Share
Chapter 75
Related chapter
รัตติกาลอสูร Chapter 1
เขาคิดว่าเขานั้นโชคร้าย ในบางครั้งเขาดูเป็นคนไร้ความสามารถ เห็นแก่ตัว รักอิสระ มั่นใจในตัวเองมากเกินไป และคิดเสมอว่าสิ่งที่เขาเลือกมาในชีวิตทั้งหมดเป็นเรื่องที่ถูกต้อง เป็นเพราะตอนนั้นเขายังเด็กและยังไม่บรรลุนิติภาวะเลยด้วยซ้ำ เรื่องราวต่าง ๆ จึงได้เริ่มต้นขึ้น ถ้าเขาเลือกที่จะฟังพ่อและไม่ดื้อดึงเรียนด้านภาษาแต่เลือกเรียนด้านบริหารธุรกิจตามที่พ่อบอกคงไม่เป็นแบบนี้ เขารู้จักผู้บริหารของบริษัทนี้ดีทุกคน เขารู้ว่าเขามีหน้าที่ทำอะไรเพื่อทำให้ธุรกิจของครอบครัวเขาดำเนินกิจการต่อไปได้โดยไม่ขาดทุนมากเกินไปจนต้องยื่นล้มละลาย เขาไม่อาจเห็นบริษัทที่พ่อเขาสร้างมาด้วยน้ำพักน้ำแรงพังลงด้วยมือของเขาเอง และไม่อยากให้ใครหน้าไหนมาแย่งสิ่งที่พ่อของเขาสร้างขึ้นมาด้วยมือของตัวเอง ถูกคนอื่นแย่งชิงไป ถึงแม้ตอนนี้บริษัทยังเป็นของเขาอยู่ แม่เขาดำรงตำแหน่งประธานซึ่งกำลังจะถูกพรากไปในไม่ช้านี้ และเขาเป็นรองประธานที่แทบจะไม่มีอำนาจสั่งการใด ๆ และเมื่อพวกเขาต้องการขายหุ้นของตัวเองเจ้าของบริษัทก็จะถูกเปลี่ยนมือไป และทุกอย่างก็จะจบลงและมันจะตกไปเป็นของคนอื่นชานินทร์ ชายหนุ่มวัย 24 ปี เพิ่งเข้ารับตำแหน่งรองประธานบริ
รัตติกาลอสูร Chapter 2
การเจรจาทางธุรกิจ?ไม่แปลกที่ได้ยินประโยคนี้ พวกเขาเป็นพี่น้องมีสายเลือดเดียวกัน แต่คนละแม่ พวกเขายังไม่สนิทกันมากนัก เมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีกว่าตอนนี้แล้ว ฟังข้อเสนอของอีกฝ่ายก่อนและหากดูเหมือนไม่พอใจก็ปฏิเสธทีหลัง"มาเริ่มกันเลย"สุดท้ายคำว่าพี่น้องและน้องชาย อย่างน้อยๆก็ทำให้เขาสบายใจได้ว่าอีกฝ่ายจะใจดีกลับมา และไม่ยื่นข้อเสนอที่โหดร้ายหรือแผนการทางธุรกิจที่ขูดเลือดเนื้อกันมากจนเกินไป อรัญยิ้มรับคำที่มุมปากของเขาดันบุหรี่กับกระจกใสของโต๊ะ จากนั้นนั่งอยู่ที่นั่นและเริ่มเปิดปากพูด“ได้ยินแล้วว่าสถานการณ์ในบริษัทเป็นอย่างไร อย่างที่มาโมรุบอกฉันจะมาช่วย..”"คุณทำอะไรให้ได้บ้างครับ"“แล้วคิดว่าจะทำอะไรให้ได้บ้างล่ะ” อรัญตอบด้วยน้ำเสียงที่สงบ แต่มีความรู้สึกไม่สบายใจแฝงอยู่ในหัวใจของเขา เขาคิดว่าเขาอาจจะขอซื้อบริษัททั้งหมดแล้วเข้ารับตำแหน่งผู้บริหาร เขาก็เลยหลุดปากออกไป“ถ้าคุณจะเข้าครอบครองทั้งบริษัท ผมขอปฏิเสธ เพราะผมต้องการรับช่วงต่อและบริษัทยังทำกำไรให้ได้”“เงินได้ กำไร หรือขาดทุน?”เขาถามย้อนกลับมาและทำให้ชานินทร์พูดไม่ออก ดูเหมือนว่าเขาได้รู้สถานการณ์ต่าง ๆ ของ
รัตติกาลอสูร Chapter 3
