บทที่ 2.2 แกล้ง

“สวัสดีค่ะรุ่นพี่” น้ำอุ่นและเพื่อนยกมือขึ้นไหว้พวกพี่ๆ ที่นั่งกันอยู่ที่โต๊ะทันทีที่มาถึง

“มากันแล้วเหรอจ๊ะ” เสียงหวานของแพรวาเอ่ยพูดขึ้น หลังจากรับไหว้ของรุ่นน้องเสร็จแล้ว ที่จริงเธอว่าจะกลับก่อนอยู่แล้ว แต่หญิงสาวไม่ค่อยไว้ใจพวกเพื่อนของตัวเองสักเท่าไหร่ เลยต้องมาคอยดูพวกนี้ซะหน่อยแต่ละคนไว้ใจได้ที่ไหนกันล่ะ

“รู้ไหมว่าทำไมพวกพี่ถึงให้พวกเราอยู่กันต่อ” ลุคเอ่ยพูดถามขึ้นแล้วหันไปส่งยิ้มให้กับพวกสาวๆ ไปหนึ่งที กลุ่มนี้มีแต่คนสวยๆ ทั้งนั้นเลยนะเนี่ยโดยเฉพาะคนที่เพื่อนของเขาหมายตาไว้ พอได้มาเห็นใกล้ๆ แบบนี้แล้วยิ่งดูน่ารัก

“……” กลุ่มของน้ำอุ่นไม่ได้พูดตอบอะไรกลับ ทั้งสี่เอาแต่ยืนก้มหน้ายืนเงียบกันอย่างเดียว

“ตอบครับ!…เมื่อกี้ยังเห็นพูดกันไม่หยุดอยู่เลยนิครับ” เสียงเย็นที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง ดูสิว่าจะยืนเงียบกันได้ถึงเมื่อไหร่เมื่อกี้ตอนอยู่ในแถวยังเห็นพูดกันไม่หยุดอยู่เลย

“พวกเรา…พวกเราพูดกัน แล้วก็แอบเล่นโทรศัพท์ตอนรับน้องค่ะ” ไอรินทำใจกล้าเอ่ยพูดตอบออกมาเสียงติดๆ ขัดๆ ใบหน้าสวยก็ยังคงก้มมองพื้นกันอยู่เหมือนเดิม วันนี้พวกเธอจะรอดกันไหมเนี่ยทำไมพวกพี่เขาดูดุกันจังเลย!!!

“ก็รู้นิครับ…แล้วจะให้พวกพี่ทำโทษพวกเราอย่างไงดีละครับ” เลโอเอ่ยพูดหยอกล้อทำเป็นขรึม การที่ให้เขามาทำหน้าโหดใส่สาวๆ สวยๆ แบบนี้บอกเลยว่าไม่ถนัดเลยจริงๆ

“โถ่!…รุ่นพี่ค่ะพวกเราพึ่งทำผิดครั้งแรกเอง ปล่อยพวกเราไปไม่ได้เหรอคะ” เนยรีบเงยหน้าขึ้นแล้วเอ่ยพูดเสียงอ่อนเสียงหวานอย่างสุดชีวิต ใบหน้าฉีกยิ้มหวานเยิ้มออกมาเพื่อขอให้พวกรุ่นพี่ไม่ทำโทษพวกตัวเอง นี่เธอจะต้องถูกลงโทษตั้งแต่วันแรกที่มาเข้าเรียนเลยหรือไงเนี่ย โอ๊ยอยากจะบ้าตาย!!!

“ใช่ค่ะ…พวกเราสัญญานะคะว่าจะไม่ทำอีกแล้ว” อิงอิงรีบพูดเสริมขึ้นอีกคน แค่ถูกทำโทษตอนรับน้องเธอก็เหนื่อยจะตายอยู่แล้วเนี่ยย

“นะคะรุ่นพี่…พี่แพรวาคะ” ไอรินพูดเสียงอ่อน แล้วรีบหันหน้าไปขอความช่วยเหลือจากรุ่นพี่คนสวยที่นั่งอยู่ตรงนั้นทันที เพราะเธอดูใจดีและเป็นมิตรสุดในกลุ่มนี้แล้ว

“ไม่ต้องไปหาตัวช่วยเลยครับ…แพรวาช่วยอะไรพวกน้องไม่ได้หรอก” กายที่นั่งเงียบอยู่นานพอได้เห็นพวกรุ่นน้องพูดเสียงหวานขอให้แฟนสาวของเพื่อนช่วยเหลือ ก็พูดเสียงแข็งกลับไปด้วยความรู้สึกหงุดหงิดนิดๆ พวกเขานั่งกันอยู่นี้ตั้งหลายคนกับไม่มาขอให้ช่วย แต่ไปขอยัยแพรวาซะได้ บอกเลยวันนี้เขาไม่ใจอ่อนให้แน่นอนข้อหาไปขอร้องผิดคน

