สกิลนักช็อปตัวยง

เสียงเอะอะโวยวายของพวกนางทำให้เจ้ากระต่ายสีขาวตัวอ้วนหยุดนิ่งอยู่กับที่อย่างระแวดระวัง เพื่อพรางตัวจากอันตราย

ลีน่าเดินย่องเข้าไปหามันอย่างช้าๆ ทว่าก็ยังทำให้เจ้ากระต่ายตื่นตระหนกและพยายามวิ่งหนี แต่โชคไม่ดีที่ขาของมันถูกเชือกที่ใช้ดัดกิ่งไม้พันเอาไว้ จึงหนีไปไหนไม่รอด

“เจ้ากระต่ายอ้วนทำฉลองพระองค์เลอะเทอะหมดแล้ว พระสนมส่งมันมาให้หม่อมฉันจัดการเถิดเพคะ” ซูลี่กระวีกระวาดเข้าไปช่วย

หญิงสาวยอมส่งกระต่ายให้อีกฝ่ายอย่างไม่เกี่ยงงอน เพราะนางไม่อยากวุ่นวายกับการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่อีกรอบที่สอง

“ไม่มีปลอกคอ แสดงว่าไม่มีเจ้าของสินะ” ลีน่าพลางเอียงคอมองสัตว์ขนปุยด้วยความเอ็นดู “แปลกจริง มันหลงเข้ามาที่นี่ได้ยังไงกันนะ”

“น่าจะแอบมุดเข้ามาทางโพรงสุนัขเพคะ” ซูปี้เป็นคนตอบ

โพรงสุนัขรึ? ลีน่าลอบพิจารณาขนาดตัวของเจ้ากระต่ายอ้วน แล้วก้มมองรูปร่างผอมบางของตัวเอง พลันบังเกิดความคิดซุกซนแวบขึ้นมาในหัว

ทรัพย์สมบัติขององค์หญิงหลี่น่าที่เป็นมรดกตกทอดจากฮองเฮาแห่งแคว้นฉงเยว่มีมากมาย ชนิดที่ใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือยอย่างไรก็ไม่หมดในชาตินี้ เมื่อหญิงสาวเข้ามาอยู่ในพระราชวังไป๋อวี้ในฐานะพระชายาสี่ ทุกเด