เขาไม่เข้าใจพฤติกรรมของอรัญ เขายื่นมือเข้ามาช่วยเหลือในครั้งแรกพร้อมกับการมาของเขาที่เหมือนกับทูตสวรรค์มาโปรดและภายในหนึ่งชั่วโมง เขาก็ไม่ใช่ทูตสวรรค์อีกต่อไป หน้ากากถูกกระชากออกและเผยธาตุแท้ของเขา เหมือนอย่างกัยสัตว์ประหลาดตัวใหญ่ที่มีลับลมคมในและพิษสงมากมาย"ฉันคิดว่านายควรทำแบบนั้น"อรัญตอบอย่างไม่ใส่ใจ ชานินทร์ต้องการเถียงว่าประโยคสุดท้ายในสัญญานั้นง่าก แต่เขาคิดได้เพียงเท่านั้น เพราะการต่อว่าอรัญอาจจะทำให้เขาไม่พอใจ“ตัดสินใจก่อนที่การต่อรองจะเสร็จสิ้น นายมีเวลา 10 วินาที...”จากนั้นเขานับถอยหลัง ชานินทร์เหลือบมองที่หน้าจอโทรศัพท์มือถือของเขาและเห็นมือของชายคนหนึ่งกำลังเหนี่ยวไก แม่ของเขาแน่ใจว่าจะไม่ตายด้วยโรคภัยไข้เจ็บแน่ เขาต้องตัดสินใจบางอย่าง“คุณทำแบบนี้ไม่ได้นั่นคือแม่ของผม คุณจะฆ่าคนตามอำเภอใจได้ยังไง พอเถอะ”เขาพยายามสงบสติอารมณ์ บอกเหตุผลของเขา และเตือนเขาแต่เขาไม่ยอมฟัง เขายิ้มแล้วนับถอยหลังอย่างมีความสุข"เก้า..."“พี่อรัญ!”"แปด..."คราวนี้ผู้นับนั่งตัวตรงบนโซฟา ยกขาไขว้กัน แขนเอนพิงโซฟาราวกับปรมาจารย์ในหนังจีนชานินทร์มองเขาและตัวสั่นด้วยความโกรธ อรัญปฏิเสธราวกับว่าเ
รัตติกาลอสูร Chapter 4
ไม่นานอรัญก็ยกเท้าขึ้นและเปลี่ยนไปวางบนไหล่ของน้องชาย เขาเหยียบแรงมากจนผลักชานินทร์ลงไปที่พื้นอย่างรุนแรง จากนั้นเขาก็ปล่อยชานินทร์ออกมาจากใต้เท้าของเขา ชานินทร์รีบดันตัวขึ้นและอรัญมองดูผลงานของเขาบนชุดสูทที่สวยงามและหัวเราะ“เอาล่ะ ฉันจะลองคิดดูอีกครั้งระหว่างนี้ พยายามทำให้ฉันพอใจก็แล้วกัน”ชานินทร์หอบและตัวสั่นด้วยความโกรธ ขณะที่อรัญกำลังเพลิดเพลินกับความรู้สึกของเขา เขาทั้งโกรธและเจ็บปวดจากการถูกย้ำยีศักดิ์ศรีครั้งนี้ ถ้าแม่ของเขาไม่ได้ถูกจับเป็นตัวประกันเพื่อต่อรอง เขารับรองได้เลยว่าชายหนุ่มจะไม่ได้ทำอย่างนั้นกับเขาแน่ และอรัญจะต้องรับผิดชอบในการกระทำของเขา"ไปกันเถอะ."เขาลุกขึ้นนำทางโดยบอดี้การ์ดที่เดินไปที่ประตูแล้วเปิดออก ชานินทร์เมื่อเห็นว่าอรัญและเรื่องของเขาจบลงแล้ว ลุกขึ้นเช็ดรอยรองเท้าของพี่ชายแล้วเดินกลับไปที่เก้าอี้ แต่มาโมรุขวางไว้“คุณเป็นอะไรไหม?”“ไม่เป็นไร ฉันสบายดี”แม้ว่าเขาจะพยายามควบคุมอารมณ์ แต่น้ำเสียงของเขากลับขุ่นมัวมากขึ้นในขณะที่เขาพูด“คุณเป็นคนของนายท่านแล้ว คุณจะไม่มีสิทธิ์ทำอะไรที่คุณต้องการ ไม่ว่านายท่านรันมารุจะไปที่ไหน คุณก็ต้องไปที่นั้นด้วย และถ้า
รัตติกาลอสูร Chapter 5
