น้ำฟ้าทำได้แค่เพียงบิดเร่าด้วยความเสียวซ่านทรมาน ทั้งอับอายที่ตกเป็นเหยื่อของเขา เลขานุการสาวสอดนิ้วเข้าไปในพุ่มผมของภรนต์ก่อนจะดันลงไปด้านล่างของตัวเองอย่างร้อนแรง จังหวะของลมหายใจหอบกระเส่า แม้แต่แขนขาก็ไม่มีแรงเอาเสียเลย เจ้าหล่อนอ่อนระทวยไปกับลีลาการลงลิ้นของเจ้านายสุดหล่อจนแทบคลั่ง
“อื้อ... อ๊า อ๊ะบอสขา ได้โปรดค่ะบอส ลิ้นบอสเสียวมากค่ะ อื้อ”
“เธอหวานดีจังน้ำฟ้า ฉันจะเลียให้รูฉีกเลยดีไหม อ่าห์...”
“อื้อ...เอาเลยค่ะบอส สอดลิ้นเข้ามาลึก ๆ สิคะ ฟ้าเสียววววอ๊า..”
“ใจร้อนจังนะเลขาฯ ผม...ซี้ดเซ็กซี่ที่สุดเลยสวีทตี้” เจ้านายหนุ่มส่งเสียงกระเส่า
“บอสคะจะทำอะไรคะ อื้อ”
“อ่าห์” เขาสูบกินน้ำหวานจนอิ่มหนำจนหญิงสาวอ่อนรวยริน
“บอส...” เธอครางเสียงหวิวกระเส่า
“เลียจนพอใจแล้ว คราวนี้ผมจะใส่ของจริงแล้วนะ” บอสหนุ่มเอ่ยขณะแกะมือของเธอออกจากศีรษะ แล้วยกตัวลุกขึ้น ทำให้ส่วนนั้นพุ่งผงาดและฉ่ำเยิ้มไปด้วยหยาดหยดแห่งราคะและความต้องการอันพวยพุ่ง
โอ้ว พระเจ้า!
น้ำฟ้าใจเต้นระทึกเมื่อมองแท่งเนื้อนั้น นั่นมันชี้โด่ตรงมายังเธอ
“ดะ..เดี๋ยวสิคะ คุณไม่มีถุงยาง ไม่ป้องกันเหรอคะ” เธอละล่ำละลัก
“ชู่!” ภรนต์ยื่นปลายนิ้วมาแตะริมฝีปากเธอเป็นเชิงปราม “ผมหลั่งนอก รับรองไม่ท้องแน่นอน”
“แต่ฉัน อ๊ะ ๆ ๆ”
“เรามาสนุกกันเถอะ” พูดจบเขาก็พุ่งตัวเข้าใส่เธอทันที
สวบบบบบ!
“ผมใส่เข้าไปในตัวคุณแล้ว ซี้ดดดด แน่นมาก”
น้ำฟ้าก็พบว่าบั้นเอวของอีกฝ่ายกำลังกระแทกกระทั้นลงมาบนร่างของเธอจนหัวสั่นหัวคลอนไปหมด แล้วจู่ ๆ ทำไมช่วงล่างของเธอถึงได้รู้สึกเวิ้งว้างราวกับห้วงอวกาศ
หรือไอ้นั่นของภรนต์ทำให้เธอกลายเป็นอัมพาตไปแล้ว
“คุณภรนต์ ฉันว่า ฉันว่านี่มันไม่ปกติแล้วล่ะ” น้ำฟ้าเงยหน้าบอกด้วยความกังวล
แต่แล้ว ภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าก็ทำให้ดวงตาของเธอเบิกโพลง อ้าปากค้างอย่างไม่รู้ตัว เพราะใบหน้าของคนที่กำลังเปลือยกายโล้ตัวอยู่เหนือร่างของเธอในเวลานี้ไม่ใช่บอสหนุ่มภรนต์อีกต่อไป แต่กลับกลายเป็นใบหน้าถมึงทึงของหญิงสาวคนหนึ่งเจ้าหล่อนดูโกรธแค้นมาก
“อีนังเลขาฯ ปากเน่ามึงกล้าแย่งผัวกูเหรอ”
เผียะ!!!!
“กรี๊ดดด!”
โครม!!
ตุ๊บ!!!!!
“โอ๊ย!”
น้ำฟ้าร้องอุทานโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะลืมตาขึ้นและพบว่าตัวเองกำลังนอนหัวทิ่มอยู่กับพื้น ทั้งที่ขาทั้งสองข้างยังทอดอยู่บนเตียง
หลังจากลุกขึ้นมานั่งคลำศีรษะอยู่ครู่หนึ่งจนหายงัวเงียแล้วเธอจึงรู้ว่า...
