LOGINShare
บทที่ 4 แพ้น้ำตาผู้หญิง
Last Updated:
2025-04-10 17:11:00รถครอบครัวเจ็ดที่นั่งแต่ถูกพับเบาะเก็บมาไว้ใช้สำหรับการรับส่งสัตว์เดลิเวอรี่ภายในคลีนิก แล่นมาจอดเทียบลาดจอดหน้าคอนโด บลูลอบผ่อนหายใจออกมาหลายเฮือก เพราะไม่ได้เต็มใจจะกลับนัก เหลือบมองคนขับเล็กน้อย
“ ขอบคุณนะคะ “
“ ให้ผมไปส่งไหม “
“ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่นี้เองสบายมาก “
ปลดล็อกเข็มขัด เตรียมจะลงในขณะฝั่งตรงข้ามวิ่งมาประคอง ดูแลหล่อนอย่างนี้เสมือนไข่ในหิน
“ ดูแลตัวเองให้มากกว่านี้หน่อยสิ “
“ บลูไม่มีเวลาขนาดนั้น “
“ บลูมี แต่ไปใช้กับอย่างอื่นหมด “
หญิงสาวเม้มปากนิ่ง ทำหน้าฉงน
“ หมอนนท์...”
“ หรือว่าไม่จริง “
“ เฮ้อ.. ส่งแค่นี้พอนะคะ ที่เหลือบลูไปเองได้ หมอกลับไปทำงานเถอะค่ะ ฝากดูแลไข่กวนด้วยนะ มันยังมีโอกาสจะรอด “
บอกปัด เพราะขี้เกียจต่อปากต่อคำด้วย ในขณะหมอนนท์ประคองมาส่งถึงหน้าลิฟท์
“ โอเคครับ เดี๋ยวคืนนี้ผมโทรมาเช็คนะครับ “
“ หืม เช็คอะไร “
“ เช็คว่าบลูแอบไปเฝ้าใครหน้าผับอีกหรือเปล่า”
“ หมอรู้...”
“ ห๊า! มันจริงเหรอ “
“ เอ๋...นี้หมออำบลูเหรอ “
ร่างบางถึงกับทำตาโตทันที ในขณะคนข้างๆหัวเราะร่วน พอใจหนักที่สามารถแกล้งหล่อนได้ ทว่า กลับต้องมาชะงักเพราะเสียงนี้ ติ้ง! พร้อมกับใครคนนึงยืนอยู่ข้างใน ในท่ามือล้วงกระเป๋ากางเกง
“ เอ่อ...”
ยืนนิ่งไม่ไหวติง หน้าจ้องมองผ่านคนทั้งคู่เสมือนเป็นอากาศ ทำบลูที่เห็นถึงกับหน้าร้อนผ่าวทันที นึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืนแล้วเสียวสันหลังไม่หาย
“ ลิฟต์มาแล้ว งั้นบลู.. ไปก่อนนะ”
โบกมือลาหมอนนท์เสร็จ จึงก้าวเท้าเข้าไป อยากจะเอื้อมมือไปกดชั้นที่ตัวเองนั้นไป ทว่ากลับไม่กล้า เพราะร่างสูงยืนบังอยู่ ก่อนหน้าจะแห้งเหือดหนักกว่าเก่าก็ตอนที่คุณคอปเอื้อมไปกดให้
“..........”
บลูถึงกับยืนแข็งทื่อ งงสุดๆ เขาลงมาจนสุดทางแล้ว ทำไมถึงไม่ออกจากลิฟท์ล่ะ แถมยังจะกลับไปชั้นเดิมที่มาอีก
.....ตายแล้ว นี่ฉันต้องทนยืนอึดอัดข้างผู้ชายคนนี้ จนกว่าลิฟต์จะเปิดเหรอ..ไม่นะ!
หลังลิฟต์ปิด ขณะอยู่ในกล่องสี่เหลี่ยมเหล็ก รอเวลาจะถึงจุดหมาย มือน้อยๆบีบผสานเข้าหากันตรงหน้าขาจนเจ็บ บลูเอาที่ก้มหน้านิ่ง จนกระทั่ง...
“ ฟู่ววว...”
เสียงผ่อนลมหายใจลั่นออกมาทำลายความเงียบนั้น
“............”
“ ทำตัวแบบนี้ ถ้าไอ้เด็กช่างนั่นรู้เข้า จะไม่เป็นเรื่องเอาเหรอ “
บลูถึงกับชะงักทันที ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับริมฝีปากที่เม้มสนิท
“ อะไรของคุณ พูดอะไร ฉันไม่เข้าใจ “
“ ความหมาย ไม่น่าจะเข้าใจยากนี่ “
“ ............”
คิ้วโค่งได้รูปขมวดเข้าหากันเป็นระลอก ก่อนจะคลี่คลายออก เปลี่ยนเป็นหน้าบึ้งแทน ก็ตอนประโยคนี้หลุดมา
“ คนนี้คนที่เท่าไหร่อีกล่ะ เธอนี่มันสุดยอดจริงๆเลยนะ “
“ นี่คุณ!!! ”
เสียงหวานตะเบ็งเดซิเบลท่วมลิฟต์ หล่อนตกใจมากกับสิ่งที่ได้ยิน ไม่คิดว่าคำพูดเหล่านี้จะออกมาจากปากผู้ชายหน้าหวานคนนี้ได้ ช้อนตามองปากสั่นระริก อะไรกันกับแค่น้องชายเธอไปทำรองเท้าเขาเสียหาย ถึงขั้นตามราวีกันขนาดนี้เชียวหรือ
“ มากไปรึเปล่า “
“ ..............”
