Mag-log inShare
บทที่ 3 ในที่สุดการรอคอยก็มาถึง
Huling Na-update:
2025-03-03 19:52:28โรงอาหารคณะนิติศาสตร์
ฉันกับแพมแพมที่ตอนนี้กำลังเดินไปที่โรงอาหารของคณะนิติศาสตร์ " คนเยอะมากเลย " ฉันพูดพร้อมหันหน้าไปมองแพมแพมที่ยืนอยู่ข้างๆฉัน " ตรงนั้นไง ไปกัน " แพมแพมจูงมือฉันไปนั่งโต๊ะที่ว่าง พวกเราเอากระเป๋าวางไว้เพื่อจองที่นั่ง เพราะกลัวคนอื่นจะมานั่งแล้วไม่มีที่นั่งกินข้าวกัน พอนึกถึงเหตุการณ์นี้ก็แอบคล้ายๆ ตอนอยู่กับน้ำ และตอนเจอน้ำครั้งแรกเหมือนกันนะ แถมแพมแพมก็มีนิสัยคล้ายๆ กับน้ำตั้งหลายอย่างเลย พอเลือกซื้ออาหารกันเสร็จเราทั้งสองคนก็นั่งลงที่โต๊ะทันที " ยัยเตี้ย " ฉันได้ยินเสียงคุ้นๆหูดังขึ้น คำเรียกนี้เป็นใครไปไม่ได้เลยนอกจาก... " พีท " ฉันหันหน้าไปมองตามเสียงเรียกพร้อมกับเรียกชื่อเพื่อนสนิทที่อยู่ข้างบ้านของฉัน พีท พวกเราเติบโตด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆ แต่พวกเราเรียนอยู่กันคนละโรงเรียนกัน เวลากลับบ้านไปก็จะเล่นด้วยกัน ไปกินข้าวที่บ้านกันบ้างสลับไปมาเพราะครอบครัวเราทั้งสองคนสนิทกันเอามากๆเลยล่ะ " ขอนั่งด้วยดิ คนเยอะว่ะ ไม่มีที่นั่งเลย " พีทพูดพร้อมกับเอากระเป๋าวางไว้แล้วเดินไปซื้ออะไรกินทันที " ใครอ่ะแก " แพมแพมหันหน้ามาถามฉันพร้อมกับสายตาหันไปมองตามแผ่นหลังกว้างของพีทที่กำลังเดินออกไป " พีท เพื่อนข้างบ้านฉันเอง " ฉันบอกแพมแพมไป พร้อมกับพีทที่เดินกลับมาอีกครั้ง " คนเยอะซะมัดขี้เกียจต่อคิว " พีทพูดพร้อมยื่นมือของเขาแย่งเอาจานก๋วยเตี๋ยวของฉันไปกิน ฉันชินแล้วล่ะกับการกระทำแบบนี้ของพีท ชอบแย่งฉันกินตั้งแต่เด็กจนโตเลยจริงๆ -..- " นี่นาย ! นั่นมันของแพรวนะ " แพมแพมพูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อเธอเห็นคนตรงหน้าทำกิริยาท่าทางแบบนี้ " ไม่เป็นไรแกฉันชินละ " ฉันบอกแพมแพมไป " ก็นายนั่น ทะ " " ไม่เป็นไรจริงๆ ฉันกับพีทก็ทำแบบนี้กันอยู่เรื่อยเลย เดี๋ยวแกก็ชิน " ฉันพูดดักไว้ก่อนที่แพมแพมจะบ่นพีทยาววววมากกว่านี้ พีทหันหน้าไปทางแพมแพมแล้วยักคิ้วใส่แพมเชิงกวนๆ " กรี๊ดดดด แก็งค์ท่านเทพมาแล้ว " ฉันมองไปตามเสียงกรี๊ดร้องของคนที่อยู่โรงอาหารและสายตาพลางไปสะดุดกับคนตรงหน้าอย่างตกใจ 0.0 " ระ รุ่นพี่ " รุ่นพี่ พี่แบงค์ เดินมากับเพื่อนของเขาอีก 3 คน ซึ่งก็น่าจะเป็นแก็งค์เพื่อนๆของเขา