เรื่องราวทั้งหมดนี้มันเป็นเพียงแค่ความฝัน!!!!
ฝันร้ายเสียด้วยสิ!
หญิงสาวลุกขึ้นมานั่งบีบนวดเนื้อตัวที่เคล็ดขัดยอก ปากพึมพำบ่นโน่นบ่นนี่
ทำงานกับบอสวันแรก เขาก็ใช้เธอทำงานล่วงเวลากับเขาสองต่อสองเสียแล้ว ความหล่อเหลาของภรนต์ทำเอาเธอเก็บเอาเขามาฝันเป็นตุเป็นตะ แบบนี้ต่อไปจะไม่ยิ่งไปกันใหญ่หรือคิดแล้วก็ร้อนวูบวาบไปทั้งใบหน้า
‘หรือว่าเราจะแอบชอบบอส’
คิดมาถึงตรงนี้น้ำฟ้าก็ใจเต้นแรงหน้าแดงก่ำรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว หล่อนจึงสอดมือเข้าไปในกางเกงนอน แยงปลายนิ้วสำรวจร่องรักของตัวเอง พบว่ามันเปียกฉ่ำแฉะ
“นี่เราเงี่ยนเพราะบอสเหรอเนี่ย งั้นก็เอาแบบนี้ก็แล้วกัน”
น้ำฟ้าหยิบดิลโด้ขึ้นมา มือเรียวควานหามือถือมาเปิดเข้าแอปพลิเคชันโปรดก่อนจะเลือกดูคลิปที่ผู้แสดงนำชายมีหน้าตาคล้ายบอสของตัวเองมากที่สุด เมื่อดูจนได้ที่หล่อนก็นอนอ้าขากว้างแล้วหลับตาพริ้มจินตนาการถึงบอสจอมดุพร้อมถูไถท่อนดิลโด้ไปตามร่องเสียวของตัวเองด้วยความเคลิบเคลิ้ม ปล่อยอารมณ์ให้ดิลโด้ยักษ์เสียดสีรูสวาทของเธอให้มันพาใจไปไกลไปให้ถึงบอสจอมหื่น
เช้าวันนี้อากาศดีกว่าทุกวันที่ผ่านมา ท้องฟ้าสดใสคล้าย ๆ กับสภาพจิตใจของน้ำฟ้า ซึ่งตกงานแบบไม่ทันรู้ตัว หลังจากที่เธอออกจากบริษัทมาก็เอาแต่นั่ง ๆ นอน ๆ อ่านนิยายออนไลน์อยู่บ้าน แล้วก็เอาแต่กิน ๆ นอน ๆ วนลูปอยู่แบบนี้ทั้งวันเหมือนซังกะตายน้ำไม่อาบติดต่อกันห้าวันเธอก็อยู่ในสภาพนั้นมาแล้ว จนกระทั่งเวลาผ่านไปเธอลุกขึ้นมาฮึดอีกครั้ง ลุกขึ้นมารักตัวเองและเห็นคุณค่าในตัวเอง จนกระทั่งวันนี้เธอตัดสินใจออกมาสูดอากาศข้างนอก หาอะไรอร่อย ๆ กิน“น้ำฟ้า หยุดก่อน!” ระหว่างเดินอยู่นั้น เธอก็ได้ยินเสียงหนึ่งที่คุ้นเคยเขาส่งเสียงเรียกเธอมาจากข้างหลัง จนทำให้หญิงสาวต้องชะงักฝีเท้า ก่อนหันกลับไปมองหาต้นเสียง“คุณภรนต์!”“ใช่ครับ ผมเอง” ชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้“คุณมาทำอะไรที่นี่คะ” เธอเอ่ยด้วยความแปลกใจ ก็ตัดขาดกันแล้วไม่ใช่หรือไง เธอเสมองไปทางอื่น“ฟ้าลาออกแล้วนะคะ”“ผมไม่อนุญาต”“ฟ้าไม่แคร์ ฟ้าลาออกแล้วค่ะ!”“เราอย่าพูดถึงเรื่องนั้
“พอได้แล้วน่า นะ น้ำฟ้า ปล่อยเธอไปเถอะ” ภรนต์ไม่มีแก่ใจแม้แต่จะลุกขึ้นยืน“แต่เมื่อกี้ฉันถูกคุณเอมี่ตบไปทีหนึ่ง เพราะฉะนั้น ถ้าจะให้ฉันปล่อยเธอ ฉันก็ต้องขอเอาคืนก่อนล่ะค่ะ”“ไม่เอาน่า ฟ้า” ภรนต์ขยับตัวเข้าไปจับไหล่ทั้งสองข้างเบา ๆ “อย่าให้มันเป็นเรื่องใหญ่โตไปกว่านี้เลย เมื่อกี้คุณก็ตีผมไปแล้ว ถือว่าผมรับฝ่ามือคุณแทนเธอก็แล้วกันนะ ปล่อยเธอเถอะ ถือว่าเห็นแก่ผม” เสียงของภรนต์ฟังดูอ่อนโยนและออดอ้อนไปในตัว นี่เป็นครั้งแรกจริง ๆ ที่น้ำฟ้าเคยได้ยินเขาพูดด้วยน้ำเสียงอย่างนี้เธอมองหน้าเอมี่ที่ยังฮึดฮัด ทำท่าทางเกรี้ยวกราด สลับกับหันไปมองคนที่นั่งเยื้องอยู่ทางด้านข้าง ก่อนจะถอนหายใจแรง ๆ“คุณภรนต์ ในเมื่อคุณยืนยันจะให้ฟ้าจบ ได้ค่ะ เอาแบบนั้นก็ได้ ถ้าอย่างนั้นฟ้าจะรับจบให้เอง!” บอกเขาเสียงอ่อนลง แต่แล้วจู่ ๆ เลขานุการสาวก็กัดฟันกรอด ดวงตาเบิกกว้างขึ้นกว่าเดิม จ้องเขม็งไปยังใบหน้าชายหนุ่ม “แต่เมื่อกี้ฟ้าไม่ยอมหรอกนะคะ! ถ้าจะให้ตบคุณแทนคุณเอมี่ ฟ้าก็ตบเลยละกัน”เพียะ!