“ นอกจากเรื่องเมื่อคืนแล้ว ฉันยังไปทำเรื่องอื่นให้คุณไม่พอใจอีกรึไง ถึงได้พูดเหมือนเกลียดกันขนาดนี้น่ะ “
ถามคืนกลับไปบ้าง มือบีบเข้าหากันแน่น หล่อนจ้องมองผู้ชายหน้าตัวเมียคนนี้ให้มันเต็มตา จิกตามองเข้าไปนัยย์ตานั่นลึกๆ อยากจะรู้นัก ใจเขามันใช่ผู้ชายจริงๆ หรือเปล่า หรือ ทำให้เห็นแต่ภายนอก แล้วภายในนั้นใส่ผ้าถุงอยู่
“ ก็แค่พูดตามภาพที่เห็น คุณไม่ได้เป็นแบบนั้นก็อย่าร้อนตัวซี “
“ จะไม่ให้ร้อนตัวได้ยังไง ในนี้มันมีแต่ฉัน ก็แล้วถ้าคุณไม่ได้ถามฉัน คุณจะถามใครล่ะ แล้วไอ้คำพูดพวกนี้ มันเหมาะสมแล้วเหรอ กับผู้ชายมาถามผู้หญิง “
บลูเหลืออด โพล่งออกมาซะยาวเหยียด ในขณะน้ำตาข้างนึงไหลลงมาอาบแก้ม นั่นเลยทำให้คนตัวสูงอย่างคุณคอปเงียบไปเลยทันที ขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปม เสมือนกำลังถามตัวเองอยู่ เอ้อ...คงใช่ เขานั้นพูดแรงไปหากแลกกับรองเท้าที่พังไปเพียงคู่เดียว ทำท่าจะดัดปากที่มันหนักพูดคำว่าขอโทษ ทว่า บานประตูลิฟต์กลับเปิดออกซะก่อน พร้อมร่างเขาถูกผลัก ต่อหน้าต่อตาคนมายืนรอ
ผลั่ก!
“ แล้วอีกอย่าง ไอ้เด็กช่างที่ว่าน่ะ นั่นมันน้องชายของฉัน! “
ปล่อยให้เขายืนอึ้ง กับคำพูดประโยคนั้น...
...น้องชายเหรอ?? ....
... แล้วทำไมต้องยอมให้น้องทำร้ายขนาดนั้นด้วย ...
“ บ้าจริง! “
กัดฟันสบถเพียงลมปาก ขณะยังยืนนิ่งอยู่ในลิฟต์
“ ไม่อยากจะเชื่อเลย หมอนั่นลงทุนขึ้นลงลิฟต์สองรอบ เพียงเพราะจะด่าฉัน..”
มือบางตะปบเข้ากับแก้มนิ่ม พลางลูบไปมาระบายความหงุดหงิด หลังจากเดินฟุดฟิดมาจนถึงห้อง วันนี้หล่อนรู้สึกเหนื่อยมาก ทั้งร่างกายและจิตใจ ทำไมถึงได้มาทำร้ายหล่อนทีเดียวพร้อมกันถึงสองเรื่องนะ
“ ฟู่ววว! นี่ฉันทำเพื่อใครอยู่ “
ปากบ่น ลุกขึ้นไปหาน้ำมากินยา ตาเหลือบมองไปยังรูปพ่อ ที่ติดอยู่ตรงฝาผนัง
‘ สัญญากับพ่อ ว่าบูลจะเคี่ยวเข็ญน้องจนกว่ามันจะเรียนจบ ‘
‘ .......’
‘น้องไม่มีใคร ในอนาคตข้างหน้า ไม่มีใครสอนเขาได้ดีกว่าลูกของพ่อ บลูคือตัวแทนพ่อ ที่จะดูแลน้องให้เป็นคนดีได้ อย่าทิ้งน้องนะลูก....’
ปึง!
แก้วน้ำใสใบที่ถืออยู่กระทบโต๊ะเพราะมือของบลู ขณะหัวคิ้วตอนนี้บีบเข้าหากันจนเกิดปม ปากที่เม้มแน่นเป็นเส้นตรงนั้นทำเธอจุกพูดไม่ออก เมื่อย้อนกลับไปนึกถึงคำพูดของพ่อก่อนตาย แล้วเกิดเจ็บตรงหัวใจจัง ทำไมนะ? ทำไมบอลถึงไม่รู้สึกบ้าง ว่าพ่อรักเขามากแค่ไหน?? ซึ่งถ้าเปรียบกับอิงอร ผู้หญิงที่เป็นแม่เลี้ยงของหล่อน ที่หวังจะมาฮุบสมบัติ ทว่าพลาดท่าไปท้องเขาแล้วละก็.. ไม่รักเขา แม้แต่เศษเสี้ยวของพ่อเลยสักนิด
“ เฮอะ..แถมยังคิดจะเอาแกออกด้วยซ้ำ “
บลูปากสั่นระริก มือที่บีบแก้วแน่นทำน้ำภายในนั่นสั่นไปมา ความคับแค้นใจที่ไม่เคยเผยขึ้นมาก่อนในรอบหลายปีมานี้ ผุดขึ้นมาอีกครั้ง หลังผู้หญิงคนนั้นโทรมาเหน็บเธอ นั่นก็เพราะหล่อน มัวเสวยสุขอยู่กับสามีใหม่โดยสมบัติของพ่อ ไม่สนใจเลยว่าลูกคนโต และคนเล็กแถมเป็นเจ้าชายนิทรา จะเป็นอย่างไรบ้าง
“ เลว... ถ้าพ่อฉันไม่จ้างให้แม่แกเกิดแกมา แกจะมีวันนี้มั้ย? ”
เลิกคิ้ว เก็บกด ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ หายใจหอบรัว..