“ใช่ครับ…คนทำผิดก็ต้องถูกทำโทษครับมันเป็นกฎ” เสียงของลุคพูดเสริมขึ้นอีกคน ตอนแรกกะว่าจะเรียกมาตักเตือนเล่นๆ เท่านั้น แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้วข้อหาหมั่นไส้ ฮ่า ฮ่า ถ้าหันมาพูดออดอ้อนพวกเขาสักนิดล่ะก็ พวกเธอถูกปล่อยให้กลับบ้านไปนานแล้ว

“ใช่ครับ…ครั้งนี้พี่เห็นว่าเป็นครั้งแรกของพวกน้องๆ งั้นเอาเป็นว่าวิ่งรอบสนามสามรอบก็แล้วกันนะครับ” กายเอ่ยพูดกับสาวๆ ตรงหน้าเสียงเรียบ สายตาก็มองจ้องไปที่คนตัวเล็กที่ยืนเงียบอยู่ข้างๆ เพื่อนของตัวเอง ตั้งแต่ที่หญิงสาวมานี่เขายังไม่เห็นเธอเอ่ยปากพูดอะไรออกมาสักคำเลย ทั้งที่เรื่องทั้งหมดเธอเป็นต้นเหตุมากสุดแท้ๆ แต่กลับปล่อยให้เพื่อนๆ ของตัวเองพูดแก้ตัวให้อยู่อย่างเดียว

“สามรอบ!!” เสียงของทั้งสี่สาวพูดย้ำสิ่งที่ได้ยินออกมาพร้อมๆ กัน บ้าไปแล้ววิ่งรอบสนามสามรอบนี่นะ พวกเธอได้ตายก่อนกันพอดี

“ใช่ครับ…สามรอบ” กายพูดย้ำสิ่งที่ตัวเองพูดอีกครั้ง ริมฝีปากกระตุกยิ้มออกมาบางๆ เมื่อได้ยินเสียงของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้ายอมพูดเอ่ยมาสักที นึกว่าวันนี้จะไม่ยอมพูดซะแล้ว หึหึ

“สามรอบเลยเหรอคะ…สนามมันกว้างมากเลยนะคะ” น้ำอุ่นที่ยืนเงียบอยู่นานก็พูดโวยวายขึ้นมาเสียงดังลั่น ใบหน้าสวยชักสีหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด นี่มันแกล้งกันชัดๆ เลยนี่นา

“น้ำอุ่น!!” เนยที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็รีบเรียกชื่อพูดห้ามปรามเพื่อนของตัวเองทันที ยัยบ้านี่เธออุตส่าห์บอกว่าให้ยืนอยู่เงียบๆ ไม่ต้องพูดอะไรแล้วนะ

น้ำอุ่นปกติจะเป็นคนที่พูดน้อยและพูดจาไม่ค่อยเป็นสักเท่าไหร่ น้ำเสียงการพูดของเธอเลยจะดูแข็งกระด้างและไม่น่าฟัง พอคนอื่นที่ไม่ค่อยสนิทมาได้ยินก็จะดูเหมือนว่าการพูดของเธอไม่ค่อยโอเคโดยเฉพาะการพูดกับพวกผู้ใหญ่ เพราะฉะนั้นพวกเนยเลยพูดตกลงกันว่าถ้ามีเรื่องอะไร พวกเธอจะเป็นคนพูดเจรจากันเองไม่ต้องให้น้ำอุ่นพูด เพราะเดี๋ยวเรื่องมันจะแย่ไปกันใหญ่ซะเปล่า

“แล้วเมื่อกี้ตอนที่รับน้องอยู่ น้ำอุ่นก็เห็นมีคนแอบเล่นโทรศัพท์ตั้งหลายคน แล้วทำไมถึงเรียกแต่กลุ่มของพวกเรามาทำโทษแหละค่ะ”

น้ำอุ่นไม่ฟังที่เนยพูดห้ามแล้วเอ่ยพูดสิ่งที่ตัวเองเห็นออกไป ทุกครั้งเธอจะปล่อยให้เพื่อนพูดเจรจากันเองนะ แต่ครั้งนี้เธอขอพูดหน่อยเถอะ ก็เธอเห็นมีปีหนึ่งตั้งหลายคนที่แอบเล่นโทรศัพท์มือถือ แล้วทำไมเรียกแต่กลุ่มของเธอมาลงโทษกันเล่า แบบนี้มันแกล้งกันชัดๆ เลยนี่นา

“ยัยน้ำ…เงียบ!!”