พี่แบงค์ก็คือพี่แบงค์ สูง ขาว จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหนาอมชมพู แต่สิ่งที่แปลกตาก็คือสีผม จากนักเรียนผมดำ ตอนนี้กลับกลายเป็นผมสีน้ำตาลอ่อนดูเข้ากับใบหน้าหล่อๆ ของรุ่นพี่เป็นอย่างมาก พี่แบงค์หันหน้ามามองทางที่พวกเรานั่งกันอยู่แล้วพวกเขาก็เดินเข้ามาทันที หัวใจฉันเต้นตุ๊บๆ แรงระรัว เหมือนหัวใจแทบจะทะลักออกมาจากอกอย่างไงอย่างงั้นแหล่ะ ในที่สุดการรอคอยตลอดระยะเวลา 2 ปีของฉันก็เป็นจริงแล้วสินะ ฉันได้เจอรุ่นพี่อีกครั้งแล้ว " นั่งตรงนี้ไอ้แบงค์ " รุ่นพี่อีกคนที่ผมสีสว่างทองทั้งหัวพูดขึ้น พร้อมกับชี้นิ้วให้เพื่อนๆ ของเขานั่งโต๊ะติดกันข้างๆ โต๊ะของพวกฉัน ซึ่งโต๊ะของโรงอาหารจะเป็นโต๊ะยาวเรียงกัน สามารถนั่งโต๊ะเดียวกันได้ " พะ พี่แบงค์ " แพมแพมทำท่าทางตกใจพร้อมหันหน้าของเธอมาตบไหล่ฉันเบาๆ " พี่คนนั้นใช่ไหม รุ่นพี่ที่แกบอก " แพมแพมหันหน้ามาถามฉัน แต่ก็ยังคงทำท่าทางอึ้งอย่างเห็นได้ชัด " ชะ ใช่ " " หล่อ หล่อมากก เทพบุตรชัดๆ " แพมแพมพูดขึ้นพร้อมยกขึ้นเอามือปิดปากของตัวเอง และทำตาโตราวกับเห็นเทพบุตร ท่าทางของแพมแพมที่แสดงออกมากกว่าฉันซะอีก ฮ่าๆๆ " ใคร ? " เสียงบุคคลที่สามพูดขึ้นมา นั่นก็คือ พีท พีทไม่ได้รู้เรื่องนี้มาก่อน เพราะฉันก็ไม่เคยคิดที่จะเล่าหรือจะบอกอะไรเหมือนกัน มีแค่น้ำ และแพมแพมเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ของฉัน " ก็รุ่นพี่ที่ยัยแพรว ชะ ช " ฉันรีบเอามือปิดปากแพมแพมเอาไว้เกือบไม่ทัน แถมเธอก็ยังพูดเสียงดังอีก ดีนะคนที่เดินมานั่งโต๊ะข้างๆ ไม่อยู่เพราะไปซื้อข้าว -..- " อะ อะไรเนี่ยย ยัยแพรว ปิดปากฉันทำไม " ฉันมองแพมแพมเพื่อส่งสายตาสื่อสารให้กัน และเหมือนแพมแพมจะรู้แล้วว่าฉันต้องการจะสื่อถึงอะไร " มีอะไร เธอจะพูดอะไรพูดมา !! " พีททำเสียงดุ พร้อมมองหน้าฉันกับแพมแพมสลับกันไปมา " แพรว มีอะไร " พีทหันมาถามฉันเสียงเข้มอีกครั้ง " ปะ เปล่า ไม่มีอะไร แพมแพมก็คงจะบอกว่ารุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่าฉันน่ะ ใช่ไหมแพมแพม " ฉันมองแพมแพมแล้วยิ้มพร้อมกับยื่นแขนไปสะกิดให้แพมแพมเออ ออ ตามน้ำของฉันไป " ช่ายยยย " แพมแพมทำเสียงสูง ไม่มีพิรุธเลยจริงๆ เฮ้อ -..