" มันจะไหวหรอกพ่อ ไหนจะต้องดูแลตาบีมอีก ฮึก.. ฉันเหนื่อยแล้วนะพ่อ! ฮือๆๆ "
Related chapters
รักได้ไหมสาวข้างห้อง บทที่ 5 หวั่นไหว
บริษัทกรุปใหญ่ แตกสาขาสายงานออกไปนับไม่ถ้วน เป็นที่ยกย่องถึงความเก่งและแกร่งของใครคนนึง ที่สร้างเครือข่ายเอาไว้ให้ลูกตัวเองนั้นได้มีงานทำกันทุกคน และลูกแต่ละคนก็ไม่เคยทำหล่อนผิดหวังสักครั้ง ยกเว้นก็แต่คราวนี้ กับลูกคนกลางของหล่อน ที่กำลังนั่งแถลงข่าว อยู่ในจอทีวี ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ตอบคำถามของนักข่าวได้อย่างฉะฉาน ใช้วาจาเสมือนรู้สึกผิดซะเต็มประดา และอ้างทุกอย่างคือเรื่องเข้าใจผิดกัน ทว่า แววตานั้นกลับไม่ได้รู้สึกผิดอะไรด้วย อดทำคุณนายอารีย์แค่นยิ้มออกมาไม่ได้ ต่อพฤติกรรมความก้าวร้าวที่ลูกชายนั้นมี นึกย้อนกลับไปถึงใครคนหนึ่ง กับสีหน้าฉงนเหนื่อยใจเกินบรรยาย.....นิสัยเหมือนสามีเธอตอนมีชีวิตอยู่ไม่มีผิด ......“ เตรียมรถ ฉันจะออกไปหาเจ้านั่นที่บริษัท ““ ครับผม “ร่างสูงตระหง่านที่เพิ่งกลับเข้ามาในห้องทำงานตน หลังจากแถลงข่าวเสร็จ ยืนหันหลังให้กับแฟ้มใหญ่ทุกแฟ้มที่มีเลขาอุ้มหอบอยู่ หันหน้าออกไปทางวิวหน้าต่าง ด้วยท่วงท่ามือล้วงกระเป๋ากางเกง ปากเม้มเข้ากันแน่น เป็นเส้นตรงเส้นเดียว คิ้วหย่อนชนกันยุ่งเหยิง บ่งบอกถึงความร้อนใจ สมองต้องคิดอะไรบางอย่างอยู่ จนกระทั่งต้องชะงักกึก หลังจากมีใครบ
Last Updated : 2025-04-10รักได้ไหมสาวข้างห้อง บทที่ 6 ห่วง
กริ๊ง....กริ๊ง.....ตึง! “.................”บ้าชิบ! เสียงคำรามสบถในใจชายหนุ่ม หลังได้ยินเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์เผลอลุกขึ้นพรวด จนเก้าอี้ขยับ ทำบลูที่นั่งอยู่อีกฝั่งเงียบกริบพูดไม่ออก ปาดน้ำตาหน้าเหวอ ตัวแข็งทื่อนึกว่าเป็นผี ยกมือท่วมหัวด้วยความตกใจ“ ใครน่ะ... ผะ ผีเหรอ?? ”“..............”“ บลูขอโทษนะเจ้าคะ ที่บลูร้องไห้เสียงดังรบกวนท่าน อย่ามาหลอกมาหลอน...”“ ผีบ้านเธอสิ ““ เออะ.......”พลันมาอ้าปากค้างหนักกว่าเดิม เพราะเสียงทุ้มนี้ ที่อยู่ดีๆ โพล่งแทรกออกมาไม่มีปี่มีขลุ่ย หล่อนนั่งเงียบไปอึดใจเสมือนคิด มานึกได้ภายหลังก็ตอนที่คุณคอปลุกขึ้นบิดขี้เกียจเตรียมจะไปแล้ว“ เพ้อชิบเป๋ง..”“ คะ คุณ!! ““ อืม ผมเอง “บลูอายถึงขั้นลุกขึ้นพรวดเต็มความสูงมาโวยวาย นานเท่าไหร่ที่เขามานั่งฟังหล่อนคุยโทรศัพท์กับแม่เลี้ยง ป่านนี้คงได้ยินไปถึงต่อไหนต่อไหนแล้ว“ นี่คุณมาแอบฟังฉันคุยโทรศัพท์เหรอคะ ““ แอบบ้าอะไร เสียงคุณดังซะเหมือนพูดโทรโข่งขนาดนั้น ยืนห่างสามห้องยังได้ยิน ““ .....................”โอ๊ย หมอนี่! ปากคอเราะร้ายได้โล่จริงๆ หล่อนได้แต่สบถในใจ อายจนเถียงไม่ออก ปิดปากเงียบเสมือนตัวเธอ
Last Updated : 2025-04-11รักได้ไหมสาวข้างห้อง บทที่ 7 ความสูญเสีย
หญิงสาวที่อายุอารามไม่ได้ห่างไกลไปจากบลูเท่าไหร่นัก ทว่า กลับมีความคิดที่โก้กว่า วางแผนจับได้สามีรุ่นราวคราวพ่อไม่สนว่าเป็นหม้ายหรือทำใครบางคนต้องทุกข์ใจ มีเพียงเจตจำนงอยากจะได้สมบัติเขาเท่านั้น ครั้งนึงเคยทำตัวดีมาก อาจจะถูกสร้างมาเพื่อให้ตายใจ ทว่า อย่างไรเสียหล่อนก็พลาดท้องลูกของตัวเองอยู่ดี และเพราะหล่อนยังเสียดายความสาว หรือสิ่งที่เกิดมันไม่ได้อยู่ในแผนที่วางไว้ หล่อนจึงแสดงธาตุแท้ออกมา อิงอรพยายามสรรหาถิ่นทำบาป หวังจะเอาเด็กออก แอบหนีไปทำแท้งเกือบสำเร็จโชคดีสามีจับได้ เพราะความรักที่มีต่อหล่อน หรือเรียกได้ว่าหลงเด็กจนโงหัวไม่ขึ้น หล่อนทำผิดขนาดนี้ยังมองว่าดี ปราโมทย์กลายเป็นคนเห็นกงจักรเป็นดอกบัวนับตั้งแต่ได้แต่งงานดับหล่อนเป็นต้นมา ลงทุนส่งบุตรสาวคนเดียวไปเรียนต่อถึงเมืองนอกเพราะแค่ต้องการจะตัดความรำคาญ ระงับสงครามเย็นภายในครอบครัวระหว่างเมียใหม่กับลูกสาวเท่านั้น ความหยิ่งยโส บาดหมางภายในจิตใจบลูคราวนั้น ยังฝั่งลึกเป็นตราบาปไม่จางหายมาถึงทุกวันนี้ เธอยังคงคิดเสมอ หากระงับสติไม่ใจร้อนจนใช้อารมณ์วัยรุ่นตัดสินเหนือเหตุผล พ่อของเธอคงไม่ต้องมาตายแบบนี้.....ที่อยู่ๆก็ตาย ด้วยโรคกล
