บทที่ 2.3 แกล้ง

เรื่องที่น้ำอุ่นบอกว่ามีคนกลุ่มอื่นพูดคุยกันหรือแอบเล่นโทรศัพท์กันนั้น ไม่ใช่ว่าพวกกายไม่เห็นนะแต่พวกเขาเลือกที่จะไม่สนใจซะมากกว่า แล้วใครจะทำไมละก็พวกเขาอยากจะทำโทษแค่กลุ่มนี้กลุ่มเดียวเท่านั้นนี่นา เขาเป็นถึงเฮดว๊ากจะทำอะไรก็ได้ใช่ไหมล่ะ จะว่าเขาใจร้ายก็ไม่ได้นะเพราะตอนแรกชายหนุ่มคิดแค่จะเรียกมาแกล้งเล่นนิดหน่อยก็เท่านั้น แต่ใครจะคิดละว่าเหยื่อตัวน้อยของเขาจะฝีปากร้ายกาจขนาดนี้ แถมสายตาที่จ้องมองเขาเมื่อครู่นี้นะ เหมือนจะกินเลือดกินเนื้อเขาให้ได้ซะขนาดนั้น เพราะฉะนั้นชายหนุ่มจะต้องตักเตือนเธอสักหน่อย เดียวเสียระบบกันหมดพอดี หึหึ

“จ้องตาไม่กะพริบเลยนะคุณเพื่อนกาย” เสียงของลุคพูดล้อเพื่อนของตัวเองด้วยความหมั่นไส้ เมื่อเห็นว่ากายนั่งจ้องมองรุ่นน้องที่ชื่อน้ำอุ่นตาแทบไม่กะพริบ ไอ้นี่มันร้ายจริงๆ แถมยังเรียกพวกน้องเขามาแกล้งเล่นตั้งแต่วันแรกเลยด้วย

“แต่ดูแล้วน่าจะดื้อพอตัวเลยวะ” เลโอพูดเสริมขึ้นเมื่อชายหนุ่มคิดถึงเรื่องที่เธอกล้าเถียงพวกเขาเมื่อครู่ ดูแล้วน่าจะดื้อมากเลยทีเดียวแล้วอย่างนี้เพื่อนของเขาจะเอาอยู่ไหมเนี่ย

“พวกนายนี่นะ…ไม่ทำเกินไปหน่อยหรือไง” แพรวาพูดต่อว่าพวกเพื่อนตัวเองอย่างสุดจะทน แค่แอบเล่นโทรศัพท์มือถือไม่เห็นต้องลงโทษกันหนักขนาดนี้เลย ไหนบอกว่าถูกใจน้องเขาไงแล้วมาแกล้งกันอย่างนี้นี่นะ

“ไม่เป็นไรหรอกน่า…ไอ้ไนท์นายเอาเมียนายไปเก็บสิ” เสียงของเลโอพูดบ่นขึ้น เมื่อเห็นว่าแฟนเพื่อนตัวเองเริ่มพูดบ่นว่าพวกตัวเองอีกครั้ง ขี้บ่นจริงๆ เลยยัยบ้าเนี่ย ไม่รู้ว่าเพื่อนของเขาทนอยู่กับเธอมาได้ยังไงตั้งสามสี่ปี

“ใช่…ขัดจังหวะดูสาวๆ วิ่งหมด” ลุครีบพูดเสริมขึ้นอีกคนไม่รู้จะพูดบ่นอะไรนักหนา

“ถามจริงเถอะในหัวของพวกนายเนี่ยนอกจากเรื่องผู้หญิงแล้ว ยังมีเรื่องอื่นบ้างไหมเนี่ย” แพรวาไม่สนใจคำพูดของพวกเพื่อนแล้วพูดต่อว่าขึ้นอีกรอบไม่หยุด เธอละปวดหัวกับพวกผู้ชายกลุ่มนี้ซะจริงๆ นี่ถ้าไม่ติดว่าแฟนหนุ่มของตัวเองอยู่กลุ่มนี้นะ เธอไม่มายืนพูดให้เปลืองน้ำลายอยู่ตรงนี้หรอก

“ก็มีน่ะ…แต่มีน้อยครับบบ”

“ใช่…ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ”

ลุคกับเลโอพูดจบก็พากันหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น แล้วส่งยิ้มระรื่นให้กับแพรวากลับไปอย่างกวนๆ

เขาเรียกว่าการใช้ชีวิตให้คุมต่างหากละ ใครมันจะรีบเอาเมียตั้งแต่ยังไม่เข้าปีหนึ่งเหมือนไอ้ไนท์กันแหละ เป็นไงละตอนนี้จะไปเที่ยวไหนทีก็ต้องขอเมียสุดที่รักของมันก่อนตลอด ตัวนี่ติดกันแทบจะตลอดเวลาเลยด้วยซ้ำ

“จ๊ะ จ๊ะ …ระวังเถอะสักวันผู้หญิงพวกนั้นจะเอาโรคมาให้หรือไม่ก็อุ้มลูกมาให้ไปเลย ถึงตอนนั้นฉันจะสมน้ำหน้าให้” แพรวาเห็นท่าทีของเพื่อนแต่ละคนแล้วก็ยิ่งโมโหเข้าไปใหญ่ อย่าให้พลาดมาก็แล้วกันเธอจะเหยียบซ้ำให้จมดินเลย

“ไม่มีวันนั้นอย่างแน่นอนครับคุณเพื่อนแพรวาสุดสวย”

“ใช่…เห็นพวกผมเป็นกันแบบนี้ก็ป้องกันตัวเองอย่างดีนะครับ”

