ep6-นักษาใจ

ก๊อกๆ

แกร็ก~

"มอร์นิ่งค่ะพี่เขม"

เพียงประตูตรงหน้าเปิดออกเสียงหวานสดใสของหญิงสาวที่สวมใส่ชุดนักศึกษาก็เอ่ยทักทายหนุ่มหล่อในห้องที่กำลังอ้าประตูห้องพักทันที

มือเรียวยกถุงข้าวต้มโชว์ให้คนในห้องรู้ว่าวัตถุประสงค์ที่เธอมาคืออะไร

แต่เจ้าของห้องที่อาบน้ำแต่งตัวยังไม่เรียบร้อยมีเน็ทไทม์คล้องคอรีบทักดาวเรืองขึ้น

"มีอะไร"

เสียงทุ้มเย็นชาของเขมรินทน์ตอบกลับอย่างไร้เหยื่อใย เขาไม่เห็นถึงความจำเป็นที่จะต้องสนทนากับเธอ

" เรืองเอาข้าวต้มมาฝากค่ะ เผื่อว่าพี่เขมจะหิว"

ดาวเรืองเอาข้าวต้มมาฝากเขมรินทร์ เธอรู้ดีว่าคนเมาตื่นมาต้องหิว

มีประสบการณ์จากพ่อกำนันของเธอ เวลาออกตรวจท้องที่กลับบ้านดึกตลอด

เพราะมัวแต่เข้าสังคมกับผู้ใหญ่บ้าน ตื่นเช้ามาแม่ชบาของเธอต้องเตรียมข้าวต้มไว้ให้แก้หิวแก้แฮงค์ในตอนเช้าทุกครั้ง

"ไม่หิว กินกาแฟกับไข่ลวกไปแล้ว"

เขาตอบกลับเธอไปด้วยเสียงราบเรียบไร้ซึ่งความรู้สึก ถึงแม้น้ำเสียงนี้จะดูเหมือนไม่มีความเศร้าเหงาใจแล้ว

แต่แววตาของเขานั้นปิดบังความเจ็บปวดของจิตใจที่เขาได้รับไม่ได้เลย

ดาวเรืองจ้องมองที่ดวงตาคม เธอเห็นแววตาหม่นหมองของเขมรินทร์ ในใจเธออยากทำให้เขาได้คลายจากความเจ็บช้ำ

แต่ก