เนยรีบพูดดุเพื่อนตัวเองไปอีกครั้ง พร้อมมือบางของไอรินที่รีบยกขึ้นมาปิดริมฝีปากบางของน้ำอุ่นเอาไว้ พวกเธออยากจะบ้าตายกับยัยเพื่อนบ้าคนนี้จริงๆ ไม่รู้ไปกินดีเสือมาจากไหนกันนะ ถึงได้กล้าพูดต่อปากต่อคำกับพวกรุ่นพี่ออกไปแบบนั้น แล้วยัยนี่ก็ไปพวกเก็บอารมณ์ไม่ค่อยเป็นอยู่แล้วด้วย เวลามีคนทำให้ไม่พอใจขึ้นมาทั้งน้ำเสียงทั้งสีหน้าก็จะแสดงออกมาหมด เลิกคบกับมันตอนนี้จะทันไหมเนี่ยยยย

“ทำไมครับ!…น้องน้ำอุ่นจะหาว่าพวกพี่แกล้งกลุ่มน้องอย่างงั้นเหรอครับ”

กายได้ยินแบบนั้นชายหนุ่มก็กระตุกยิ้มร้ายออกมาทันที ร่างสูงค่อยๆ ลุกขึ้นก้าวเดินไปหยุดอยู่ที่หน้าของคนที่เอาแต่โวยวายเมื่อครู่ ดวงตาคมกริบจ้องมองไปที่ใบหน้าสวยเนียน ฝีปากไม่ใช่ย่อยเลยนะแม่เหยื่อตัวน้อย เขาอยากรู้จริงๆ ว่าเธอจะอวดดีแบบนี้ไปได้สักเท่าไหร่

“เปล่า…เปล่าค่ะ” เนยรีบพูดแก้ตัวแทนทันทีเมื่อได้ยินเสียงเย็นๆ พูดขึ้นว่ากลับมา สาวๆ ต่างพากันยืนตัวแข็งทื่อกันไปหมด นี่พวกเธอจะอยู่จนเรียนจบกันไหมเนี่ยยย!!

“หรือว่าจะเอาห้ารอบครับ” เสียงของกายพูดขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นหญิงสาวตรงหน้าไม่ยอมพูดตอบเขาสักที

น้ำอุ่นยืนจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าตาไม่กะพริบ แต่ไม่ใช่สายตาที่หลงใหลอะไรทั้งนั้น เพราะตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกโกรธขึ้นมาทุกทีแล้ว นี่เขาจงใจแกล้งพวกเธอชัดๆ เลยนี่ ยังมีหน้าบอกว่าทำตามกฎอีก

ริมฝีปากบางเม้นเข้าหากันด้วยความโกรธ แต่ก็พูดอะไรออกไปไม่ได้ เพราะพวกเขาเป็นรุ่นพี่ของพวกเธอ แล้วเธอก็ไม่อยากให้เพื่อนๆ ต้องมาเดือดร้อนเพราะเธอไปมากกว่านี้แล้วด้วย ดวงตาคู่สวยจ้องมองไปที่ชายหนุ่มตรงหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย พร้อมด่าทอคนตรงหน้าทางสายตาไปด้วย เธอละเกลียดจริงๆ พวกที่ชอบรังแกคนอื่นแบบนี้เนี่ยยย

“ไม่ ไม่ ไม่ค่ะ…สามรอบพอ” อิงอิงรีบส่ายหน้าแล้วพูดปฏิเสธทันที ห้ารอบอย่างงั้นเหรอ พวกเธอได้ตายก่อนวิ่งครบรอบกันพอดี

“ใช่ค่ะ…พวกเราจะไปวิ่งเดี๋ยวนี้แหละค่ะ” ไอรินรีบพูดเสริมขึ้นอีกคนสามรอบก็ยังดีกว่าห้ารอบละนะ

“……” น้ำอุ่นยืนจ้องกายตาไม่กะพริบแล้วไม่ยอมขยับไปไหนอีกด้วย มือทั้งสองกำหมัดแน่นด้วยความโกรธคนตรงหน้า

“มาเร็วน้ำอุ่น…ทำให้มันจบๆ ไปซะ” เนยกับอิงอิงเห็นเพื่อนของตัวเองยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ก็รีบหันมาพูดบอกเพื่อนของตัวเอง แล้วก็ลากแขนของน้ำอุ่นออกไปวิ่งด้วยทันที

สนามกว้างในตอนนี้มีร่างบางสามสี่คนกำลังวิ่งสู้แสงแดดกันอยู่อย่างไม่ลดละ เนื้อขาวๆ ที่อยู่นอกชุดนักศึกษาของพวกเธอ ออกมากระทบกับแสงแดดจนเป็นประกายสีสวย ผมยาวสวยของพวกเธอสะบัดไปมาตามแรงลม ใบหน้าขาวๆ ในตอนนี้ก็เริ่มเปลี่ยนเป็นแดงอ่อนๆ ตามใบหน้าและลำคอก็มีแต่เม็ดเหงื่อไหลออกมาเต็มไปหมด กายนั่งจ้องมองไปที่ร่างของแม่เหยื่อตัวน้อยอย่างไม่ละสายตา มุมปากหนากระตุกยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ เมื่อได้เห็นสภาพของแม่เหยื่อปากร้ายของเขาในตอนนี้