บทที่ 1

นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้มาเที่ยวสถานบันเทิงหรูหราไฮโซ คนรวยเขาใช้เงินแบบนี้สินะ ไม่ต้องคิดว่าจะพอสำหรับเดือนนี้หรือเปล่า

         “เต็มที่เลยนะ วันนี้พี่เลี้ยงเอง” เสียงของพี่หญิงหัวหน้าพยาบาลในแผนกของเราบอก วันนี้เรามาเลี้ยงฉลองให้พี่หญิงที่ได้เลื่อนตำแหน่ง นาน‍‍ ๆ‍ ทีจะได้ออกมาฉลองกันแบบนี้

         “กล้วย วันนี้แกสวยนะ” พี่ชาเอ่ยชมฉัน

สวยอย่างนั้นเหรอ…ในนิยามของฉัน เมื่อส่องกระจกก็พอบอกได้ว่าไม่ขี้เหร่ แต่ถ้าจะบอกว่าสวยหยาดฟ้ามาดิน อีกล้วยก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองสวยขนาดนั้น

         “เจ้ก็สวยเถอะ” เจ้ชาหรือพี่ชา คนเราก็ต้องมีชื่อในวงการ วงการอะไรน่ะเหรอ วงการของสาวสองอย่างไรเล่า ชื่อจริงของพี่ชาคือชัชชาติ แต่ในเมื่อหัวใจเป็นหญิง เราเลยเรียกเขาว่าเจ้

         “ฉันว่าแกน่าจะไปทำนมนะกล้วย ถ้าแกมีนมนี่คือสวยมากกว่านี้อีก”

         “แหมเจ้ ทำนมก็ต้องใช้เงินนะ พยาบาลเงินเดือนหลักหมื่นอย่างหนูจะเอาเงินที่ไหนไปทำ” ฉันไม่ได้พูดเกินจริงสักนิด เงินเดือนไม่กี่หมื่น ใช้ชีวิตในเมืองกรุงแต่ละเดือนจะเหลือเงินสักกี่บาท ให้พอมีใช้ให้ถึงเดือนชนเดือนก็ดีเท่าไหร่แล้ว ยุคสมัยนี้อะไรก็แพง กาแฟแก้วหนึ่งจะแพงกว่าค่าแรงขั้นต่ำแล้ว

         “บอกให้แกหาผัวรวย‍‍ ๆ‍ ไง”

         “เจ้ ผัวรวย‍‍ ๆ‍ หาง่ายที่ไหนกัน” จริง ๆ ฉันก็มีแหละ แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงกำหนดจะเปิดตัว เขาบอกว่าให้เก็บเป็นความลับก่อน ยังไม่ถึงเวลา ฉันรอเวลานั้น เชื่อว่าอีกไม่นานเราก็จะได้เปิดตัวกันแล้ว

         แต่สถานที่แบบนี้ ฉันเห็นมีแต่พวกแก่‍‍ ๆ‍ ตัณหากลับกันทั้งนั้น ฉันพูดกับเจ้ชาและเดินตามพี่หญิงขึ้นมานั่งโซนแขกวีไอพีของที่นี่

         ไนต์คลับที่พวกเรามาค่อนข้างหรูหรา ดูจากการแต่งตัว คนที่มาเที่ยวที่นี่ต้องมีระดับทั้งนั้น ฉันกวาดตาสำรวจทั่วโซนวีไอพี แล้วก็ต้องสะดุดกับภาพตรงหน้า

         ‘หมอธาร์!’ นั่นมันผัวยายน้ำนี่ ไหงมาอยู่ที่นี่ได้ แล้วที่นั่งซบกับผู้หญิงคนนั้น ทำไมฉันคุ้นหน้าผู้หญิงคนนั้นจังนะ

         ไอ้น้ำมันบอกว่าผัวมันมากรุงเทพ เพื่อประชุมอะไรสักอย่าง ตอแหล ไอ้ผู้ชายเฮงซวย เคยทิ้งเพื่อนกูไปแล้วครั้งหนึ่ง

         หนอย...พอเพื่อนกูให้โอกาส ลับหลังกลับแอบมากินตับผู้หญิงถึงเมืองหลวง เพื่อนอีกล้วยอาจเป็นคนใจดี แต่บอกเลยว่า คนอย่างอีกล้วยไม่ใจดีโว้ย !

