สังหรณ์ใจ

“ข้าไม่ได้แตะต้องสตรีขี้ขลาดตาขาวผู้นั้นแม้แต่ปลายเล็บ นางทะเล่อทะล่าเข้ามาเจอเหมยซินกำลังบีบนวดให้ข้า แล้วนางก็เป็นลมล้มพับไปเอง”

“นางคงไม่รู้จักวิธีปรนนิบัติบุรุษเพศกระมัง” ซ่งเหยียนหมิงเห็นภาพ เนื่องจากกระบวนการบีบนวดของตำหนักไป๋อวี้นั้นไม่ธรรมดา

“นางอายุสิบห้าแล้ว แต่ผอมแห้งราวกับเด็กอายุสิบสอง”

“ดอกไม้ที่ขาดน้ำ มิอาจเบ่งบาน” ซ่งเหยียนหมิงพูดสัพยอก ก่อนจะยกจอกสุราดื่มจนหมดจอก

ซ่งหยวนซีมีรสนิยมเป็นเลิศ ทุกสิ่งที่เขาครอบครองต้องผ่านการเลือกเฟ้นมาอย่างสมบูรณ์แบบกระทั่งบ่าวไพร่นางกำนัลในวังไป๋อวี้ยังคัดสรรค์รูปร่างหน้าตา พระชายาและพระสนมทุกนางล้วนเป็นสุดยอดโฉมสะคราญ และมีเรือนร่างงามสะพรั่งเต็มเปี่ยมล้นด้วยเสน่ห์แห่งสตรีเพศ ยกเว้น... พระชายาน้อยหลี่น่า นางคือความอัปยศ ที่เขาได้มาเพราะตำแหน่งทางการเมือง!

เวลาบ่ายคล้อย ขันทีฉางเจ๋อเดินประคองถาดป้ายหัวเขียว เข้ามาภายในตำหนักหนิงเฉิงอย่างนอบน้อม

“กระหม่อมนำป้ายหัวเขียว มาให้ไท่จื่อเลือกพระสนมชายาที่จะถวายงานคืนนี้พะย่ะค่ะ” ฉางเจ๋อกล่าวเสียงเบา

“ให้อี๋ชินอ๋องเลือกแทนข้า”

ซ่งหยวนซียิ้มให้ญาติผู้น้องอย่างมีความหมาย ไม่ต้องพูดให้เปลืองน้ำลาย เขากับซ่งเหยียนหมิงรู้ใจกันดียิ่งกว่าฝาแฝดร่วมครรภ์มารดา หลังจากทั้งคู่ดื่มเมรัยจนเมามายได้ที่ เลือดลมในกายก็ไหลไปรวมกันอยู่ที่ความเป็นบุรุษเพศ

ซ่งเหยียนหมิงกวาดตามองป้ายชื่อสาวงามบนถาดทองคำ พลางทำท่าครุ่นคิด... สิบสองนารีที่เขาไม่เคยลิ้มรสสวาทเห็นจะมีเพียงแค่พระชายาหลี่น่า นอกนั้นก็วัวเคยค้าม้าเคยขี่

ยามนี้อารมณ์หนุ่มว้าวุ่นเกินระงับยับยั้ง สตรีที่สามารถรองรับความปรารถนาอันบ้าระห่ำของพวกเขา จะต้องเป็นหญิงร่านราคะที่สุดในพระราชวังไป๋อวี้

“ข้าเลือกพระสนมหลี่รี่” อี๋ชินอ๋องปรายตามองไปที่ป้ายหัวเขียวอันสุดท้าย

“กระหม่อม น้อมรับพระบัญชา” ขันทีฉางเจ๋อถวายความเคารพแล้วก้าวถอยหลังออกไปอย่างสำรวม

“ดูท่าทางเจ้าจะชื่นชอบพี่น้องสกุลหลี่เป็นพิเศษ” ซ่งหยวนซีสัพยอก

พระสนมหลี่รี่คือพี่สาวต่างมารดาของพระชายาน้อยหลี่น่า ทว่ามารดาของหลี่รี่เป็นเพียงนางกำนัลผู้ติดตามอี้กุ้ยเฟยมารดาของหลี่น่า เมื่อหลี่รี่มีอายุครบสิบเจ็ดปี รูปโฉมอันงดงามของนางโดดเด่นจนเป็นที่กล่าวขวัญไปทั่วใต้หล้า ครึ่งปีที่แล้วหลี่รี่จึงได้รับเลือกให้เป็นสตรีบรรณาการที่แคว้นฉงเยว่นำมาเป็นของกำนัลให้กับแคว้นซ่งเยว่

“อาจเป็นได้” ซ่งเหยียนหมิงยอมรับคำกล่าวหาอย่างไม่สะทกสะท้าน

ตอนนี้เขาไม่อยากสิ้นเปลืองอารมณ์ต่อล้อต่อเถียงกับซ่งหยวนซี เพราะอยากเก็บอารมณ์เอาไว้ใช้กับเรื่องที่สำเริงสำราญมากกว่า

ครั้นสองชายฉกรรจ์บุกมาเยือนตำหนักพร้อมกัน สัญชาตญาณเพศเมียของหลี่รี่พลันตื่นตะลึงพรึงเพริด นางรู้ทันทีว่าราตรีนี้จะต้องรับศึกหนัก!

ทว่า... หลี่รี่กลับยิ้มแย้มยินดี บนผืนแผ่นดินอันกว้างใหญ่ไพศาลไร้ที่สิ้นสุดแห่งนี้ ไม่มีสตรีนางใดโชคดีเทียมเท่า หญิงสาวที่ได้ผ่านค่ำคืนร้อนหนาวร่วมกับสองยอดบุรุษ ซึ่งถูกกล่าวขวัญว่าเป็น กงจื่ออันดับหนึ่งและอันดับสองในใต้หล้า

พระสนมคนงามถวายการต้อนรับพวกเขาด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม ยามขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวร่างอวบอัดอรชรอ่อนพริ้วเหมือนต้นอ้อลู่ลม เนินนมที่อวบล้นขอบรัดทรวงดีดสะท้อนน่าจับต้อง ยามพูดคุยมองสบตากับชายหนุ่มทั้งสอง ดวงตาคู่งามเป็นประกายแพรวพราวเต็มไปด้วยจริตมารยา ท่วงท่าเย้ายวนยั่วยุให้เพศผู้เกิดกำหนัดปรารถนาในตัวนางผู้ร่านสวาท

“เราสามคนต้องการความเป็นส่วนตัว พวกเจ้าออกไปได้แล้ว” ซ่งหยวนซีสะบัดแขนเสื้อไล่ขันทีและบ่าวไพร่นางกำนัล

เมื่อหนึ่งหญิงสองชายได้อยู่ร่วมกัน ความรัญจวนพลันครอบงำบรรยากาศภายในห้อง หลี่รี่กลืนน้ำลายลงคอ รู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