และตอนนั้นเองที่เอมี่เพิ่งสังเกตว่าการแต่งกายของภรนต์อยู่ในสภาพที่ไม่เรียบร้อย เสื้อสูทไม่ได้ติดกระดุม ชายเสื้อเชิ้ตหลุดลุ่ย คอเสื้อเปิดอ้า มิหนำซ้ำบนพื้นยังเกลื่อนกลาดไปด้วยข้าวของซึ่งเคยวางอยู่บนโต๊ะทำงานของเขา“อ๋อ การที่สองวันมานี้คุณไม่ยอมรับสาย ไม่โทรหาเอมี่ ที่แท้ก็เพราะนังเลขาฯ หน้าจืดนี่เองสินะ!” เธอเริ่มโวยวาย“เรื่องนั้นไม่เกี่ยวอะไรกับน้ำฟ้า!” อีกฝ่ายแย้งกลับด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดพอ ๆ กัน เขาเกือบจะเดินไปตะคอกใส่หน้าเธอเสียด้วยซ้ำ แต่ติดตรงที่ร่างกายบางส่วนยังค้ำเป้ากางเกงอยู่จนขยับตัวไม่สะดวก“ถ้าไม่เกี่ยวแล้วคุณจะแก้ตัวยังไงคะ ภรนต์อธิบายมาเดี๋ยวนี้นะ???”“มันจะมากไปแล้วนะเอมี่!” ชายหนุ่มลุกขึ้นทุบโต๊ะดังปัง“เอ๊ะ ที่รักคุณพูดอะไร แล้วดูคุณเปลี่ยนไปมากนะคะช่วงหลังมานี้” เอมี่ตวาดกลับ“ผมจะทำอะไรมันก็เป็นเรื่องของผม! คุณคิดว่าคุณเป็นใครถึงมีสิทธิ์มาวุ่นวายที่นี่!”“เป็นใครน่ะเหรอคะ เอมี่...เอมี่ก็เป็นคนรักของคุณน่ะสิ” เห็นสีหน้
ขณะที่น้ำฟ้ากำลังจะกลับ จู่ ๆ ประตูห้องน้ำก็เปิดออกอย่างสุดแรงประหนึ่งว่าคนที่มาใหม่กำลังโมโหใครมาอย่างนั้นล่ะ“คุณเอมี่!!!” น้ำฟ้าอุทานชื่อของอีกฝ่ายอย่างประหลาดใจ ทำให้อดีตคู่ขาของภรนต์ที่เพิ่งก้าวผ่านประตูเข้ามา ถึงกับหยุดชะงัก แล้วหันมองตาขวางราวว่าจะกินเลือดกินเนื้อ“แกนังร่าน ขึ้นมาอ่อยแฟนฉันถึงห้องทำงานเขาเลยเหรอ หน้าไม่มียางอายเลยนะยะ รู้จักนรกบ้างมั้ย นังดอกไม้สีทอง!”“อะไรกันคะคุณเอมี่ มาถึงก็สาดเสียเทเสีย เข้าใจผิดไปใหญ่แล้วนะคะ” น้ำฟ้าพยายามใจเย็น ข่มอารมณ์เอาไว้นิ่ง แต่ก็ทำหน้าไม่ถูก “ดิฉันขอตัวก่อนค่ะ” น้ำฟ้าเอ่ยก่อนเดินเลี่ยงไปทางอื่น แต่เอมี่มาขวางทางน้ำฟ้าซึ่งหน้า“หยุด! ยังไปไหนไม่ได้ ฉันต้องคิดบัญชีกับหล่อนก่อน” เอมี่ตวาด“จะคิดบัญชีอะไรไม่ทราบ”“หน็อย กินอยู่กับปากอยากอยู่กับท้อง ตัวเองทำอะไรรู้ดีแก่ใจย่ะ” เอมี่เบ้ปากปรามาส“ก็ฉันไม่ได้ทำอะไรให้คุณสักหน่อย มีแต่คุณนั่นแหละที่มาหาเรื่องฉันเอง แล้วมาถึงก็ด่า ๆ ฉันแ
