รอด...มาได้อีกครั้ง

“ปล่อยฉัน! เอามือของแกออกไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้นะ!”

“จะสะดีดสะดิ้งไปทำไมวะ ในเมื่อมึงก็น่าจะโดนไอ้ชารัณมันเอาไปแล้วตั้งหลายที แต่เดี๋ยวมึงก็จะได้รู้ว่าระหว่างไอ้ชารัณกับกู แล้วก็ผู้ชายพวกนั้น อย่างไหนจะถึงใจมึงกว่ากัน ฮ่าๆ” อนาวินหัวเราะร่า ก่อนหันหน้าไปทางลูกน้องคนหนึ่งซึ่งกำลังจับโทรศัพท์พร้อมกับกดบันทึกภาพไว้

“พวกมึงต้องถ่ายให้ครบทุกช็อตเลยนะ เดี๋ยวกูจะเอามันให้ครบทุกท่า ซูมหน้าอีนี่ตอนที่กูขยี้มันให้ชัดๆ” อนาวินปลดเข็มขัดขณะที่พูดออกมาพร้อมกับมองเธอด้วยสายตาหื่นกระหาย

“ไอ้ชาติชั่ว พวกมึงมันพวกชิงหมาเกิดชัดๆ เลวยิ่งกว่าสัตว์นรกเสียอีก...ไอ้…”

เพี๊ยะ!

อนาวินตบเข้าที่ใบหน้าของหญิงสาวอย่างแรง และแสดงความดิบเถื่อนของมันออกมา ด้วยการใช้มือฝ่ามือหนา บีบเข้าที่ลำคอของขวัญยิหวา พร้อมกับตะคอกใส่หน้าเธออีกครั้ง

“มึงเป็นแค่กระหรี่ ยังกล้ามาด่าแล้วก็ขู่ใส่กูอีกเหรอ...วอนนักนะมึง! นอกจากมึงจะโดนพวกกูเอาจนตาย ศพของมึงก็น่าจะมีประโยชน์กับจรเข้ในบ่อนะ อย่างน้อยมึงจะได้รู้ว่าคนอย่างอนาวิน ไม่ใช่คนที่จะให้ผู้หญิงอย่างมึงมาขู่ได้ง่ายๆ”

แก้มเนียนใสปรากฏริ้ว ของรอยนิ้วมือเด่นชัดขึ้นในนาทีนั้น ด้วยแรง