ความฝันลวงตาของชายหนุ่มเขาลืมตาขึ้นขณะหลับ ในความฝัน เขาเป็นอิสระ แต่ในความเป็นจริง ชานินทร์ถูกมัดไว้กับทาสของชายอีกคนหนึ่ง ด้วยกระดาษแผ่นหนึ่งซึ่งมีลายเซ็นและลายนิ้วมือของเขาเองชานินทร์แทบไม่ได้พักผ่อน แต่เมื่อตื่นขึ้นอาการของเขาก็ดีขึ้นแต่ก็ยังรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้น จะเกิดอะไรขึ้นกับแม่ของเขาไหม เมื่อเขาถูกพาตัวมาที่นี่? ผมต้องการโทรหาหมอที่ดูแลแม่ และถามเกี่ยวกับอาการต่าง ๆ ของแม่อย่างใกล้ชิด แต่พบว่าโทรศัพท์มือถือของเขาถูกยึดโดยมาโมรุหลังจากถูกส่งไปที่ห้อง เมื่อเขาใช้โทรศัพท์บ้าน โทรศัพท์ก็ไม่สามารถใช้งานได้ อรัญจะไม่ยอมให้เขาติดต่อกับโลกภายนอกโดยไม่ได้รับอนุญาต เขาลุกขึ้นนั่ง หย่อนขาลงจากเตียงแล้วมองไปรอบๆ ห้องที่เขาอาศัยอยู่ตอนนี้เคยเป็นห้องนอนของเขา อันที่จริง ชานินทร์น่าจะมีความสุขที่ได้กลับมายังที่ที่คุ้นเคย แต่เขาไม่คิดว่าบ้านนี่จะปลอดภัย ห้องของเขาไม่ใช่ของเขาอีกต่อไปมันไม่ใช่ห้องนอน มันคือกรง ถูกพาเข้ามาแต่ไม่มีสิทธิ์ออกไป แม้ว่าจะไม่ได้ล็อกจากภายนอก แต่ก็ออกไปไม่ได้เมื่อมาโมรุสั่งให้คนเฝ้าประตูนักโทษชานินทร์สงสัยว่าทำไมอรัญถึงโกรธ เขาควรจะโกรธพ่อที่ทิ้งไป ไม่ใช่มาทำแบบ
รัตติกาลอสูร Chapter 6
ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่แย่ที่สุดในชีวิตของเขาที่จะทำถ้าคุณไม่ต้องการ ดังนั้นผมไม่เข้าใจว่าทำไมผมควรอ่านวิธีใช้มันกับคนที่เอามาใช้ในทางที่ผิดอย่างอรัญ เสร็จแล้วเรียกว่าตีกันใหญ่เลยทีเดียว หลังจากออกจากห้องและทำตามที่มาโมรุแนะนำ เขาถูกพาไปที่ห้อง ๆ หนึ่ง ที่อยู่อีกด้านของห้องนอนเขา มันเป็นห้องนอนของพ่อผม...มาโมรุยกมือขึ้นเคาะประตูอย่างสุภาพ รอให้คนที่อยู่ข้างในตอบเปิดประตูและกล่าวคำอำลาทันที โดยไม่ลืมที่จะพูดกับชานินทร์ในท้ายที่สุดว่า “อย่าทำให้เจ้านายของเราขุ่นเคือง” ชานินทร์ไม่ตอบและยืนนิ่งอยู่จนประตูปิด ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ชายหนุ่มอีกคนหนึ่งซึ่งนั่งบนโซฟาพร้อมแก้วไวน์แดงในมือห้อยอยู่ก่อนและตะโกนทักทาย“นายจะยืนอยู่ที่นั่นนานแค่ไหน มานี่สิ”ชานินทร์ยังไม่ขยับ คราวนี้เขาหันกลับมามองไปรอบ ๆ ห้องก็พบว่าทุกอย่างเหมือนกับตอนที่พ่ออาศัยอยู่ และไม่ต่างกันเหมือนของประดับตกแต่งที่ด้านล่างของบ้าน สิ่งที่ทำให้ฉันประหลาดใจเล็กน้อยคือเหตุผลที่อรัญเก็บของทุกอย่างไว้“ผมอยากซึมซับบรรยากาศเก่าๆ และอยากรู้ว่าคุณรู้สึกอย่างไรกับครอบครัวที่อบอุ่นของคุณ”มันเหมือนกับการอ่านใจ เขาต้องการหาเรื่องคุยในคื
รัตติกาลอสูร Chapter 7