Last Updated : 2025-04-11รักได้ไหมสาวข้างห้อง บทที่ 8 วางมาดจนเสียเรื่อง
ร่างบางเดินโซซัดโซเซลงมาจากรถตอนเจ็ดโมงเช้า หล่อนอยู่ในสภาพอิดโรยเต็มที กว่าจะลากขามาถึงกล่องลิฟต์ได้ กินเวลาไปมากมายเลยทีเดียวติ๊ง! ชั้นที่สิบ ประตูเหล็กเปิดออกหลังหล่อนมาถึง ทำบลูชะงัก เปลี่ยนสีหน้าที่เศร้าสลดเป็นหน้าบึ้งตึงไปเลยทันที“ ไอ้บอล แก...”ผั๊วะ! ผั๊ว! ผั๊ว! “ โอ๊ย อะไรของพี่เนี่ย “หวดกำปั้นลงกลางหัวไม่ยั้ง ทำผู้หญิงที่มากับเขาด้วยถอยหลังกรูด ขณะบอลตอนนี้ปัดป้องตัวเองเป็นพัลวัน“ นี่แกพาผู้หญิงมานอนในห้องฉันเหรอ “ เหลือบตาไปมองผู้หญิงคนนั้นตอนประโยคท้าย หล่อนหลบตาแทบไม่ทันด้วยความละอาย " ไหนแกบอกว่า จะมาหาฉันที่โรงพยาบาล! "“ เปล่านะพี่ เพิ่งมาถึงเมื่อกี้ เธอเป็นเพื่อนที่วิทลัย ““ โกหก! เพื่อนแกสิ หน้าแก่กว่าฉันแบบนี้ “ใส่อารมณ์ยับ กะจะทุบลงไปอีกแต่คราวนี้บอลหลบทัน ฉีกตัวเองออกไปยืนไกล แล้วชี้หน้า“ พี่เป็นบ้าไปแล้วเหรอ ““ เออ! ฉันบ้า! “ตอบทันควัน พร้อมดวงตาตะลึงโต แล้วถึงมาถอนหายใจเอาภายหลัง เมื่อนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ใน กับความรู้สึกของเธอที่พกติดมาตอนชั่วโมงก่อนหน้า“ บ้าเพราะน้องฉันตาย...ฮืออออ”ปล่อยโฮทรุดนั่งลงตรงหน้าลิฟต์ ระหว่างทางเดินไปยังห้องของเธอ หมดค
Last Updated : 2025-04-11รักได้ไหมสาวข้างห้อง บทที่ 9 ผู้ชายข้างห้อง
เสร็จจากพิธีการเคลื่อนย้ายศพไปยังวัดบ้านเกิด ซึ่งถูกจัดการโดยบลูทั้งสิ้น นอกเหนือจากหมอนนท์ ผู้ช่วยเพชร และคนอื่นๆ ที่เป็นเจ้าหน้าที่สัตวแพทย์ในเครือเดียวกันอาสาช่วยแล้ว ก็มีคุณคอปอีกคนนี่แหละที่ยังคงมองอยู่ห่างๆ เขากะจะไปในคืนสุดท้ายและวันเผาทีเดียว เพราะไม่ได้เป็นญาติหรือเป็นอะไรกันกับหมอบลู ความละอายกระดากเลยเข้าแทรก ทั้งอันที่จริงไม่ต้องไปก็ได้ ทว่า กลับซ้ำให้คุณคอปรู้สึกไม่สบายใจไปอีก ซึ่งอาการนี้ เกิดขึ้นเพราะอะไร เขาเองก็ยังไม่รู้...“ ถามกูทุกอย่าง กูเป็นแฟนน้องเขาหรือไงวะ “โจ๊กบ่นอุบ ตามประสาคนปากเสีย หลังเริ่มรำคาญที่คุณคอปเทียวไปเทียวมาสืบเรื่องของหมอบลูไม่หยุด สร้างความระแคงใจให้แก่เขาไม่น้อย อยู่ดีๆเพื่อนเขาอยากจะรู้เรื่องราวของสาวข้างห้องขึ้นมาซะงั้น ทั้งๆที่หมอบลูเองก็ใช่ว่าจะเพิ่งไปอยู่ หรือเพิ่งจะสนใจ ไอ้อาการแบบนี้ชักไม่ธรรมดา“ กูมีหน้าที่ถาม มึงมีหน้าที่ตอบ “แถมเอือมระอาด้วยกับความชอบแถของเขา“ เฮ้ย ไอ้คอป ถามจริง ทำไมมึงไม่ไปถามเขาเอง แต่เลือกที่จะมาถามกู กูไม่ใช่ญาติฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งของเขานะคร้าบบบบ ““ ก็ถ้ากูมีความกล้าพอ กูจะมาหามึงเหรอ ไอ้ฟัค! “ประโยคหลังคุณ
Last Updated : 2025-04-11รักได้ไหมสาวข้างห้อง บทที่ 10 เหนือฟ้ายังมีฟ้า
ร่างสูงเดินปราดเปรียวเข้ามายืนตรงหน้า ในท่ามือล้วงกระเป๋ากางเกง โน้มหน้าลงมามองหน้าหญิงสาว เสมือนจะถามความเป็นมาของสภาพจิตใจหล่อน กลายเป็นมาทำหล่อนเขินอายซะงั้น“ มาได้ยังไงคะ ““ นึกไม่ถึงเหรอว่าผมจะมา “เสียงทุ้มถาม ทำอย่างกับว่าบริเวณนี้มีเพียงเขากับเธอแค่สองคน“ เอ่อ..”“ แฮ่มมมม”ก่อนเสียงกระแอมของโจ๊กจะแทรกกลางคัน ขัดใจคุณคอปไม่น้อย“ อะไร “กระชากสายตาไปมองแกมตำหนิเหมือนคาดโทษ ที่บังอาจจมาทำให้เขาเสียฟอร์มต่อหน้าสาวสวยแบบนี้“ คุณ...? ”“ ผมโจ๊กครับ เป็นเพื่อนรุ่นพี่ น้องชายของคุณ “ทว่า มีหรือคนกวนโอ๊ยอย่างเจ้าของร้านขายรถอย่างเขาจะใส่ใจ ถลากระแทกหัวไหล่เพื่อน แย่งซีนแนะนำตัวกับสาวตรงหน้าซะเฉยๆ หมอบลูพยักหน้าเข้าใจ พลางปรายตามามองคุณคอป ทำนองจะถาม เหมาะเจาะกับคนถูกมองร้อนตัวพอดี รีบแทรกตอบทันควัน“ ไอ้โจ๊ก กูบอกแล้วไง ว่าอย่าชวนกูมา มึงก็คะยั้นคะยอจนได้ เห็นไหม เขางงกันหมดแล้ว เพราะไม่รู้จักกู” “ ห๊า......”ทำเอาโจ๊กถึงกับน็อคกลางอากาศ อ้าปากเหวอคิดไม่ถึงว่าเพื่อนเขาจะแถได้สุดยอดอะไรเบอร์นี้ ทำหน้ายึกยัก ปากพะงาบๆ ไปไม่ถูก“ ไม่เป็นไรค่ะ ไหนๆ ก็มาแล้ว จะไหว้ศพไหมคะ ฉันจะได้ไป
