บทที่ 4 ตามล่าป้ายชื่อ

พอพีทเพื่อนชายที่แสนสนิทของฉันเดินออกไปแล้ว ฉันเลยลุกขึ้นจะเอาจานไปเก็บ และไปซื้อก๋วยเตี๋ยวอีกชามกินต่อ ก็เพราะฉันได้กินไปนิดเดียวเองน่ะสิ! -..-

" แพมแพม ฉันเอาจานไปเก็บก่อนนะ และจะไปซื้อก๋วยเตี๋ยวกินต่อ หิวจะแย่ " ฉันบอกแพมแพมพร้อมกับเอามือลูบท้องของตัวเองเบาๆ

" โอเครๆ แก " แพมแพมตอบกลับมาพร้อมกับก้มหน้าก้มตากินของตัวเองต่อ

ฉันที่กำลังลุกขึ้นยืน รุ่นพี่กับเพื่อนๆ อีก 3 คน ก็เดินมาทางฉันพอดี และตอนนี้ฉันได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อ จะก้าวขาหลบก็ก้าวขาไม่ออกซะดื้อๆ

" น้องครับ น้องครับ " ฉันได้สติกลับมาก็ตอนที่มีรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่งเรียกชื่อฉัน รุ่นพี่คนนี้ก็คือคนเดียวกันกับที่เรียกพี่แบงค์ให้ไปนั่งโต๊ะนั่นเอง

" หลีกทางพี่ดินคนหล่อหน่อยครับ ฮ่าๆ " อ่อ รุ่นพี่คนนี้ชื่อพี่ดินสินะ ท่าทางจะเป็นคนเฟรนลี่ และยิ้มง่าย เป็นมิตรกับทุกคน แตกต่างจากคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ที่มีผมสีน้ำตาลที่ไม่เคยจะเห็นรอยยิ้มของเขาเลย แต่ก็กลับมีเสน่ห์ดึงดูดให้ผู้คนสนใจ อย่างเช่นสาวๆ ^^

" อ่อ ขะ ขอโทษค่ะ " พอฉันได้สติกลับมาก็รีบพูดขอโทษและรีบเดินกึ่งวิ่งเอาจานไปเก็บทันที

ฉันซื้อก๋วยเตี๋ยวเสร็จแล้วกำลังจะเดินกลับโต๊ะ แต่สายตาเหลือบไปเห็นแพมแพมเพื่อนของฉันพูดจาสนิทสนมกับพวกรุ่นพี่ไปซะแล้ว เป็นคนเฟรนลี่ เข้าถึงง่ายจริงๆ เพื่อนฉันคนนี้

" อ่ะ มาแล้วๆ แพรวๆ รีบมาเร็ว " แพมแพม กวักมือเรียกฉันให้ฉันรีบเดินไปนั่งลงทันที

" นี่แพรวเพื่อนแพมแพมเองค่ะ เรียนนิติเหมือนกัน " แพมแพมพูดแนะนำฉันกับรุ่นพี่ปี 3 ที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอ

" สะ สวัสดีค่ะ " ฉันยกมือไหว้รุ่นพี่

แต่รุ่นพี่ที่ฉันอยากให้เขาหันมาที่สุดกลับนิ่งเฉยและกินข้าวโดยไม่สนใจใคร ฉันก็พอรู้อยู่แล้วว่ารุ่นพี่เป็นคนยังไง ก็ฉันตกหลุมรักเขาก็เพราะรุ่นพีีที่เป็นรุ่นพีีแบบนี้นี่แหล่ะ เย็นชา ไม่สนใจใคร หล่อ เท่ห์ เรียนก็เก่ง กิจกรรมก็เด่น ดนตรี กีฬา เล่นได้เกือบทุกอย่าง จนเป็นที่หมายปองของสาวๆ ที่โรงเรียนเก่าน่ะเพียบสิ

" สวัสดีครับน้องแพรว พี่ชื่อดิน นะครับ " พี่คนที่นั่งอยู่ข้างๆ แพมแพมพูดขึ้นกล่าวทักทายฉันพร้อมกับโบกมือส่งมาให้

" ส่วนพี่ชื่อปอครับ " พี่คนที่นั่งถัดไปจากพี่ดินเอียงหัวมาด้านหลังพี่ดินพร้อมแนะนำชื่อของตัวเองด้วยรอยยิ้ม

" ไอ้ต้น ไอ้แบงค์ เงียบทำไมวะ แนะนำตัวให้น้องๆ รู้จักสิ " พี่ดินพูดบอกเพื่อนที่นั่งตรงกันข้ามของตัวเอง