ชานินทร์ต้องการความสนใจอย่างมากในการกระตุ้นตัวเองจนกว่าเขาจะตกอยู่ในภวังค์กาม ซึ่งใช้เวลาสักครู่แล้วก็จบลง เขาทนต่อการมองดูถูกเหยียดหยามและกลืนกินความอัปยศทั้งหมดลงไปมันเป็นช่วงเวลาที่เจ็บปวดมากและเขาไม่เคยคาดคิดว่าการช่วยตัวเองจะยากขนาดนี้ จนกระทั่งของเหลวสีน้ำนมพุ่งออกมาจากฝ่ามือของเขา และหายใจแรงออกมาในนาทีสุดท้าย ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่าเขาได้ไปสวรรค์จริง ๆสวรรค์... ที่ไม่ใช่สวรรค์ในการผ่อนคลายจากความหลงใหล แต่เป็นสวรรค์หลังจากที่เขาเจอกับนรกที่มีสัตว์ประหลาดชื่ออรัญ“พอ...พอใจหรือยัง”ความเจ็บปวดและช่วงเวลาที่เจ็บปวดผ่านไป ชานินทร์ตะโกนพยายามควบคุมการหายใจ แต่ก็ยังมีเสียงหอบในอากาศ อรัญไขว้ขาอีกข้าง และหัวเราะหลังจากทุกอย่าจบลง" กระจอกมาก”ชานินทร์คิดว่าตอนนี้เขาดูน่าสงสารมากและเสียใจกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป เขาถูกบังคับให้ยอมเซ็นสัญญาและขายชีวิตทั้งหมดให้อรัญ แต่ลืมมันไปเถอะ เขาแค่ต้องการออกไปจากตรงนี้ หนีออกไปนอกจากความละอายกับสิ่งที่เกิดขึ้น หากเขายังอยู่ที่นี่ต่อเขาอาจจะควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้ และอาจจะทำเรื่องโง่ ๆ ออกมาอย่างไม่ตั้งใจ เขาต้องการออกไปจากที่นี้ ไม่อยากมองหน้า
รัตติกาลอสูร Chapter 8
“ยืนทำอะไรอยู่”มีเพียงชานินทร์เท่านั้นที่เดินเข้ามา คุกเข่า..คุกเข่าต่อหน้าเขา ยกมือขึ้นและจับเข็มขัดที่มัดไว้โดยไม่ให้อรัญสั่งอีก ราวกับว่าเขารู้หน้าที่ ในขณะที่อีกฝ่ายจุดบุหรี่ใหม่ ชมการแสดงก่อนนอนเหมือนทุกวัน แต่วันนี้แปลกที่ชานินทร์ไม่ถอดเสื้อผ้าเร็วนัก แล้วรีบจัดการให้เรียบร้อยเหมือนเดิม เอื้อมมือไปคาดเข็มขัดแล้วกลั้นไว้ สีหน้าครุ่นคิดไม่สบตาจนอรัญสังเกตเห็นความผิดปกติ"ผมมีอะไรจะพูด"แน่นอน เขามีสัญชาตญาณที่ดีเพราะได้ติดต่อกับคนอื่นมาเกือบตลอดชีวิตของเขา และเห็นได้ชัดว่าจากการกระทำของเขาวันนี้ว่าเขาต้องการต่อรองบางอย่าง“พูดเร็วก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจจะไม่ยอมให้นายพูด และยอมรับเงื่อนไขของนาย”จากนั้นชานินทร์เงยหน้าขึ้นและจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเขา รู้ว่าอรัญกำลังจะเล่นเกมกับเขาแต่ก่อนที่เกมจะยากขึ้น เขาต้องพูดอะไรบางอย่างก่อน “ผมไปหาแม่ได้ไหมครับ”เมื่อความเงียบสิ้นสุดลง อรัญก็ยกบุหรี่ขึ้นอัดเข้าไปในปอด พ่นควันสีขาวออกมาและพูดต่อ"ได้" ชานินทร์ไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน ไม่...เขาไม่เชื่อว่าอรัญจะใจกว้างได้ขนาดนี้ "แต่มีเงื่อนไขข้อหนึ่ง"ใช่คนอย่างอรัญจะให้อะไรเขา ถ้าไม่มีข้อแลกเปล
Latest chapter