- " เหรอ? " พีทมองหน้าฉันอย่างไม่เชื่อนัก " ถ้าเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนทำไมเขาไม่ทักเธอล่ะ " คนอะไรช่างสงสัยจริงๆ แล้วฉันจะตอบกลับพีทยังไงเนี่ย! " ก็รุ่นพี่ไง เขาจะรู้จักฉันได้ยังไงล่ะ คนละรุ่นกันเลย " ฉันพูดแถไปเรื่อย " แล้วทำไมเธอรู้จักมัน " พีทยังถามอีกครั้ง " นี่พีท อย่าเรียกรุ่นพี่ว่ามันนะ " ฉันเผลอทำเสียงดุใส่พีททันที เมื่อพีทเรียกรุ่นพี่ว่ามัน " แล้วจะดุฉันทำไม " พีทถามอย่านอยด์ๆ เพราะฉันไม่เคยขึ้นเสียงใส่พีทสักครั้งเลยยังไงล่ะ " ขอโทษ " ฉันจับแขนพีทโยกไปมาเพื่อง้องอนเพื่อนชายของตัวเอง " อืม งั้นฉันไปละ ฝากเก็บจานด้วย " พีทพูดพร้อมกับเดินออกไปเลยทันที จะโกรธฉันป่ะเนี่ยยย เพราะปกติฉันไม่เคยทะเลาะกับพีทเลย และฉันก็ไม่เคยดุพีทด้วย แค่เผลอไปชั่วขณะ ก็พีทเรียกรุ่นพี่ว่ามันนิ่ -..-
Pinakabagong kabanata
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 66 รักกันตลอดไป The End
ผมที่พาแพรวมาถึงที่คอนโดของผมแล้ว ผมก็จัดการกับร่างบางที่นอนเมาอยู่บนเตียง" ร้อนจัง " แพรวที่ใส่กระโปรงสั้นๆ และใส่เสื้อสายเดี่ยวสีดำที่นอนราบอยู่บนเตียง มันทำให้ผมที่อดทนรอวันที่เธออายุครบ 20 ปีบริบูรณ์มานานถึงกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่อย่างหักห้ามใจ จะทำอะไรคนเมาไม่ได้นะ ผมได้แต่คิดวกไปวนมาอยู่ในหัว" จะทำอะไรคนเมาไม่ได้นะเว้ย! " ผมพึมพำออกมาอย่างขาดสติ เซ็กซี่และขาวเป็นบ้าเลยเด็กอะไรวะผิวเนียนไปทั้งตัว" รุ่นพี่ " แพรวที่พูดจาด้วยน้ำเสียงงัวเงียจากน้ำเมาพูดขึ้นมาพร้อมกับที่เธอยันตัวเองให้ลุกนั่งขึ้นมาอยู่บนเตียง" ครับ " ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆเธอ พร้อมกับเอื้อมมือไปเขี่ยไรผมของเธอเบาๆ อย่างนึกเอ็นดูใบหน้าที่แดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์นั้น" ดื่มอะไรเยอะขนาดนั้น หืม " ผมถามเธอออกไปอย่างเป็นห่วง ถ้าวันนั้นผมไม่ได้ไปอยู่ที่ผับนั่นแล้วเห็นเธอมันจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้างผมก็ไม่รู้เลยจริงๆ ผมไม่ได้ห้ามให้เธอไม่ไปเที่ยวในที่แบบนั้น แต่ผมก็แค่อยากจะไปด้วย ไปดูแลเธอใกล้ๆไม่ให้คาดสายตาของผม" เครียด เครียด " แพรวบอกผมพร้อมกับส่ายหัวของเธอไปมาอย่างน่ารัก" หืม เครียดอะไรครับ " ผมจับหัวทุยของเธอเข้
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 65 ห่างกัน ไม่ได้เลิกกัน