Last Updated : 2025-04-11รักได้ไหมสาวข้างห้อง บทที่ 11 แถ
เพราะขี้เกียจต่อล้อต่อเถียง หมอบลูจึงยอมทำตาม ขึ้นไปนั่งข้างคนขับอย่างเขาว่า แล้วก็เงียบฉี่เป็นเป่าสาก แถมเบือนหน้าไปนอกหน้าต่าง สร้างความอึดอัดให้คุณคอปไม่น้อย คราวนี้เลยต้องใช้อีกบท บทเรียกร้องความสนใจเข้ามาช่วยแทน" ปกติเขาลอยอังคารทีนึง ต้องเข้ามาลึกขนาดเลยหรือ "แสร้งถาม ขณะมือเองหักพวงมาลัยหลบหลุมให้ว่อน อันที่จริงมันก็ใช่อย่างเขาว่านั่นล่ะ มิหนำซ้ำ ถนนยังเป็นดินลูกรังอีกต่างหาก" ใช่ค่ะ "หมอบลูตอบไม่เต็มใจหนัก ขมวดคิ้วเข้าหากัน สายตายังคงจ้องมองออกไปไกลตา" เสียใจด้วยนะ เรื่องน้องชาย "เลยทำให้คุณคอปรู้ทันที หล่อนกำลังเสียใจอยู่" คนไหนคะ "" ......"" คนที่ตาย หรือคนที่ ..เลว "ถามกลับมา ประโยคหลังไม่เต็มเสียงนัก เพราะเหมือนคอหล่อนแห้งผ่าดซะจนต้องกลืนน้ำลาย ในขณะเดียวกัน คุณคอปถึงขั้นชะงัก สีหน้าคิดไม่ถึง ว่าหล่อนจะกล้าเอ่ยคำพวกนี้ออกมา เขาถอนใจเบาๆ ก่อนเหลือบสายตาไปมอง" คนไหนก็ได้ ที่ทำคุณกำลังจะร้องไห้อีกแล้วตอนนี้ "ซึ่งนั่นทำหมอบลูสะอึก หล่อนเงียบไป ไม่ได้พูดต่อ คนขับรู้สึกอึดอัดขึ้นมาอีกระลอก พลางพึมพำระยะเผาขน" เวรเอ๊ย มาอารมณ์นี้ แล้วใครจะกล้าจีบวะ "" คะ??? "" เอ่
Last Updated : 2025-04-11รักได้ไหมสาวข้างห้อง บทที่ 12 หมอหมา
หลังฝนซาลง ไม่นานก็มีชาวบ้านผ่านทางอย่างที่หมอบลูบอก ช่วยเหลือรถกระป๋องที่ดับตายข้างทางเพราะความมีน้ำใจ อันที่จริงคุณคอปไม่จำเป็นต้องลำบากรอนานขนาดนี้ก็ได้ ถ้าหากไม่ตัดสินใจปิดเครื่องตัวเอง ลงทุนโกหกว่าแบตหมด แล้วมากลัวเสียหน้าทีหลัง โทรหาโจ๊กกริ๊งเดียวขี้คล้านจะรีบแจ้น แต่นั่นก็ถือเป็นการดี บรรยากาศเองก็เป็นใจ ขัดขาหยุดเวลาให้เขาได้อยู่สองต่อสองกับสาวที่ชอบ เพื่อได้บอกอะไรหล่อนแค่ประโยคสั้นๆ เปลี่ยนจุดเริ่มต้นระหว่างกันไปในทางที่ดี แถมได้จูบหล่อนอีกด้วย ตรงนี้แหละสำคัญ“ กลับกรุงเทพเลยไหม “สาวเจ้าในชุดเดรสสีชมพูหวาน หลังอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วเดินออกมาพยักหน้า“ ค่ะ เดี๋ยวจะกลับเลย “น่าแปลก ทำไมหล่อนไม่เข้าบ้าน ทั้งที่ไปถึงขนาดนั้น กลับเลือกที่จะเอาแค่รถแล้วขับตามเขาออกมา ตั้งใจจะเปิดห้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแค่นี้“ คุณไม่น่าขับรถมาเองเลยคุณบลู “ทว่า กลับต้องเก็บความสงสัยนั้นไว้ เปลี่ยนเป็นหน้าที่เป็นห่วงแทน หมอบลูไม่ได้ตอบในทันที แต่กลับรีบเก็บของ ลุกขึ้นมายืนเต็มความสูง“ มันสะดวกกับฉัน “"แล้วน้องชายคุณล่ะ "" คงกลับทีหลัง "“ ถ้างั้นเพื่อนคุณ เขากลับไปแล้วน่ะหรือ ““ ค่ะ เมื่อ
Last Updated : 2025-04-12
Latest chapter
รักได้ไหมสาวข้างห้อง ของขวัญชิ้นใหญ่ อวสาน