         “กล้วยเป็นอะไร” เสียงของพี่หญิงทำให้ฉันสะดุ้ง กำลังคิดวิธีจัดการอีนางมือที่สามกับไอ้ผัวเพื่อน

         “ไม่มีอะไรค่ะ” ฉันยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นซดจนหมดด้วยความโมโห จะทำยังไงให้มันอายทั้งสองคน หญิงก็ร้ายชายก็เลวของจริง คิดแล้วก็โมโห

         ทิ้งให้เพื่อนของฉันเลี้ยงลูกตามลำพังตั้งห้าปี ตอนนี้เพื่อนฉันให้โอกาสกลับมาคบกัน แต่กลับทำตัวแบบนี้ ถ้าวันนี้ไม่ได้ตบคู่ชั่วสองคนนั่น ก็อย่าเรียกอีกล้วยเลยดีกว่า

         ฉันยกแก้วเครื่องดื่มตรงหน้าขึ้นดื่มอย่างกับว่ามันไม่ใช่แอลกอฮอล์ แก้วแรกผ่านไป ฉันก็กวักมือเรียกขอแก้วที่สองที่สามทันที อยากจะดื่มให้ดับความเกรี้ยวกราดในตอนนี้

         “กล้วยแกเบา‍‍ ๆ‍ หน่อยระวังเมา”

         “ไม่เมาหรอกเจ้” ฉันดื่มแล้วกี่แก้วกันนะ ขี้เกียจจะนับ รู้แต่ว่าตอนนี้คอเริ่มร้อนเพราะแอลกอฮอล์ที่ไหลผ่านไปหลายแล้ว วันนี้อีกล้วยไม่ได้ตบคนให้มันรู้ไป

         แล้วดูมันนั่งจะสิงกันอยู่แล้ว ทำมาบอกว่ารักลูกรักเมีย ถ้าไม่ติดว่าหมอนั่นอาจรู้ตัว ฉันจะแอบถ่ายไปให้ไอ้น้ำดู ยิ่งคิดยิ่งโมโห ฉันกับอิงไม่น่าให้ไอ้น้ำเปิดใจให้ไอ้หมอธาร์อีกครั้งเลย

         “กล้วย เดี๋ยวก็เมาหรอกแก” เป็นอีกครั้งที่เจ้ชาเตือนฉัน

         “ไม่เมา” บอกเจ้ชาว่าไม่เมาแต่ตอนนี้หน้าฉันเริ่มชา ๆ บ้างแล้ว ไม่รู้ว่าเพราะเมาหรือเพราะโมโหกันแน่

         ยิ่งมองยิ่งเจ็บใจ ฉันยกแก้วเหล้าในมือสาดลงคอไปอีกรอบ อย่างน้อยก็ต้องกรึ่ม‍‍ ๆ‍ สักหน่อยถึงจะดี และแล้วจังหวะของฉันก็มาถึง

         เมื่อไอ้ผู้ชายเฮงซวยลุกออกจากโต๊ะ คิดว่าน่าจะไปห้องน้ำ ฉันสาดน้ำเมาจากแก้วในมือลงคออีกครั้ง

        

         “เจ้ชา ถ้ากล้วยร้อง วิ่งไปช่วยหน่อยนะคะ ร้องดัง‍‍ ๆ‍ บอกว่าเป็นเรื่องของผัวเมีย” ถึงเจ้ชาจะทำหน้าไม่ค่อยเข้าใจ แต่ฉันเชื่อว่ารุ่นพี่จะยอมช่วยเมื่อถึงเวลา

         เมียอยู่เชียงใหม่ หลอกเมียว่ามาประชุมกรุงเทพฯ แต่จริง‍‍ ๆ‍ มาแรดกับอีนังหน้าสวยหุ่นดีนั่น

         ฉันเดินตรงไปยังผู้หญิงที่ใส่ชุดราตรีสั้นสีเดียวกับฉัน สีแดงเบอร์กันดี อืม รสนิยมเหมือนกันเสียด้วย แต่ขอโทษเถอะ ฉันไม่นิยมกินผัวใครเหมือนหล่อนตรงหน้า

         “มีอะไร” เสียงอีกฝ่ายถามมาอย่างไม่พอใจ ดี ไม่ต้องมีมารยาท เวลาตบจะได้ไม่ต้องรู้สึกผิด