หลังจากที่พวกสาวๆได้เต้นกันจนหนำใจแล้วพวกเธอก็คงเหนื่อยและพากันนั่งลงที่โต๊ะกันเหมือนเดิม" ดีเจร้านนี้เปิดเพลงมานนนนจริงๆ " แพมแพมเพื่อนของแพรวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงยานยาวเพราะเกิดจากอาการเมา " งื้อ " แพรวที่ตอนนี้เมาจนหน้าแดงไปหมดได้ทำแก้มป่องอย่างน่ารัก จนผมเห็นแล้วอดที่จะไปคว้าร่างบางมาซบลงที่อกของผมเอาไว้ไม่ให้ใครมองใบหน้าของเธอเลย " แบงค์คะ กลับกันเถอะค่ะ " ปิ่นที่ยังนั่งรอผมอยู่ไม่ไปไหนพูดขึ้นมาอย่างไม่พอใจ" แพรว " ผมเรียกแพรวที่ทำแก้มป่องอย่างนึกเอ็นดูและก็หวงเธอด้วย" หื้ม รุ่นพี่หรา มาตั้งแต่เมื่อหร่ายยยย " แพรวที่เมาจนจำผมไม่ได้ว่าผมมาตั้งแต่เมื่อไหร่พูดขึ้น พร้อมกับที่เธอโน้มหน้าลงมามองผม ใกล้ๆผม จนผมที่เห็นแก้มแดงๆนั่นถึงกับเขิล ออกมาทันที ไม่ได้เจอหน้าตั้งหลายวัน คิดถึงใบหน้าจิ่มลิ้มของเธอจัง -/////-" เมาแล้ว กลับกันเถอะนะ " ผมลุกขึ้นยืนและจับแขนของเธอให้ลุกขึ้นไปกับผม" แต่พี่เลิกกับแพรวแล้วนะครับ " ภพที่นั่งเงียบอยู่นานลุกขึ้นยืนพูดกับผม พร้อมกับมองหน้าผมอย่างไม่พอใจนัก" ใครบอกว่าเลิก! " ผมตวัดหางตาไปมองไอ้ภพอย่างไม่พอใจ " ก็...พี่กับแพรวห่างกัน " ภพยังพยายามหาเหตุผ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 64 จะง้อยังไงดีวะ
ฉันที่ตอนนี้เริ่มเมาแล้ว เพราะเต้นไปและยกแก้วขึ้นจิบเหล้าไปพลางๆ " ไหวไหม " ภพลุกขึ้นมาพยุงฉันเมื่อเขาเห็นฉันเริ่มจะเซเล็กน้อย" มึนหัวนิดหน่อย " ฉันตอบภพไป" นั่งลงก่อน " ภพบอกฉันพร้อมกับพยุงหลังของฉันเอาไว้" แพรวอยากไปเข้าห้องน้ำ " ฉันที่ตอนนี้ปวดฉี่เอามากๆ น่าจะเป็นเพราะกินเหล้าเยอะไป" งั้นเราพาไปนะ " ภพเสนอ" ได้จ๊ะ ขอบใจนะ " ฉันพยักหน้าภพค่อยๆพยุงฉันที่เดินไม่ค่อยจะตรงจนมาถึงหน้าห้องน้ำหญิง" เดี๋ยวภพยืนรอแพรวตรงนี้นะ " ภพหันหน้ามาบอกฉันก่อนจะปล่อยมือของเขาที่พยุงหลังของฉันเอาไว้" อื้อ " ฉันพยักหน้าตอบกลับภพไป แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที" มึนหัวจัง " ฉันที่นั่งอยู่ในห้องน้ำพึมพำออกมาเบาๆอยู่คนเดียว นี่เป็นการกินเหล้าครั้งแรกของฉัน และฉันก็ยังไม่ชินกับสถานที่แบบนี้เท่าไหร่นัก" แพรว!! " เสียงภพร้องตะโกนขึ้นอย่างตกใจ เพราะฉันที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำและได้ชนเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่ง ฉันทีีเมาอยู่ก่อนแล้วเลยล้มลงไปกองอยู่กับพื้น" เป็นอะไรมากไหม " ภพรีบวิ่งมาพยุงฉันขึ้นในทันที พร้อมกับหันหน้าไปมองผู้หญิงคนนั้นตาขวาง เพราะภพเขาเห็นว่าผู้หญิงคนนี้เธอจงใจเดินเข้ามาชนแพรวเพื่อนของเ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 63 ห่างกันสักพัก