" พี่ต้นครับ " พี่ต้นหันมามองฉันพร้อมกับยิ้มน้อยๆ พี่ต้นคนนี้บุคคลิกท่าทางน่าจะคล้ายๆกับรุ่นพี่ พูดน้อย หน้านิ่ง แต่ก็แอบดีกว่ารุ่นพี่อย่างหนึ่งก็คือพี่ต้นแกมียิ้มอยู่บ้าง แต่รุ่นพี่นี่ไม่ยิ้มเลย

เหลือคนสุดท้ายฉันได้แต่ลุ้นว่ารุ่นพี่จะพูดแนะนำตัวกับฉันไหม

" ไอ้แบงค์พูดสิวะ ฮ่าๆ น้องๆ อย่าไปสนใจมันเลย ไอ้แบงค์มันก็เป็นแบบนี้แหล่ะไม่ค่อยพูด " พี่ดินหันมาบอกฉันกับแพมแพมอย่างขบขัน

" สวัสดีค่ะพี่ๆ สวัสดีค่ะพี่แบงค์ " แพมแพมพูดขึ้นพร้อมกับหันหน้าไปมองพี่แบงค์ แล้วแพมแพมแอบส่งสายตามาให้ฉันเป็นนัยๆบอกว่า...คนที่แกชอบอ่ะ

" แพมแพมมีเรื่องจะขอร้องรุ่นพี่หน่อยอ่ะค่ะ "

" ว่ามีเลยน้องแพมแพม มีอะไรให้พี่ดินคนหล่อช่วยบอกได้เลยนะครับ "

" เรื่องป้ายชื่ออ่ะค่ะ รุ่นพี่ปี 2 บอกให้มาหาป้ายชื่อกับรุ่นพี่ปี 3 " แพมแพมบอกกับพี่ๆ ไป

" อ่อ อย่างนั้นเองเหรอ พี่ก็ไม่รู้ว่าพี่ได้ชื่อใครนะ พี่หยิบสุ่มๆ มาน่ะ แต่ถ้าพากันกินข้าวเสร็จก็ตามพี่ไปที่สนามบาสข้างๆ ตึกนิติได้เลยนะ เดี๋ยวพี่ไปดูให้ว่าของพวกพี่มีชื่อน้องๆ หรือเปล่า " พี่ดินพูดพร้อมกับส่งรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ คงจะสนุกที่จะได้แกล้งรุ่นน้องแล้วสินะ

" โอเคค่ะ " แพมแพมตอบพร้อมกับหันมามองฉัน

" แพรวกินเสร็จพอดีเลยค่ะ งั้นเราไปพร้อมกันเลยก็ได้ค่ะ " แพมแพมมองฉันพร้อมกับทำสายตาปริบๆ เหมือนกำลังวางแผนให้ฉันได้อยู่ใกล้รุ่นพี่มากยิ่งขึ้น

" ได้เลยครับ " พี่ดินพูดขึ้น

ณ สนามบาส

พอถึงสนามบาสรุ่นพี่ทั้ง 4 คน ก็พาฉันกับแพมแพมเดินไปแนะนำตัวให้กับรุ่นพี่คนอื่นๆได้รู้จัก เท่าที่สังเกตน่าจะเป็นรุ่นพี่ปี 3 ที่กำลังรอพวกเรามาตามล่าป้ายชื่อกันอยู่แล้ว และก็มีรุ่นน้องปี 1 กันอีกหลายคนกำลังตามล่าป้ายชื่อของตัวเองกันอยู่ บางคนก็ได้มาแล้ว ส่วนบางคนก็ยังไม่ได้ บางคนก็กำลังทำตามที่รุ่นพี่ปี 3 สั่งเพื่อให้ได้ป้ายชื่อนั้นมา

" แพรวกับแพมแพมก็ไปตามหา ถามกับรุ่นพี่ได้เลยนะ " พี่ปอพูดขึ้น

" ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะพี่ปอ " ฉันพูดขอบคุณพี่ปอพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้กับพี่ปอไป แต่สายตาฉันแอบมองไปที่รุ่นพี่ เห็นแว๊บๆ ว่ารุ่นพี่กำลังมองมาทางฉันอยู่ แต่อาจจะไม่ใช่ก็ได้ รุ่นพี่จะจำฉันได้ไหมนะ หรือรุ่นพี่จะไม่รู้จักฉันเลย -.-