7 เดือนผ่านไปบูรพาไม่ได้แต่งงานเหมือนใครเขา เนื่องจากฟังความคิดเห็นที่ค่อนข้างจะเบี่ยงเบนไปทางโอดโอยมากจนเกินไป ประสบการณ์เจ้าสาววัยละอ่อนสองคนก่อนหน้านี้อัดแน่นพร้อมรีวิวสีหน้ามาสมทบ ....มันไม่สนุกเลย ที่จะให้คนท้องโย้ สวมชุดเจ้าสาว นอกจากไม่สวยแล้ว มันแสนจะทรมานใช่! นี่คือคำเล่าอ้าง ไหนจะต้องยืนยิ้มทั้งวัน คอยเอาใจแขกเหรื่ออีก แค่บูรพานึกภาพ แทบจะกลืนน้ำลายไม่ลงแล้ว เธอเลยเลือกที่จะอยู่เฉยๆ ดูแลตัวเอง เป็นคนรักที่ดี คอยเอาใจสามี รอวันคลอดจะดีกว่าและเหมือนว่าความสนิทสนม ในช่วงเวลาอยู่ด้วยกันจะเพิ่มขึ้นทำให้พวกเขาต้องเปลี่ยนสรรพนามไปโดยปริยาย" พี่คอปคะ พี่ว่า สีนี้จะสวยรึเปล่า "บูรพาเดินถือหนังสือแคตตาล็อกอุ้มท้องแก่ใกล้คลอดของตัวเองมายังห้องโถงกลางห้อง ในขณะเจ้าของชื่อกำลังวุ่นวายอยู่กับเอกสารกองโตหน้าจอคอม เธอหมายถึง ผ้าม่านสีครีมสีสวยที่ต้องการจะนำไปติดที่บ้านสวนของเธอ ก่อนหน้านี้ พวกเขาเกทับตัวเองไปพักที่นั่นกันมาแล้ว หลังจากโมดิฟายต่อเติมได้ไม่นาน มันดูชีวิตชีวาขึ้น และน่าอยู่ขึ้น นับตั้งแต่มีคนไปอยู่ ก่อนจะย้ายกลับมา เมื่อไม่กี่วันมานี้ ด้วยอายุครรภ์ที่มากขึ้น และระยะทางร
รักได้ไหมสาวข้างห้อง บทที่ 47 กรรมตามทัน
ร่างบางในชุดนอนเนื้อผ้าซาตินลนลานหมุนตัวกลับ เกือบปาดน้ำตาแทบไม่ทัน หลังนึกอะไรขึ้นได้ ปิดประตูอย่างเบามือ ทิ้งตัวลงกลางเตียงแกล้งหลับ ในจังหวะคุณคอปเดินเข้ามาพอดี เขากำกล่องกำมะหยี่นั้นแน่น ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มตั้งแต่เดินเข้ามา ก่อนค่อยๆ โน้มตัวนอนลงข้างเธอ ไม่ได้ผลักร่างบางซึ่งนอนตะแคงหันหลังอยู่เข้ามา ทว่ายัดกล่องเล็กนั่นเข้าไปในอุ้งมือแทน" อะไรหรือคะ "บูรพาแกล้งถาม ใช้ศอกยันตัวลุกขึ้นอิงแผ่นหลังพิงกับร่างใหญ่ คุณคอปโน้มหน้ามาฉกริมฝีปากเธอเร็วๆ พลางยิ้มละมุน" ของคุณ"" คะ? "" เก็บไว้ใส่นิ้วนี้ "กระซิบเสียงแผ่ว พร้อมดึงมือข้างซ้ายมาเขย่าเบาๆ บูรพายิ้มตาม ก่อนจะใช้มือข้างขวาปิดปากปล่อยโฮ คราวนี้เธอไม่ได้แกล้ง แต่กลับร้องไห้ออกมาจริง เนื่องจากภาพตอนเธอแอบมองมันไกลเกินกว่าจะเห็น ในมือสามีนั่นถืออะไร ได้ยินเพียงแค่คำขอโทษ กับการสวมกอดของคนสองคนแค่นั้น ก็ดีใจมากพอแล้ว ไม่คิดว่าคุณนายจะเล่นใหญ่ถึงขั้นยกแหวนวงนี้ให้กับคนอื่น วงที่บูรพาเห็นมันบ่อยๆบนนิ้วชี้ด้านขวาของหล่อนใช่ เธอจำได้ และรู้คุณนายหวงมันมาก" ฮึก..."นิ้วใหญ่ยื่นมาปัดก้อนน้ำตาให้ ในขณะริมฝีปากเขายังเปื้อนยิ้มอยู่ ไล้ลงมา
รักได้ไหมสาวข้างห้อง บทที่ 46 คลี่คลาย
มือบางจัดไปค่อนข้างเหี่ยว บีบเข้ากันแน่น ต่างกันแต่สีหน้าที่ยังเรียบเฉย หัวใจภายใต้เนื้อในเสื้อหรูผ้าซาตินเต้นแรงไม่เป็นจังหวะคุณนายอารีย์ไม่ได้เขินอายเสมือนหญิงสาววัยรุ่น กลับกันหล่อนรู้สึกชื่นใจแปลกๆใจที่บางอยู่แล้ว ยิ่งทวีคูณความบางเข้าไปอีก เมื่อหางตาเกิดชำเลืองไปมองหน้าอดีตสามี ในจังหวะที่เขาเอื้อมมือ ถือวิสาสะมาโดน****" อ๊ะ.."และผลที่เกิดขึ้น คือไม่ต่างจากไฟช็อต คุณนายอารีย์เลื่อนมือตนออกห่าง ยอมรับหล่อนยังไม่ใจอ่อน หรือพร้อมที่จะเจอกับสถานการณ์แบบนี้" คุณได้ยินที่ผมพูดไหม "ทว่า คู่กรณีเจ้ากรรม ก็พร่ำแต่จะก่อกวน ขยี้คำถามให้หัวใจดวงน้อยๆเต้นหนักซะเหลือเกิน มือเรียวเลยบีบเข้าหากันใหม่ ซึ่งคราวนี้หนักกว่าเดิม เพราะมันขึ้นเส้นเลือดปูด" ผมยังจำเรื่องราวในตอนนั้นได้อยู่นะ ยังสามารถเล่าให้คุณฟังได้อยู่ "" อย่ามายุ่งกับฉัน "ตัดสินใจ ลุกขึ้นยืนทันควัน แต่เหมือนจะช้าไป พ่อเลี้ยงผู้รู้นิสัยหล่อนดี เดินมาดักหน้าเสียก่อน" ผมจะปล่อยให้คุณหนีผมแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว "" หยุดพล่าม คุณก็รู้ว่ามันไม่มีทาง "" เพราะอะไร "ร่างสูงขมวดคิ้ว บ่งบอกถึงความไม่เข้าใจสุดๆ แต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ คราวนี
รักได้ไหมสาวข้างห้อง บทที่ 45 สงครามในบ้าน