พอพวกชายหนุ่มได้ยินแบบนั้นก็รีบพูดบอกเพื่อนสาวของตัวเองออกไปทันที เรื่องแบบนั้นจะไม่มีวันเกิดขึ้นกับพวกเขาอย่างแน่นอน เพราะทุกครั้งที่พวกเขาเล่นสนุกกับผู้หญิงคนไหน ชายหนุ่มก็จะป้องกันตัวเองตลอด ถึงหญิงสาวพวกนั้นจะบอกว่าเป็นวันปลอดภัยก็เถอะ

“ขอให้มันจริงเถอะจ้ะ…นายอีกคนกายไหนบอกว่าสนใจน้องเขาไง แล้วมาแกล้งน้องเขาแบบนี้ทำไม ระวังเถอะจะถูกน้องเขาเกลียดเอา” แพรวาขี้เกียจพูดบ่นสองคนนั้นแล้ว เลยหันมาพูดกับคนที่นั่งมองคนที่ตัวเองบอกว่าสนใจวิ่งอยู่แทน หญิงสาวแหละไม่เข้าใจคำว่าสนใจของเพื่อนเธอเลยจริงๆ บอกเลยว่าถ้าแพรวาเป็นน้องเขาจะไม่มีวันหันมาชอบคนที่แกล้งตัวเองแบบนี้อย่างแน่นอน

“ฉันก็แค่ล้อเล่นนิดเดียว…มีอะไรต้องกลัว” เสียงเรียบของคนที่นั่งจ้องแม่เหยื่อของตัวเองวิ่งอยู่ในสนาม เอ่ยพูดขึ้นอย่างไม่สะทกสะท้านอะไร เขาไม่ได้เป็นคนหลงตัวเองอะไรหรอกนะ แต่เท่าที่ผ่านมาก็ยังไม่มีผู้หญิงคนไหนเลยที่ไม่ชอบเขานี่นา เพราะฉะนั้นมีอะไรที่ชายหนุ่มต้องกลัวด้วยจริงไหม

“นั้นสิครับคุณเพื่อนแพรวา มีอะไรต้องกลัว…สาวๆ พวกนั้นโกรธพวกเราไม่ลงหรอกเชื่อดิ”

“ใช่ครับคุณเพื่อนแพรวา เขาเรียกว่ารักหรอกจึงหยอกเล่นเคยได้ยินไหมครับ”

เสียงของลุคกับเลโอรีบเอ่ยขึ้นเสริมขึ้นทันที มีสาวๆ คนไหนบ้างที่จะกล้าโกรธไอ้กายมันลง แค่มันยิ้มให้นิดๆ หน่อยๆ ก็พากันละลายหมดแล้ว เชื่อดิสี่สาวนั้นก็ไม่น่ารอดเหมือนกัน

“เหรอคะ…ฉันว่าพวกนายอย่าหมั้นให้มากนักจะดีกว่านะอย่าหาว่าฉันไม่เตือน” แพรวาพูดว่าออกไปอย่างเหลืออด เบื่อพวกหลงตัวเองจริงๆ วันไหนที่ถูกพวกผู้หญิงเกลียดขึ้นมาเธอจะสมน้ำหน้าให้

“…….” พวกของลุคไม่ได้พูดอะไรโต้ตอบเพื่อนสาวออกไปอีก แค่ยกไหล่ทำสีหน้ากวนๆ ใส่แพรวากลับไปแทนเท่านั้น

“ถึงพวกนายจะหล่อเหลากันขนาดไหนแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผู้หญิงทุกคนจะต้องหลงคารมพวกนายกันหมดนะ โดยเฉพาะน้องที่ชื่อน้ำอุ่นนั่น” แพรวาพูดร่ายยาวไม่หยุด แล้วหันหน้าไปทางกายในประโยคสุดท้ายของคำพูด เพราะเธอดูแล้วน้องน้ำอุ่นอะไรนั้นน่าจะแข็งอยู่พอตัวเลยทีเดียว

“น้ำอุ่นทำไม” กายละสายตาจากสนามแล้วหันมามองหน้าของแพรวา ใบหน้าที่ไม่แสดงอารมณ์เอ่ยปากถามขึ้นเสียงเรียบ น้ำอุ่นต่างจากคนอื่นอย่างไงเขาก็อยากจะรู้เหมือนกัน

“นายก็เห็นแล้วนี่สายตาที่เธอมองนายเมื่อกี้น่ะ มันมีความหลงใหลอยู่ในนั้นสักนิดไหมแหละค่ะ คุณเพื่อน”

แพรวาเอ่ยพูดบอกตามความคิดของตัวเอง เธอว่ารุ่นน้องที่ชื่อน้ำอุ่นคนนี้ไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่เธอเคยเจอมาอย่างแน่นอน เพราะทั้งน้ำเสียงการพูดและสีหน้าที่แสดงออกมานั้น ไม่มีความหลงใหลหรือเสแสร้งอยู่ในนั้นเลยสักนิด ถ้าเป็นอย่างที่เธอคิดจริงละก็งานนี้คงจะได้ดูอะไรสนุกๆ อย่างแน่นอน อิอิ

“หึหึ…ถ้าเป็นอย่างนั้นมันก็ยิ่งสนุกไม่ใช่เหรอ” ถ้าเป็นอย่างงั้นจริงชายหนุ่มก็จะทำให้เธอมาสนใจเขาเองคอยดูสิ แต่มันจะมีจริงๆ เหรอผู้หญิงที่ไม่สนใจในตัวเขาน่ะ