้าเสียดสีกันดังขึ้นเมื่อคนข้าง ๆ ขยับตัวพลางยกแขนขึ้นกอดตัวเองแล้วหลับต่ออย่างสบายอกสบายใจ“ยัยเด็กกะโปโลเอ๊ย”นัทหันไปมองเด็กขี้เซาที่ขดม้วนหนีลมแอร์ราวกับเม่นตัวเล็กแล้วอมยิ้มน้อย ๆ อาศัยจังหวะที่รถยนต์จอดแน่นิ่งขณะรอสัญญาณไฟจราจร หันไปดึงเสื้อเชิ้ตสำรองที่มักแขวนเอาไว้ติดรถแล้วค่อย ๆ วางคลุมลงบนร่างของหมอสาวอย่างเบามือฟ้าใสขยับตัวเล็กน้อยเมื่อสัมผัสได้ถึงเงาวูบไหวที่ลอยไปมาอยู่เหนือร่าง ทว่าเปลือกตาของเธอกลับหนักอึ้งเกินกว่าจะลืมตาขึ้นมามองมันความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วร่าง มือเล็กจึงเอื้อมมาดึงรั้งแล้วกำเสื้อเชิ้ตไว้ในมือแน่น ปรากฏรอยยิ้มบาง ๆ ขึ้นบนใบหน้าราวกับกำลังฝันดี ก่อนที่เธอจะผ่อนลมหายใจแล้วเข้าสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง.ไม่นานรถยนต์ก็แล่นเข้ามาจอดหน้าคฤหาสน์ซึ่งเป็นจุดหมายปลายทาง นัทปลดเข็มขัดนิรภัยให้ตัวเองก่อน จากนั้นจึงโน้มตัวเข้าไปใกล้ร่างเล็กเพื่อปลดล็อกให้เธอด้วยเช่นกัน“อื้ออ”เสียงหวานครางแผ่วเบาพลางค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมองเมื่อสัมผัสได้ถึงแรงดึงรั้งที่พาดทับบนลำตัว พลันดวงตาก็เบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจเมื่อสิ่งแรกที่ปะทะสายตา คือข้างแก้มขาว ๆ นวลเนียน
รักอำพราง ตอนที่ 16
น้ำค้างหัวเราะคิกคักอย่างอารมณ์ดี ขยับเข้าไปยืนใกล้ ๆ พี่ชายพลางใช้หัวไหล่กระแซะแขนอีกฝ่ายพร้อมส่งสายตาหยอกล้อ“ฮั่นแน่~ ไม่ต้องทำขรึมกลบเกลื่อนหรอกน่าาาา คนนี้จริงจังเหรอ ฮ่า ๆ ถึงขนาดพาขึ้นห้องเลยอะ”“ไม่ต้องมามอง ไม่ต้องมาทำหน้าล้อเลียน มันไม่มีอะไรทั้งนั้น แค่นัดมาเอาของ”“จะเอา แค่ของเหรอคะ โอ๊ย!”ฝ่ามือพิฆาตฟาดเข้าที่กลางกระหม่อมอันบอบบางของน้ำค้างทันควัน เธอแบะปากคล้ายจะร้องไห้ เพราะน้ำหนักมือที่พี่ชายฟาดมาแต่ละครั้งนั้น ไม่เคยมีคำว่าปราณี“ไอ้พี่บ้า! ฮืออ เจ็บนะ!”“เจ็บแล้วก็จำ! อยากมีน้องเป็นคน ไม่ใช่สัตว์เคี้ยวเอื้อง!“ถ้าจะพูดขนาดนี้ ด่าน้องมาตรง ๆ เลยก็ได้ค่ะ! ที่ถามนี่ก็เพราะเป็นห่วงหรอกนะ!”“ยุ่ง! เป็นเด็กเป็นเล็ก เอาเวลาไปตั้งใจเรียนไป!”“ใครเล็ก ไม่เล็กสักหน่อย ออกจะอวบอึ๋มบึ้มบั้ม! นี่ไง ๆ”น้ำค้างโอ้อวด ใช้สองมือดันหน้าอกหน้าใจที่มีขนาดเกินตัวให้นูนขึ้นมาเด่นชัดกว่าเดิม แล้วลอยหน้าลอยตาใส่พี่ชายอย่างท้าทาย“ถ้าเปลี่ยนเป็นสมอง พ่อกับแม่คงจะดีใจน่าดู”“น้ำค้างก็มีทุกอย่างแหละค่ะ”นัทถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่อย่างเอือมระอา ปรายตามองสีหน้าภาคภูมิใจของน้องสาวแวบหนึ่งแล้วเลือก
รักอำพราง ตอนที่ 15
“ทำอะไรกันน่ะ!”เสียงแหลม ๆ ของผู้มาใหม่ทำให้สองหมอที่กำลังไล่ปล้ำกันในศึกแย่งยิงโทรศัพท์ หยุดเคลื่อนไหวแล้วชะงักแข็งค้างในท่าเดิมด้วยกันทั้งคู่ทันทีฟ้าใสค่อย ๆ หันไปมองโฉมหน้าของผู้มาใหม่อย่างช้า ๆ ใบหน้าหวานเจื่อนลงถนัดตาเมื่อพบว่าเจ้าของประโยคเมื่อครู่เป็นเด็กสาววัยรุ่นในชุดนักศึกษารัดรูปพอดีตัว และมีใบหน้าจิ้มลิ้มพริ้มเพราราวกับตุ๊กตาไม่มีผิดทั้งคำถาม ทั้งสีหน้า และการมีอภิสิทธิพิเศษถึงขนาดรู้รหัสผ่าน ทำเอาใจดวงน้อยวูบโหวงและตระหนักได้ว่า ... ผู้หญิงคนนี้ต่างหากที่เรียกว่า ‘คนพิเศษ’ ที่แท้จริงนัทอาศัยจังหวะที่หมอสาวกำลังตกตะลึงกับการมาของบุคคลที่สามจนลืมเรื่องโทรศัพท์มือถือไปแล้ว รีบสาวเท้าเข้ามายืนขวางกั้นระหว่างสองสาวทันที“มาทำไมน้ำค้าง มีอะไร?”“พี่นัท! นั่นใครคะ!?”น้ำค้างไม่ตอบแต่ถามสวนกลับไปแทน สายตาเอาแต่จับจ้องใบหน้าสะสวยนั่นอย่างไม่วางตา แล้วเดินตรงรี่เข้าไปหาหญิงสาวแปลกหน้า แต่ยังไม่ทันจะได้เข้าใกล้ในระยะ 2 เมตร พี่ชายก็แทบจะถลาเข้ามากินหัวเธอแล้ว“แฟนเหรอ!?”“ไม่ใช่! ถ้าไม่มีธุระอะไรก็เข้าห้องไปได้แล้ว อย่าวุ่นวาย!”“ขอทักทายก่อนสิ น้องเป็นคนมีสัมมาคารวะน้าาาา”“เข้
You may also like
แต่พี่ไม่ได้ชอบเธอ | wanna be yours
ACHICHI34.7K viewsสัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง
ธารดารา347.1K viewsยั่ว
มังกรเล่นน้ำ99.3K viewsชีวิตหลังความตายของเซินมาน
จี้เสี่ยวนวน86.5K viewsFinal Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน
โนเนจัง4.9K viewsแค่คำว่ารัก
ดอกอ้อลู่ลม551 viewsแพ้รักคนใจร้าย
วารินทร์ทิพย์94 viewsคุ้งเสน่หา
เตชิตา96 views