การปรึกษาหารือกันระหว่างพ่อลูก อยู่ในสายตาของบูรพาห่างๆ ด้วยระยะที่ไกล เธอจะไม่มีทางฟังได้สรรพ ยกเว้นจากท่าทีที่ทั้งคู่แสดงออกมาหากให้เดาตามสัญชาตญาณ วินิจฉัยด้วยสมอง จะรู้ในทันทีว่าพ่อเลี้ยงสยามไม่เห็นด้วยสักเท่าไหร่ ไม่ต่างจากเธอ กับการขายหุ้นมรดกและการเปลี่ยนนามสกุลนั้น เพราะนั่นหมายความว่าคุณคอปเสียผลประโยชน์ไปโดยปริยายอย่าลืม บุคคลในตระกูลจรัญทิพย์ไม่ได้มีแต่คุณนายอารีย์และบุตรชายเท่านั้น ทว่ายังมีบุคคลอื่นที่พร้อมจะแย่งสมบัติ ตามสายเลือดซึ่งหัวเชื้อได้สร้างไว้ใช่ คุณนายอารีย์มีคู่แข่ง และ อดีตสามีหล่อนก็รู้ เพียงแต่อำนาจการตัดสินใจใยตกมาเป็นของหล่อน มีสิทธิ์มากกว่าผู้ใดในผลประโยชน์ นั่นก็เพราะหล่อนคือบุตรีคนโต ที่ได้เปรียบเรียนรู้งานก่อนคนอื่น ซึ่งแน่นอนผู้มาใหม่ อย่างบูรพาเองก็ยังรู้ เลยคิดว่าเหตุผลทั้งหมดที่จะทำเพื่อแลกกับอิสระในการมีเธอเพียงคนเดียวนี้ มันไม่สมควร เธอจะไม่มีวันปล่อยให้สามีตัวเองหมดตัว หากมันจะจนตรอก นี่ต้องไม่ใช่ทางเลือกสุดท้าย! จะอย่างไรเธอก็เข้าใจคุณนายอารีย์ แม้ว่าทุกเวลาเธอนั้นโดนกระทำ ต่อให้เธอต้องถูกชิงชัง ทว่ายังทำให้เธอเข้าใจหล่อนอยู่ ยิ่งมาถึงวันนี
รักได้ไหมสาวข้างห้อง บทที่ 44 พ่อคือที่พึ่งสุดท้าย
สายโด่ นาฬิกาบอกเวลาสิบเอ็ดโมงเศษ คุณคอปงัวเงียตื่นขึ้นมาอีกครั้ง หลังนอนเกลี่ยผมภรรยาเพลินจนเผลอหลับไป สิ่งแรกที่ใจคิดถึง คือคนที่นอนอยู่ข้างๆ เมื่อเห็นยังนอนอยู่ที่เดิมและท่าเดิม ก็ยิ่งรู้สึกเป็นห่วงหนักเข้าไปอีก" เฮ้..ยังไม่ตื่นอีกเหรอ"เขาเขย่าตัวเธอ นานแค่ไหนแล้วก็ไม่รู้ ที่บูรพานั้นหลับสนิทไร้เสียงตอบรับใดๆ และเปลือกตาถ่างขึ้น แต่น่าแปลก ลมหายใจเข้าออกของเธอกลับสม่ำเสมอไร้อาการคนป่วย เธอเหมือนคนนอนหลับสบายเสียมากกว่าก็อก ก็อก ก็อก" ไม่ได้ล็อก"สีหน้าวิตกกังวลของคุณคอปเบี่ยงไปตามเสียง ก่อนบานประตูไม้สีน้ำตาลเข้มจะถูกเปิดเข้ามาเบาๆ คนโผล่หน้ามาให้เห็นเป็นคนแรกคือป้าแม่บ้าน หลังจากนั้นจึงจะเป็นหน้าหมอรองลงมา" หมอมาแล้วค่ะ "หล่อนบอกก่อนโค้งหัวให้แล้วเดินออกไป มีเพียงหมอ คุณคอป และ ภรรยาเขาที่นอนไม่ไหวติงเหลืออยู่เท่านั้น" ตามสบายครับ"ร่างสูงพยักหน้ายิ้มเล็กๆ ก่อนจะลุกจากเตียง หลีกทางให้หมอได้ทำงาน ในขณะรอหมอตรวจ เป็นเวลาที่เขาได้เช็คโทรศัพท์ และไม่คิดว่าจะได้ดูดบุหรี่ควบคู่กันไปด้วย" ขอตัวนะครับ ตรวจเสร็จก็เรียกผม "" ครับ "เขายอมพาตัวเองออกไปนอกระเบียง ปิดประตูหลังจนมิดช
รักได้ไหมสาวข้างห้อง บทที่ 43 ความรู้สึกที่ถูกบีบ
สี่ล้อรถหรูค่อยชะลอก่อนจะจอดนิ่งในที่สุด เมื่อถึงที่หมาย บ้านหลังหนึ่ง ไม่ได้หรูหราเทียบเท่าคฤหาสน์จรัญทิพย์ รูปทรงต่างจากทั่วไป ทว่าสวยได้ใจสุดๆ ตั้งตระหง่านหลังเดียวโดดเด่นอยู่กลางป่า คุณคอปดับเครื่องยนต์สนิท ก่อนผ่อนลมหายใจระงมใหญ่ ไม่เคยคิดว่าวันนึงจะได้มาเหยียบที่นี่ บ้านสวนพ่อซึ่งยกให้เขา ปิดประตูรถฝั่งตัวเอง พลางเดินอ้อมไปจุ๊บผากมนทีนึง และอุ้มคนข้างกายที่หลับสนิทอย่างเบามือ" ไปนอนต่อในบ้านนะครับ "บูรพาหลับไม่ตื่น นับตั้งแต่ออกมาจากบริษัทท่ามกลางความเป็นห่วงเป็นใยอย่างเขา สามีของเธอ เขาพร่ำภาวนาให้ภรรยาไม่เป็นอะไรไปมากกว่านี้ จนกระทั่งมาถึงที่นี่แอดมันคงจะเป็นบรรยากาศที่แปลกใหม่พอสมควร จากคนที่เคยมาล่าสุดตอนเป็นเด็ก หลังจากอายุสิบห้าปีเขาไม่มาเหยียบอีกเลย ทว่า ยังคงจ้างแม่บ้านและคนสวนคอยดูแลสม่ำเสมอ" คุณเป็นใคร"" ...."และเหมือนสภาพเขาไม่รู้ว่าโตขึ้น หรือว่าโทรม ทำแม่บ้านจำแทบไม่ได้ เมื่อหล่อนวิ่งหน้าตาตื่นด้วยความตกใจมายืนหอบตัวโยน หลังเห็นไฟในบ้านเปิดเกือบทุกดวง ร่างสูงค่อยๆหันกลับมาด้วยความเหนื่อย เคล้าโคลงรูปหน้าค่าตาแปรเปลี่ยนไปจากเด็กน้อยเพียงนิดเดียว ทำแม่บ้านชะงัก
รักได้ไหมสาวข้างห้อง บทที่ 42 มันคือแผน