" แพรวไม่ไปค่ะ "แพรวสะบัดมือผมออกทันทีในระหว่างที่ผมจะเอื้อมมือไปจับแขนของเธอเอาไว้" แพรว อย่าดื้อสิ " ผมบอกเธอไปอย่างกล้าๆกลัวๆ นี่เธอโกรธผมจริงจังขนาดนั้นเลยเหรอ ผมเองไม่ใช่เหรอที่จะต้องเป็นฝ่ายโกรธเธอก่อนไหม เพราะเธอไปให้ไอจีกับผู้ชายคนอื่นเลยนะ!" ว่าแพรวดื้อเหรอคะ " เธอขมวดคิ้วเขาหากันเป็นปมทวนคำที่ผมว่าเธออย่างไม่ชอบใจ" แพรว จะอะไรนักหนาว่ะ พี่ควรจะเป็นคนที่โกรธเรานะที่เราไปให้ไอจีผู้ชายคนอื่นน่ะ! " ผมที่หมดความอดทนเลยพูดขึ้นเสียงใส่เธออีกครั้งอย่างลืมตัว" เหตุผลแพรวก็อธิบายไปหมดแล้วนิ่ค่ะ เป็นรุ่นพี่เองที่ไม่เข้าใจอะไรเลยสักอย่าง ไม่รับฟังอะไรเลยสักอย่าง แพรวเหนื่อยค่ะที่ต้องมาคอยรองรับอารมณ์รุ่นพี่กับเรื่องแบบนี้บ่อยๆ แพรวอธิบายไปรุ่นพี่ก็ไม่เคยจะฟังเหตุผลกันบ้างเลย ทุกอย่างรุ่นพี่คิดแค่ว่าแพรวเป็นฝ่ายผิด และที่ผ่านมารุ่นพี่ไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิดเลยสักนิด " ฉันที่อัดอั้นมานานก็ระเบิดอารมณ์และพูดออกมาจนหมดเปลือก ฉันเหนื่อย เหนื่อยมากจริงๆ เหนื่อยกายฉันยังพอจะทนไหวนะ แต่เหนื่อยใจฉันไม่อยากจะอดทนมันแล้วจริงๆ" แพรวว่าเรา... " ฉันที่กำลังจะพูดออกไป" เลิกกันเถอะ " รุ่นพ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 62 ทะเลาะ
" คะ " ฉันเลิกคิ้วขึ้นอย่างงุนงงกับคำพูดของรุ่นพี่เมื่อสักครู่ นี่เดินเข้ามาทักกันหรือเดินเข้ามาหาเรื่องกันกันแน่" หมายความว่ายังไงคะ " ฉันคิ้วขมวดเข้าหากันทันที" ให้ไอจีกันไปแล้วนิ ไม่เห็นหัวแฟนตัวเองที่ยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้แล้วมั้ง " รุ่นพี่ต่อว่าฉันพร้อมกับทำใบหน้าเรียบนิ่งเหมือนกำลังข่มอารมณ์โกรธของตัวเองเอาไว้อยู่" น้องเขาแค่มาขอไว้ปรึกษาเรื่องเรียนค่ะ น้องคนอื่นๆเขาก็ทำแบบนี้กับรุ่นพี่คนอื่นๆกันเยอะแยะ เลยค่ะ ไม่ใช่แค่กับน้องนี่คะ " ฉันอธิบายเหตุผลกลับไปให้รุ่นพี่ฟัง แต่รุ่นพี่กับทำหูทวนลมไม่ได้สนใจคำอธิบายของฉันเลยสักนิด " หึ! " รุ่นพี่เค้นหัวเราะออกมาเบาๆในลำคอเหมือนไม่พอใจกับคำพูดของฉันและเขาก็เดินออกไปจากฉันทันที เอาจริงๆถามว่าฉันเหนื่อยกับอาการหึงไปทั่วของรุ่นพี่ไหม ฉันก็มีเหนื่อยบ้างนะ แต่ฉันก็เข้าใจรุ่นพี่มาตลอด แต่ว่ารอบนี้ฉันรู้สึกจะทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ความไว้ใจกันไม่มีสักนิดเลยหรือไงการที่รุ่นน้องมาขอเฟสบุ๊ค ไลน์ หรือไอจี น้องๆทุกคนก็ไปขอรุ่นพี่คนอื่นๆกันเยอะแยะไม่ใช่แค่กับฉัน และก็มีรุ่นน้องหลายคนมาขอฉันเยอะแยะเหมือนกันไม่ใช่แค่กับน้องบาส ฉันเป็นคนเฟรนลี่เข้าถึงคนง่
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 61 เดือนคณะคนใหม่
ตอนนี้พวกฉันก็พาน้องๆปี1 คณะนิติศาสตร์มารวมตัวกันที่คณะเป็นทีีเรียบร้อย และพวกเราก็พาน้องๆทำกิจกรรมต่างๆที่ได้เตรียมกันเอาไว้แล้วดั่งเช่นทุกปี ส่วนผู้นำหรือพิธีกรในการพูดคุยถือไมค์ในปีนี้ก็คือ แพมแพม และภพ เพื่อนทั้งสองคนของฉันเอง ส่วนฉันก็ทำงานทั้งเบื้องหน้าและเบื้องหลัง ส่วนพูดคุยแนะนำกับน้องๆก็มีทำหน้าที่เป็นพิธีกรรายงานแทนแพมแพมบ้างเล็กน้อยพอผ่านวันปฐมนิเทศไปก็เป็นการให้น้องๆทุกคนค้นหาป้ายชื่อของตัวเอง ซึ่งป้ายชื่อก็อยู่กับรุ่นพี่ปี3 เหมือนเดิมที่เคยทำกันมาเป็นธรรมเนียมของคณะเรา และในตอนนี้น้องๆทุกคนก็ได้ป้ายชื่อกันครบแล้ว ส่วนรุ่นพี่กับแก็งค์ท่านเทพที่อยู่ปี4 ก็มารวมกิจกรรมในครั้งนี้ด้วย พร้อมกับเสียงกรี๊ดร้องของสาวๆน้องๆปี1 ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดกรี๊ดแก็งค์ท่านเทพเหมือนที่เคยเป็นมาในทุกๆปี พักเที่ยงรุ่นพี่ที่คอยแต่ยืนๆนั่งๆ จ้องมองฉันเต้นและพาน้องๆทำกิจกรรมอยู่ตั้งนานในรอบเช้าก็เดินเข้ามาหาฉันในตอนนี้ เพราะพวกฉันได้ปล่อยน้องๆที่ทำกิจกรรมไปทานข้าวกันเรียบร้อยแล้ว " แพรวครับ " รุ่นพี่เดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับส่งยิ้มเจื่อนๆมาให้ ทำไมยิ้มแบบนั้นกันนะ " คะ ? " ฉันหันหน้าไปส่งยิ้มหวาน
Maaari mong magustuhan
ท่านอ๋องไร้หัวใจ
จันทร์ส่องแสง13.7K viewsบ่วงรักนักโทษสาว
ต้นไผ่น้อย45.9K viewsแรงรัก แรงสวาท
ลำเจียก22.2K viewsเด็กมันยั่ว BAD LOVE
ลำเจียก37.8K viewsเด็กดื้อของมาเฟีย!!!(โรมXไอยู)
ดัชมิวคิส1.8K viewsForget me not เกลียดนักนายแฟนเก่า
ชิซุกะจัง367 viewsดอกบัวในเพลิงมาร
สุรารักษ์93 viewsLOVE FOR YOU เสพติดคุณ
เม็ดขนุน62 views