“ทีคุณยังไม่เห็นเป็นเหมือนเดิมเลยนี่ฟ้า”“ไม่เหมือนเดิมยังไงคะ!” ใบหน้าหญิงสาวร้อนวูบวาบจนถึงใบหู ทำพูดเฉไฉ เลี่ยงไม่ยอมตอบคำถาม“ก็ที่คุณกำลังพูดอยู่นี่ไง ก่อนหน้านี้คุณออกจะเชื่อฟัง ว่าง่าย พูดจากับผมอย่างสำรวมทุกคำ แต่ตอนนี้ฤทธิ์เยอะเหลือเกิน ตะคอกผมเอาตะคอกผมเอา ไม่เห็นผมเป็นบอสอย่างที่ปากว่าสักนิด”“แล้วที่คุณทำกับฟ้าล่ะ ถ้าจะให้ฟ้าทนพูดดีกับคุณอีก อย่าหวังเลยค่ะ หรือถ้าไม่พอใจก็ไปหาคนอื่นมาเป็นเลขาฯ แทนสิคะ!”“ใครว่าผมไม่พอใจ ผมชอบให้คุณเป็นอย่างนี้ต่างหาก แต่สิ่งที่ผมไม่ชอบก็คือ หึ ๆ” รอยยิ้มอย่างนั้นอีกแล้ว “ไอ้นี่ต่างหาก!”“อ๊ะ!”วินาทีนั้น อาศัยช่วงเวลาที่น้ำฟ้ายังไม่ทันนึกระแวง ภรนต์ก็กระชากเสื้อเธอออกอย่างแรง ก่อนบีบนวดหน้าอกเธออย่างดุเดือด“คุณทำอะไรของคุณน่ะ คุณภรนต์อื้มมมม”“ผมอยาก...”“ว้าย...อ๊างงงงง”“มาให้ผมชื่นใจหน่อยนะ...” เขารุกไล่จนน้ำฟ้าตื่นเต้นจน
เวลาต่อมา...“มาแล้วเหรอครับเลขาฯ คนสวยของผม” ภรนต์เอ่ยคำทักทายแถมทำหน้าตายียวนจนคนถูกทักถึงกับใจสั่นทันทีที่น้ำฟ้าก้าวเข้าไปในห้องทำงาน คำทักทายแรกของบอสหนุ่มก็ทำให้เธอถึงกับขนลุก แต่หญิงสาวตัดสินใจแล้วว่าเธอจะไม่มองหน้า ไม่พูดจาโต้ตอบกับเขาเกินความจำเป็น ในเมื่อภรนต์ต้องการให้เธอมาทำงาน เธอก็จะมาเพื่อทำงานเท่านั้นหากเมื่อมองไปยังจุดที่เคยเป็นโต๊ะทำงานชั่วคราวภายในห้องเธอก็ต้องอ้าปากค้าง เพราะโดยปกติแล้วมันควรเป็นโต๊ะเครื่องคอมพิวเตอร์ขนาดย่อม ไม่เกะกะพื้นที่ ซึ่งบอสของเธอกำหนดให้ขึ้นมานั่งทำงานเฉพาะช่วงเช้าและตอนที่เขาต้องการงานด่วนเท่านั้น แต่ในเวลานี้กลับมีโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ พร้อมของใช้ส่วนตัวของเธอ แล้วยังตกแต่งน่ารักในแบบที่เธอชอบ ไหนจะพวกเครื่องใช้สำนักงาน ตุ๊กตาคอลเลคชั่นน่ารัก ๆ พวกป๊อปอาร์ตที่เธอชอบมาไว้ตกแต่งโต๊ะทำงาน“ทำไมของฟ้าถึงมาอยู่ในนี้ได้” น้ำฟ้าหันไปถามด้วยสีหน้าไม่เข้าใจเมื่อพบว่าข้าวของ ๆ ตัวเองมาอยู่ตรงนี้“ผมสั่งให้คนเอาเข้ามาเอง ตั้งแต่วันนี้ไปคุณต้องย้ายเข้ามาทำงานกับผมในนี้&rdq