ดึกดื่นสงัด บูรพาสะลึมสะลือตื่น ตกใจกับเสียงบิดลูกบิดประตู คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากคุณคอป เมื่อหล่อนรู้ว่าใครมา เลยปิดเปลือกตาลงไปใหม่ เพราะความเหนื่อยล้าที่สะสมมาเมื่อตอนกลางวันมันทำให้เธอง่วงจนยื้อตาไม่ขึ้น คุณคอปไม่ได้เรียก แต่กลับปิดประตูกลับอย่างเบามือแทน แหงนหน้ามองนาฬิกาติดผนังบอกเวลาเที่ยงคืน แล้วถอนใจระงม หลายวันมานี้ เขายุ่งมาก ยุ่งหนักจนไม่มีเวลาให้หล่อน เขารู้ งานที่เขาต้องทำต้องสืบมันจำกัดเวลา หากเขาไม่ใช้เวลาหลังพนักงานเลิก เพื่อหาหลักฐานบางอย่างเพิ่มเติม สิ่งที่คาดคะเนจะให้บรรลุผลในเร็ววัน และต้องการให้เป็นอย่างนั้น คงไม่สำเร็จ สำหรับงานนี้ โอกาสไม่ได้มีให้เขาคว้าได้เสมอ หากพลาดก็จะพลาดแล้วพลาดเลย เพียงแต่ไม่สามารถจะเอ่ยบอกภรรยารักตามตรงได้ เพราะรู้นิสัยใจคอเธอดี ถ้ารู้ .. อย่างไรหล่อนก็โวยวาย และไม่มีทางยินยอมหรอก แต่เชื่อเถอะ ที่ทำทั้งหมดก็เพื่อหล่อนทั้งนั้นร่างสูงเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ หลังจากนั้นสิบห้านาทีจึงเดินออกมาพร้อมผ้าเช็ดตัวคาดเอวสอบ คุณคอปยิ้มบางๆให้กับร่างบางที่นอนตะแคงหันหลัง ทอดสายตามองตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะไปสะดุดตรงขาอ่อนขาวเนียนนั่น ที่ชุดนอนถกเลิก
รักได้ไหมสาวข้างห้อง บทที่ 41 พิสูจน์
" เอาล่ะ ที่รัก คุณต้องฟังผม "หลังคุณคอปเห็นท่าไม่ดี ดูแล้วคนบนเตียงต้องจัดหนักเขาแน่ จึงตัดสินใจเดินไปล็อกประตูก่อนจะหันกลับมา จ้องหน้าเธอ" หรือจะโวยวายเดี๋ยวนี้ ตอนนี้เลยก็ได้ ผมพร้อม! "ยักคิ้วท้าทายหล่อน ในขณะบูรพาตอนนี้แม้มปากแน่นสนิท น่าจะเก็บข่มอารมณ์อยู่ รอชายหนุ่มสะกิดแผลอีกนิดเดียว คงจะร้อนได้ที่" เอาเซ่! "" เออ ฉันเกลียดคุณ! "ตะโกนประโยคนี้ ที่คุณคอปเดาไม่เคยผิด บูรพาหน้าแดงก่ำ กำมือแน่น ต่างกับคนถูกทำร้ายจิตใจโดยสิ้นเชิง ที่ตอนนี้เขาเหมือนจะยืนรอเวลาอะไรบางอย่าง กับการมองนาฬิกา แล้วยกยิ้มที่มุมปากให้กับมัน สร้างความงงให้แก่บูรพาไม่น้อย" แล้วไงต่อ "คราวนี้มองโทรศัพท์ นิ้วใหญ่กดยิกๆ เสมือนส่งข้อความโต้ตอบกับใครบางคน" กะ ก็ ฉันเกลียดคุณไง "...คนบ้า มีอย่างที่ไหน ทะเลาะกันอยู่ ยังจะยืนทำงานอีก ...ขมวดคิ้วนิ่วหน้า หยุดเถียงอึดใจนึง เพื่อเคลียร์ปัญหาในนั้นให้เสร็จ ก่อนแค่นหัวเราะเสมือนพอใจกับประโยคสุดท้ายที่ส่งมาของปลายทาง แล้วจึงจะเก็บมันลงกระเป๋ากางเกง" บลู คุณเคยเป็นผู้หญิงที่มีเหตุผลที่สุดนะบลู จำได้ไหม คุณเป็นผู้หญิงอะไรก็ได้ "บูรพานิ่วหน้า ขุ่นมัว" คุณคุยกับใ
รักได้ไหมสาวข้างห้อง บทที่ 40 ทะเลาะวิวาท
หลังรถหรูแล่นมาจอดในลาน บอกเวลาตีสองพอดี เจ้าของรถเงยหน้าขึ้นมองระเบียงห้องตัวเอง รู้สึกแปลกใจที่ไฟในห้องยังเปิดอยู่ ภรรยารักยังไม่นอนอีกหรือนี่!!อันที่จริงเขารู้สึกกังวลตั้งแต่สายไม่ได้รับของหล่อนแล้ว ปกติบูรพาไม่เคยโทรติดต่อกันหลายสายขนาดนี้ ส่วนใหญ่แล้วเขาเป็นฝ่ายโทรไปก่อนด้วยซ้ำเสียงรองเท้าหนังกระทบพื้น หญิงสาวรู้แล้วว่าเขากำลังขึ้นมา ปกติจะลุกขึ้นต้อนรับ ทว่าวันนี้กลับเปลี่ยนไป สองมือบางถูกันไปมา หากมันเป็นหินคงติดไฟไปเรียบร้อยแล้ว นับตั้งแต่เห็นคลิปนั้นเมื่อสองชั่วโมงก่อนแอด..บานประตูถูกเปิดเข้ามา ภาพที่คุณคอปเห็นคือภรรยาเขานั่งหันหลังให้ ตรงปลายเตียง ห่อไหล่เข้ากันเสมือนมือกำลังบีบอะไรบางอย่าง" บลู คุณโอเคมั้ย "ถามเสียงเนือยๆ เดินพลางปลดเน็คไท้พลาง ปากหันไปถามด้วยความเป็นห่วง และวันนี้ดูอาการแปลกๆ ทว่า หล่อนกลับลุกพรวดทั้งตัว เพื่อพุ่งมาตบเขาเพี้ยะ!!!คุณคอปหน้าชาวาบไปทั้งแถบ ทั้งมึนทั้งงง" อะไรกันเนี่ย "หันมาถามคนตรงหน้าด้วยความตระหนก คิดจะเอ็ดบ้าง เนื่องจากความเหนื่อยล้าเข้ามาถาโถม สะสมมาตั้งแต่แรกที่พบเจอไดอาน่า แต่กลับต้องเปลี่ยนแผนฉับพลัน เมื่อเจอกับสิ่งนี้ ดวงตา
